Morgunblaðið - 27.02.1957, Blaðsíða 12

12
MOnCVTSBLAÐIÐ
Miðvflcudagtir 27. febr. 1957
GULA
lllll herhergiS
eftir MARY ROBERTS RINEHART
---+
Framhaldssagan 62
Og ekki bætti Tira úr skák. —
Hann hafði helzt aldrei augun af
henni. Á kvöldin, þegar hún var
komin í rúmið, var hann á flakki,
tók í hurðina hjá henni, til þess að
vita, hvort hún væri læst og at-
hugaði vandlega allar dyr og
glugga í húsinu. Klukkan tvö á
nóttinni leysti Alex hann af
hólmi, en hélt sig aðeins utan
húss, og þá gat Tim sofið dálít-
ið. Carol vissi ekkert um þessa
verkaskiptingu þeirra félaga, enda
þótt Greg yrði fyrir því, einu
sinni þegar hann kom seint heim,
að fá ljósgeisla beint framan í
sig. Hann varð reiður.
— Hver fjandinn er hér á ferð-
inni? sagði hann.
— Allt í lagi, höfuðsmaður. Af-
sakið þér! Ég bara sá yður, og
vildi vita, hver væri á ferðinni.
Það var næstum léttir fyrir
Carol þegar réttarprófið var hald
ið, vegna Lucy Norton, seinni part
miðvikudags. Harrison læknir
hafði sagt, að það væri engin á-
stæða til neins réttarhalds. Efað-
ist jafnvel um, að það væri lög-
legt. En Floyd setti þá upp valds-
mannssvipinn og heimtaði það.
— Hvaða fjandans mun gerir
það, hvort hún var rotuð eða
hrædd til bana? æpti hann. — Gott
og vel, gott og vel. Við skulum þá
engan kviðdóm hafa. En próf skul
um við halda og það opinberlega,
ef einhver vill hlusta á. Hvað ætti
svo sem að vera rangt í því?
Prófið var haldið í skrifstofu
Floyds, sem var sneisafull áhorf-
enda, en ekkert nýtt kom fram,
L'TVARPID
Miðvikudagur 27. febrúar:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50—14,00 Við vinnuna: Tónleik
ar af plötum. 18,30 Bridgeþáttur
(Eiríkur Baldvinsson). — 18,45
Fiskimál: Árni Vilhjálmsson erind
reki flytur þætti úr sögu Fiskifé-
lags Islands. 19,00 Óperulög. —
19.10 Þingfréttir. — Tónleikar. —
20,30 Daglegt mál (Arnór Sigur-
jónsson ritstjóri). 20,35 Lestur
fornrita: Grettis saga; XV. (Ein
ar ól. Sveinsson prófessor). 21,00
Upplestur og söngur: Ljóð eftir
skozka þjóðskáldið Robert Burns
og lög við þau. — Söngvarar:
Margaret Fraser, Duncan Robert-
son, Constance Mullay og Frede-
rick Westcott (plötur). — 21,45
Hæstaréttarmál (Hákon Guð-
mund on, hæstaréttarritari). —
22.10 Passíusálmur (9). — 22,20
„Lögin okkar“. — Högni Torfa-
son fréttamaður fer með hljóð-
nemann í óskalagaleit. — 23,20
Dagskrárlok. —
Fimmtudagur 28. febrúar.
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50—14,00 „Á frívaktinni", sjó-
mannaþáttur (Guðrún Erlends-
dóttir). 18,30 Framburðarkennsla
í dönsku, ensku og esperanto. —
19,00 Harmonikulög. — 19,10
Þingfréttir. — Tónleikar. 20,20
Islenzkar hafrannsóknir; VII. er-
indi: Þættir úr lífi flatfiskanna
(Aðalsteinn Sigurðsson fiskifræð-
ingur). 20,45 íslenzk tónlistar-
kynning: Verk eftir Karl O. Run-
ólfsson. 21,30 Útvarpssagan:
„Synir trúboðanna" eftir Pearl S.
Buck; I. (Séra Sveinn Víkingur
þýðir og les). 22,10 Passíusálmur
(10). 22,20 Sinfónískir tónleikar
(plötur). 23,10 Dagskrárlok.
jafnvel ekki í framburði manns-
ins hennar, Jóa Norton.
— Það var ekkert að henni, þeg
ar ég sá hana seinast, sagði hann.
En samt fannst mér hún búa yfir
einhverju leyndarmáli. Ég segi
ekki, að hún hafi verið hrædd, en
hún vildi að minnsta kosti ekki
segja neitt. Ég gæti helzt hugsað
mér, að þessi stúlka hafi sagt
henni eitthvað, áður en hún dó,
og svo hafi einhver brotizt inn til
hennar í spitalanum, til þess að
komast eftir því, sem hún vissi.
Er Norton var spurður, hvort
hann vissi nokkuð um, hvaða leynd
armál það hefði verið, sem kona
hans bjó yfir, neitaði hann því.
„Nema það, að stúlkan sagðist
Síðan gerðist ekkert fyrr en á
fimmtudag, þegar Greg var tek-
inn fastur. Þegar Alex hafði varp
að þessari sprengju að húsbónda
sínum, dró hann fram viskíflösku
úr einhverju leyniskoti í bílnum.
— Það spillir ekki að fá sér
einn lítinn, sagði hann. — Það er
að koma þoka og það er ekkert í
það varið að kvefast.
Dane saup á flöskunni eins og
hún kom fyrir. Það barkaði í
kverkamar, en hressti hann engu
að síður allverulega.
