Tíminn - 23.02.1939, Blaðsíða 3

23. hlað
TÍMINN, fimmtudaahin 23. fcbrúar 1939
91
Regflur
settar starfsmönnum Alþingis
til varnar gegn truflunum á
störfum þingsins o. fl.
1. gr. Á tímanum frá kl. 1 til
4 síðdegis á virkum dögum um
þingtímann mega verðir eða
aðrir starfsmenn Alþingis ekki
sinna beiðnum þeirra manna, er
boð vilja gera fyrir þingmenn
til viðtals í húsinu, nema
brýna nauðsyn beri til, eða
þingmaður (þingnefnd) hafi
stefnt manni á fund sinn og
látið um það vita fyrirfram.
Ekki má heldur á sama tíma
kveðja þingmann til viðtals í
síma, nema hann hafi sjálfur
fyrirfram óskað að sinna tiltek-
inni kvaðningu. Hinsvegar skulu
símaverðir skrá viðtalsbeiðnir
allar á þessum tíma og láta
þingmann um þær vita, þegar
hlé verður á þingstörfum.
Nú eru þingfundir háðir á
öðrum tíma dags, og gilda þá
allar hinar sömu reglur meðan
á fundum stendur.
Gæta skal og þess, að kveðja
ekki þingmann, sem er að starfi
á nefndarfundi á öðrum tíma
dags en að ofan greinir, til við-
tals af fundinum, nema brýna
nauðsyn beri til.
2. gr. Skrifstofa Alþingis má
ekki án samþykkis forseta láta af
hendi aðra aðgöngumiða að
hliðarherbergjum þingsins en
venjulega miða til fulltrúa er-
lendra ríkja og nokkurra em-
bættismanna, til blaðamanna,
tvo til hvers aðalblaðanna, og
einn miða til hvers þingmanns,
og skal á hann skráð nafn
þingmannsins.
3. gr. Á tímanum kl. 1—4 á
virkum dögum og á öðrum tim-
um, er þingfundir standa, má
ekki hleypa neinum manni inn
á innri gang þingsins, nema
hann sýni aðgöngumiða, eða
maðurinn eigi brýnt erindi við
skrifstofu þingsins.
Þeir menn, sem hafa í hönd-
um aðgöngumiða, sem á eru
skráð nöfn þingmanna, skulu
skila slíkum miðum í hendur
verði við inrigöngu, en hann af-
hendir aftur þingmanni þeim, er
í hlut á, nema komumaður gangi
eftir miðanum, þegar hann fer
úr húsinu.
Nú er kona í fylgd með manni
sinum, er aðgöngumiða hefir,
eða maður kemur í för með
þingmanni og hann óskar, að
manninum verði hleypt inn, eða
aðrar svipaðar ástæður eru fyrir
hendi, og er þá rétt að víkja frá
þessu ákvæði.
4. gr. Starfsmenn þingsins
mega ekki að nauðsynj alausu
hafast við né ganga um í þing-
sölunum meðan fundiT standa.
Þó skulu jafnan tveir þingsvein-
stórbættan aðstöðumun á all-
an hátt fyrir alda og óborna.
í riti Ræktunarfélags Norður-
lands er framsett fyrir nokkrum
árum tillaga frá Ólafi Jónssyni,
þar sem hann gerir ráð fyrir að
2 og 3 menn tækju sig saman
um að stofna nýbýli og hefðu
samyrkju í ræktun, en skiptu
síðan löndum að ræktuninni
lokínni. Þessi tillaga er aðgengi-
leg og mundi hjálpa til að þétta
byggðirnar. Ef til víll mætti
hugsa sér samtök meðal 10
ungmenna og semdu þeir með
sér ákveðnar reglur um sam-
vinnu og samyrkju í ræktun og
byggingu.
Rikið ætti að sjá þeim fyrir
samfelldu landi og Búnaðarfé-
lag íslands að veita alla aðstoð
sem með þyrfti. Á þennan hátt
yrði lagður grundvöllur að þéttri,
samfelldri byggð, sem reisti
tilveru sína á gagnræktuðu litlu
landi, eins og t. d. gróðrarstöð-
in. Hún hefir litlu landi en
gagnræktuðu yfir að ráða og
rekur víðtæka tilraunastarfsemi
og til þess að gera stórt kúabú
og garðrækt undir yfirstjórn Ól-
afs Jónssonar.
