Helgarpósturinn - 12.10.1979, Blaðsíða 9

__helpárDÓsturinn- Föstudagur 12. október 1979
9
Bragi Magnússon, Siglufirði:
„NOKKUR BEIN FLUG”
I „Helgarpóstinum” 21. sept.
s.l., er greinarkorn, sem ber
nafniB „Þrýstihiopasamfélagiö”
cg er eftir Reyni Antonsson.
Þaö er margt skondið i grein-
inni og minnir mig um margt á
unglingsármin á Akureyri, en þá
voru þar á ferð margir eftir-
minnilegir „originalar”.
Um þá indælu tið ætla ég nii
ekki aB ræöa, heldur um Gróu-
sögu, sem Reynir gefur llf, þegar
hann, I sambandi við flugsam-
gangna öngþveitiö á dögunu,
segir aö Siglfiröingar veigri sér
viö aö dvelja „einn til einn og
hálfan tima” á Akureyri, vegna
hinna skelfilegu ibúa, og þess-
vegna hafi þeir myndað þrystihóp
til aðherja út „nokkur bein flug”
til Reykjavikur og á þá sennilega
við það, er FlugfélagNoröurlands
hljóp undir bagga með okkur um
tina.
En til þess aö nokkuö ljóst sé
hverjir herjuðu og hverjir herj-
uðu ekki út „nokkur bein flug”,
leyfi ég mér að birta bókun úr
fundargerð bæjarráðs Siglufjarð-
ar frá 5. sept. s.l., en þar ségir
orörétt:
1. Beiðni Flugfélags Norðurlands
um ákveðna afstöðu bæjar-
félagsins til flugs á Siglufjörð:
Bæjarráð samþ. vegna tilmæla
að Flugfélag Norðurlands haldi
uppi þeim flugrekstri, er
Vængir höföu áður til Siglu-
fjarðar, á meðan flugsamgöng-
ur liggja niðri á vegum
Vængja.” x
Svo mörg voru þau orð.
Og til að sýna afstöðu bæjar-
ráðs til þessa máls almennt, hefi
ég fengið leyfi til aö birta aðra
bæjarráðssamþykkt, sem er frá 7.
sept. s.l.:
1. Flugsamgöngur.
Fram kom svohljóöandi til-
laga:
Bæjarráð Siglufjaröar leggur á
það'áherzlu, að samgöngur til
Siglufjarðar veröi meö þeim
hætti, sem bezt verði á kosiö, og
eigi minni en verið hefur hvað
viðvikur fjölda beinna feröa til
Reykjavikur, og að örugg og
trygg þjónusta við bæjarfélagið
sé ætið i fyrirrúmi. Jafnframt
að flugrekstrarleyfi verði feng-
ið traustum og ábyrgum að-
ila.”
Égheidaðaf þessu megi álykta
að Siglfirðingarhafiekki myndað
neinn ótimabæran þrýstihóp,
enda var okkur vissulega vandi á
höndum.
Flugfélagið Vængir, sem hafði
veitt okkur mjög góöa þjónustu
um árabil, hættir skyndilega
rekstri vegna fjárhagsöröug-
leika. Vængjaflug náði til fleiri
staða en Siglufjarðar, bæði á
Norður og Vesturlandi. Allstaðar
var þessi þjónusta vinsæl og vel
notuö. Það var þvi mikil röskun á
samgöngumálum þessara lands-
hluta þegar Vængir hættu. Sem
betur fór höfðu allmargir aðilar
hug á að taka upp merki Vængja,
og sóttu um fhigleiöirnar. Upp á
milli þessara aöila var ekki gert
af hálfu Siglfirðinga, þó mönnum
væri ekki sama um hverjir tækju
við. Við vorum góðu vanir. ■
Að endingu þetta: Ég tala á-
reiðanlega fyrir munn allra Sigl-
firðinga, sem til þekkja, þegar ég
segi aö okkur þykir alltaJ gaman
'að koma til Akureyrar, en hvort
okkur þyki svo gaman, að við
beinlinis sækjumst eftir þvi' að
fljúga um Akureyri, á leið til
Reykjavikur, til að geta himt I 90
minútur á Akureyrarvelli, I stað
þess að fljúga beint héðan til
Reykjavikur, þaö er ég ekki viss
,um.
