Morgunblaðið - 29.05.1962, Blaðsíða 20

20
GEORGE ALBERT CLAY:
GINA
Saga samvizkulausrar konu
------- 67------
Þriðjudagur 29. maí 1962
Sama er mér þó að þú skiptir
um elskhuga með hverju tungli.
Ég á við, af því að þú fram-
seldir Luisu. Reyndu ekki að
neita því Gina, sagði hann, þeg-
ar hún ætlaði að fara að segja
eitthvað. Við höfum aukasam-
band við alla síma í borginni,
og sízt hefur okkur sézt yfir
leynilögregluna og Kempei Tai.
Einhver kona hringdi úr skrif-
stofu Tekis þetta kvöld og vildi
láa handsama Luisu. Hún hafði
vit á að leyna nafni sínu, en
þessi kona varst þú.
Nei, Tim! I>etta er ósatt. Það
hefði ég aldrei getað gert.
Það hefðir þú vel getað og
gerðir líka. Ég hefði nú getað
fundið afsökun fyrir þig Gina,
hefði þetta verið af hernaðar-
ástæðum hjá þér, en það var
bara af afbrýðissemi. Þú greipst
iþetta tækifæri vegna þinna per
sónulegu hagsmuna. Það er það,
sem ég get ekki fyrirgefið.
Ef þú ert svona viss, hvers
vegna fórstu þá að verja mig,
Af því að það var aðeins hugs
anlegur möguleiki, að þetta
hefði verið önnur kona. Og svo
átti ég þér líf mitt að launa.
Var það þá ekki vegna neins,
sem við höfðum átt saman áður
fyrr. Ekki vegna þess, sem við
vorum hvort fyrir annað forð-
um?
Ég var búinn að segja þér, að
hjá mér er enginn gærdagur til.
Ég fullvissa þig um, að ég
gerði það ekki! nauðaði Gina.
Hann var svo harður og kaldur
og kærulaus, að hún var í vand-
ræðum að finna ráð til að vinna
hann aftur. Hún lagði viðarbút
á eldinn gekk síðan aftur fyrir
stólinn hans og neri á honum
ennið — það hafði Teki þótt svo
gott. Hann hreyfði sig, eins og
til að afstýra þessu, en hann
var þreyttur og fannst þetta
þægilegt og róandi. Höfuðið á
honum lá á stólbakinu og hann
fann hvíld.
Ertu ekkert forvitin um enda-
lok mannsins þíns? spurði hann
loksins.
Ekki þegar ég er hjá þér,
svaraði hún og var hreykin af
hreinskilni sinni. Ég þrái ekki
annað í lífinu, Tim. Fái ég alltaf
að vera hjá þér, er það mér nóg.
Þú áttir einu sinni kost á því.
En ég vissi það ekki þá. Ég
vissi þá ekki, hvað ég vildi.
Þeir dæmdu manninn þinn í
aevilangt fangelsi, sagði hann,
en þá mundi hann eftir öðru og
hrukkurnar í andlitinu dýpk-
uðu. Ég held ég hafi aldrei
'heyrt hraustlegri orð en þegar
Don Diego sagði: „Dæmið son
minn fyrstan manna.“
Hvert fór allt fólkið? spurði
hún. Henni var alveg sama um
Vicente og hreystiyrði Don
Diegos.
Hinir saklausu voru fluttir
upp í fjöllin, sagði hann. Við
verðum komin burt héðan um
það leyti, sem þeir ganga aftur
til borgarinnar. Þeir, sem hlutu
fangelsisdóma eru faldir í her-
búðunum okkar. Við afhendum
þá réttum yfirvöldum með um-
sögnum okkar þegar Ameríku-
mennirnir koma.
Hvenær verður það, Tim?
spurði Gina með ákafa. Hven-
ær koma þeir, Tim?
MORGUNBLAÐIÐ
Tim hló og það var í fyrsta
sinn. Ég vildi, að ég vissi það,
sagði hann, og ef ég vissi það,
yrðir þú síðasta manneskjan,
sem ég mundi segja frá því.
Hinir voru skotnir.
