Helgarpósturinn - 11.02.1983, Side 10

10
Föstudagur 11. febrúar 1983 irinn
Tvær í framlínu
Siouxie & the Banshees
A Kiss In The Dream-
house
Það hefur gengið á ýmsu í sögu
hljómsveitarinnar Siouxie & the
Banshees. Það gerðist t.d.
skömmu eftir útkomu annarrar
plötu þeirra, Join Hands, að
helmingur hljómsveitarinnar,
þ.e. gítarleikarinn og
trommuleikarinn, hættu í henni
aðeins tveimur klukkustundum
áður en hún átti að koma fram á
tónleikum í Aberdeen. Nýir
menn fylltu þó í skörðin og
hljómleikaferðinni var haldið
áfram eins og ekkert hefði í
skorist. Þó urðu tónleikarnir nú
samt færri en ráð hafði verið fyrir
gert, því Siouxie veiktist og aflýsa
varð allmörgum tónleikum af
þeim sökum. Það sama var einnig
uppi á teningnum 1981 þegar
hljómsveitin hélt í sína síðstu
stóru hljómleikaferð um Bret-
Iand, en þá varð einnig að aflýsa
nokkrum tónleikum vegna þess
að rödd Siouxie þoldi ekki álagið.
Mesta áfallið kom þó á síðast-
liðnu sumri er hljómsveitin var
við tónleikahald í Svíþjóð.
Tvennir tónleikar voru óleiknir í
ferð þessari þegar röddin yfirgaf
Siouxie gjörsamlega. Hún fór þá
til mjög virts sérfræðings og hann
sagði að hún yrði að hætta alger-
lega að syngja næstu sex mánuði
og að því loknu að breyta alveg
um söngstíl, ef hún vildi ekki
missa röddina að eilífu. Við frek-
ari rannsóknir kom þó í ljós að
ástandið var ekki alveg svona
slæmt, en þó yrði einhverra
aðgerða þörf. Siouxie hélt því
ótrauð áfram söng sínum en er
halda átti í enn eina tónleikaf-
erðina, nú ekki alls fyrir löngu,
lagðist gítarleikarinn John
McGeoch veikur og Robert
Smith, gítarleikari The Cure,
varð að hlaupa í skarðið.
Þrátt fyrir öll áföllin hafa Sio-
uxie & the Banshees haldið
áfram á sinni braut, en hljóm-
sveitin er og hefur verið ein sú
allra merkilegasta sem starfað
hefur undanfarin ár. Plata þeirra
JuJu, sem út kom árið 1981, þótti
með betri plötum þess árs og
jafnframt sú besta sem þau höfðu
látið frá sér fara. Heildarmyndin
var sterk en textarnir, með sinni
voodoo ímynd, þóttu nokkuð
þungir og jafnvel niðurdrepandi.
En hvað sem öllu leið var ljóst að
hljómsveitinni myndi reynast erf-
itt að fylgja JuJu eftir.
A Kiss In The Dreamhouse
heitir nýjasta plata Siouxie & the
Banshees og þrátt fyrir allar
svartsýnisspár, þá verður ekki
annað sagt en þeim hafi tekist
virkilega vel upp að þessu sinni.
Raunar svo vel að ég fyrir mitt
leyti myndi telja þessa plötu betri
en JuJu.
Það mætti eiginlega segja að
tónlistin á A Kiss... .sé að hluta til
nokkurs konar sambland þess er
var að finna á þriðju plötu
hljómsveitarinnar, sem heitir
Kaleidoscope, og svo þess er þau
voru að gera á JuJu. En þau
stefna sem betur fer einnig ennþá
fram á við og fara ýmsar áður
ótroðnar sióðir. Heildar-
hljómnum, sem var áberandi á
JuJu, er nú fórnað fyrir ýmsar
skemmtilegar tilraunir og tónlist-
in verður þar af leiðandi fjöl-
breytilegri.
Platan hefst á hressilegu lagi
sem nefnist Cascade, en í því er
mest áberandi góður og margtek-
inn gítarleikur McGeochs en
hann kemur einnig við sögu í lagi
þessu sem hljómborðsleikari.
Obsession er fyrsta verulega
filraunakennda lagið á plötunni.
Engan er trommuleikinn að finna
í þessu lagi. Aðeins er um að
ræða bassatrommubank á því
sem næst þriðja hverju slagi, en
svo er notast við ýmsan annan
áslátt og eru „tubular bells“ (ég
veit ekki hvað þær heita á ís-
lensku) nokkuð áberandi. Það
sem er þó líklega einna athyglis-
verðast við lag þetta er að í því
gefur í fyrsta sinn að heyra í
strengjum á Banshees-plötu.
Eins og þeirra var þó von og vísa
eru strengir þessir skynsamlega
notaðir og nokkuð skemmtilega.