Það leikur vafi á, að það sé
heppilegt, að hvert býli hafi yfir
svo stóru landi að ráða eins og
nú á sér stað; með því er hverj-
um bónda sköpuð aðstaða til
þess að byggja líf sitt að meira
eða minna leyti á rányrkju,
enda er hvert býli svo stórt, að
væri allt ræktanlegt land gagn-
nýtt og ræktað, mundi það sam-
svara að stærð hinum stærstu
fullræktuöu herragarðssetrum
nágrannalandanna.
A IV N A L L
Dánardægur.
Jón Árnason fyrrum bóndi á
Hnappavöllum andaðist hinn 10.
janúar síðastliðinn á heimili
Óla sonar síns að Hnappavöll-
um.
Jón var fæddur 16. febrúar
1850 á Fagurhólsmýri í Öræf-
um. Mestan hluta æfi sinnar
átti hann heima á ýmsum bæj-
um í Öræfum, á æskuárunum
lengi i Skaftafelli, en flest bú-
skaparárin á Hnappavöllum.
Hann var vel ern til síðustu
stundar, fór meðal annars síð-
asta sumar, eins og jafnan áð-
ur, á milli með heylest af engi,
sem er 2—4 km. frá bæ. — Jón
giftist 1886 eftirlifandi konu
sinni, Katrínu Sigurðardóttur.
Þeim varð átta barna auðið. Eru
sex þeirra á lífi. Það eru: Óli,
Þorbjörg og Þórey á Hnappa-
völlum, Guðrún gift Jóhanni
Þorsteinssyni sama stað, Guðný
til heimilis á Eskifirði og Guð-
laug búsett á Norðfirði.
Eru þcir orðnir
samstarfshæfir?
(Framhald a/ 2. síðuj
viðurkenning af hálfu Sjálf-
stæðisflokksins til handa kom-
múnistum, getur haft tals-
verða þýðingu fyrir almennings-
áiitið á hinum „rauðu“ mönn-
um. Slíkt verkar að vissu leyti á
sama hátt eins og ef ný ríki,
sem mynduð eru með uppreisn,
hljóta viðurkenningu stórrar
þjóðar. Eftir það er erfiðara
fyrir aðra að standa á móti
slíkri viðurkenningu.
Það er því áreiðanlega vel
þess vert fyrir Sj álfstæðisflokk-
inn að athuga það gerla, hvort
hann ætlar að halda því áfram,
sem hann er byrjaður á í verki
— að viðurkenna kommúnista-
flokinn sem samstarfshæfan
flokk í lýðræðislandi. X.
ar vera til taks í hvorri deild eða
sameinuðu þingi á fundum, eftir
því sem við verður komið, og
annar þeirra vera sérstakur boð-
beri forseta.
5. gr. Starfsmenn þingsins
skulu varast alla háreysti í þing-
húsinu, jafnt á fundatímum sem
endranær, og gæta yfirleitt kurt-
eisi og prúðmannlegrar fram-
komu í hvívetna.
Einum varðanna skal sérstak-
lega falið, í samráði við forseta
og skrifstofustjóra, að hafa um-
sjón með störfum annarra varða,
svo og þingsveina, og yfirleitt
gæta reglu meðal starfsmanna.
Alþingi, 16. febrúar 1939.
H. Guðmundsson.
Einar Árnason.
Jörundur Brynjólfsson.
Mundi hið nýkjörna búnaðar-
þing ekki vilja taka til athug-
unar skipulag byggðanna og
skilyrði til stofnunar landbún-
aðarþorpa.
Danska þjóðin telur það reglu-
legt hnoss fyrir hvern þann, er á
aðgang að landi, þótt lítið sé,
og almennur, djúpur skilningur
er á því, að það sé hin sannasta
menning og uppeldisleg upp-
bygging ungmennum, að tengja
starf sitt við gróðurmoldina.
Þannig þykir það virðingarstaða
að vera bóndi í Danmörku og
f j ö 1 m a r g i r gagnmenntaðir
menn gefa sig til þess starfa að
vera bændur.
Eins og áður er getið hafa
danskir landbúnaðarmenn búið
við tvennskonar skipulagsform.
Um alllangt skeið var búið í
bæjum og þéttum hverfum, en
breyttar aðstæður og nýjar og
eðlilegar kröfur nýrra tíma og
nýrra kynslóða hafði í för með
sér endurskoðun og algera
skipulagsbreytingu búnaðarins.
Skipulag íslenzks landbúnað-
ar þarf að endurskoðast. Nýjar
kröfur breyttra tíma krefjast
umbreytinga og nýs skipulags
fyrir hinar nýju og óbornu kom-
andi kynslóðir.
Skaarup, 10. janúar 1939.
