Margvíslegt Gaman og alvara - 01.01.1818, Blaðsíða 132

IJ2
ft)íiv ístnbi. íil fuciía tKíbiit önnaatt fanö a&
nota. fKcgíurnaf oib famfuDtt tilbúníttg tDamaiíí
tts’s fíátsins uefnDi cg blf- 119.
<þaD cv mcvFilegt: ab cnn þótt málmanna
eDIi fe, »iá ttitö aö gáttga futtDur, en fattnm
vi£> t'ul&a, þt>aD og rcgnifi jiávtiéin^, fcttt Icngijí
og gnlDnav viD glccbíngu, frá £ví, fcttt J>aö vcnnbijs
falbt viDfcllbf, gettgttr ftál viD ^crDíngu þeíbuv futtb,
ur cnn faman, og vcvDuv »iD Dana vívara ab cDl'
iéfjángö. ^þanninn Fcmft fá tenínguv af oftcrDtu
flált, fttn FalDttr náq»tvmlcga fclltjr í tilgjort 111 ót,
tptiv þcvbínguna ecfi í fjab fattta, fíft jafnliDttgf,
og »egttr í »atni mitia ítcrDíttv cnn ófjcrDtuv. fþoí
má flálfmíöt, fcm »el á ab faíla t mót og ItcrDafí
eptirá, ccFi gjevaflt óíjcvDt fsraungt, egt Jtab ftDati
íterbt aö falta »ib.
StálfmíDi gjorifí gíatfilegí og IjóittanDi, »erbi
þab fpcgilfagurt, fent þá ncfnifí: »el pótevaö.
Sil póíevírtgav eba glattsfœgfngöt oibþarf: ab
jávniö cba fíáí:t>, ábur enn i&crbifl fe fcm allva
fljettafl, faguvforjib ttteb fínuitt þjoluiti, cn cpíirá
^cvbt og »cl nuggaD meD báfórobi cba b»vbu, fljettti
tvje, ftban »et faft tttcb b»vbu, fljcttu, á»oIu pót«
evíngav fíáli', cöa f Jjefé jlaö ftorDttttt tvjefpítum, '
tjfir Imsrra cnba þaröftanib fe fúfab fíinn eba leö,
itf, mcb bolörofann út. '3 þettaijtinu cr jafnóbf,
ineban á fcvgtngti (pólernn) flenbttr, bovib allra
j-mántulbafla, og þar epíir i gegnuttt fntágatabanti
liappír meb mjóum Ijefuöpvjónum, oanblega ftFtab
%npt gf ©mergfl ebft af Slóöftetnt, tba tinílíu,