Rit þess (konunglega) íslenzka Lærdómslistafélags - 01.01.1781, Síða 45

í Bftjptafelle»0í)fltt.
45
<tf |>efDinu, gíinga f>eðjt mióu 6íeD, en niDr ác
fcinum enDanum, fem «ar faflr á ftaunginni, fe
eg foma í fanDinn eDa jerDina mióa taug fetn
fjráD eDa rótarstwgiu, §t>ar át ác eru aDrir
lítilfiorlegir óngar; £etta forn fann eg tafa upp,
og fcera niDr aptr annarfiaDar, og oer fó fem
fprr, einð og fál eDa aDrir oejctir og jurtir
eru píantaDar, |>ó er Dejt aD lcua paD uera
fprt.
§. 14. II. Jjpintt annar máti er fá.
tef nocfra fleina, og legg á fanDinn, fái forn«
inu jjar um fring, og fplli meD fanDi á eptir;
foíat negna jleinanna bíceö pat ecfi upp. enti
fái eg viD fjceDir, Dlcrö alít upp aptr, eDa
fanDífafttar meD oílu, og tterDr optajtnœr tií
eittfið; f eöjtr jletnar mega wera jlórir og ftnáir,
margir og fáir, fem will; enallttD má aDgcsta,
aD eigi Dlájt unDan $eim. ?J)aD óil fetn wera
f¥al á milli £wepð jieiuíreitð fann, at oera £rtr
faDmar eDa meir.
§. 15. III. Jpinn friDitnáti etfefH: egtef
góDa jorD, og ótanDa wiD fanDinn, og parfanv
an wiD forn, I«t fwo Diápt niDr, at ecfi megi
uppóláfa; £etta gieri eg á morgum jleDum, og
§eft merfi wiD. Dráfa má og fn-ojfa taD meD
fanDinum, fent eg rcvD affwí, at fmergi renttr
ólaDfan óetr upp i fprjlu enu í frojfataDð £aug*
um. Snn falli forn einajta par \, og flanDi
nocfur ár, verDc peptrinn fDan effi jíór, fá
fiaungiu