Tíminn - 23.02.1939, Blaðsíða 5

23. blað
TÍMINN, fimmíttdagMm 33. febniar 1939
93
Fjárhagsafkoma ríkissjóðs sl. ár: Tckjuaf-
gangur 1 millj. 730 þús. kr. og’ sá hæsti, sem
verið hefir síðan 1938. — Greiðsluafgangur,
þegar biiið er að horg'a af föstum lámim,
380 þús. kr.
Læg'síu umframg'reiðslur á 30 árum.
Verzlunarjöfnuður hagstæður um 8,6 snilj. kr.
En stærsta viðfangsefnið er, þrátt fyrir það,
aukníng framleiðslunnar
rn I iir
Útgjöld á þeim greinum fjár-
laganna, sem hér hafa ekki ver-
ið nefndar, hafa ýmist ekki far-
ið fram úr áætlun eða orðið
lægri en ráð var fyrir gert, og
sé ég ekki ástæðu til að geta um
þær í þessu sambandi.
Greiðslur samkvæmt þingsá-
lyktunum námu samtals kr. 133
þús. Þar af nam tillag til sund-
hallarinnar í Reykjavík kr. 80
þús. Er þá ógreidd á þessu ári
álíka fjárhæð í sama skyni, til
þess að staðið sé við greiðslur
samkvæmt þingsályktun frá
1933, en fyrir þessu hefir ekki
verið gert ráð í fjárlögunum
fyrir 1938. Kostnaður við haf-
rannsóknir í Faxaflóa nam 25
þús. kr. Þingið ákvað, að þessar
rannsóknir skyldu fram fara í
kostnaður vegna laga um með-
ferð einkamála í héraði, kr.
16.786. Er sá kostnaður vegna
þess ákvæðis laganna, að sýslu-
mönnum og bæjarfógetum skuli
lögð til skrifstofuhúsgögn. Hef-
ir þó áreiðanlega verið farið
eins sparlega í þeim efnum og
unnt hefir verið. — Aðrar
gTeiðslur samkvæmt sérstökum
lögum, eru ekki svo háar að á-
stæða sé til að nefna þær sér-
staklega hér.
Greiðslur samkvæmt væntan-
legum fjáraukalögum nema kr.
89.271. Af þeirri fjárhæð hefir
52 þús. kr. verið varið til hjálp-
ar sjómönnum á Austurlandi
vegna hinnar hörmulegu ver-
tíðar, sem þar var á síðasta
vetri. Hefði þessi hjálp ekki ver-
ið veitt, var ekki annað fyrir-
sjáanlegt, en að allur fjöldi sjó-
manna, sem stóðu uppi allslaus-
ir, hefði orðið að leita sveitar-
hjálpar með ófyrirsjáanlegum
afleiðing’un fyrir sveitar- og
bæjarfé’^gin og þeirra eigin
framtíð. — Þá er kostnaður við
komu krónprinshjónanna, kr.
Eysteinn Jónsson, fjármálaráðherra.
Eins og fyrr verða þær upp-
lýsingar, sem hér eru gefnar
um afkomu. ársins 1938, með fyr-
irvara, að endanleg niðurstaða
getur orðið lítið eitt öðruvísi, en
samkvæmt reynslu undanfar-
inna ára, ætti sá mismunur ekki
að nema neinu, sem máli skiptir.
Mun ég þá byrja á upplýsing-
um um rekstur ríkissjóðs á ár-
inu 1938.
(Sjá rekstrarreikning og yfir-
lit um eignahreyfingar á næstu
síðu).
Tekjuafgangur samkvæmt
þessu hefir orðið 1,73 millj. kr.,
en var á sínum tíma áætlaður
í fjárlögum fyrir árið 1938, kr.
1.142 millj. Er tekjuafgangurinn
því um 590 þús. kr. hærri en
gert var ráð fyrir. Stafar þetta
af því, eins og nánar mun skýrt
frá síðar, að tekjurnar hafa
farið meira fram úr áætlun en
gjöldin. Er þetta hagstæðasta
rekstrarniöurstaða hjá ríkis-
sjóði, sem náðst hefir nú um
langt skeið, og verður að fara
aftur til ársins 1928 til þess að
fá sambærilega niðurstöðu.