— Gott og vel, sagði hann, er
bíllinn mjakaðist af stað. — Láttu
mig hafa söguna.
Alex vissi ekki margt um þetta,
en frá Tim, það lítið það var. Tim
vera vinkona Carol Spencer", líkaði vel við Greg og taldi Floyd
bætti hann við eftir nokkra um- j óþarflega valdsmannslegan og
hugsun. — Það gæti hafa verið , fljótan á sér.
eitthvað um Spencer-fólkið. _ Mér skilst, sagði Alex, —
Skýrsla Elinor Hilliard var les- ' að Spencer höfuðsmaður og ung-
in upp, ef vera mætti, að hún væri ' írú Carol hafi setið að hádegis-
í einhverju sambandi við málið, verði þegar Floyd kom þangað.
sem fyrir lá. Hún hafði ekki séð . Hann hafði Mason og einn lög-
þann, sem skaut á hana. Hafði
ekki getað sofið og því farið út.
Þá rigndi ekki mjög mikið. Hún
hafði verið á brautinni, þegar hún
heyrði einhvern koma hlaupandi,
og reyndar hafði henni heyrzt það
vera tvær manneskjur, hvor á eft
ir annarri, en það gat hún ann-
ars ekki fullyrt neitt um. Það var
kolamyrkur, en hún hafði ekki
verið uppi í brekkunni, og hafði
enga hugmynd um, hvernig hún
hafði þangað komizt. Hún hafði
verið með meðvitund, þegar hún
datt, en hlaut að hafa misst hana
næstum samstundis. Einhver hlaut
að hafa borið hana þangað sem
hún fannst.
Úrskurður féll enginn í málinu
og blaðamennirnir voru óánægð-
ir, er þeir fóru. Eitt atriði var
það, sem þeir fengu ekkert um að
heyra, sem sé það, að nóttina, sem
Lucy dó höfðu dyr verið opnaðar
og lokað aftur hjá mörgum sjúkl-
ingum £ næstu herbergjum.
Floyd fann til þess, að útkom-
an af réttarhaldinu væri heldur
lítilfjörleg, og hélt því ræðustúf
að lokum, standandi innan við
skrifborð sitt.
— Mér finnst, sagði hann, —
að með tilliti til þess, að liér hef-
ur orðið eitt morð, eitt banatil-
ræði og svo loks dauði Lucy Nor-
ton, ættu bæjarbúar að sýna var-
kárni, svo sem með því að láta
böm fara snemma í háttinn og
læsa vandlega húsum sínum. Þótt
ég vilji ekki hræða fólk að óþörfu,
þá virðist hér einhver vera á ferð
inni, sem ekki svífst þess að myrða
fólk, og ég mun gera skógarvörð-
um og sveitarlögreglu aðvart um
þetta.
regluþjón með sér, en Floyd einn
gekk inn í borðstofuna. Tim var
inni í búrinu, en h»’' r bara
glerhurð á milli, s. • sá
allt, sem fram fór.
— Stúlkan stóð u treg
hreyfði sig ekki. StúlL..j. sagði:
— Er nokkuð að, lögreglustjóri?
en Floyd svaraði henni ekki. Hann
gekk bara að Spencer og sagðist
taka hann fastan fyrir að hafa
myrt konuna ína. Konu, þó, þó.
Ég er nú ekki farinn að skilja það
enn. En, að ég bezt veit, svaraði
Spencer engu. Sagði bara systur
sinni, að öllu væri óhætt, hann
hefði engan myrt og bað svo
um að mega láta niður í tösku.
Floyd sendi svo lögreglubjón inn
upp með honum, en hann gerði ekk
ert af sér. Seinast sá Tim hann
fara inn í bíl Floyds. Og nú er
hann í borgarfangelsinu og þeir
ætla að hraða réttarhöldunum yf-
ir honum.
Þetta var óvenjulöng ræða hjá
Alex, enda steinþagnaði hann að
henni lokinni. Og Dane var feg-
inn. Floyd hlaut að vera viss, að
hafa gengið svona langt. Og hann
vissi, að það var enginn vandi að
bera fram miklar líkur gegn Greg.
En nú var Carol aðal-áhyggju-
efni hans. Hann leit á úrið sitt,
er hann kom heim. Klukkan var
aðeins níu, svo að hann gekk taf-
arlaust yfir til Crestview. Hún
stóð úti í garðinum og starði, ein-
manaleg á svip, út á hafið, sem
nú var hálfhulið þoku, og hann
skar í hjartað af meðaumkun, er
hann sá hana. Sýnilega þekkti
hún fótatak hans, því að hún
sneri snöggt við og beið svo eftir
honum.
Þakjárn
þakjárn No 24,
6, 7 og 9 feta
nýkomið.
Pantanir óskast sóttar strax.
HeBgi lUagnússon & Co.
Hafnarstræti 19 — sími 3184
M A R K tJ S Eftir Ed Dodd
1) — Góðan daginn, Jonni. Þú hita kaffi, þá þarf ég að segja þér
ert snemma á fótum,
2) — Ég gat ekkert sofið,
Markús. Þegar við erum búnir að
svolítið.
3) — Jæja,
þetta.
Jonni, hvað
— Markús, mér hafa orðið á
mikil mistök. Ég er versti vinur í
heiminum.
4) — Seint í gærkveldi lenti ég
í þrasi við Láka og ég veðjaðl
hundaækinu mínu um það, að ég
skyldi vinna. Ég lagði Anda líka
undir.
— Ha, hvað segirðul