Alþýðublaðið - 05.03.1927, Blaðsíða 4

4
ALBVÐUBLAÐIÐ
drukkið fyrsta teiginn, þá hefði
hún ekki heldur drukkið þann sið-
asta, er varð henni að bana.
Pessi vesalings fluga hefir sjálf-
sagt aldrei ætlað sér að steypast
ofan í glasið. Hún hefir ef til
vill séb aðrar flugur sitja á barm-
inum og gera sér gott af áfeng-
inu. Það voru hófdrykkjuflugur,
sem kunnu að fara með vín. Hún
heyrði þær ef til vill taLa um yl-
inn fyrir 'brjóstinu, fjörið, sem
færðist bæði í fætur og væhgi,
skapið, se.n yrði svo létt, og anda-
giftina, sem ólgaði í þeirra litla
heila. Þetta var freistandi fyrir
vesalings fluguna, - og þið vitið,
hvernig fór.
Ég e.ast um, að nokkur fnaður
fari að drekka áfengi með það
fyrir augurn að verða ofdrykkju-
maður. Það ætlar sér víst enginn
íengra en á barminn í fyrstunni,
en barmurinn verður mörgum
tæpur.
Kunnur brennivínsberserkur
bauð eitt sinn presti nokkrum vín.
Presturinn var bindindismaður, og
þegar karl heyrði, að hann vildi
ekki svo mikið sein eitt staup,
varð honum að orði: „Alveg rétt,
prestur minn! Fyrst kemur ■ litla
syndin, -4- og svo stóra syndin á
eftir,“
Vllt þú verða valdur að iitlu
syndinni, ef ske kynni, að stóra
syndin kærni á eftir?----------
Ég hefi nógu marga heimildar-
menn fyrir því, að áhrif víns-
ins geti verið skemtileg og örv-
andi á vissu stigi. Ég tek þessa
rnenn trúaniega. En — er sú gleði,
sem vínið veitir, svo mikils virði,
að henni væri ekki fómandi fyrir
heill og velferð þeirra manna, sem
Liafa böi, en enga gleði af áfengis-
nautn? Um óratíma hefir rnann-
kyninu verið predikuð sjálfsaf-
neitun og fórn. Er víndrykkjan
of mikil fórn á altari mannúðar-
innar?
Fyrirspurn.
Hr. Árni Jóhannsson!
Um ieið og ég þakka yður fyrir
hið ágæta erindi, er þér fluttuð
fyrir útvarpið s. 1. sunnudags-
kvöld og nefnduð: „Ný siðabót",
vil ég notá tækifærið og biðja
yður um skýringu sérstaklega á
einu atriði í áður nefndu erindi,
— skýringu, sem yður er vafa-
laust bæði ljúft og auðvelt að
veita, en rnargir af áheyrendum
yðar — og þar á meðal ég -
bíða eftir með óþreyju.
Að vísu gerðuð þér ekki ráð
fyrir, að guð heyrði neinum sér-
stökum stjórnmálaflokki til, en
samt hélduð þér því afdráttar-
laust fram, að honum væri hreint
ekki sama, hver blöð vér læsuin
eða hverjum vér greiddum at-
kvæði.
Ég skal fúslega játa, að jxessi
skýiausa yfirlýsing yðar um vilja-
guðs í þessu efni konx mér í al-
variegan bobba. Ég hefi sem sé
undan farið lesið öll Reykjavíkur-
blöðin og yfirleitt öll þau blöð', er
ég hefi náð í, en það er deginum
Ijósara, að þeim hætti get ég ekki
haldið lengur, eftir að þér hafið
bent mér á þessa hlið mélsins.
En nú kemst ég í mesta öng-
þveiti, þegar ég á að fara að
velja og hafna samkvæmt þessari
nýju bendingu, því að væntanlega
er hæpið að treysta á það, að
minn vilji sé í samræmi við guðs
vilja í þessu efni.
