Helgarpósturinn - 17.08.1979, Side 17

17
—helgarpústurinrL.
Föstudagur 17. ágúst 1979
Líf í Jazzvakninguá 5ára afmælinu:
Hljómleikar, kvik-
myndir og plötur
Jazzvakning á nú i samninga-
viðræðum við tvo þekkta jazzara,
um að koma hingað til lands i
haust. Þetta eru annars vegar
trompetleikarinn John McNeal,
Bandarikjamaður sem þykir efni-
legur mjög, og einn arftaka Miles
Davis, og hins vegar Clark Terry,
ásamt sinu big bandi, sem áður
hefur verið skýrt frá i
Helgarpós tinu m.
Annars á Jazzvakning merkis-
afmæli núna i haust, þegar
félagið verður fimm ára. Er það
hærri aldur en flestum datt i hug i
upphafi að félagsskapurinn ætti
eftir að ná, hvað þá að starfsemin
ætti eftir að verða jafn : blómleg
og raun ber vitni.
í vetur á starfsemin einmitt
að verða blómlegrj en
nokkru sinni fyrr, að sögn
Jónatans Garðarssonar, eins
stjórnarmanna. Meðal annars á
að halda úti vikulegum jazz-kvik-
myndasýningum og plötukynn-
ingum, auk þess sem reynt
verður að flytja inn erlenda
krafta, eins og siðastliðinn vetur.
Jazzvakning hefur núna komið
sér upp skrifstofuhúsnæði á
Laugaveginum, við hliðina á
matstofunni A næstu grösum.
Þá gat Jónatan þess að i
bigerð væri að reyna að halda
áfram við útgáfustarfsemi á
islenskum jazzi,en i fyrra gaf
Jazzvakning út plötuna Sam-
stæður.
-GA.
Redgrave, Dietrich
Brando o.fl. góðir
— í bíómyndum sjónvarpsins í haust
Ýmsir ágætir bitar eru innan
um i kvikmyndaframboði sjón-
varpsins næstu vikurnar. Um
aðra helgi er til dæmis á dagskrá
kvikmynd Karel Reisz um dans-
meyna frægu Isadora Duncan
með Vanessu Redgrave i aðal-
hlutverkinu, og James Fox og Ja-
son Robards i öðrum hlutverkum.
Þessi mynd er frá árinu 1969 og
var sýnd hér á sinum tima i
Laugarásbiói.
Af öðrum myndum sjónvarps-
ins á næstunni má nefna þessar:
State of thelinion er gömul mynd
með því góða pari Spencer Tracy
og Katharine Hepburn. Ernst
Lubitsch leikstýrir Marlene
Dietrich i myndinni Angel frá ár-
inu 1937. Bryan Forbes, sem
samdi alveg hroðalega vondan
texta við annars skemmtilegan
þátt um Elton John sem sýndur
var s.l. laugardag, stendur sig
betur sem höfundur og leikstjóri
Seance on a Wet Afternoon (1964),
þar sem Kim Stanley þykir sýna
afburðaleik i hlutverki miðils á
barmi sturlunar. George
Marshall er leikstjóri Red Gart-
ers, vestrasatiru frá árinu 1954
með Rosemary Clooney og Jack
Carson. David Lean leikstýrir
kvikmynd eftir leikriti Noel Cow-
ard Blithe Spirit. Marlon Brando
leikur aðalhlutverkið i sérkenni-
legum þriller frá árinu 1969,
Night of the Following Day, leik-
stjóri Hubert Cornfield. Og loks
má nefna söngva- og dansmynd
' Bob Fosse Sweet Charity frá ár-
inu 1969 með Shirley MacLaine i
aðalhlutverki.
Valérie Mairesse og Thérése Liotard i mánudagsmyndinni.
Konur verða konur
Háskólabió, mánudagsmynd:
Eins dauði er annars brauð
(L’une chante, l’autre pas).
Frönsk, árgerð 1977. Leikendur:
Valéie Mairesse, Thérese Liot-
ard, Ali Raffi, Jean-Pierre
Pellegrin, hljómsveitin Orchi-
dée o.fl. Handrit og leikstjórn:
Agnes Varda.
Myndin, sem spannar tiu ára
timabil, 1962-1972, segir frá
tveim vinkonum, þroskaferli
þeirra og baráttu fyrir þvi að
verða sjálfstæðar konur. Bar-
átta þeirra tengist svo baráttu
allra franskra kvenna á þessum
tima.
Þegar sagan hefst, er mikill
munur á stöðu kvennanna
tveggja. Pauline er mennta-
skólastúlka i uppreisn gegn for-
eldravaldinu. Suzanne býr með
lifsþreyttum ljósmyndara, á
með honum tvö börn og gengur
með það þriðja, barn sem hún
vill ekki. Dag nokkurn standa
þær svo aleinar og á eigin fót-
um.
Aðferðir þeirra til að ná settu
marki eru mjög mismunandi.