Like A Carnival er eitt lífleg-
asta lag plötunnar, enda á jú víst
að vera líflegt á þess háttar upp-
ákomum, en lagið endar á eins
konar hringekjuorgelleik.
Síðasta lagið á fyrri hliðinni er
Circle en það ber óneitanlega
nafn með réttu því leitast er við
að mynda einskonar hringáhrif
með undirleiknum. Lagið byrjar
eftir Gunnlaug Sigfússon
Green Fingers heitir næsta lag
og minnir það nokkuð á
Kaleidoscope-tímabilið en einnig
má heyra þar áhrif sem gætu ver-
ið komin úr hippatónlist sjöunda
áratugarins, sem birtist í
blokkflautuspili en það er McGe-
och sem blæs í flautuna.
með einföldu hringspili á orgel,
en það smá hleður síðan á sig og
form þess er ekki alls ólíkt því
tónlistarformi er nefnist bolero.
Melt! heitir fyrsta lagið á seinni
hliðinni. Útsending þess er undir
áhrifum einhvers sem kalla mætti
„spaghettivestra“-tónlist. Þetta
er rólegt lag með mandólín stæld-
um gítar og rödd Siouxie er marg-
tekin.
Næsta lag heitir Painted Bird.
Það er allkraftmikið, með þéttum
orgelleik Severins og góðum gít-
arleik McGeoch, sem minnir
nokkuð á það sem maður átti að
venjast frá honum er hann lék
með hljómsveitinni Magazin.
Texti lagsins er gerður eftir sögu
Jerzy Kosinski, Painted Bird, en
Kosinski er sá sem m.a. skrifaði
bókina Being There.
Það eru jazzáhrif sem svífa yfir
vötnum í laginu Cocoon. Bidgie
notar bursta í stað kjuða, gang-
andi bassi er áberandi, svo og
frjáls píanóleikur og skrækjandi
effektar.
Síðast er svo lagið Slowdrive,
sem gefið var út á lítilli plötu, sem
gekk nú reyndar ekki sérlega vel
og er það kannski ekki að undra,
því Iagið er nú í þyngra lagi, sé
miðað við það sem yfirleitt er að
finna á vinsældalistum. Áber-
andi er sterkur diskótaktur og
aftur eru strengirnir á ferð en nú í
meiri „Chic“ stíl. Laglínan er
hinsvegar ekki sérlega auðgripin,
þó hún venjist.
A Kiss In The Dreamhouse er
aðmínu mati bestaSiouxieandthe
Banshees plata til þessa og ættu
það að vera nokkur meðmæli, því
flestar fyrri plötur hljómsveitar-
innar eru með merkari plötum
seinni ára og ætti að minnsta kosti
ein þeirra, helst allar, að vera til í
hverju plötusafni.
The Jam - Dig The New
Breed
Ein allra vinsælasta hljómsveit
seinni ára í Bretlandi er án efa
The Jam. Þeir komu upp með
pönkbylgjunni í kringum ’76 -77
en þeir skáru sig þó ávallt frá
pönksveitunum og þá einkum
fyrir snyrtilegri klæðaburð og ást
á hinni svokölluðu mod tónlist
sjöunda áratugarins.
Nú síðustu þrjú árin eða svo er
nærri sama hvað The Jam hafa
látið frá sér fara, allt hefur það
náð feikilegum vinsældum í
heimalandi þeirra. Plötur þeirra
hafa flestar farið inn á topp tíu
listana og er þá sama hvort um
hefur verið að ræða stórar eða
litlar plötur og í vinsælda-
kosningum bresku músíkblað-
anna hafa þeir verið nær
undantekningarlaust í fyrsta sæti
og þá bæði sem hljómsveit og sem
einstakir hljóðfæraleikarar. Paul
Weller hefur einnig skipað þetta
virðingarsæti sem besti laga-
höfundurinn. Vinsældirnar hafa
þó að mestu haldist við heima-
landið og annars staðar eru þeir
bara ein af þessum hljómsveitum
sem njóta virðingar fremur fá-
menns hóps og svo held ég að sé
einnig farið hér á landi.
Nú er hinsvegar draumur
breskra ungmenna úti, því The
Jam eru hættir. Paul Weller,
aðalforsprakki hljómsveitarinnar,
hefur ítrekað gagnrýnt hljóm-
sveitir eins og Rolling Stones og
The Who fyrir að vera enn að
spila þó þeir séu í raun löngu bún-
ar að gera allt sem þær eru færar
um að gera saman og Weller hef-
ur ávallt heitið því að leysa
hljómsveit sína upp áður en kom-
ið yrði fyrir henni eins og þessum
tveimur dínósárum. Við það hef-
ur hann nú staðið þegar
hljómsveitin virtist vera áhá
punkti velgengninnar.