Sumir vilja helzt lesa Alþýðu-
blaðið, aðri.r „Morgunblaðið“ og.
enn aðrír „Tímánn“, „Vörð“ o. s.
frv., svo að eitthvað hlýtur vilji
surnra þessara manna að beinast
inn á skakkar brautir. Þess vegna
vií ég biðja yður bæði sjálfs mín
vegna og margra annara, sem
líkt er farið og mér, að gefa skýr-
ingu á því, huer blöð guði sé
þóknanlegt að vér lesum, og hver
hin séu, sem hann heiir vanþókn-
un á.
' Að þessari skýringu fenginni
vitum vér, hvernig og hverjum
vér eigum að greiða atkvæði. því
að vafalaust greiðum vér þau í
samræmi við vilja þeirra b!aða,
er vér eigum að lesa.
Ég vænti skjótrá og skýrra
svara.
22. febr.
Áheyrcmdi.
, Nokkur orð
um ráíniugaraðferð skípstjóra
í Hafnarfirfíi.
Reynsla allra alda sannar, ttð
ekkert er hættulegra og skaðlegra
í viðskiftalíiinu en brigðmælgi.
Fylgjur hennar verða ætíð ilia
séðar í augum heiðvirðra manna
og baka tíðum saklausum einstak-
iingum þau óþægindi, sem þeir
bíða jafnvel aldrei bætur. Ég
vænti því, að sjómenn hér i Hafh-
arfirði, bæði þeir1, sein orðið hafa
iyrir brigðmælgi í viðskiftum sín-
um við skipstjóra fiskiskipa hér
í vetur, og eins þeir, sem opin
hafa augun fyrir þeirri óreiðu,
sem átt hefir sér stað íþessuefni,
álijti það tímabært að skjóta þessu
máli undir dóm almennings.
Eins og kunnugt er, hafa sjó-
mernx í Hafnarfirði cins og annar
verkalýður orðið að kenna ærið
á hinu mikla harðæri, sem hér
hefir verið á atvinnurnálasviðinu.
Úr þeinx hópi hafa menn verið
ráðnir á fiskiskipin um vetrar-
vertiðina og aðrir dregið sig eftir
vilyrðum skipstjóranna til síðustu
stundar.
En þá tilkynna hlutaðeigandi
skipstjórar, að þeim sé ekki auðið
að efna loforð sín eða vilyrði og
segja þeim upp. Heíir þetta valdið
einstökum mönnum ærnu tjóni,
þar sem þeir- hafa ekki leitast
fyrir um skiprúnx á öðrum skipum
vegna loforða og einskis verðra
vilyrða skipstjóranna.
En af hverju stafar þessi ófor-
svaranlega brigðmælgi ? Stafar
hún af ósjálfstæði skipstjóranna
gagnvart útgerðarmönnum? Sé
býður lægstu fáanlegu iðgjöld og fljóta afgreiðslu.
Sími 569. Aðalumboð Vestugötu 7. Pósthólf 1913.
svo, er full þörf á því, að ráðn-
ing háseta fari franx annað hvort
hjá skipstjóra án nokkurrar í-
hlutunar frá útgerðarmönnum eða
á skrifstofu útgerðarinnar án af-
skifta skipstjóra.
Ljósustu rökin fyrir þessu rnáli
er fratnkoma skipstjóranna á
„Ver“ og „Ými“. Þeir hafa nú
undan farið látið rigna uppsögn-
um yfir ráðna sjómenn. Svo langt
hefir jafnvel verið gengið í öfuga
átt af skipstjóranum á „Ver'\ að
mönnum héðan úr bæ með afar-
erfiðar heimilisástæður, er haía
verið á skipinu, síðan það kom,
er sagt upp fyrirvaralítið, en ut-
anbæjarmenn cinhleypir og aðrir
efnaðir með litla fjölskyldu hafa
hins vegar haldið stöðum sínum
á skipinu. Virðist sem ætterni og
íengdir séu í því sambandi þjngú
á vogarskálum skipstjóra en vel-
ferð bæjarins og réttur íbúanna.
Sumum hefir komið í hug, að
í þessari fækkun háseta á togur-
unum hér feldist sparnaðarhug-
mynd. Má vel vera, að svo sé. En
ekki mun hún einhlít vera. Eða
mynrlu ekki útgérðarm'ehn í Halix-
arfirði vilja reyna aðra spamaðar-
hugmynd um leið, sem færi í þá
átt að launa skipstjóra sína að
mestu leyti af „nettó“-arði skips
síns. Þnd er spor til sparnaðar.
