Íslenzk sagnablöð - 23.04.1817, Blaðsíða 20

120 — 1818 — 121
Framanskrifadr reikníngr er fídan famqvæmr Iögunum yfiríkodadr af Aukaforfeta og Auk-
aféhirdi, og af |>eim retrr á lirinn. Géta verdum vaer Jefs ad félagsins lög ádr í
verr voru gégnum féd , og umbart af nefnd matina, og jví næíl af fiálfu félaginu
hcr í ftadnumyfir höfud, í Jteim arridum er vönduft fdktu, enn fídan lokfins á
almennum famkomum algiörlega lögtekin af Jtefsari deild. Hltóda J>auJ>annig fem
eptir fylgir:
Lög hins íslenzka bókmenta félags.
F y r f t i K a p i t u I i,
Um Fclagfms tilgáng.
i. pad ef rilgángr Félags J>efla, ad
vidhalda hinni íslenzku túngu og bókaflerifr,
og J>ar medfram mentun og heidri J>iddar-
innar, bxdi med bdkum og ödrum atburd-
um, svo fremi J>efs efni leyfa, eprir J>eflu
undirlagi
"3. Félagid íkal í lids leida rit fau, er
fyrr meir hafa famin verid á íslenzku, eink-
umpau, hvörrahöfundar eru daudir og hætt-
aft er vid ad týnaft mundu, enn landinu
væri hinn mefti ídmi ad. pvi nærft flcal
Félagid ala cnn fyrir, ad prentadar verdi
bækur, er J>arflegar virdaft fyrir almenníng,
og líka J>ær, er brúkaft og hentugar eru vid
kénnflu í íkólanum.
3. pd frálkilr Félagid ad fvo ilöddu
férílagi tvær méntagreinir: gudfrædi og hin-
ciginlégu fornfrædi, er J>riú önnur Félög
umannaft, nefnilega, |>ad Evangélií’ka
Smábdka Félag fyrir nordan, B i b 1 í u-
í é ag id fyrir funnan land og ArnaMagn-
ússonar Nefnd í Kaupmannahöfn.
4. Félagid íkal láta prenta hvöria bók
fyrir fig, en ekkért J>ad ritfafn’, er fr3m-
ha d.d verdr árlega, nema ftutt fréttablöd, er
inn halda eigu J>ær helítu nyúngar, vidví-
ki-ndi landftidrn, merkisatburdum, búíkap,
kauphöndlan og bdkaíkript bædi innanland*
og uran; Jsd íkal einga íslenzka bdk lofa né
lafta, heldr einafta í ftuttuniáli drepa á henn-
ar inntak, en vel J>ykir tilfallid at segia
meiníngu fína um bækur á ödrum túngum,
íem almenningr á ísiandi gétr fídrdæmt um
fiálfr.
5. ‘ Félagid íkal vanda ordfæri, prent
og pappír fem verdr, fetia ei hærra verdlag
á bækur en hérumbil fvari koftnadi, en ekki
borga tillög Félagsmanna raed bókum né
ödru, lieldr veria öllu til ad útgéfa J>ví fleiri
bækur, og framkvæma tilgánginn hid ytrafta.
6. Ekki íkulu Fclagar íkyldir til ad
rita neitt íiálfir, framar en fiálfum líkar,
heldr íkulu Félaginu eins kærkomin allra
manna rit, er framkvæma mega |>efs tilgáng,
|>d áíkilr J>ad fér, med nefnd manna, í vifs-
u.m vífintfagreinum, ad dæma um pid fem
innfendt verdr , hvad J>örf íe og hæfilegt ad
leggiaft fyrir almenning.
7. Einginn dirfift ad umbreyta einu
ordi néatridi í atmars manns-riti, fem Félag--
id hefir medtekid , edr parvid ad bæta athug-
afemdum, formála edr eptirmála, án bréf-
legra tilmæla edr leyfis frá höfundinum eda
ódrum hlutadegendum. En J>yki nokkud
ábótavandt í gddri bók J>á bidji Félagid höf-
undinn ad lagfæra.