Höskuldur Hallsson.
Hrclnar
lércftstuskur
k a u p i r
PRENTSMIÐJAN EDDA H.F.
Lindargötu 1 D.
Jarðir til sölu
Eftirtaldar jarðir eru til sölu
með hagkvæmum greiðsluskil-
málum:
Borgarf jarðarsýsla:
Bakkakot í Skorradal.
Dalasýsla:
Kaldakinn í Fellsstrandar-
hreppi.
Ey j af j ar ðarsýsla:
Sámsstaðir í Öngulsstaða-
hreppi.
Austur-
IEií navatnssýsl a:
Vz Eiðsstaöir í Svínavatns-
hreppi.
Illugastaðir í Engihlíðar-
hreppi.
Núpsöxl í Engihlíðarhreppi.
Kambakot í Vindhælishr.
IV or ður-Múlasýsla:
Brúnavík I i Borgarfj arðar-
hreppi.
1/10 úr Njarðvík í Borgar-
fjarðarhreppi.
Gunnólfsvík II í Skeggja-
staðahreppi.
Seljamýri i Loðmundarfjarð-
arhreppi.
Þórsnes í Hjaltastaðahreppi.
Mýrasýsla:
Krossnes í Álftaneshreppi.
Valshamar í Álftaneshreppi.
Skagafjarðarsýsla:
Minni-Þverá í Holtshreppi.
Valabjörg í Seyluhreppi.
TVorður-
Þingeyjarsýsla:
Ássel í Sauðaneshreppi.
Brimnes í Sauðaneshreppi.
% úr Heiði í Sauðaneshreppi.
Grund í Sauðaneshreppi.
Skálar á Langanesi.
i/2 Sandfellshagi í Öxar-
f j arðarhreppi.
Suður-
Þiugey j ar sýsla:
Holtakot í Reykjahreppi.
Gafl í Reykdælahreppi.
Naustavík í Ljósavatnshr.
9/14 úr Hóli í Ljósavatns-
hreppi.
Stöng í Skútustaðahreppi.
Tunga í Hálshreppi.
Sandholt og ræktunarlönd
á Húsavík.
Saurbrúargerði i Grýtu-
bakkahTeppi.
Jarðir þessar eru lausar til á-
búðar í næstu fardögum.
Búnaðarb anki
íslands
Sími 4816.
Athugasemd.
í fréttum af Vatnsleysuströnd
í Tímanum frá 28. janúar síð-
astliðnum, er meðal annars
komizt þannig að orði um kven-
félag hreppsins: „Það hefir
komið sér upp samkomuhúsi í
samvinnu við ungmennafélagið
og starfrækt unglingaskóla tvö
undanfarin ár frá veturnóttum
til vertíðar".
Af því að hér er villandi og
rangt skýrt frá, langar mig til
að biðja um rúm fyrir eftirfar-
andi leiðréttingu:
Það er rétt, að kvenfélagið
„Fjóla“ byggði samkomuhús í
samvinnu við Ungmennafélagið
„ÞTóttur“, en það var ung-
mennafélagið, sem hafði for-
göngu í því máli, þó að það
væri þá aðeins ársgamalt og al-
veg eignalaust. Kvenfélagið
Fjóla hefir meðal annars haldið
hér saumanámskeið undan-
farna vetur, en það er Ung-
mennafélagið Þróttur, sem,
haustið 1936, kom hér á vísi til
unglingaskóla og hefir síðan
starfrækt skólann með góðum
árangri, upp á eigin spýtur.
Litlabæ á Vatnsleysuströnd,
16. febrúar 1939.
Stefán Ingimundarson.
„Já, þetta er hinn rétti kaffi-
ilmur“, sagði Gunna, þegar
Maja opnaði „Freyju“-kaffi-
bætispakkann.
„Nú geturðu verið viss um
að fá gott kaffi, þvi að nú
höfum við hinn rétta kaffi-
bæti. Ég hefi sannfærzt um
það eftir mikla reynslu, að
með því að nota kaffibætir-
inn „Freyja", fæst lang-
bezta kaffið.
FREVJA
Wð, sem enn ekki hafið reynt Freyjn-
kaffibæti, ættuð að gera það sem fyrst,
og þér munuð komast að sömu niður-
stöðu oj$ Maja.
Hitar, ilmar, heillar drótt,
hressir, styrkir, kætir.
Fegrar, yngir, færir þrótt
Freyju-kaffibætir.