Hér er ekki tækifæri að þessu
sinni að fara mörgum fleiri orð-
um um þetta. En það vil ég
minna alla sjóménn á að vinna að
því, að þeir séu ekki því gerræði
beittir, sem nú hefir átt sér stað
vegna ósjálfstæðis skipstjóranna
gagnvart útgerðarmönnum.
Þessúm orðum er vitanlega að
eins heint til þeirra skipstjóra,
sem hafa gert sig seka í óhæfu
þeirri, senx hér er gerð að um-
talsefni.
Hafnarfirði, 10. febr. 1927.
Júlus Sigiirðsson.
Fypis'spwrit.
Ég vildi nxega beina þeirri
spurningu til Alþýðublaðsins, og
óska svars við herini, hvort orð-
rómur sá, er þessar stundir kvað
eigi gera fáförult, væri sannleik-
anum samræmur, að með því að
nú væri að fullu og öllu uppseld-
ar til útlendra braskara, ■ um ó-
konxnar aldaraðir, þær nytjar Is-
lands, senx nefnast eildgos, jarð-
skjálftar; eldfjöll og norðurljós,
og með því að ríkisstjórn vor
hafi heykst fyrir Dönurn á þeirri
tvíllausa skyldu að heimta oss
til handa fullveldi vort á nýlendu
vorri, Grænlandi, eylandinu mikla
Stígvélciði kötturinn. 3,00. Fom-
kunningi kominn í nýrri útgáfa
með litmyndum.
Theódúm Thoroddsen: Þulei.
1,00. Frú Theódóra er orðin pjóð-
fræg fyrir þulur sínar. Þessari
þulu fylgir þar að auki, að Björn
'Björnsson hefir sniðið ytri bún-
ing hennar.
Tímorit Þjóðrœhnisfélags íslend-
inga í Vesturheimt. VII. 6,00.
Tímarit þetta hefir alt af verið
fengur bókmentum vorum. Það er
Austur-lslendingum til skammar,
hve lítið þeir sinna þjóðræknis-
hreyfingu landa sinna vestra, og
sérstahlega er það skömm fyrir
þá, að tímaritið skuli ekki hafa
verið mikið keypt. Það er þó nú á
þrotum, og er þhver siðastur að
eignast það heilt.

og gagnauðga, sem að sögulegum
rétti, alþjóðarétti og hnattstöðu-
rétti er vor óskoruð eign, og loks
nxeð því að Grænlandsneínd vor,
sem skipuð var nxeð íuliu sanx-
Somulagi allra stjórnmálaflokka
löggjafaTþings vors og reynist sí-
starfandi, þríeinn réttur Græn-
landsmálanna og þrotlaus ráð-
gjafi, er daglega færir saiixeinuðu
þingi voru mikils verðar og marg-
háttaðar upglýsingar fyrií' luktum
dyrurn að alþjóða hætti, skorti
enn þá víðsýni og þjóðarmetnað,
dirfsku og hagfræðilega þekkingu
til þess að kveða upp lyktar-
úrskurð um það, hvort vér eigunx
heldur að selja Bandaríkjunum
eða þá Canadamönnum nýlendu
vora fyrir einn mílljarð króna,
hálfan annan milljarð eða tvo
milljarða, og nefndin hefir þar á
ofan eigi getað gert fullnaðar-
lokatillögu um það atriði, hvort
sá, er söluna annast af hendi
þjóðar vorrar, fengi í „pxovision“
eina mijljón króna eða tvær, þrátt
fyrir niargháttaðar málamiðlani'r,
— þá hafi ríkisstjórn vor með
lófataki alls alþingís vors á lok-
uðunx fundi kveðið svo á, að
styrkurinn til skálda og lisía-
manna skuli að þessu sinni þjóð-
nýttur á þá leið, að hönuin sé
öllum varið til bráðabirgða-hefti-
plásturs handa stærsta stórsáík
lands vors?
Heildsili.
Svar.
Alþýðublaðið fe» þess dulið,
hvort noklxur fótur kytmi að vara