Og það var rangt! æpti hann
allt í einu, svo snöggt, að Gina
hrökk við. Hann ýtti frá sér
ihöndum hennar og gekk fram
fyrir eldinn og skugginn hans
gekk með honum á veggnum,
svo að þarna voru tveir menn
í senn og hvorugur þeirra kærði
sig um Ginu. Það var rangt! Við
höfðum ekkert vald til að dæma
'þá. Við hefðum átt að halda
áfram eins og að undanfórnu.
Ameríkumennirnir hefðu unnið
þetta miklu betur.
Hversvegna gerðirðu það þá?
Guð minn góður, Gina. Hann
snarsneri sér við. Þú heldur
vonandi ekki, að ég hafi staðið
fyrir þessum réttarhalda-skrípa
leik? Auðvitað átti þetta fólk
refsingu skilið, en bara ekki
fyrr en hægt var að prófa það
á réttan hátt fyrir reglulegum
dómstóli. Við erum ekki annað
en útileguflokkur í fjöllunum
og þegar við drepum menn, er
það ekki réttlæti heldur morð.
Nei, Tim, reyndi hún að segja,
en hann vildi ekki hlusta á
ihana. Hann stikaði fram og aft-
ur um gólfið, ýfði hárið á sér
með fingrunum og lokaði aug-
unum, rétt eins og hann vildi
ek'ki sjá það sem fyrir þau bar.
Ég reyndi að afstýra því,
sagði hann. Guð má vit.a, að ég
reyndi það, en árangurslaust.
Þetta eru grimmir menn, sem
hafa séð blóð renna, árum sam-
an. Þeir hafa annað hvort orðið
að drepa eða drepast. Ég gat
ekki haft hemil á þeijn lengur.
Skilurðu það ekki? Þeir voru
orðnir ræningjar og morðingj-
ar, þegar ég tók forustuna fyrir
þeim. Þeir voru til skammar og
forsmánar fyrir hvern almenni-
legan Filipseying. Og ég gerði
úr þeim her. Gerði bá að tákni
vonar og frelsis.
Hann fleygði sér á rúmið og
Gina gat heyrt, að hann bylti
sér til og frá.
Mér finnst þetta ekki rétt hjá
þér, Tim, sagði hún rólega. Ég
■held, að skæruliðarnir haldi
virðingu sinni, og þegar fólk
átti skilið að deyja.
Það voru áreiðanlega sak-
lausir innan um, sagði hann.
Blóðþorstinn og æsingurinn
vildi ekki láta okkur hlusta á
þá, en ég veit alveg, að þeir
voru ekki allir sekir.
Hversvegna hvílir þú þig
ekki? flýtti hún sér að segja.
Ég verð að fara eftir svo sem
klukkutíma, Gina, og ætti að
hvíla mig. Þú ættir að fara.
En Gina gat ekki farið. Hann
þarfnaðist hennar svo mjög.
Hann var svo áhyggjufullur og
órólegur, að þessvegna kvaldi
hann sjálfan sig með röngum
ásökunum.
Hún sat á rúminu fyrir fram-
an hann og aftur neri hún hægt
á honum ennið, en þegar hann
greip hendi til að stöðva það,
sá hún í fyrsta sinn, að önnur
var öll skökk og visin, svo að
honum var ekkert gagn í henni,
en hún spurði einskis. Svo
renndi hún hendinni inn undir
skyrtuna hans og strauk um
axlir hans og brjóst, eins og
hann hafði kennt henni að gera
endur fyrir löngu, þegar þau
lifðu í öðrum heimi, sem nú var
næstum gleymdur þeim báðum.
Hún fann stóru örin á brjóstinu
á honum, og þá sagði hann, án
þess að hún spyrði: Þetta er
eftir vinina þína ,þegar ég var
í fangelsi hjá þeim. Og við
hryllinginn, sem greip hana,
minntist hún Marios, og rak upp
hljóð og lagðist ofan á hann og
þrýsti vörum sínum að hans
vörum.
Elskaðu mig, Tim, bað hún.
Ég á enga ást handa þér.
Æ, gerðu það, Tim. Hún
kyssti hann aftur og vildi ekki
sleppa honum, og hann var eins
og máttlaus í höndum hennar,
kærulaus og úrvinda af þreytu,
og svaraði á engan hátt atlotum
hennar.
