Morgunblaðið - 13.08.1965, Blaðsíða 14

14
MORCUNBLAÐIÐ
FBstudfagur 1S. 5gdst 1983

(Jtgeíandi:
Framkvæmdast j óri:
Bitstjórar:
Ritstjórnarfulltrúi:
Auglýsingar:
Ritstjórn:
Auglýsingar og afgreiðsla:
Askriftargjald kr. 90.00
f lausasölu kr.
Hf. Árvakur, Reykjavík.
Sigfús Jónsson.
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Þorbjörn Guðmundsson.
Árni Garðar Kristinsson.
Aðalstræti 6.
Aðalstræti 6. Sími 22480.
á mánuði innanlands.
5.00 eintakið.
AÐ LÆRA SÍNA
LEXÍU
F'rá styrjnldarlokum og fram
* til þess tíma er Banda-
rikjamenn knúðu Sovétríkin
til að fella niður eldflauga-
stöðvarnar á Kúbu, héldu
Sovétríkin uppi stöðugri
árásarstefnu gagnvart frjáls-
um þjóðum heims og stuðluðu
að ófriði og illindum hvar
sem þeir gátu því við komið.
En frjálsar þjóðir snerust
til varnar gegn yfirgangi
kommúnista, mynduðu At-
lantshafsbandalagið og síðar
önnur varnarbandalög,
styrktu varnir sínar og efldu
herafla, og var svo komið
strax upp úr 1950, að beinir
landvinningar kommúnista
höfðu verið stöðvaðir. Eftir
ósigurinn í Kúbudeilunni
haustið 1962 hefur mjög
dregið úr árásarstefnu Sovét-
ríkjanna. Þau hafa lært sína
lexíu og sannfærzt um að
frjálsar þjóðir muni ekki hika
við að neyta allra tiltækra
ráða til þess að stöðva heims-
valdastefnu þeirra. En um
líkt leyti og heldur fer að
sljákka í foringjum kommún-
ista í Sovétríkjunum láta aðr-
ir til sín heyra og ófriðlega.
Kínverskir kommúnistar hafa
nú algjörlega slitið sig undan
áhrifavaldi Rússa og keppa
nú við þá um áhrif í kommún-
istalöndum og kommúnista-
flokkum heimsins.
Kínverskir kommúnistar
hafa allt frá því, er þeir kom-
ust til valda látið mjög ófrið-
lega, en á fyrstu árum valda-
ferils síns höfðu þeir að vísu
takmarkaðan mátt til þess að
fylgja þeim ófriðarorðum eft-
ir. Þeir sendu þó mikinn her-
afla til árásar á Suður-Kóreu
eins og mönnum er enn í
fersku minni. Á síðustu ár-
ttm hefur Pekingstjórnin hins
vegar færzt mjög í aukana og
aukið gífurlega áróðurs- og
undirróðursstarfsemi sína
víða um heim með misjöfnum
árangri. Að mati afrískra
leiðtoga stafar kommúnista-
hættan í. Afríku nú ekki leng-
ur íyrst og fremst frá sovézk-
um kommúnistum, heldur
frá kínverskum kommúnist-
um, sem svífast einskis í und-
irróðursstarfsemi þar. Þeir
hafa einnig gert ítrekaðar til-
raunir til þess að auka áhrif
sín í Mið- og Suður-Ameríku,
eJtki sízt Kúbu, en hafa farið
nokkuð halloka þar fyrir
sovézkum kommúnistum,
Végna þess, að hinir síðar-
pefndu.þafa haft meira fjár-
magn en Kínverjar.
• En það er þó fyrst og
fremst í nágrannalöndum
þeirra í Suðaustur-Asíu, sem
ófriðarstefna Kínverja hefur
komið greinilega í ljós. Áður
var minnzt á árásarstríð
þeirra í Kóreu. Fyrir nokkr-
um árum réðust þeir inn í
Tíbet og vinna nú kerfisbund-
ið að því að eyða tíbezku þjóð
inni, eitt svívirðilegasta þjóð-
armorð, sem sögur fara af.