Bragi Magniisson.
Lilja Bjarnadóttir Nissen:
„Meira hjartarúm en húsrúm”
Fyrir þrem vikum fékk ég leyfi
forstjórans Gisla Sigurbjörns-
sonar til að koma 4 tima daglega
sem sjálfboðaliði á Elli- og hjúkr-
unarheimilið Grund.
Ég þóttist vita, að þar eins og á
öðrum sjúkrahúsum og stofn-
unum gæfist starfsliöi naumur
timi aflögu til að hyggja aö
sálinni. Mér til mikillar gleði
vakti það furöu mína hvað starfs-
liðið er goltog samhent, svo það
sannast hér, að ekki er alltaf
betur né meira unnið þó starfs-
liöið sé fleira. Hér vinnur nálega
enginn lengur en 4 tima á dag og
eru þær stundir vel notaðar.
Gamla fólkiö er einstaklega vel
hirtogrúmin þeirraþurrog hrein
á þeim deildum sem ég hefi
þegar kynnst. Ég hefi aöallega
hjálpað svolitið á sjúkradeild-
unum en vitjaö margra annarra.
Hér eru daglega 2-3 læknar,
fyrir utan 4-5 sérfræöinga i
ýmsum greinum er starfa hér -
eftir þörfum. Hér starfar sjúkra-
þjálfari og hér er hárgreiðslu-
stofa og fótsnyrting. Allir fá þá
aðstoð sem mögulegt er aö veita
og furðar mig hvevel gengur að
koma þeim veikustu til rann-
sóknar og timabundinnar dvalar
ásjúkrahúsum I borginni. Starfs-
liðið sýnir mikla þolinmæði og
natni og gæti ekki gert betur fyrir
sina nánustu. Allt þetta kom mér
gleðiðlega á óvart á svona stórri
stofnun. Fæöið er óvenju gott og
heilnæmt. Engan dvalargest hef
ég ennþá hitt sem er óánægður á
Grund.
En öllum má ljóst vera, aö
hvergi er hægt að gera öllum til
hæfis. Eins er ósköp eðlilegt, að
hér sæki um vinnu, eins og viðast
hvar annars staðar fólk sem ekki
er vandanum vaxiö, þaö festir
ekki rætur, finnur eitthvað að
flestu og gerir máski úifalda úr
mýflugu. Þetta fólk hættir venju-
lega fljótlega, en starfsliðskjarn-
inn verður eftir og margir hér
hafa unnið tugi ára.
Ég get ekki gefið Grund betri
meðmæli en að óska þess, að ég
sjálf ætti þess kost að deyja hér.
Þröngt mega sáttir sitja og á
Grund finnst mér meira hjarta-
rúm en húsrúm. Okkar litla þjóö
stendur i þakklætisskuid við Gisla
Sigurbjörnsson og sennilega
hefur margur veriö heiöraöur
fyrir minna afrek en hann hefur
unniö I þágu aldraðra.
Lilja Bjarnadóttir Nissen,
fyrrv. yfirh júkrunarkona á
Geðdeild Borgarspltalans.
Leiðrétting frá Ingólfi A. Þorkelssyni skólameistara
t slðasta Helgarpósti er ég sóknir, né skrifað um söguleg blaðamann Helgarpóstsins, er
ranglega titlaður sagnfræöingur. efni, og er þvi ekki sagnfræöing- hann ræddi viö mig.
Ég hef hvorki stundaö sögurann- ur. Þetta tók ég skýrt fram við
Rangtúlkanir Þjóðleik-
hússtjóra í Yfirheyrslu
Athugasemd frá Félagi íslenskra leikara
Sveinn Einarsson Þjóðleikhús-
stjóri er tekinn til yfirheyrslu i
Helgarpóstinum 5. október s.l. og
m.a. spurður um deiluna um upp-
sagnir leikaranna i Þjóöleikhús-
inu. t svarinu heldurleikhússtjór-
inn áfram að kasta ryki i augu
fólks og gefur svo villandi og
rangar upplýsingar að ekki verð-
ur hjá þvi komist aö óska eftir
birtingu á eftirfarandi:
Þjóðleikhússtjóri segir aö deii-
an hafi snúist „um það hver á að
ákveöa hverjir eigi aö starfa hér
og hverjir ekki.” Með þessu o.fl. I
viðtalinu er hann að halda þvi
fram aö Félag islenskra ieikara
hafi reynt að hafa áhrif á það
hvaöa listamenn væru ráðnir viö
leikhúsiö og félagiö hafi verið aö
reyna aö koma iveg fyrir aö til-
teknum leikurum væri sagt upp
störfum og aörir ráðnir i þeirra
staö. Þvi verður varla trúað að
maöur sem hefur valist til að
stjórna stofnun eins og Þjóöleik-
húsinu sé svo skilningsvana aö
trúa þessu sjálfur, en vegna
þeirra sem lesið hafa viðtalið og
lagt trúnaö á þessa skýringu er
nauðsynlegt að gera hér grein
fyrir þvi um hvað máliö snerist og
hver afskipti FIL af þvl voru.
