Rit þess (konunglega) íslenzka Lærdómslistafélags - 01.01.1792, Blaðsíða 72
Plutdrcfyi 8óC
73
fá fá rnnfíeg máíagielt) (^itta fcig fprir). $>á
Plato citt jtttn »ar& reiítt einuttt óqetjnDar 03
éfotfa frceli, fadaöi ftqnn til ftn foflttrfon ftntt
©peitjtpputtt, fegianöi: faröu og letttöu jjénann
fprir ntig; fcötat eg er of uppocegör. <5tt fetta,
rilí einftperr fegia, er tonjcíít 03 ecfi attööreptt
epttr: eg ret't jsat; cn fv»o ntifíuá maör at Dera
ftg at, ftöan fyann beftr jwíltf örettti fprir fír, at
fefa fmttn mejta offtt og ceöi reiöinnar. ^>ar er
ntargt annat, (twart ocer ecfi jjclör fomumj tií
jafnð »iö fá öttru, jjocrfi at rcpnjlu né tnamtí
gceöjFu; famt eigtutt wcer eittgu at ftör fappfofta,
fcm prejlar og vitjTuíblpsöerar f>eirra, einð og
nocfttrsfenar guöa, at feta í fieirra fótfpor, foo
framt fem o§ cr unnt. 9?ú er eptir at tala itm
^oerninn túttgunni jí'uli ftalöa í jíiííi; og er pat
eingin litil eöa lettoceg fef, fcm ftuttum ntájTfe
niröij. $>oi at (tagqpceitt fogn er fpafmannleg,
og £oerri rceöu betri. Jpeiö cg, at fceir gemiu
|ají fejjoegna tilfett ftn fieimuglegu ^elgi^elö, at
tnenn i peim wettöuj á at j>egia, og léttt guö*
jjrceöjTutta fonta fír til at oera eittð trúfajtir piö
mentt, t fjoi fem lepnt cetti at pera. Jfpafa fpo
fáir fem eingir iöraj, at fetr £afa fctgat; en
mí)margt'r , at fccir í;afa talat; enöa er adtíö
£cegt at giera uppjT'átt, £oat tttaör jjefir ^agat
meö, cn ómegulegt at tafa ftat aptr, fem cittu
ftnni er talat. Sg oeit púfuttö öcenti uppá £at,
at ntentt fiafa jíeppt fér í j'tccrjlu ófarir, fprir
panjlitling túngu jtunar; £oar af eg alleina oií
9*t«