Helgarpósturinn - 19.09.1980, Blaðsíða 3

3
Jielgarpóstúrinn Föstudagur 19. september T980.
Leitar aðstoöar hjá borgarbúum. Þessi maður vildi allt fyrir Coleman
gera i atvinnuleitinni.
t Hafnarstrætinu hitti Mark Coleman þennan mann. Hann sagði Mark
að ef tii vill væri möguleiki á atvinnu hjá Eimskipafélaginu og sýndi
honum hvar húsnæði þess væri.
miðju kafi og sagðist þessi
viðmælandi Marks telja það
skyldu sina og sjálfsagðan hlut aö
hjálpa fólki eftir því sem hann
best gæti. „Er það ekki
samkvæmt kristnu siðgæði að
liðsinna náunganum,” sagði þessi
ungi maður, sem heitir Sigurður
Harðarson ogerá þritugsaldri.
Sfðasti viðmælandi Mark Cole-
man í miðbænum var eldri maður
sem hann hitti I Hafnarstrætinu.en
maðurinn var á leið austur eftir
gangstéttinni. Eftir nokkrar
oröræður benti þessi maöur
Mark, að koma með sér og þeir
gengu um það bil 40 metra til
baka að horni Pósthússtrætis og
Hafnarstrætis og þar benti
maðurinn á Eimskipafélags-
húsið.
Þessi maöur vildi ekki láta
nafns sins getið við blaðamann
Helgarpóstsins, en sagöist hafa
áttaö sig á þvi að maðurinn var að
leita eftir vinnu, þótt enska hans
væri ekki góð. Mér datt þá strax i
hug, að hann gæti athugað málið
hjá Eimskip,” sagði hann. „Það
var ekki nema sjálfsögð kurteisi
að hjálpa manninum. Engu máli
skiptir hvort maðurinn er islensk-
ur eða útlenskur — svartur eða
hvitur.”
Mark Coleman sagðist mjög
ánægður með það hve fólk á förn-
um vegi hefði tekið sér vel, þegar
hann leitaði til þess. „Allt þetta
fólk var mjög kurteist og
hjálpfúst,” sagði hann.
,/Vel ekki eftir litarhætti "
Þá var ferðinni heitið að Gisti-
heimilinu við Snorrabraut og
hugðist Mark leita eftir mögu-
leikanum að fá herbergi. Hringdi
hann á útidyrunum. Var komið til
dyra, en eftir fáar sekúndur
hurðinni lokað. „Ekkert herbergi
laust, var mér sagt,” sagði Mark
okkur. — Siðar hringdi blaða-
maður á gistiheimilið og var þá
sagt að næstu tvo daga væri gisti-
heimilið fullt, en möguleikar
siðar.
Loks var farið inn að Sunda-
höfn. Skyldi þar þrautreyna
möguleikann á þvi að komast i
vinnu við uppskipun. Og viti
menn — það gekk eins og i sögu.
Verkstjórinn á staðnum sagði við
Mark, að ekkert mælti gegn þvi
að hann fengi vinnu — ef hann
heföi atvinnuleyfi — næst þegar
auglýst væri eftir mannskap.
Hann skrifaði niður á miða fyrir
Mark hvert hann ætti að koma.
Sagði verkstjórinn við blaða-
mann, að það skipti hann
nákvæmlega engu máli hvernig
starfsmenn hans væru á litinn.
„Ég vil bara góða menn og þá vel
ég ekki eftir litarhætti” sagði
verkstjórinn Karl Ölsen. „Ég
held að strákunum sem vinna hjá
mér, sé nokk sama hvernig litur-
inn er á fólki sem þeir vinna með.
Ytra útlit mannskepnunnar er
mismunandi. Það segir þó ekkert
um innri gæði.”
Og þannig var hún þessi stutta
hringferð með Mark Coleman, 22
ára blökkumanni frá New
Jersey, USA, sem leikur nú
körfuknattleik á Islandi. „Mér
þótti fróðlegt að taka þátt i
þessari litlu tilraun með ykkur,”
sagði hann við okkur Helgar-
póstsmenn að skilnaði. „Þau
viðbrögð sem við fengum eru
mjög á sama veg og ég hef upplif-
að þær fáu vikur sem ég hef dval-
ið hér. Kurteisi og alúðlegheit i
fyrirrúmi.”
Mark lét þess þó einnig getið,
að það væri þó kannski vafasamt
að dæma eingöngu af ytra
viðmóti, þegar afstaða hvitra
manna til blökkumanna væri
annars vegar.” I minu heimafylki
— New Jersey, skammt frá New
York — eru hvitir menn öllu jöfnu
mjög vingjarnlegir i garö svartra
— á yfirborðinu að minnsta kosti.
Siðan ef i harðbakka slær og ráða
á blökkumenn i vinnu, eða þeir
eru að slá sér upp meö hvitri
stúlku af millistéttarfjölskyldu,
þá getur annað hljóð komið i
strokkinn.”
Mark Coleman minnti okkur
Islendinga sem sé á það, aö það
sem i ljós kemur væri stundum
ekki öll sagan. Það er kannski
fremur það sem innra bærist
sem skiptir máli. Getur það verið,
að Islendingar setji upp spari-
svipinn og leiki hlutverk
gestgjafans góða, svo lengi sem
þeir þurfa ekki að hafa bein
afskipti af málinu? Er yfirborðið
annað, en það sem undir býr?