Tveim leikurum á svokölluð-
um B-samningi i Þjóðleik-
húsinu (sem er samningur til
eins árs en framlengist, sé honum
ekki sagt upp með 6 mánaöa
fyrirvara fyrir 1. sept.) var ritað
uppsagnarbréf 26.febrúar s.l. þar
sem þeim er sagt upp störfum
„vegna óhagræðis sem er sam-
fara þvi að uppsagnafrestur er
svo langur, sem FIL hefur barið i
gegn i samningum...” Skv. orð-
anna hljóðan er leikurunum sagt
upp vegna ákvæða i kjarasamn-
ingi þeirra en „ekki vegna
óánægju meðstarfyðar I leikhús-
inu” eins og segir i seinna bréf-
inu. FIL getur ekki frekar en
nokkurt annað stéttarfélag unað
þvi að starfsmönnum sé sagt upp
starfi vegna ákvæöa i k jarasamn-
ingi sem þaö stendur að.
Hvaða meining fælist á bak við
þessa athöfn leikhússtjórans gat
félagið ekki vitað með neinni
vissu, en i framhaldi af hópupp-
sögn allra 12 leikaranna á B-
samningi árið áður, sem leikhús-
stjórinn hefur lýst yfir að hafi
verið tii aö mótmæla uppsagnar-
ákvæöinu og með hliðsjón af upp-
sögn beggja sýningarstjóra leik-
hússins vegna ákvæða I kjara-
samningum þeirra, þótti stj&-n
félagsins einsýnt aö á bak viö
þessar siðustu uppsagnir væru
enn ein mótmælin við kjarasamn-
ingum starfsmanna leikhússins.
Stjórn FIL leit svo á að henni
væri skylt aö verja félagsmenn
gegn þvi aö verða fórnarlömb svo
sérkennilegrar baráttu leikhús-
stjórans gegn kjarasamningum
og krafðist þess aö uppsagnirnar
yrðu dregnar til baka. Þjóö-
leikhússtjóri var hinsvegar ekki
reiðubúinn til að draga upp-
sagnirnar til baka, en eftir rúm-
lega 6 mánaða þóf barst félaginu
bréfþarsem hannlýstiþvi yfir að
hann drægi þau ummæli til baka
sem ágreiningnum ollu ogáöurer
vitnaö til. Ennfremur kom fram I
bréfinu að hann heföi ekki meint
uppsagnarbi*éfið eins og það var
stilað. Má af þvi ætla að i þetta
sinn hafi ekki veriö um aö ræða
mótmæli við kjarasamningnum
heldur hafi það eitt vakaö fyrir
leikhússtjóranum að gera breyt-
ingar á mannaráðningum við
leikhúsiö. Við það hefur félagið
ekkert aö athuga, enda hefur þaö
aldrei reynt að hiutast til um
hvaða leikarar fengju vinnu i
Þjóðleikhúsinu eöa við aðrar leik-
listarstofnanir.Þegarþað lá fyrir
að leikhússtjórinn ómerkti til-
greindan hluta uppsagnarbréfs-
ins samþykkti stjórn og trúnaðar-
mannaráð FIL að ekki væri
ástæða til frekari afskipta af upp-
sögnunum og komu þær þvi til
framkvæmda.. Þar með taldi
stjórnin að máliö væri útkljáð
a.m.k. á opinberum vettvangi en
vegna rangtúlkunar Þjóðleikhús-
stjóra i Yfirheyrslunni sem
reyndar örlaði á I viðtölum viö
hann i útvarpi og sjónvarpi, varð
ekki komist hjá þvi að taka málið
enn einu sinni upp I blaöagrein.