Eins og yfirlitið um eigna-
hreyfingar, sem ég las áðan, ber
með sér, hefir heildarniður-
staðan orðin sú, að greiðslujöfn-
uður hefir orðið hagstæður um
nálega 380 þús. kr., en var áætl-
aður í fjárlögunum óhagstæður
um 110 þús. kr. En þegar talað
er um greiðslujöfnuð, ber þess
vei að gæta, að þá eru reiknaðar
með til útgjalda afborganir af
lánum ríkissjóðs, en þær námu
á s. 1. ári um 1,4 millj. kr.
Verður nánar vikið að áhrifum
ársviðskiptanna á efnahag ríkis-
sjóðs í sambandi við yfirlit um
skuldirnar.
Tekjur hafa farið fram úr
áætlun um 1.84 millj. kr., eða
á milli 10—11%. Eru það ekki
mjög miklar umframtekjur, mið-
að við það, sem oft hefir áður
verið, og 1 raun og veru lágmark
þess, sem menn fyrirfram töldu
nauðsynlegt, til þess að standast
umframgreiðslur, með tilliti til
þess, sem þær hafa orðið undan_
farið.
Tollar og skattar hafa reynzt
1 millj. kr. meiri en áætlað var,
eða um 7%. Ágóði af einkasölum,
og aðrar tekjur, hafa orðið um
800 þús. kr. hærri en ráðgert var
í fjárlögum. Er ágóði af áfengis-
verzluninni jafn hár og árið áð-
ur, en tekjur tóbakseinkasölunn-
ar 80—90 þús. kr. meiri en 1937.
Greiííslur unifram
áœtlun.
Útgjöld á rekstrarreikningi
voru áætluð kr. 16.322 millj., en
hafa reynzt kr. 17.586 millj. kr.
Hafa útgjöldin því farið um
1.264 millj. kr. fram úr áætlun,
eða orðið um 7.7% hærri en fjár-
lög ráðgerðu. Eru þetta minni
umframgreiðslur en þekkzt hafa
undanfarið.Ég hefi ekki athugað
þetta lengra aftur en til ársins
1920, en á því tímabili hafa um-
framgreiðslur aldrei orðið lægri
en nú, hvorki hlutfallslega mið-
að við áætlun né heildarupp-
hæðin sjálf, sem greidd er um-
fram fjárlög. Næstlægsta hlut-
fallstalan, sem ég hefi fundið
síðan 1920, er 10.5% árið 1936.
Ég mun þá víkja að umfram-
greiðslum á einstökum liðum
fjárlaganna.
Vextir hafa farici 77 þús. kr.
fram úr áætlun, en hinsvegar
orðið öllu lægri en árið áður.
Má segja, að þessi umfram-
greiðsla stafi af ógætilegri áætl-
un vaxtaútgj aldanna.
Kostnaður við rekstur stjóm-
arráðsins og þeirra skrifstofa, er
standa í beinu sambandi við það,
hefir farið 87 þús. kr. fram úr
áætlun. Krónur 13.500 af þeirri
upphæð stafa af endurbótum og
viðhaldi á stjórnarráðshúsinu,
ráðherrabústað og konungshús-
inu á Þingvöllum. En kr. 64 þús.
eru greiddar umfram áætlun
vegna rekstrar stjórnarráðsins,
og hefir sá kostnaður lengi verið
of lágt reiknaður í fjárlögum.
Þessi kostnaður er um 23 þús.
kr. meiri en í fyrra. Stafar það
meðal annars af auknum starfs-
kröftum í utanríkismálaráðu-
neytinu og við gæzlu símamið-
stöðvar í stjórnarráðinu. Þá hef-
ir orðið að leigja sérstakt hús-
næði fyrir utanríkismálaskrif-
stofuna. Einnig má nefna, að
miklar birgðir af pappír hafa
verið keyptar á árinu, eða fyrir
um 6 þúsund krónur. Störfin í
ráðuneytunum fara sífellt vax-
andi og er óhjákvæmilegt að út-
gjöldin aukizt.
Kostnaður við dómgæzlu og
lögreglustjórn hefir farið kr.
132 þús. fram úr áætlun. Hefir
lengi gengið illa að fá áætlun-
arfjárhæð þessarar greinar til
að standast í framkvæmd. —
Kostnaður við landhelgisgæzlu
hefir reynzt 35 þús. kr. meiri en
reiknað var með. Rekstrarkostn-
aður nýja varðbátsins, „Óðins“,
hefir reynst meiri en smærri
bátanna, sem áður voru. Skrif-
stofukostnaður sýslumanna og
bæjarfógeta hefir orðið 35 þús.
kr. meiri en áætlað var. Enn-
fremur hafa hreppstjóralaun
orðið 22.500 kr. hærri en fjár-
lög ráðgerðu, og stafar það af
lagabreytingu, sem gerð var
eftir að fjárlög voru fullsamin.