Samt lætur Þjóðviljinn sig
ekki muna um það í gær, að
segja að Kínverjar hafi enga
hermenn utan landamæra
sinna.
Ekki er langt síðan þeir réð-
ust með miklum herafla inn
í Indland, og nú harðnar í sí-
fellu mikil styrjöld, sem háð
« : í Vietnam milli kommúnista
og frjálsra manna. Kínverjar
hafa að vísu ekki sent her-
afla til Vietnam ennþá, en
öllum má ljóst vera, að Norð-
ur-Vietnam gæti ekki haldið
uppi styrjöldinni í Suður-
Vietnam nema vegna þess, að
þeir njóta mikils stuðnings
frá kínverskum kommúnist-
um.
í Vietnam hefur styrjöld nú
geisað í nærfellt heilan ald-
arfjórðung, og fólkið sem þar
býr orðið langþreytt á stöð-
ugum styrjöldum, manndráp-
um og eyðileggingum af völd-
um stríðsrekstursins. Það var
þess vegna ekki Óeðlilegt, þótt
menn gerðu sér vonir um það
í Genf 1954, þegar Vietnam
var skipt í tvö ríki, að nú
mundi friður loks vera kom-
inn á í þessu óhamingjusama
landi.
Það reyndist hinsvegar ekki
vera. Kommúnistar brutu að
venju gerða samninga og
hófu árásarstyrjöld í Suður-
Vietnam. Rússar reyndu á þol
rif vestrænna þjóða í Berlín
og Kúbu. Kínverjar reyna nú
á þau í Suður-Vietnam.
Frjálsar þjóðir heims, með
Bandaríkin í fararbroddi, eiga
ekki um neitt að velja. Þær
hljóta að taka upp hanzkann,
sem kastað hefur verið, og
sýna kommúnistum í eitt
skipti fyrir öll, hvort sem það
eru rússneskir kommúnistar
eða kínverskir kommúnistar,
að árásarstefnan borgar sig
ekki.
Kommúnistar hér á landi
hafa haldið því fram, að hin-
ir kommúnísku árásarherir í
Suður-Vietnam væru studdir
af fólkinu þar í landi. Ekkert
bendir til þess að svo sé, en
hitt er víst, að með hryðju-
verkum hafa kommúnistar
neytt Suðúr-Vietnambúa til
þess að aðstoða sig í stríðs-
rekstrinum, og má t.d. geta
þess,, að , hryðjuverkamenn
kommúnista hafíi myrt nær
2000 embættismenn í smá-
borgum og bæjum víðs vegar
um Suður-Vietnam, og valdið
því, að þúsundir Suður-Viet-
Atvik úr bardög-
unum vii Duc Co
Sjónarvottur lýsir drangurslausum
tilraunum til að bjarga flugmanni
EINN aí ljósmyndurum
Associated Press í Viet-
nam, Horst Faas, flaug í
vikunni til varðstöðvarinn-
ar Duc Co, til að mynda
þar og fylgjast með mestu
bardögum, sem um alllangt
skeið hafa orðið í S-Viet-
nam. Hér fer á eftir frá-
sögn hans á elnu atviki
bardaganna.
Duc Co, Vietnam, lO.-ágúst.
- (AP) -
Verjendur Duc Co, sem
verið hefur í umsát Viet
Cong síðan 3. júní sl.,
horfðu í gær úr sandpoka-
vígjum sínum, án þess að
geta hreyft legg né lið til
hjálpar, á tilraunir til þess
að bjarga bandarískum
flugmanni, sem skotinn
hafði verið niður.
Flugmannsins er enn
saknað — kannski er hann
í felum í frumskóginum,
kannski fallinn eða hand-
tekinn.
