Alþýðublaðið - 20.03.1920, Qupperneq 1

Alþýðublaðið
Grefið út af Alþýðuílokknum.
1920
Laugardaginn 2o. marz
64. tölubl.
Pýzka byltiri^in að ertéu
Kápp.og Luttwitz farnir frá.
Khöfn 19. marz.
Frá Berlín er sítnað, að formað-
nr fréttastofunnar tilkynni að kl.
5 á miðvikudag hafi þeir Kapp
og Luttwitz skilyrðislaust dregið
sig í hlé, til þess að friður héldist
í ríkinu.
Seekt formaður > herráðs Mack-
enses gerður yfirhershöfðingi.
Nngkosning í júni'. — Nýír
menn í stjörnina. —
Bolsivíkahætta.
Leiðandi menn þýzkra þjóðern-
issinna (ihaldsmenn) sammála meiri-
Uutaflokknum um að þingkosning-
ar fari fram í júní og að forsetinn
verði kosinn með almennum kosn-
ingum, samkvæmt stjórnarskránni.
Nýjum^mönnum er bætt í stjórn-
ina. Bolsivíkahættan virðist hjá
liðin.
Járnbrautar- og póstverkfallið er
búið.
Engin miskunn.
Kapps mönnum að engu leyti
hlíft.
Gamla stjörnin til
Berlinar.
Gamla stjórnin kom aftur til
Berlínar fimtudagsmorgun og hefir
gefið út fjölda ávarpa.
Óeyrðir
^ru hér og þar í landinu.
Loftskeyti
i morgun.
Khofn kl. I2j/z í nótt.
Allsherjarverkfallið.
Állsherjarverkfallið stendur enn
þá. Verkamenn heimta að fá yfir-
tökin á flestum sviðum.
Skotið á múginn.
Eystrasaits-herinn kominn aftur
og skýtur á fjöldann.
Óháðir hvergi smeikir.
Óháðir jafnaðarmenn segjast
ekki gegna „blóðhundinum Noske*.
Þingið
komið saman í Stuttgart.
Bolsivisminn breiðist út.
Sovjet-stjórnir.
Sovjet-stjórnir er lýst yfir að
komnar séu á víða.
Póstþjófnaðnr. Þegar farið var
að athuga póstinn úr Úlfl síðaöt,
kom það í Ijós, að stolið hafði
verið peningabréfl frá Sandi, með
300 kr. í. Hafði verið skorið gat
á pokann og þetta bréf, sem var
eina peningabréfið í honum, tekið.
Alþbl. kostar I kr. á mánuði.
'Qetmþot þingmanna.
Feir láta harðindin afskifta-
laus.
Stjórnin verður að gera
skyldu sina.
Eg hefi áður, hér í blaðinu, bent
á þá geysimiklu heimþrá, sem
greip suma alþingismennina okk-
ar, er þeir voru hér síðast á þingi.
Eg benti þá á það, hve afar óheppi-
legt og jafnframt hættulegt það
væri, af þingmönnum, að flýta svo
málum, að afbrigði frá þingsköp-
um yrðu að reglu.
Þingmönnum þessum var meðal
annars fundið það til málsbóta,
að inflúenza gæti borist hingað,
og þá yrðu þeir teptir hér um
óákveðinn tíma — óneitanlega Iít-
ilfjörleg ástæða. Sömuleiðis sögðu
sumir, að harðindi væru nú um
land alt, og væri því þeim er stæðu
fyrir búi vorkunn, þótt þeir vildu
komast heim. En hví eru þeir
menn að bjóða sig fram til þings,
sem engan tíma mega missa frá
heimilisstörfum ? Eða halda þeir,
að stofnað hafi verið til Alþingis
einungis til þess, að nokkrir fram-
gjarnir .fullhugar" geti borið tit-
ilinn: Álþingismaður? Svo heimsk-
an hygg eg engan þingmann vera.
En þegar einhverjum hefir dottið
einhver smitandi vitleysan í hug,
þá er ekki gott að stöðva út-
breiðsluna. Hún verður að hafa
framrás.
í þetta sinn, eins og ætíð endra-
nær, sannast það, að „flas gerir
engan flýti". Þingmennirnir, þeir
sem voru gripnir mestu heim-
þránni, komu einmitt mátulega til
Austurlands, til þess að lenda f
inflúenzunni. „Það sem að helzt
hann varast vann, varð þó að
koma.yfir hann", stendur þar.
En höfuðgallinn við heimþrá