Kostnaður við tollgæzlu hefir
orðið 33 þús. kr. meiri en áætl-
að var í fjárlögum, og stafar
það af auknu tolleftirliti. Er
ekki unnt að komast hjá slíku,
og meira að segja unnið að því,
að auka tollgæzluna enn á þessu
ári.
Sameiginlegur embættiskosn-
aður á 11. gr. B hefir farið 92
þús. kr. fram úr áætlun. Fast-
eignamatskostnaðurinn er þar
stærsti liðurinn, kr. 59 þús. Staf-
ar það af því, að meira Var unn-
ið að nýja fasteignamatinu árið
1938, en .búizt var við.
Kostnaður við vegamál á 13.
gr. hefir farið 150 þús. kr. fram
úr áætlun. Þar af eru 120 þús.
kr. til „benzínvega", og er raun-
verulega ekki hægt að kalla það
umframgreiðslu, því að sú
greiðsla miðast við benzín-
skattstekjurnar á hverjum tima,
sem eiga að ganga til þessara
sérstöku vegabóta. Þá hefir lög-
boðið tillag til sýsluvegasjóða
orðið 28 þús. kr. meira en áætl-
að var. Er sú upphæð algerlega
áætluð í fjárlögunum. Tillag til
nýrra þjóðvega varð 22 þús. kr.
meira en fjárlög ráðgerðu, og
tillag til brúargerða 18 þús. kr.
umfram áætlun.
Kostnaður við kennslumál á
14. gr. hefir farið 120 þús. kr.
fram úr áætlun. Eru margir
smáir liðir, sem mynda þá upp-
hæð, en helzta má telja um-
framgreiðslu á tillagi til gagn-
fræða- og héraðsskóla, sam-
kvæmt lögum, kr. 44 þús. En sú
fjárhæð er ávalt miklum breyt-
ingum háð, þar sem greiðslurn-
ar miðast við nemendafjölda frá
ári til árs. Er því framkvæmda-
valdinu ekki unnt að hafa nein
áhrif á þessa greiðslu. Kennara-
laun hafa farið 25 þús. kr. fram
úr áætlun. Aðrir liðir, sem til
greina koma, eru svo smáir, að
ekki er ástæða til að minnast
á þá hér sérstaklega.
Umframgreiðslur á 19. gr„ ó-
viss útgjöld, námu kr. 132 þús.
sambandi við tilraunir til að
friða Faxaflóa, en ætlaði hins-
vegar enga fjárhæð í þessu
skyni. Er nú gert ráð fyrir fé í
þessum tilgangi í fjárlagafrum-
varpinu fyrir árið 1940. Milli-
þinganefnd í skatta- og tolla-
málum og milliþinganefnd í
bankamálum, hafa kostað 20.600
kr. samtals.
Greiðslur samkvæmt sérstök-
um lögum námu 232 þús. kr.
Eru þessar greiðslur ýmist sam-
kvæmt lögum, er sett voru eftir
að fjárlög voru fullgerð, eða, og
þó að mjög litlu leyti, sam-
kvæmt eldri lögum, er láðst hef-
ir að taka tillit til við samningu
fjárlaga. Stærsta fjárhæðin í
þessum flokki er greiðsla upp í
vexti af fasteignaveðslánum
bænda, kr. 75 þús. — Stafar
greiðslan af því, að þegar Al-
þingi felldi niður heimildina til
vaxtagreiðslunnar, var áætlun-
arfjárhæðin í þessu skyni einn-
ig felld niður, en ekki athugað,
að töluvert var ógreitt af
vaxtastyrk, er gjaldfallinn var
fyrir 1. janúar 1938. Þá er 15
þús. kr. greiðsla samkvæmt
framfærslulögunum. Stendur
þannig á því, að með stofnun
jöfnunarsjóðs bæjar- og sveit-
arfélaga var felld niður fjár-
veiting vegna fátækralaganna,
en láðst hafðí að athuga, að
eftir sem áður bar ríkissjóði
skylda til þess að greiða fram-
færslustyrki, veitta íslenzkum
ríkisborgurum erlendis, kostnað
við heimflutning þeirra og end-
urgreiða sveitarfélögum fram-
færslustyrk, sem veittur er
þeim, sem ekki eiga framfærslu-
rétt hér á landi. — Þá er rétt
að telja 35 þús. kr., sem er
kostnaður við gjaldeyris- og
innflutningsnefnd umfram þær
tekjur, sem nefndin hefir af
gjaldi fyrir gjaldeyris- og inn-
flutningsleyfi. Halli á bifreiða-
eftirliti hefir orðið kr. 17.900, og
23.299.00 — Aðrar fjárhæðir tel
ég ekki ástæðu til þess að nefna
að sinni.