„Hætta skal leik þá hæst stend-
ur“ og The Jam heyra nú sögunni
til. En að skilnaði sendu þeir
áhangendum sínum kveðjur með
Plötunni Dig The New Breed,
sem er hljómleikaplata, sem
tekin er upp á ýmsum tímum.
Elsta upptakan er frá árinu 1977
eða frá upphafi ævintýrsins. Ann-
ars eru á plötunni upptökur frá
1979, 1981 og seinni hliðin er
nánast öll frá síðasta ári.
Ekki er hér endilega um
vinsælustu lög þeirra að ræða, þó
vissulega séu þau flest all þekkt.
Má t.d. nefna lög eins og In The
City, All Mod Cons, Start, Going
Underground og Private Hell.
Ekki get ég nú séð að plata
þessi vinni þeim marga nýja
aðdáendur hér á landi, en fyrir þá
sem áður hafa ánetjast tónlist
The Jam ætti þessi plata að vera
kærkomin viðbót.
Þó The Jam heyri nú fortíðinni
til er ég ekki í nokkrum vafa um
að meðlimir hennar, og þá sér-
staklega Paul Weller, eiga eftir
að láta gott af sér leiða í fram-
tíðinni og kannski verður ekki
langt að bíða þess að heyra
eitthvað frá þeim, að minnsta
kosti hefur heyrst að Weller sé nú
með sólóplötu í undirbúningi og
maður getur þá alltaf hlakkað til
útkomu hennar.
IITVAIM1
Föstudagur
11.febrúar
9.05 Barnaheimilii. Þar er ofsa gaman að
vera, þar vil ég helst aldrei vera. Eitthvað
danglaði ég nú út af laginy hér. Barnasaga.
10.30 Mér eru fornu minnin kær. Einar frá Her-
mundarfelli Kristjánsson segir sögur að
norðan. Blessaður afinn. Eða hvað?
11.30 Frá Norðurlöndum. Borgþór Kjæ. minnir
okkur á tilvist svokallaðra frænda okkar. Ég
þekki þá ekki.
14.30 Nútímakröfur. Karlinn á klósettið og kon-
an út í sjoppu. Smásaga eftir William
Heinesen.
16.40 Litli barnatíminn. Þetta er alltaf eins og ég
segi alltaf það sama. Ég er orðinn hundléiður
á sjálfum mér.
17.00 Með á nótunum. Ragnheiður Davíðsdóttir
segir okkur uppskriftir úr umferðinni. Er hún
systir Sigrúnar?
21.40 Viðtal. Hvað er það? Við hvern? Um
hvað? Kemur ekki fram hjá langstökkvaran-
um fræga.
23.05 Kvöldgestir. Hvernig er á Akureyri Jón-
as? Er þar myrkur í sálinni? Jónas?
01.10 Á næturvaktinni. Sigmar grettír sig og
geispar. Ása reynir að bjarga því, sem bjarg-
að verður.
Laugardagur
12.febrúar
9.30 Óskalög sjúklinga. Lóa Guðjónsdóttir
kynnir.
11.20 Hrímgrund. Nú fer að vora. Hvað heitir
þátturinn þá?
15.10 í dægurlandi. Svavar Gests á fullu í for-
tiðinni. Upprifjun og aftur upprifjun. Hver
býður betur?
16.40 íslenskt mál. Margrét Jónsdóttir kynnir
okkur nýtt mælingakerfi, serr, Steingrímur
Hermannsson ráðherra hefur fundið upp.
17.00 Hljómspegill. Eru eyrun þín hrein? Þú
kemst að raun um það með hljóntspeglinum
hans Stebba á Grænumýri.
19.35 Á tali. Blablablablabla....
20.30 Kvöldvaka. Hákarlar, eldhús og frásögur.
Skemmtilegt kvöld.
23.05 Laugardagssyrpa. Ég hætti aldrei að
svekkja mig á þessum þokkapiltum. Þeir eru
svo skemmtilegir. Maður á ekki slíku að venj-
ast hér á landi.
Sunnudagur
13. febrúar
8.00 Morgunandakt. Flutt verða ritningarorð
og einnig verður flutt bæn, og jesúbull.
10.25 Oft má saltkjöt liggja. Þótt úldið sé, opnið
útvarpið og spennið eyrun upp á gátt ef hægt
er, sökum eyrnamergs.
11.00 Messa í kirkju Filadelfiusafnaðarins.
Dansleikur verður á eftir. Egó spilar fyrir
gömlu dönsunum.
13.10 Frá liðinni viku. Allt það leiðinlega sem
skeð hefur verður ekki rifjað upp stopp.
16.20 Flokkar, kosningar og lýðræði. Rætt
verður um afnám kosnínga á íslandi og úldna
flokkakerfisins og fleira sem ekki er prent-
hæft...
19.25 Veistu svarið? Kemur ekki til mála að
nokkur svari slíkri vitleysu, sem þar verður á
boðstólum.
