Morgunblaðið - 14.06.1950, Blaðsíða 10

30
UOn^L'VBLAÐlW
Miðvikudagur 14. júní 1950.
4 jllllllllllllW
Framhaldssagan 56
iiiiiiiiiiiiiiiiiii■111111111
Gestir hjá „Antoine“
Effir Frances Parkinson Keves
lllllliaMllllliaili
„Mjer finnst það nú engir smá
munir. Þier stjórnið húsi þar
sem eru átta manns og þar af
fjögur börn og ....“
„Já, en jeg hef verið mjög
heppin. Jeg hef aldrei verið í
vandræðum með þjónustufólk.
Og þetta fyrirkomulag er miklu
auðveldara fyrir Dick og Linu.
Hann var líka aðeins unglingur
þegar þau giftust. Og þó að
hann sje ágætur drengur þá er
hann ekki enn farinn að vinna
sjer inn peninga svo um muni.
En þau erU mjög hamingjusöm.
Þjer hafið ef til vill heyrt þau
syngja áðan. Þau gera það oft
áður en þau fara út á kvöldin.
Pabbi og jeg erum oftast ein
við kvöldverðinn. Auðvitað fer
jeg enn á dansleiki.á uppskeru-
hátíðinni og við öímur sjerstök
tækifæri. En eftir tíu ár verða
dansleikir nokkuð þreytandi,
eða að minnsta kosti ekki eins
skemmtilegir eins og í fyrstu.
Jeg næstum öfundaði líka
frænku yða’- um kvöldið, af því
hvað hún virtist skemmta sjer
vel“.
,.Það var mikið yður að þakka
hvað hún skemmti sjer vel. Hún
er yður mjög þakklát og það
er jeg líka, Jeg vona bara að
við getum gert eitthvað fyrir
yður í staðinn og þjer verðið
að láta míg vita ef það er eitt-
hvað . . . . “
,.En þjer hafið gert mikið fyr-
ir mig í staðinn. Þjer hafið set-
ið hjá mjer í nærri heilan
klukkutíma. Jeg hcf altaf von-
ast eftir að fá tækifæri til að
tala við vður einhvern tíma.
Hun leit á hann dökkum aug
unum og Foxworth sá einlægn-
ina skína úr þeim.
„Flestir karlmenn sem jeg
hitti .... ia, þeir eru eins og
mágur mirn“, sagði hún. „Á-
' g’ætir menn on .... ja, óþrosk-
aðir. Jeg voit ekki vel hvernig
. ieg á að lýsa því með orðum.
En það er eins og þeir hafi ekki
upp á neitt að bjóða .... ekk-
ert að minnsta kosti sem jeg
sækistæftir. Jeg á auðvitað ekki
við það efnalega. Margir þeirra
eru miög ríkir, en það skiptir
bara ekki máli fvrir mig. Faðir
hef hitt mann, sem mjer hefur
þótt eins gaman að tala við og
yður“.
Hún ýtti te-borðinu frá legu-
bekknum og stóð upp. Fox-
worth var þegar staðinn á fæt-
ur. Andartak stóðu þau þegj-
andi andspænis hvort öðru og
horfðust í augu. Skyndilega
greip hann fast um handleggi
hennar rjett ofan við olnbog-
ann.
„Clarinda", sagði hann hásri
röddu. „Clarinda .... en þjer
alvara? Því að sje þjer alvara“.
„Auðvitað er mjer nlvara Og
jeg sje heldur ekki eftir því sem
jeg sagði“.
„Nei, þú munt aldrei sjá eft-
ir því, Clarinda. Aldrei“.