Flugvél hans var önnur í
röð fjögurra bandarískra Floo
Subre Sabre orrustuþota, sem
síðdegis í gær komu hér á
vettvang sem liður í kerfis-
bundnum loftárásum Banda-
ríkjamanna til stuðnings land-
gönguliðasveitum stjórnar-
innar í Saigon, sem héldu úr
austurátt áleiðis til Duc Co.
Flugvél nr. 2 fylgdi í kjöl-
far foringjans, steypti sér nið-
ur, sleppti sprengjum sínum
yfir stöðvum Viet Cong, og
þaut síðan upp aftur. Þotan
komst í nokkur þúsund feta
hæð, en skyndilega virtist hún
stöðvast snögglega og eins og
hanga í loftinu. Síðan steypt-
,ist hún beint niður í átt til
frumskógarins. Það brakaði í
eftirbrennurum hennar líkt og
þrumur væru, er flugmaður-
inn reyndi án árangurs að
rétta úr dýfunni.
„May Day, May Day, ég sé
flugvél hrapa“, kallaði Ed-
ward T. Richards, kapteinn í
sérlegum sveitum Bandaríkja
hers (Special Forces) í sím-
ann.
Án þess að skeyta hið
minnsta um skeyti sprengju-
varpa og riffilskothríðina,
sem dunið hafði yfir allan
daginn, stóð Richards gleiður
fyrir utan sandpokavígið, til
að fylgjast með atburðum.
Svört fallhlíf opnaðist, og
skuggamynd hennar bar við
bjartan kvöldhimininn í
meira en eina mínútu. Her-
mennirnir, sem vörðu þessa
afskekktu varðstöð, horfðu
þögulir á fallhlífina hverfa á
bak við hæð á því svæði í
frumskóginum, sem er á valdi
Viet Cong kommúnista.
í fjarlægð heyrðist gelt
þungra vélbyssna.
Síðustu tvær þoturnar úr
fylkingunni, sem höfðu fram-
kvæmt sprengjuárás sína,
tóku að sveima yfir flugmann
inum, líkt og fuglar, sem
kvæmt sprengjuárás sína,
tóku að sveima yfir flug-
manninum, líkt og fuglar, sem
verja hreiður sitt.
Lítil einhreyfils L19 könn-
unarflugvél, sem hafði leið-
beint þotunum í sprengjudýf-
um þeirra, var einnig á flögri
í nágrenninu. Tvær F104 Star-
fighter-þotur, og fyrsta Sabre
þotan, slógust í hópinn.
Skyndilega sást flugmað-
urinn þjóta yfir rjóður í átt-
ina að þéttum trjágróðri. Flug
maðurinn á L19 vélinni sá
skæruliða Viet Cong á hlaup
um á eftir honum í minna en
500 metra fjarlægð.
Gusa úr vélbyssu Viet Cong
Framihald á bls. 13.
nambúa hafa flúið frá þeim
héruðum, sem þeir hafa náð
tökum á.
Enginn þarf að efast um
friðarvilja frjálsra þjóða og
Bandaríkjastjórn hefur marg-
ítrekað óskir sínar um að taka
upp samningaviðræður um
Vietnam-málið. Enginn þarf
að láta sér detta í hug, að
Bandaríkjamenn hafi sér-
staka löngun til að senda
æsku sína til styrjaldar í fjar-
lægju landi; þaðan eiga marg-
ir hinna ungu manna ekki aft-
urkvæmt. En það liggur ljóst
fyrir, að kínverskir komm-
únistar hafa enn sem komið
er ekki lært sína lexíu eins
og Rússar virðast hafa gert.
Kínverskir kommúnistar
halda enn, að hægt sé að
ganga á hlut frjálsra manna.
Það verður að kenna þeim
það í eitt skipti fyrir öll, í
Suður-Vietnam, að slíkt er
misskilningur. Þeir vérða að
læra sína lexíu líka.