23.00 Kvöldstrengir. Sinfóniuhljómsveit Skóga-
skóla rífur og tætir kennaraliðið og brýtur þá
til mergjar. Nemendur í Skógum fá fýldar
kveðjur frá meðlimum sinfóníuhljómsveitar-
innar og gömlu mönnunum á Helgarpóst-
inum.
S.IONYAKI*
Föstudagur
11.febrúar
20.35 Á döfinni. Birna Hrólfsdóttir les i kappi við
tímann, erkifjandann lífsins. Ó, tími...
20.45 Adam og Maurarnir. Þeir eru búnir að éta
Evu, en Adam berst karimannlega. Tekst
honum að viðhalda lífinu? Hvernig ætlar
hann að fjölga mannkyninu? Fellur hann fyrir
mauradrottningunni? Svar i þessum þætti.
21.00 Kastljós. Sigurveig Jónsdóttir og Ög-
mundur Jónasson sjá um fréttaskýrinqaþátt
með innlendu og erlendu efni. Hvað gaéti það
nú verið?
22.05 Grandisonfjölskyldan (Grandison).
Þýsk sjónvarpsmynd, árgerð 1982. Leikend-
ur: Mariene Joþert, Jean Rochefort, Helmut
Qualtinger. Leikstjóri: Achim Kierz. Sögu-
legar heimildir frá árinu 1814 eru að baki
þessari ástar- og örlagasögu. Hin engilfagra
Rósa er beðin um að vitna gegn manni sín-
um, sem er bófi. Dásamleg kona. En ekki
verður jafn dásamlegt að sjá og heyra
franska leikara tala lágþýsku eða háþýsku.
Hvort er það?
Laugardagur
12. febrúar
16.00 íþróttir. Bjarni er alltaf einum hring á eftir.
Skemmtileg skautastökk og listhlaup á
sklðum. Ég só ekki muninn á þessu tvennu
svona um hávetur.
18.00 Hildur. Né heldur skil ég þessa ungu
stúlku á meðal óvinveittra þjóðarbrotaá jósk-
um heiðum. Gvu hva ég er feginn, að við
fórum ekki þangað á sínum tíma.
18.25 Steini og Olli. Hinir einu og sönnu og eru
Para hundleiðinlegir. Voru þeir skemmtilegu
kannski bara loddarar? Ég spyreins og barn-
ið, saklaust með sæinn i sjáöldrunum.
18.45 Enska knattspyrnan. Uppáhaldsliðiðein-
hvers leikur alla jafna í þáttum þessum, hálf-
gerðum gátuþáttum og þrautalendingum.
20.35 Löður. Mér fannst Dallas enda á átakan-
legan hátt í hinni vikunni. Froðusnakkið
reyndist mér engin huggun harmi gegn.
21.00 Danskeppni í Duisburg. Rúmba, rúmba,
tjatjata.
22.00 Hringjarinn frá Notre Dame (The Hunch-
back of N.D.). Bandarisk sjónvarpsmynd,
árgerð 1982, eftir skáldsögu Victor Hugo.
Leikendur: Anthony Hopkins, Derek Jakobi,
Lesley-Ann Down, John Gielgud. Leikstjóri:
Michael Tuckner. Örlagasaga vesalingsins
Qausimodo, sem hringir klukknabjöllum og
lendir i ævintýrum. Hafsjór af persónum og
uppákomum. Ef vel gert = frábært. Annars...
Sunnudagur
13. febrúar
16.00 Sunnudagshugvekja. Amen.
16.10 Skessan í Skerjafirði. Sannspár maður
segir okkur draumsýnir sinar um fortíðina.
Æsispennandi þáttur að handan um þjóð-
lega efnisþætti efnisheimsins.
17.00 Listbyltingin mikla. Ég stend á þröskuldi
freisisins og horfi út í víðáttuna miklu hins
súra raunveruleika.
18.00 Stundin okkar. Loksins, þegar við getum
verið saman, tvö ein, þú og ég, ástin mín...
Ég segi nú ekki meira.
20.35 Sjónvarp næstu viku. Uns hann Maggi
Bjarnfreðs kemur og truflar faðmlög okkar og
tengir okkur aftur...
20.50 Glugginn. Mér verður svo mikið um, að ég
fell út um andlausan glugga herbergis míns,
niður á forarfreðann. Ó, þú mikla menning...
21.35 Kvöldstund með Agötu Kristí. Þá hljom-
ar hættumerkið: ég sinni andanum ekki nógu
vel. Ó, þú holdið mitt og holdlð þitt... Hér er
hætta á ferðum, rauð hætta. Þegar Dermot
West sér rautt...
22.25 Vínarkvöld. Gamalmennapopp undir
stjóm Páls P. Pá. Vínarlög hjá Sinfóníunni.