Séu umframgreiðslurnar árið
1938 athugaðar gaumgæfilega,
kemur í ljós, að flestar eru þær
vegna sérstakra samþykkta al-
þingis, er eigi hefir verið gert
ráð fyrir í fjárlögunum, og
margar hverjar hafa verið sam-
þykktar eftir að fjárlög voru
samin eða samkvæmt lögum, er
hafa haft meiri kostnað í för
með sér en fyrirsjáanlegt var, er
fjörlög voru samþykkt. Mjög
mikill minni hluti umfram-
greiðslanna stafar hinsvegar af
því, að rekstur stofnana hafi
orðið dýrari en til var ætlazt,
eða ráðizt hafi verið í frekari
framkvæmdir en fjárlög ráð-
gerðu.
Sanistarf Alþint/is,
fj ármálará&herra
ot/ embœttismanna.
Því er ómögulegt að neita, að
mikið hefir áunnizt hin síðari
ár í þá átt að minnka mismun-
inn á fjárlögum og landsreikn-
ingi, og miða framkvæmdir all-
ar og rekstur við það, sem al-
þingi hefir ætlazt til. Er nú
þessi mismunur orðinn likari því,
sem gerist með öðrum þjóðum,
en áður var.
Alþingi ber að sjálfsögðu að
gera strangar kröfur til ríkis-
stjórnar og allra embættis-
manna um að halda vel á fé, en
þingið má heldur eigi fara inn
á þá braut að nýju, að áætla út-
gjöldin visvitandi of lágt, og
ganga þannig út frá því sem
sjálfsögðu, að farið sé fram úr
áætlun fjárlaganna. Með því
móti gerir alþingi ríkisstjórninni
og embættismönnum ókleift að
fylgja fjárlögunum. Um skeið
mátti það heita regla við af-
greiðslu fjárlaga, að gert væri
ráð fyrir umframgreiðslum.
Gagnkvæmt vantraust alþingis
og embættismanna fór vaxandi.
Alþingi veigraði sér við að á-
ætla til útgjaldanna nægilegt fé
af þvi að það hugði embættis-
mennina myndi nota fé umfram
fjárlög undir öllum kringum-
stæðum. Embættismennirnir
gerðu hinsvegar áætlanir sínar
til þingsins mjög háar og með
það fyrir augum, að eitthvað
yrði klipið af þeim af handa
hófi. Þetta gekk unz svo var
komið, að alþingi hafði að
verulegu leyti afsalað sér fjár-
veitingarvaldinu. Menn töldu
sig ekki meira en svo bundna við
fjárlögin, og forstöðumenn
starfsgreina, sem margir voru
áhugasamir um framkvæmdir í
sinni grein, hugsuðu oft meira
um að draga sem mest fé úr
ríkissjóði til eflingar sinni stofn-
un, en hitt, að fjárlögin gætu
staðizt í framkvæmd.
Vinnubrögð alþingis hafa
batnað mjög í þessu efni, og ég
fullyrði að viðhorf forstöðu-
mannanna hefir breytzt stór-
kostlega um leið, þótt enn sé
pottur brotinn.
Sá skilningur þarf að komast
inn hjá mönnum, að það út af
fyrir sig er ekki einhlítt, þótt
fj ármálaráðuneytið hafi áhuga
fyrir því, að fjárlögin séu haldin
í öllum atriðum, heldur þarf svo
að vera, að hver enrbættis- og
starfsmaður leggi metnað sinn
í það, að láta það fé, sem hon-
um er ætlað til framkvæmda í
fjárlögum, hrökkva.