37440 tölnr
á 5 aura
stykkið, seljum við svo lengi
sem birgðir endast. Tölurnar
eru: Kjóla-, Peysu-, Blúsu-,
Buxna-, Vestis , Jakka , Frakka-
og Káputölur, innfluttar 1938.
Skíðafélag Reykjavíkur
25 ára afmælisfagnaður félagsins verður
haldinn að Hótel Borg laugardaginn 25. þ.
m. kl. 7VÍ> e. h.
Áskriftarlisti fyrir félagsmenn liggur frammi hjá L. H. Muller.
Stjórnin.
K. EINARSSON & BJÖRNSSON
Bankastræti 11.
Fréttabréf til Tfimans.
Tímanum er mjög kærkomið
að menn úti á landi skrifi blað-
inu fréttabréf öðru hvoru, þar
sem skilmerkilega er sagt frá
ýmsum nýmælum, framförum
og umbótum, einkum því er
varðar atvinnulifið. Allar upp-
lýsingar þurfa að vera sem
fyUstar og gleggstar, svo að ó-
kunnugir geti fyllilega áttað sig
á atburðum, fyrirtækjum og
staðháttum, sem lýst er.
Mörgum mun ef til vill finn-
ast fátt til frásagnar úr fá-
mennum og strjálum byggðum.
En þó mun mála sannast, að í
hverju byggðarlagi gerist nokk-
uð það, sem tíðindum sæti, sé
vel að gætt.
Beztu kolin
Símar: 1964 og 4617.
Étbreiðið T I M A N N
• ÚTBREIÐIÐ TÍMANNf
260 Andreas Poltzer:
mér, ungfrú, Sir Albert Thorne biður
yðar.
Sir Albert Thorne, elzti maðurinn í
stofnuninní, tók ekki á móti nema fáum
skjólstæðingum sjálfur. Og það var auð-
heyrt á rödd skrifstofumannsins, að það
voru ekki allir, sem fengu að koma inn
1 það allra helgasta.
En þó fór því fjarri að stofan, þar sem
þessi höfðingi talaði við skjólstæðinga
sína í, væri íburðarmikil. Það var allt á
þánn veg, að fremur líktist skrifstofu í
fangelsi en einkaskrifstofu eins ríkasta
málaflutningsmannsins í London. Djúpi
hægindastóllinn við skrifborðið var und-
antekning, og andstæða við allt hitt.
Sir Albert Thorne hafði staðið upp
undir eins og hann sá Patriciu koma inn.
Hann var skinhoraður maður og orðínn
gamall, með grátt skegg, grá augu og 1
gráum fötum.
— Gerið svo vel að fá yður sæti, ungfrú
Holm, sagði hann og benti henni á djúpa
stólinn. Rödd málaflutningsmannsins
var djúp, en hreimþíð og aðlaðandi.
— Ungfrú Holm, hélt hann áfram með
sömu alúðinni í röddinni, er hún hafði
setzt í hægindastólinn. Ég hefi beðið yður
að koma hingað, vegna fyrirmæla eins
viðskiptamanns míns, Kingsley lávarðar.
Mér er það mikil ánægja, að geta flutt
einkadóttur Vincent William Holms, er
Patricia 257
óþýð, er hann svaraði:
— Ég þarf hvorki að standa yður né
öðrum reikningsskil á hvað ég geri!
Viljið þér gera svo vel, að láta yfirboðara
yðar vita það líka.
Kingsley lávarður sneri bakinu að
Whinstone og fór burt án þess að kveðja.
Fulltrúinn einblíndi á eftir honum. Hann
langaði mest af öllu til þess að bölva
upphátt:
Kjallarameistarinn kom til hans og
sagði hvíslandi:
— Afsakið herra, að ég ætlaði að neita
að hleypa yður inn. En hann hágöfgi
hafði stranglega bannað mér að hleypa
nokkrum manni inn....
— Hvenær kom lávarðurinn heim?
spurði fulltrúinn.
Kjallarameistarinn leit 1 kringum sig
eins og þjófur og lækkaði röddina enn
meira:
— Hann kom öllum að óvörum í gær-
kvöldi. Hann lét eins og hann hefði ekki
verið að heiman nema nokkra klukku-
tíma. Og hann gaf enga skýringu á fjar-
veru sinni. .. . í morgun kom dr. Whin-
ster, húslæknirinn. Rétt á eftir heyrði
ég að þeir voru að talast við og lávarður-
inn var í æsingi. Læknirinn fór síðan
burtu í skyndi. En eftir svo sem klukku-
tima, kom hann aftur með öðrum manni.
Þeir voru lengi inni hjá lávarðinum... .