„Ekki negra
í sina íbúð"
Þessum vangaveltum er erfitt
að svara beint og verður
raunverulega að leita lausnarinn-
ar I þjóðarsálinni og hennar hafa
nú margir leitað lengi og ekki
fundið En við hringdum til
nokkurra forsvarsmanna körfu-
knattleiksliða hér i borginni, sem
hafa fengið hingað til lands
þeldökka kröfuknattleiksmenn og
spurðum hvernig þessi mál heföu
gengið fyrir sig. Halldór Einars-
son formaður Kröfuknattleiks-
deildar Vals var fyrstur til svara.
Sagði hann að Valsmenn hefðu
fengið bandariskan blökkumann
til liðs við sig nú i haust, en
einhverra hluta vegna hefði hon-
um ekki gengiö vel að samlagast
öðrum liðsmönnum og islensku
þjóðlifi og þvi það orðið úr, aö
hann færi af landi brott. „Ég tel
að hörundsliturinn hafi ekki
þarna skipt neinu máli,” sagði
Halldór. „Hins vegar eru
mennirnir jafn misjafnir og þeir
eru margir og Roy Jones passaði
einfaldlega ekki inn i það hlut-
verk sem honum var ætlaö.”
Halldór lét þess einnig getið, að
þeir Valsmenn hefðu verið búnir
að útvega Roy Jones ibúð eftir að
hafa reynt lengi. Það hefði gengið
illa lengi vel, vegna leigu-
húsnæðiseklu, en loks tekist.
„Aöeins gerðist það á einum stað,
að við fengum ekki Ibúð til leigu,
vegna þess að það átti blökku-
maður að dvelja i henni. Sá aðili,
sagðist hreint ekki vilja negra i
sina ibúð.”
Að sögn Bjarna P. Magnús-
sonar formanns kröfuknattleiks-
deilda Fram, væruFramarar nú I
húsnæðisleit vegna blökkumanns,
sem kæmi væntanlega til félags-
ins innan fárra vikna. „Það hefur
ekki gengið of vel,” sagði Bjarni.
„Það neita þvi allir að nokkrir
fordómar eigi þáttí því hve
erfiölega gengur að ná i ibúð fyrir
þennan mann okkar, en ég get nú
ekki afneitað þeirri tilfinningu
minni, að áhuginn hjá leigusölum
minnki nú talsvert þegar þeim er
gert ljóst að við séum aö leita að
ibúö fyrir svertingja.”
Framarar voru með þeldökkan
leikmann siðari hluta siðasta
keppnistimabils og sagðist Bjarni
ekki vita annað en sú dvöl hans
hefði gengið stórslysalaust. „Þvi
er náttúrlega ekki hægt að horfa
framhjá,” sagði Bjarni P.
Magnússon, að þessir menn koma
úr nokkuð ööru umhverfi en við
eigum að venjast, svo nokkuð
gekk það erfiðlega að komast inn
á hans þankagang og hann þá inn
á okkar. Þess vegna verða þessir
menn kannski dálitiö einangr-
aðir.”
„Glósur frá
drukknu folki"
Kolbeinn Pálsson hjá KR, sagði
að undantekningarlítið hefðu
þeirra gestaleikmenn ef svo má
orða það, verið mjög ánægðir
með dvölina hér.” Það eina sem
fór i taugarnar á sumum þeirra
var þegar gestir veitingahúsanna
voru að senda þeim tóninn. Sumir
áttu erfitt með að þola glósur frá
drukknu fólki, sem oft vissi
ekkert hvað það var að segja og
kom þá i eitt eða tvö skipti til
smávandræða. Annars hefur
verið almenn ánægja hjá þessum
mönnum með tslandsdvölina,”
sagði Kolbeinn.
Að auki lét Kolbeinn þess getið,
að öllu jöfnu hefðu þessir
leikmenn haft það mun betra hér
fjárhagslega, en ytra, jafnframt
þvi sem þeir væru stjörnur i
kröfuboltanum hérna, en kannski
miðlungsmenn i Bandarikjunum.
„Þetta eru metnaðargjarnir
menn eins og allir iþróttamenn
hvar sem er I heiminum og þvi
ekkert skrýtiö að þeir hafi haft
ánægju af þvi að vera á toppnum
hérna. En ég get fullyrt þaö, að.
allir blökkumennirnir sem KR
hefur haft hafa verið mjög
ánægöir og farið héöan sáttir við
Island og tslendinga og sumir
þeirra viljaö óðir og uppvægir
koma aftur.”
Nokkuð minntust formenn
körfuknattleiksdeildanna á,
í> 7
Hvar er glæsilegasta bilasala landsins?
GETTU BETUR?
Nú er rétti timinn til að kaupa bil. Leitaðu ekki langt yfir a skammt. RÉTTA SVARIÐ ER AUÐBREKKA 44-46 )á ÞAR ER TIL HÚSA \ Við höfum rétta bílinn á réttu . kjörunum.

Þegar rökkva^K tekur er gott að^ geta skoðað bilana i björtum og rúmgóðum sýningarsal. \ jKdP * * Y ^rtu þreyttur á rápinu milli bílasala? Líttu inn reyndu viðskiptin.