Hitt er svo af tur annaö mál sem
ekki hefur fengist nein skýring á,
hvers vegna leikhússtjóranum
þótti þörf á að vega sérstaklega
að samningnum i uppsagnarbréf-
unum ef aöeins var ætlunin að
segja upp leikurum til aö endur-
nýja leikarahópinn.
Sigurður Karlsson,
ritariFlL
„Ber ekki kala til eins né neins??
— segir Hjálmar Árnason sem hefur látið af starfi skólastjóra eftir aðeins
14 daga starf
„Ég var hrakinn frá grunn-
skóla Grindavikur og neyddist þvi
tii aðsegja starfi minu lausu. Þar
af leiðandi er ég atvinnulaus sem
sténdur og leita nú aö vinnu.”
Þessi orð mælir fyrrum skóla-
stjórii Grindavik, Hjálmar Arna-
son. Það er óhætt að fullyrða að
Hjálmar er meðal þeirra skóla-
stjóra sem hafa setið hvað styst i
starfi. Hann starfaði sem slikur i
aöeins 14 daga.
Helgarpósturinn haföi sam-
band við Hjálmar Arnason og baö
hannrekjaalla sólarsöguna, eins
og hún horfði við honum. Grinda-
vikurmálinu hefur verið gerö
talsverð skii I f jölmiðlum siðustu
vikurnar og Hjálmar þar verið i
aðalhlutverki. En hver skyldi
þessimaöur vera? ÞessiHjálmar
Arnason sem skaut eins og spút-
nik upp á fréttahimininn og þakti
siður dagblaða.
ar hefur stundaö kennslu I sam-
tals 7 ár. Hann kenndi i 3 ár á
menntaskólastigi i Flensborgar-
skóla, 3 og 1/2 samtals i grunn-
skóla Sandgerðis og um eins árs
skeið I Fróðskaparsetri i Færeyj-
um.
Hjálmar hefur einnig nokkuð
unniö við þáttagerö I útvarpi. Var
m.a. annar umsjónarmaður þátt-
anna „Frá ýmsum hliöum” og „á
Tiunda timanum” sem ýmsir
muna eftir. Þá les hann söguna
„Fiskimennirnir” I útvarpinu um
þessar mundir. Þýðir hann þá
sögu úr færeysku.
„Þettahefur veriö mjögerfiður
timi,” sagði Hjálmar viö Helgar-
póstinn. „Hefðimig nokkurntima
óraö fyrir þvi að umsókn min og
setning i starf skólastjóra, hefði
orsakaö allan þennan úlfaþyt þá
hefðiégaldreisnertá þessu máli.
Þaö get ég fullyrt.”
óþarfi er að rekja allan feril
þessara Grindavikurdeilna i
smáatriðum. Þeim hefur verið
gerð skil i fjölmiölum undanfarn-
ar vikur. Hjálmar sagði við
Helgarpóstinn, að i öllum þessum
hamagangi, hefði hann haft þaö
eitt aö leiöarljósi, aö gera skólan-
um þaö gegn sem hann gæti.
„Allar þessar deilur og öll þessi
heift hafði hins vegar þau áhrif,
aö illa gekk að koma skólastarf-
inu af stað,” hélt Hjálmar Arna-
sonáfram. „Éghélt á timabili, að
ef ég færi frá, þá væri vandinn
leystur og deilur myndu hjaðna^
Það kom siðar i ljós að svo myndi
ekki verða og þvi tók ég þá
ákvörðun aö starfa áfram.”
Er það lá ljóst fyrir að Bogi
Hallgrimsson yrði ekki endurráð-
inn sem skólastjóri við skólann
vegna málaferla sem voru i upp-
siglingu vegna deilna sem hann
haföi átt i við skipaöan skóla-
stjóra, Friðbjörn Gunnlaugsson,
lagði Hjálmar málið fyrir
kennarafund. Þar tóku kennarar
þann kostinn, aö styöja Hjálmar,
þar sem Bogi væri út úr mynd-
inni.