Pauline gengur i kvennahljóm-
sveitog syngur eigin lög og ljóð,
og fjalla þau öll um konuna. Hún
giftist irönskum námsmanni,
fer með honum heim og verður
ófri'sk. En hún sættir sig ekki
lengi við það að vera kúguð
kona, heldur fer aftur til Frakk-
lands og tekur upp fyrri iðju.
Suzanne byrjar að vinna i
verksmiðju, en fer siðan til
S-Frakklands, þar sem hún fer
að vinna við stofnun sem veitir
fjölskyldufræðslu. Þar kennir
hún konum sem ekki vilja eign-
ast börn hvernig þær eigi að
nota getnaðarvarnir. HUn hjálp-
ar þeim til að öðlast full yfirráð
yfir likama sinum. Þegar'hún
hefur öðlast sitt sjáifstæði,
gengur hún i hjónaband, and-
stætt Pauline.
Pauline og Suzanne eru f jarri
hvor annarri meiri hluta mynd-
arinnar. Til þess að gera áhorf-
andanum kleift að fylgjast með
þeim báðum, lætur hann þær
skrifast á og eru póstkort notuð
til að tengja ólikar senur inn-
byrðis, og einnig til að tákna
ferðalög (póstkort lögð ofán á
landakort). Þá notar Varda
mikið „flassbökk”, þegar þær
eru að segja hvor annarri hvaö
á dagana hafi drifið, og er þetta
einkar skemmtileg uppbygging
á myndinni.
Það er eins og myndin sé end-
urminning einhvers, sem hefur
öðlast sinn rétt og litur róman-
tiskum augum áliðna atburði.
Þettaerað minum do'mi galli,
þvi á köflum er myndin beint
væmin, og þá kannski einkum
þau atriði, þar sem sungið er.
En þrátt fyrir svona smá galla,
er þetta mjög þokkaleg mynd.
Þar rikir bjartsýni og Skandi-
naviuþrasið er ekki til. . GB
r
Austurbæjarbió: Ég vil það
núna (I Will, I Will ... For Now)
Bandarisk, árgerð 1977. Leik-
stjórn: Norman Panama.
Handrit Norman Panama og
Albert E. Lewin. Aðalhlutverk
Elliot Gould, Diane Keaton,
Paul Sorvino, Victoria Princi-
pal.
Strið hjóna sem hvorki geta
verið saman né sundur er
gamalkunnugt viðfangsefni
bókmennta, leiklistar og kvik-
mynda. Hér er á ferðinni enn
eitt tilbrigðið við stefið: Hjón
sem voru gift i tiu ár og skilin i
tvö, taka saman aftur. Vanda-
málin hlaðast brátt upp, hún
hafði átt i ástarsambandi við
lögfræðing, og hann verður
hrifinnaf nágrannanum, þannig
að bæði verða afbrýðisöm. Og
svo gengur dæmið i rúminu ekki
upp heldur.
Leikstjórinn Norman
Panama er gamalreyndur i
gerð litilla gamanmynda, en er
'ekki mjög stórhuga. Hann film-
ar handrit sitt af fagmennsku,
en lætur öðrum eftir vanga-
veltur um þjóðfélag, sambúðar-
form og nákvæmar persónu-
lýsingar. Hann heldur sig ein-
göngu við breiðan húmorinn i
þessum samskiptum, en vegna
þess að hann er langt frá þvi að
vera beittur, verður myndin
aldrei nema þolanleg afþreying.
Undir lokin virðist Panama svo
missa dálitið tökin á annars
fremur rólegri mynd, þegar
misskilningur lendir á misskiln-
ing ofan og allir fara i eltinga-
leik við alla i farsakenndri vit-
leysu.
Diane Keaton er vandvirk
leikkona og gerir ekki mistök i
hlutverki eiginkonunnar. Hlut-
verkið er aftur á móti ekki nógu
gott fyrir hana, og fyrir bragðið
verður persónan þokukennd um
leið og komið er útúr bió. öll
myndin fer reyndar sömu leið.
Elliot Gould er alltaf eins, en
Poul Sorvino i hlutverki Italsk-
ættaða viðhaldsins er skemmti-
legur, enda hefur hann úr að
moða feitustu bitum hand-
ritsins.
—GA
Kím:
Gamall draumur rætíst
„Kim” heitir timarit, sem
hefur hafið göngu sina. í fyrsta.
tölublaðinu kennir ýmissa grasa.
Þar má nefna grein eftir Svölu
Sigurleifsdóttur um málverk
Voko Ono, smásögu efir Edgar
Allan Poe, grein um Provo
hreyfinguna i Amsterdam á sfð-
asta áratug eftir Daniel Engil-
berts og nokkrir kunnir menn og
kona úr rithöfundastétt segja álit
sitt á „menningarpólitik”. For-
siðu ritsins prýðir myndverk i lit-
um eftir Asgeir Lárusson.