Tim, Tim, þú hlýtur að eiska
mig. Þú getur ekki gleymt mér.
Og hún hélt honum enn fastar
og þegar hann svaraði engu,
færðist ástríða hennar enn í
aukana og hún þuklaði hann all-
an, þangað til hún var komin
í æsing eins og kona, sem finnur
til ástríðu í fyrsta sinn, og loks
fann hún, að hann var einnig
orðinn æstur og ástríðufullur og
vildi gleyma hryllingnum, sem
hann hafði svo nýlega verið
haldinn.
Teki majór hafði lagt réð sín
vandlega — en seint. Hann
hafði klukkustundum saman vit
að, að eitthvað var á seyði og
þegar skýrslurnar bárust skrif-
stofu hans um, að hver maður-
inn eftir annan væri horfinn,
fór hann að leggja saman tvo og
tvo unz. honum var fyllilega
ljóst, hvað var að gerast, en
ekki hvar það var að gerast. Út-
varðarstöðvar fóru að tilkynna
í síma, um sólaruppkomu, að
menn hefðu hitt dauðlúið fólk
á veginum, sem skýrði frá at-
burðunum, sem það hafði orðið
vitni að, en enginn vissi hvar.
Smámsaman tók þetta að taka
á sig mynd og þegar fregnir
bárust um skothríð — líklega
frá aftökusveit — rétt hjá sveita
setri de Aviles, vissi hann hvern
ig allt var í ppttinn búið.
Hann flýtti sér með hraða,
sem aðeins leynilögregla getur
-fengið út úr þýlyndum hermönn
um og þegar hann nálgaðist
dyrnar á búgarðinum, lét hann
umkringja húsið, svo að enginn
gat haft von um að komast út.
Gina opnaði augun og sá, að
hann stóð við rúmið, og hún
reis upp, svo að teppið féll nið-
ur um hana og’ brjóstin voru
nakin. Hún lét fallast aftur og
breiddi út faðminn, eins og til
að vernda Tim með nöktum lík-
ama sínum. En þá æpti hún af
gleði, því að hún fann nú, að
þama var enginn Tim.
Þú ert enn lifandi, sagði Teki
feginn. Ég var hræddastur um,
að þú værir það ekki lengur.
Gina hélt að sér teppinu. Það
var erfitt að vakna til meðvit-
undar. Teki... .ég....
Ég veit, hvað gerðist, Gina.
Ég veit meira að segja, hvernig
þeir rændu þér að heiman frté
þér. En nú er þér óhætt. Ég er
hjá þér.
Já, nú er mér óhætt, sagði
Gina og brosti. O, Teki, ég er
svo fegin.
Komdu þér i fötin! Hann hló
Bíddu fyrir utan, sagði hún
Hversvegna það? Hann hló.
Æ.gerðu það, Teki.
Þegar þau gengu út um dyrn-
ar og voru komin út fyrir ytri
girðingarnar, sá Gina, að á flötu
sléttunni voru margir smáhópar
af fólki, sem voru aðskildir en
virtust þó mynda eina heild.
Þarna voru líka nok'krir hópar
'hermanna, sem stóðu iðjulausir,
og ekki langt frá þeim nokkrir
menn og konur, flest Kínverjar
og sýnilega þjónustufólk þarna.
Þeir voru undir eftirliti, en.
'þeim var ekkert gert til miska.
Nokkrir foringjar stóðu hjá her
bíl og Teki leiddi Ginu til
iþeirra.
Bíddu í bílnum, Gina, þangað
til ég er búinn að aðgæta, hvaða
fiska ég hef fengið í netið mitt,
sagði Teki, og svo flyt ég þig
Iheim í Klettahúsið. Það gæ.i
meira að segja verið, að ég gæ*i
verið þar eitthvað hjá þér.
Gina fór inn í bílinn og hún
varð þess vör, að hún gat ekki
haft augun af húsinu, frekar e.i
frú Lolyta.
SHÍItvarpiÖ
Þriðjudagur 29. maí.
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Morgunl'eikfimi. — 8.15 Tón»
leikar. — 8.30 Fréttir. — 8.35
Tónleikar. — 10.10 Veðurfr.).
12.00 Hádegisútrvarp (Tónleikar. —
12.25 Fróttir og tilkynningar).
13.00 „Við vinnuna**: Tónleikar.