Köld vatnsgusa
„Þá hélt ég að erfiðasti hjallinn
væri að baki og nú væri hægt aö
fara að vinna að skólastarfinu af
heilum hug. En þá samþykktu
kennarar yfirlýsingu, þar sem
bæöi var hallað réttu máli, auk
þess sem mjög neikvæður andi i
minn garð kom fram. Þessi yfir-
lýsing kennara kom eins og köld
vatnsgusa framan i mig.”
Og Hjálmar Arnason hélt
áfram: „Allundarlega var að
þessari undirskriftasöfnun staðið.
Halldór Yngvason fyrrum yfir-
kennari og Ólafur Rúnar Þor-
varðarson kennari sömdu yfir-
lýsinguna og tóku siðan einn og
einnkennarai einu og fengu til aö
skrifa undir. Var þar mikiö bak-
tjaldamakk. Þetta bréf gerði það
að verkum að grundvöllur veru
minnar viö skólann var brostinn.
Skólastjóri getur aldrei unnið viö
skóla án þess að hafa stuöning og
góða samvinnu við kennara. Slikt
skólahald getur ekki þrifist og
þess vegna lýsti ég þvi yfií að ég
myndi segja starfinu lausu, sem
ég geröi siðan á þriðjudaginn. I
fjölmiðlum var greint frá þvi aö
eftir þessa yfirlýsingu mina á
nefndum kennarafundi hefði ég
skellt hurðum I bræði. Þetta er
einn þeirra staðlausu stafa sem
hefur veriö haldið á lofti i þessu
máli. Sannleikurinn var sá, að ég
gekk reiðilaust af fundi og lokaði
dyrum kennarastofunnar á hefð-
bundinn hátt.”
Engin hjálp frá Boga
— Nú hefur Bogi Hallgrimsson
sagt i blaöaviötali að þú hafir
nuddað salti i sár hans?
,,Já, það var kyndug yfirlýsing.
1 þessu sama viötali sagði hann
og að hann hefði hætt allri aðstoð
við mig eftir 1. okt. s.l.. Ég varö
nú aidrei var við eina eöa neina
hjálp frá honum fyrir eða eftir
þann tima, svo engin timamót
urðu I þessu sambandi þann 1.
október. Sannleikurinn var sá, að
strax fyrsta dag minn i starfi hitti
ég Boga að máli. Hafði hann þá
gif uryrði á vörum og var allt ann-
aðen samvinnufús. Neitaði alfar-
ið að aðstoða mig á nokkurn hátt.
Afhenti mér þó lykla að skóla-
stjóraskrifstofunni og er það
fyrsta og einasta „aðstoöin” sem
Bogi Hallgrimsson lét af hendi.”
„Þess má einnig geta, að
bæjarstjórinn i Grindavik, Eirik-
ur Alexanderson var ekki of bón-
góöur er ég þurfti aö leita til hans
fyrir hönd skólans vegna smávið-
viks. Það voru sem sé ýmsir sem
báru ekki hagsmuni skólans né
barnanna of mikið fyrir brjósti
þegar á reyndi og létu frdiar
einkaskærur og pólitisk upphlaup
ráðaferðinni. Menn gleymdusér i
þessum bófahasar og nemendur
urðu hvaö verst úti. Skólinn má
aldrei vera vigvöllur fyrir deilur
af þessu tagi. Þessa baráttu átti
aö heyja á öðrum vettvangi.”
— Hvernig er þér innanbrjósts
núna, þegar þú hverfur frá
Grindavik eftir öll slagsmálin?
Mjög þreyttur
„Ég er þreyttur. Mjög þreyttur.
Ég lenti þarna á milli steins og
sleggju. En ekki ber ég kala til
neins eftir þessa lotu og vona ein-
ungis að skólastarf I Grunnskóla
Grindavikur geti tekist giftusam-
lega i' framtiðinni. En umfram
allt, er ég þó reynslunni rikari
eftir þessa óskemmtilegu upplif-
un,” sagði Hjálmar Árnason fyrr-
um skólastjórii'Grindavik að lok-
um.
Kenndi i 7 ár
Hann er 29 ára gamall og upp-
alinn i Kópavogi. Ctskrifaðist
sem stúdent fráHamrahliðaskóla
og stundaði nám i islensku og
bókmenntasögu við Háskóla Is-
lands. A hann ef tir 1 /6 hluta af BA
. námi sinu i þeim fræöum. Hjálm-