Aðstandendur timaritsins eru
þau Sigriður Vala Haraldsdóttir
og Gunnar Vilhelmsson. 1 samtali
við Helgarpóstinn sögðu þau, að
nafn ritsins væri sótt I grasafræð-
ina, sbr. kimblöðungur, og
táknaði eitthvað litið.
Þau sögðu ennfremur að það
væri gamall draumur að gefa út
blað. Engin ákveðin stefna yrði
rikjandi, þannig að ekki væri
hægtað treysta þvi að næsta tölu-
blað yrði isama dúr. „Við birtum
efni sem við höfum gaman af, og
vonum að aðrir hafi lika gaman
af þvi”, sagði Gunnar. Að öðru
leyti vildu þau ekki tjá sig neitt
um blaðið.
Sjón er sögu rikari.
—GB
„Fyrsta öngstræti til hægri
Nýtt íslenskt verk hjá L.A. næsta vetur
Leikfélag Akureyrar byrjar
æfingar á nýju islensku leikriti,
að afloknum sumarleyfum i
byrjun september. Höfundur
verksins er örn Bjarnason og
heitir það „Fyrsta öngstræti til
hægri”. Að sögn Odds Björns-
sonar leikhússtjóra fjallar það
um tvær ógæfusamar stúlkur,
sem.hafa lent utangarðs I þjóð-’
félaginu. „Þetta kemur inn
á unglingavandamál og sam-
félagsvandamál, sem eru ofar-
lega á baugi núna”, sagði
Oddur.
Leikritið gerist I kaupstað og
gæti það verið hvar sem er, en
liklega einna helst i Reykjavik.
Allmargar persónur koma við
sögu, bæði foreldrar stúlknanna
svo og fólk á stofnunum. Leik-
stjóri að þessu nýja verki, er
Þórunn Sigurðardóttir.
Um miðjan september verður
fram haldið æfingum á barna-
leikritinu Galdrakarlinn i Oz,
sem byrjað var að æfa siðast-
liðið vor. Leikstjóri er Gestur E.
Jónasson.
Jólaleikritið á Akureyri
verður að þessu sinni „Puntila
og Matti” eftir Bertolt Brecht,
sem Þjóðleikhúsið sýndi fyrir
allmörgum árum og vakti mikla
lukku. Leikstjóri verður
Hallmar Sigurðsson.
Um næstu tvö verkefni vildi
Oddur ekki tjá sig að öðru leyti
en þvi, að næst á eftir „Puntila
og Matta” er meiningin að setja
á svið erlent framúrstefnuverk.
Vorverkefnið sagði hann vera
leyndarmál að svo stöddu, en
þvertók ekki fyrir að það væri
islenskt verk.
Oddur sagði, að þeir væru
mjög bjartsýnir fyrir næsta
leikár. „Við teljum okkur verða
með spennandi verkefni og fjöl-
breytt eins og áður og við
búumst við að fólkið mæti ekki
Sigga Vigga og
þingmaðurinn
Bækurnar um ævintýri Siggu
Viggu, hina vinsælu teiknimynda-
figúru Gisla J. Ástþórssonar virð-
ast hafa náð fótfestu og nú er ein
ný komin út. Sigga Vigga og þing-
maðurinn heitir hún, og er sú
þriðja i röðinni en einnig hefur
komið út bók með Plokkfiski
Gisla J. Útgefandi bókanna er
Bókaútgáfan Bros sf.
örn skrifar um utangarðsfólk
siður næsta vetur, en þann sið-
asta. Þó að það séu fjárhags-
legir erfiðleikar, erum við samt
sem áður bjartsýnir, þvi það er
ansi jákvætt andrúmsloft hjá
fólki á Akureyri og nágrenni og
hjá bæjaryfirvöldum.”
Aðspurður sagði Oddur, að
siðasta leikár hafi gengið með
besta móti. Aðsókn hafi verið
jöfn og góð og verið nálægt topp-
aðsókn á flestum leikritunum,
nema á siðasta leikritinu,
„Skritinn fugl, ég sjálfur” eftir
Alan Ayckburn, og taldi, hann
það stafa af þvi hve seint það
var frumsýnt. Er þess vegna
gert ráð fyrir þvi, að taka það
aftur upp i haust.
Sérstaklega góð aðsókn var að
„Skugga-Sveini”, „Stalin er
ekki hér” og „Sjálfstæðu fólki”.
Voru þau sýnd um og yfir
tuttugu sinnum.
Oddur sagði að þetta sýndi að
það væri góður grundvöllur
fyrir atvinnuleikhúsi á Akureyri
hvað aðsókn snertir, en það
þyrfti að koma til meiri stuðn-
ingur frá hinu opinbera, þvi
þetta væri mjög dýrt fyrirtæki.
Sjö leikarar eru nú fastráðnir
við leikhúsiö, starfsemiu mjög
mikil miðað við ekki stærri hóp
og álagið gifurlegt. —GB