„Jæja, það er víst jeg sem
á að biðja afsökunar núna. Jeg
sagði í símanum að jeg kæmi
st.rax en svo tafðist jeg. Rjett
þegar jeg var að fara út,
kom . .. . “
Hvorki Foxworth nje Clar-
inda höfðu heyrt þegar lykli
var snúið í litidvrahurðinni eða
tekið eftir því þegar Francisco
Darcoa kom inn. En það var
ekkert í framkomu hans sem
benti til þess að hann væri undr
andi eða gramur þó að hann
hefði komið að þeim þar sem
þau stóðu andspænis hvort öðru
og horfðust í augu og andrúms-
loftið var þruneið eftirvænt-
ingu. Hann bauð Foxworth að
fá sjer sæti og dró Clarindu
niður á stólbríkina við hlið
sjer. Dálitla stund talaði hann
um hversdagslega hluti en
stakk svo upp á því að þeir
Foxworth færu inn í bókaher-
bergið og snjeru sjer að við-
skiptunum. Aftur var Fox-
worth staðinn upp áður en
Clarinda fjekk ráðrúm til að
rísa úr sæti.
„Það er '’sjálfsagt að fára
þangað ef það er heppilegasti
staðurinn fyrir okkur til að tala
saman,“ sagði hann. „En jeg
þarf ékkert að segja við yður,
herra Darcoa, sem dóttir yðar
má ekki heyra. Satt að segja,
langar mig til að hún sje við-
stödd, ef yður er sama. Það get
ur snert framtíð hennar eins
mikið og okkar“.
XV. kafli.
Hversdagslega lífið hjelt á-
fram sínum vanagangi úti á
götunni, þegár Joe Racina og
Caresse korrtu niður tröppurn-
ar í Roosewelt-byggingunni.
Caresse háfði fundist með
sjálfri sjer að allt og allir vissu
um hve ískyggilega horfði fyr-
ir framtíðaráætlunum hennar.
En þó ljet fólkið í kring um
hana eins og ekkert hefði skeð.
Biðröðin var eins og venjulega
fyrir frarnan „Orpheum“. Við-
skiptavinírnir gengu í hægðum
sínum á milli verslananna. Bíl-
arnir flautuðu og gildvaxin
kona með fangið fullt af böggl-
um ávítgði lítið barn sem gekk
við hlið hennar. Joe gat sjer
þess til hvað Caresse væri að
hugsa.
„Umheimurinn hefur sjer-
stakt lag á því að láta sig engu
skipta um vandamál einstak-
lingsins", sagði hann „Ef jeg
yrði fyrir einhverjum þessara
bíla og ljeti lífið, mundu allir
ganga að sínum hversdagslegu
störfurri eins og áður, flýta sjer
heim í matinn, fara í kvik-
myndahús í næsta nágrenni,
eignast börn, býsnast yfir
stjórnarvöldunum, heimsækja
tannlækninn tvisvai á ári, ríf-
ast við bridge-borðið og svo
framvegis......Jú, Judith og
börnin mundu sakna mín um
tíma auðvitað og Jkunningjar
mínir múndu segja: Já,........
Innflutnings og gjaldeyrisleyfi
Vil viljum skifta á leyfum hljóðandi á karlmanna-
fatnað — gúmmískófatnað — þakjárn og linoleum, fyrir
leyfi hljóðandi á reiðhjólavörur eða pípur og fittings. —
Ennfremur á ljósmyndavöruleyfum fyrir leyfi hljóðandi
á músíkvörur.
FÁLKINN H.f. Sími 81670.
minn getur auðvitað veitt mjer
allt sem hægt er að fá fyrir
peninga. Þier meeið ekki mis-
xkilja mig. En þessir ágætu
menn tala ekki um neitt sem
jeg hefi áhuga á os þeir gera
ekkert sem vekur aðdáun mína.
Þeir hafa engan dug í sjer og
r enga framkvæmdasemi. Þeir
leita sjer ekki að nýjum verk-
,. ýfnum til að glíma við. Þeir
láta sjer nægia okkar litla heim
hjer í New Orelans, en jeg get
það ekki .... að minnsta kosti
ekki að öllu leyti“.
Hún þarmaði snöggvast en
horfði þó alltaf á hann.
4V'V..Jeg er annafs hrædd um að
jefí hefði ekki átt að segja þetta.