Hvernig halda menn að færi
um opinberan rekstur stórþjóð-
anna, ef hver embættismaður
liti á það sem sitt höfuðhlutverk,
að draga undir sína stofnun
eins mikið fjármagn og unnt
væri án tillits til fjárveitinga, en
ekki hitt, að leysa hlutverk sitt
af hendi með þeim kostnaði, er
til þess væri ráðgerður?
Samhliða þessu þarf alþingi að
halda fast við þá stefnu, sem
fylgt hefir verið um skeið, að
vanda sem bezt frágang fjár-
laganna, horfast í augu við stað-
reyndirnar og áætla sem ná-
kvæmast þau útgjöld, sem unnt
er að sjá fyrir. Sé þessari reglu
fylgt, mun afleiðingin verða
meiri festa og hófsemi í öllum
rekstri ríkissjóðs, samkvæmt
þeirri reynzlu, sem þegar er
fengin, en ekki aukin eyðsla,
eins og ýmsir hafa óttast. Mér
finnst framkvæmdir margra
forstöðumanna ríkisstofnana
bera þess vott, að þeir séu þess
albúnir, að leggja sig alla fram
um að fylgja fyrirmælum al-
þingis og halda fast við áætlan-
ir fjárlaganna.
Síðan 1918 hafa ráðuneytin
verið þrjú. Málaflokkum hefir
þó farið sífjölgandi síðan og
störfin margfaldazt. Þetta verð-
ur til þess, að eftirlit ráðuneyt-
anna með hinum einstöku
starfsgreinum, verður ófullnægj-
andi. Eg held því fram, að mjög
vel athuguðu máli, að tími sé
til þess kominn, að endurskoða
þessa starfstilhögun, og þá sér-
staklega með það fyrir augum,
að starfsmenn ráðuneytanna
hafi aðstöðu til þess, að hafa
rneira eftirlit með stofnunum og
starfsgreinum en nú er. Það er
alveg ófullnægjandi, að fjár-
málaráðuneytið eitt hafi slíkt
eftirlit í gegnum endurskoðun,
eins og við hefir brugðið að
þessu.Annarsstaðar er víðast svo
að hvert ráðuneyti ber sem allra
mest ábyrgð á þeim stofnunum
sem undir það heyra, og hefir
fullkomna aðstöðu til að fylgj ast
vel með í hvívetna.
Lántökur á sl. ári.
Ég vík þá að skuldum ríkis-
sjóðs, og lántökum og lána-
greiðslum á árinu 1938. Síðasta
alþingi samþykkti heimild handa
ríkisstjórninni til þess að taka
allt að 12 millj. kr. lán á næstu
þremur árum til þess að létta
undir með gjaldeyrisverzluninni
Var ætlazt til, að 5 milljónir kr.
yrðu teknar að láni 1938, en af-
gangurinn á árunum 1939 og
1940. Ríkisstjórnin leitaðist fyrir
um þessa lántöku, en niðurstað-
an varð sú, að hætt var við að
bjóða út fast lán erlendis, en í
stað þess tekið 100 þúsund ster-
lingspunda bráðabirgðalán í
Lundúnum, með 4% vöxtum, en
um leið ákveðið að fylgjast með
þeim möguleikum, sem síðar
kynnu að opnast til þess að taka
fast lán. Um þessar mundir var
ákaflega erfitt um lántökur á
enskum peningamarkaði. í maí
voru boðin þar út lán án þess
að tækist að selja nema crlítinn
hluta af skuldabréfum þc im, er
á boðstólum voru. Ás tandið
versnaði þó enn vegna Tékkó-
slovakíudeilunnar. Hafði sá at-
burður þau áhrif, að ekki var til
aess hugsandi að leita ;áns á
meðan á deilunni stóð. EEtir að
henni lauk, leit skár út aðeins
snöggvast, en syrti bráðlega að
á ný, og nú fyrir áramótir komu
bær fréttir að mjög væri hert á
takmörkunum lánveitinga til
útlanda á Bretlandi, sem stæði.