LEIÐINLEGT
NÖLDUR
að eru engin ný sannindi,
að ekki er hægt að rök-
ræða við Framsóknarmenn á
málefnalegum grundvelli, og
yfirleitt hafa menn ekki
nenningu í sér til þess að
svara því leiðindastagli, sém
rpálgagn Framsóknarmanna
ber á borð fyrir lesendur sína.
Stundum gengur ófyrirleitni
þeirra þó svo langt, að náuð-
synlegt verður að leiðrétta
ósvífnustu rangfærslurnar og
það gerði Morgunblaðið fyr-
ir nokkru, þegar Tíminn hélt
því fram, að aldrei hefðu
verkföíl verið jafri mikil og í
forsætisráðherratíð Bjarna
Benediktssonar.
í forustugrein hér í blaðinu
var þetta mál rakið rækilega
og bent á, að í 2x/2 ár
hefur tekizt að skapa hér
almennari vinnufrið en auð-
ið hefur verið síðasta ald-
arfjórðunginn. En málgagn
Framsóknarmanna heldur á-
fram dag eftir dag, grein eft-
ir grein, að halda á lofti rang-
færslum sínum, og því verð-
ur ekki hjá því komizt, að
benda enn einu sinni á höf-
uðatriði þessa máls.
Það er óumdeilanleg stað-
reynd, að frá því. í desember
1963, hafa ekki orðið almenn
verkföll hér á landi á borð
við það, sém áður tíðkaðist.
Þessu til sÖnnunar má benda
á 4tð verkamannafélögin í
landinu, iðnaðarmannafélög-
in, verzlunarmánnafélögin og
fjöldamörg önnur verkalýðs-
félög, hafa ekki efnt til al-
mennra verkfalla á þessu
tímabili.
Verkamannafélögin sömdu
í júní 1964 án verkfalla. Þau
sömdu aftur nú í júní og júlí
1965 án verkfalla, og rennur
samningstími þess samkomu-
lags út í júní 1966, Öll önnur
verkalýðsfélög sömdu í júní
1964. Samningar starida enn
yfir við iðnaðáfttiannáfélögin
og sjómenn og farmenn, en
þessi félög hafa þrátt fyrir
það að tveir mánuðir éru liðn
ir frá því að samningstími
þeirra rann út, ekki enn boð-
að almenn verkföll, og ekk-
ert bendir til þess að svo
verði.
Auðvitað hefur ekki verið
komizt hjá einhverjum verk-
föllum á þessu tímabili. Sjó-
menn gerðu t-d. verkfall í
janúarmánuði sl., flugmenn á
tveimur flugvélum Loftleiða
gerðu verkfall í vetur. Síld-
arflotinn stöðvaðist í nokkra
daga í sumar. En það er ó-
hrekjanleg staðreynd, sem
Tíminn og Framsóknarmenn
komast engan veginn fram
hjá, að í tíð núverandi for-
sætísráðherra hafa almenn
verkföll ekki orðið, sem náð
hafa til jafn víðtækra starfs-
hópa og áður var. Stórar
starfsgreinar hafa ekki lam-
azt til langframa í jafn mikl-
um mæli og áður, og þótt
eitthvert tjón hafi orðið
af þeiin verkföllum, sem þó
hafa orðið á þessu tímabili,
er það ekkert í líkingu við
það, sem tíðkaðist hér á landi
í aldarfjórðung í verkfalls-
málum.
Öllum öðrum en skriffinn-
um Tímans aetti því að vera
ljóst, að það er rétt, sem Morg
unblaðið hefur haldið fram,
að almennari vinnufriður hef-
ur ekki verið hér á landi en
nú, Sjálfsagt kemst þessi stað-
feynd ekki inn í heilabú
þeirra, sem Tímann skrifá ;og
er raunar varla við þyí að bú-
ast, en menn verða að taka
því méð jafnaðargéði, þótt
hugmyndasnauðir og ófyrir-
Jeitnir Framsóknarmenn haldi
enn áfram leiðinlegu nöldri
um þetta mál.