.Jrig er hrædd um að þjer hald-
að jeg sje duttlungafull og
ýandlát....... Alveg eins og
■ gíímul piparjómfrú. Þjer þekkið
jtmg alls ek.ki, svo að það væri
.-.énáin furða þó að þjer fengjuð
þáð álit á mier. En það sem jeg
ætlaði að cegja var að mjer
finnst svo dásamlegt að tala við
ínann, sem byggir upp og skap-
þr .... mann eins og yður. Það
mikið látJð af því sem þjer
fiafið framkvæmt í Puerto de
öro og það er langt síðan jeg
liin slór-atliyglisvcrða l>ók
Magnúsar Magnússonar
ritsljóra Storms
er nú koinin út
I l>ókinni cru: /Esku- og skólaminningar,
Fcrðasaga, Crcinar á víð
og tlreif, Palladóinar um
ýmsa mcrka mcnn, Cctið
gcnginna og l’ýðingar. —
Bókin cr alls 130 bls. í
stóru broti- |>cttprcntuð og
koslar í góðu bandi 65 kr.
AUGLÝSING ER OULLS 1 GILDl
x __ s
BOLLUHATIÐIN
Eftir WALLACE CARR
5.
Geiri hafði nú fellt svo marga í dansinum, að almenr
óánægja var komin upp hjá bollufólkinu. Þau voru hætt að
dansa og margir horfðu illilega á Geira.
En Geiri reyndi að bæta úr þessu með skynsamlegri uppá-
stungu:
— Heyrið þið, sagði hann. — Jeg veit, hvað við gerum.
Við skulum koma í leik, sem heitir „Skellur“. Öll þau dans-
pör, sem jeg felli, þau verða úr leik og eiga að fara út af
aanssvæðinu, en dansparið, sem síðast verður eftir á að
fá verðlaun.
— Leikurinn „Skellur“? Bollufólkið virtist ekkert vera
hrifið af þessari hugmynd. — Er það nú vitleysa, hrópuðu
sumir og ennþá fleiri en áður horfðu illilega á Geira.
Þrekvaxinn bollumaður ruddi sjer braut gegnum hópini
að Geira. Hann var ákaflega reiðilegur. — Þú skalt fá skell
ef þú talar svona við heiðarlegt bollufólk, hrópaði hann.
— Hvað? Heldurðu, að jeg þori ekki í þig, hrópaði Geirí
á móti og ygldi sig.
— Ekki reita hann meira til reiði, sagði Róma biðjandi
við Geira. Hann er harðnaður tebollumaður.-
— Jeg ætla ekkert að fara að slást við hann, svaraf ■ Gei: ,
en jeg ætlaði bara að láta ykkur vita, að jeg er ■kkr i;
hræddur við svona heybrók.

„Æi, láttu nú ekki alltuf avona
Addi“.
*
Úr skólalífinu.
Sagt af latinukennara í 6. bekk:
„Það er afltaf einhver helvitis órói
í þessum bekk. Það kemur aldrei
fyrir að einn einasti rnaður þegi,
nema þá helst sá, sem er uppi“.
★
Peningar eru eins konar aðgöngu-
miðar, sem opna mönnum aðgang að
öllu nema sölum himnaríkis og veita
mönnum hverskonar lífsþægindi
nema hamingjuna sjálfa.
W. Owen.
★
Hlýðr.i sparar mönnum mikil og
þreytandi heilabrot.
G. B. Sliaw.
★
Þröngir skór eru ein hin dásam-
legasta uppfinning, sem gerð hefir
verið. Þeir fá menn til að’ gleyma
öllum öðrum áhyggjum.
J. Billings.
★
Vertu vorkunsamur við þá, sem
huga ljósara og eiga sjer göfugri
tilfinningar en þú.
Oscar\Wilde.
Pólitísk áætlun er eins og v :.
Það, sem mestu varðar, er að fólk
geti dansað eftir henni og að eitt .1
sje i taktinum, sem seiði æskulý :.a
fram á gólfið.
Hörup.
★
Sumir menn vaxa með vandasc:.i>
um störfum, sem þeim er trúað fyrir
aðrir aðeins tútna út.
Marie Dress'
—mmmmairnKWim»»»’tiininninn<ni;niiiii
PLASTIC
KRISTJÁNSSON H. k
Austurstræti 12. Sími 280 .
RAGNAR IÓNSSON
hœsta^jettarVógmaSur.
Laugaveg 8, simi 7752
Lögfræðistörf og eignaumsýs'