15.00 Síðdegisútvarp (Fréttir, tilk. og
tónleikar. — 16.30 Veðurfregn-
tekið tónlistarefni).
18.30 Harmonikulög. — 18.50 Tilkynn
ingar. — 19.20 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir. f
20.00 Fná tónleikum Sinfóníúhljóm-
sveitar íslands í Háskólabíói 17
þ.m.; síðari hluti. Stjórnandi:
Olav Kielland.
Sinfónía nr. 2 op. 21 eftir Olav
Kielland.
20.40 Erindi: Skógur í gær, gluggi 1
dag (Bjarni Tómasson málara-
meistari).
21.00 G-ítarleikar: Laurindo Almeida
leikur tónverk eftir Villa-
Lobos.
21.15 Á förnum vegi í SkaftafellssýsJu:
Jón R. Hjálmarsson skólastjóri
ræðir við tvo Mýrdælinga,
Sæmund Jónsson í Sólheima-
hjáleigu og Ásgeir Pálsson 1
Framnesi.
21.50 Formáli að föstudagstónleikum
Sinfóníúhljómsveitar íslanda
(Dr. Hallgrímur Helgason).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Lx>g unga fólksins (Guðrún Ás-
mundsdóttir).
23.00 Dagskrárlok.
Miðvikudagur 30. maí.
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Morgunleikfimi. — 8.15 Tón-
leikar. — 8.30 Fréttir. — 8.35
Tónleikar. — 10.10 Veðurfr.).
12.00 Hádegisúlfcvarp (Tónleikar. —•
12.25 Fréttir og tilkynningar>,
13.00 „Við vinnuna“: Tónleikar.
15.00 Síðdegisútvarp (Fréttir, tilk. og
tónleikar. — 16.30 Veðurfregn-
ir. — Tónl. — 17.00 FréttiP
Tónleikar).
18.30 Óperettulög. — 18.50 Tilkynn*
ingar. — 19.20 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir.
20.00 Varnaðarorð: Gestur Ólafsson
bifreiðaeftirlitsmaður talar um
umferðarmál.
20.05 Tónleikar: Eugene List og East-
man-Rochester hljómsveitin
leika „Rhapsody in Blue“ eftip
Gershwin; Howard Hanson stjf
20.20 Lestur fornrita: Eyrbyggja sagaj
XXIII. (Helgi Hjörvar rithöf-
undur).
20.40 íslenzk tónlist: Lög eftir Sig-
valda Kaldalóns.
21.05 ,,Fjölsfcylda Orra'*, níunda fjöT*
skyldumynd til framhailds átta
slíkum í fyrravor: Höfundur og
stjórnandi: Jónas Jónasson,
Leikendur: Ævar Kvaran, Guð-
björg I>orbjarnardóttir, Halldóp
Karlsson, Guðrún ÁsmundsdótH
ir, Bryndís Schram, Ríkharðoií
Sigurbaldursson og Valdima*
Lárusson.
21.16 Tónleikar: Svíta op. 14 eftip
Béla Bártók (George Solchany
leikur á píanó).
21.40 ,,Frá harmi til huggunar**, tré?
saga Sigurðar Jónssonar bónd«
í Stafafelli (Séra Emtt Bjöma-
son flytur).
22.00 Fréttir og veðurfregnlr. "X
22.10 Danslög, þ.á.m. leikur Mjóm-
sveit Guðmundur Finnbjöms-
sonar „görnlu dansana". efti#
ísl. höfunda. Söngvarar: Huld^
Emilsdóttir og Sigurður Ólafg-
son.
* 23.30 DagskrárloJc.
— Ég meina það, sem ég segi. Þú þarft a3 fá þér vinnukonn,
*kki eldri en 25 ára, snoppufríöa og vel vaxna!
*
GEISLI GEIMFARI
>f >f- X-
— Við getum ekkert gert fyrir þá,
sem í geimskipinu voru. Þessu er af-
lokið. — Við verðum að til-
kynna öryggiseftirliti jarðar um
þetta slys.
Á meðan.........
— Það tókst, John! Vertu rólegur.
.... Ég verð búinn að losa okkur
báða eftir andartak!