Eins og sakir standa, er þ /í ekki
rétt að búast við frambúðar lán-
töku alveg á næstunni. — í sam-
bandi við athugun á lání mögu •
leikum, leitaði ríkisstjórnin fyrir
sér í Svíþjóð, án þess að jákvæð-
ur árangur yrði, a. m. k. að svo
stöddu. Hafði borgarstjérinn í
Reykjavík verið þar áður og
leitað fyrir sér um lán til hita -
veitunnar, án þess að málalok
hafi enn orðið. Mun lán tT hita-
veitunnar verða látið sitja fyrir
á Norðurlöndum, þar sem um-
leitanir um það gengu á undan
og ríkisábyrgð er nú fengin fyrir
því láni. Ríkisstjórnin mi;n gera
allt, sem í hennar valdi stendur
til þess að greiða fyrir hit; .veitu-
láninu, og er þeirrar sk iðunar
að allt kapp beri að leggja á að
það fáist, ekki sízt eins og útlitið
er nú í heiminum.
Af bráðabirgðaláni því, er ég
gat um að tekið hefði veri I, hafa
um 820 þús. kr. verið notaðar til
þess að greiða afborgawir af
samningsbundnum lánum ríkis-
sjóðs, en hinn hlutinn he!ir ver-
ið seldur öðrum til lúkningar af-
borgunum af lánum, og andvirð-
ið lagt í sérstakan reikning í
Landsbanka íslands. Þó er
nokkur hluti lánsins enn óeydd-
ur, og mun nánar á það minnzt
í yfirlitinu yfir lántökur. er ég
mun gera hér á eftir.
Á haustþinginu 1937 var sam-
þykkt heilmild fyrir ríkis;tjórn-
ina til þess að taka 3 millj. kr.
lán innanlands. Var ætJazt til
þess, að lántakan færi iram í
fleiru en einu lagi, og skyldi lán-
inu varið til þess að greiða
lausaskuldir ríkissjóðs, er mynd-
azt höfðu vegna þess, að hann
átti fullt í fangi með að lækka
skuldir sínar árlega sem i varaði
föstum afborgunum. Á ifðasta
ári hafa verið gefin út c-g seld
ríkisskuldabréf samkvæmc þess-
ari heimild fyrir kr. 701 þús. kr.
Lán þetta er til 22 ára, afborg-
unarlaust fyrstu tvö árin. Vextir
eru 5y2% og sölugengi 97. Raun-
verulegir vextir eru því ta p 6%.
Þá hafa verið taldar þar lán-
tökur, sem mestu skipta c g sem
snerta ríkissjóðinn og ha is af-
komu. Þó eru enn ótaldar i okkr-
ar smáupphæðir, vegna 'úgna-
kaupa eða ábyrgða, og ve ður á
þær minnzt í skuldayfiilitinu.
Tvö lán hafa verið tekin vegna
stofnana, er sjálfar ei{;a að
standa straum af sínum lánum,
þótt þær að nafninu til séu rík-
islán. Annað er lán til stækkun-
ar síldarverksmiðju á Siglufirði,
er byggð var 1935. Nam þ ið lán
kr. 598 þús. Það er til 20 ara og
vextir 5%. Hitt lánið var tekið
til stækkunar útvarpsstiiðvar-
innar, og nam það 753 þus. kr.
Vextir eru 4.5%. Lánstími 10 ár.
Skuldabyrði ríkissjjófts
hef ir lœkkað
um 1 milj. 150 þús. kr.
Kemur þá hér sjálft yiirlitið
um skuldabreytingar á árinu
1938.
(Sjá yfirlitið á næstu siðu).
Samkvæmt þessu yfirliti hafa
skuldir ríkisins í árslok 1938
numið kr. 46,499 millj. en i árs-
lok 1937 námu þær kr. 46.638
millj. Er því skuldalæk kunin
samkvæmt þessu kr. 189.830.00.
Nú ber þess hinsvegar að gæta,
að fullkomin eign hefir slcapazt
á móti láninu til síldarverk -
smiðj ubyggingarinnar og stækk-
unar útvarpsstöðvarinnar, og
raunverulega snerta þes;;i lán
ríkissjóð ekki, eins og ég sagði
áðan, vegna þess að hlut iðeig-
andi stofnanir standa íjálfar
undir þeim. Þessi lán nema sam-
tals 1.353 millj. kr. Þegar ]>að er
tekið til greina, og jafnframt að
ríkislán þau, sem bankar standa
undir hafa lækkað á árinu um
kr. 395 þús. verður það ljóst, að
lán þau, sem ríkissjóður þ irf að
standa straum af, hafa á árinu
1938 lækkað um nálega 1 miljón
og 150 þúsundir króna. — Er
það aö vísu ekki alveg eins
há fjárhæð og ætla mætti
eftir tekjuafganginum, e>i það
stafar af hinu, eins og eign ayfir-