Rit þess (konunglega) íslenzka Lærdómslistafélags - 01.01.1794, Blaðsíða 50

$o Doct. 23tt|cl;íitct0 a'gn'p
^otntm, ofl tií tíarnar ít tttóti óoinunt ftntutt.
Stímcnnt ftntt} ^attn ttteb eitta tenn, ett far (jwt
fttr ei^i í tttibri trióntt, §clór til (jlitmr, 03 far
at attf fi'nnaj ftaufar ttieö 2 tennttm, foo er ltf<
legt feir 6aft attnatórort tttijl abra, ebr ftttn fé
eigi uppfomin; at fprra móti gétr tamtftoíit
fp(I} og gróit fantan, en í;it feittna tnft at Itf*
tnbutn róöa par af, at á einutn ^eim, er tenn
fcaföi oinfira megin , fattnj ettnttr bctíttií
6«gra megitt, 6lltm fieti, og 1 qoart. lattng.
Stnnarð er (joaír í*c§* tannlattð. 3 6liuft
^ans ertt 2 6eila;f>úr, fem fó ttít fatnatt at
ofanpcrbu 9).
c) (Jptirfplgianbi (joaíir £afa tennttr í
óóbum fiálfutn. 1) S’ittðfonar eba
btfttngt' 2gia eör 3gia fabnta lángr. 2) Aá*
byrntngutíntt eöa bitnb(i)l!ufinn 7J til 10
áítta lángr. 3) tTÍarfmnit eba Játntfan 2 fab;
tna lattng, bcftr trióttu fctnfottt, og ugga einn
áfjrpgnttm; fiet 6c|ntar er cetiíegt. 4)
rúngurttm lo) er lífr inarfoini, og Spet&jiif?'
uc»
*) (Bfctttt fegia atittará at bntt baft 2 fcláfir fior.
3?«fa tennur óanð opt á lanD i 3flanbi og
@r<snl«nbi. glcjtir fegis far í)ortt--fcní>ar,
fent líflegafl er.
,0) ®?iéi!iuntirinn á marfotni og f^frúngt er
einttngið fá, fettt fagt er, at í&efningurinn
er lángrarnart. («5pfnniga-'6r<wp falla tnentt
eptir ftffum peim, af foí peir eru f»o fnarir t
fnúntngunum og letta fer). QtocEuU er nefttDr