Morgunblaðið - 22.01.1967, Blaðsíða 19

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 22. JANÚAR 1967.
19
Fyrirliggjandi í þrem hentugum
stærðum og ýmsum litum.
Sama bindið má nota aftur og
aftur árum saman án verulegs
viðbó tarkos tnaðar.
Plastbréfabinain
frá MúlalumEi
eru góð og skraut
leg geymsla
fyrir fylgiskjöl
Plastbréfabindin frá Múlalundi eru skrifstofuprýöi
IM 13 L A L D IM D U R
Öryrkjavinnustofur S.Í.B.S. — Ármúla 16, símar 38450 — 38400.
\
4
LESBÓK BARNANNA
Hmfnkelssogo Freysgoðo
Ágúst Sigurðsson teiknaði

i ® , 1 s - - ..... -- .- •—.i—•—
- a j ■ jf j -Mp
Puti var alveg stein-
hissa og hélt, að sig væri
að dreyma, en þá varð
honum litið á hafragraut
inn í pottinum og þá
sannfærðist hann. Hann
fékk ®ér nú ríflega að
toorða af grautnum og sá
að það var satt, sem
dvergurinn hafði sagt, að
grauturinn minnkaði
ekkert, hvað mikið, sem
hann toorðaði af honum.
Nú heyrði hann í risan-
um öskrin og veinin.
Puti varð glaður við. Ris
inn hlaut að vera svona
reiður út af því, að hann
hafði ekki fundið Isa-
bellu. Nú heyrði hann,
að risinn sagði, að það
væri þó bót í máli, að
hann gæti nú skeytt
skapl aínu á hirðmeynni,
því varla hefði hún vit-
að, hvers konar loft
hann átti við. Og svo hló
tröllið þessum lika trölla
hlátri. En þegar risinn
#á grautinn, öskraði
hann: „Ekki ertu ein í
ráðum hirðmey brúðar
minnar." I>á kom Puti
með grautinn á diski, og
þegar rlsinn sá það, varð
hann svo svangur, að
hann gleymdi öllu nema
því, að hann vildi borða
grautinn. 'Hann settist
niður og át og át, þangað
tái hann sofnaði.
Puti fór þá út I horn
og ætlaði að fara að
sofa. Er hann var búinn
að liggja svolitla stund,
heyrði hann nett og fínt
þrusk og einhver hvísl-
aði lágt: „Puti“. Hann
aneri sér við og þá var
Isatoetta komin. Puti hélt
•ð á þessum degi myndu
aldr«i hætta að ske und-
ur. „Puti minn“, sagði
Þeir Þorgeirr ok Sámr
fóru þá ok háðu féráns-
dóm, ganga heim eftir
þat ok tóku Hrafnkel of
an ok hans menn ok
settu þá niðr í túninu, ok
var þá sigit blóð fyrir
augu þeim.
Þá mælti Þorgeirr til
Sáms at hann skyldi
gera við Hrafnkel slíkt
sem hann vildi — „því
at mér sýnist nú óvand-
leikit við hann.“
Sámr svarar þá: „Tvá
kosti geri ek þér, Hrafn
kell, sá annarr at þik
skal leiða ór garði brott
ok þá menn, sem mér
Isatoella, „nú ferð þú
heim, en ég verð hér eft
ir“. „Ertu frá þér“, sagði
Puti þá við prinsessuna,
en áttaði sig þó strax og
sagði: „Ég meina sko,
nei það er ekki hægt“.
„Jæja, ég bjóst svo sem
við því“, sagði Isatoella,
„en hvað viltu þá að við
gerum?“ „Er ekki bezt
að við felum þig hérna
líkar, ok vera drepinn.
En með því at þú átt
ómegð mikla fyrir at sjá,
þá vil ek þess unna þér,
at þú sjáir þar fyrir. Ok
ef þú villt líf þiggja, þá
far þú af Aðalbóli með
allt lið þitt ok haf þá
eina fémuni er ek skep
þér ok mun þat harðla
lítit en ek skal taka stað-
festu þína ok mannfor-
ráð allt. Skaltu aldri til—
kall veita né þínir erf-
ingjar. Hvergi skaltu
nær vera en fyrir austan
Fljótsdalshérað ok máttu
nú eiga handsöl við mik,
ef þú villt þenna upp
taka.“
einhversstaðar. Þá finn-
ur hann þig ekki. Ég
veit um kistu, sem væri
tilvalin til að fela þig i.
Hún er öll klædd innan
með silkipúðum og tepp
um. Og hún er nógu stór,
þú getur bæði staðið upp
rétt og legið endilöng f
henni.“
Framhald í næsta blaði.
II. árg. Ritstjóri: Kristján J. Gunnarsson 22. jan. 1961
Puti í Pomkilusi
Lesbók bamanna hefir stundum flutt sögur, sem lesendur hennar, böm
in sjálf, hafa samið.
Að þessu sinni birtum við ævintýri, eftir 12 ára stúiku í Kópavogi, sem
ekki vill láta nafns sins getið.
Hún hefir einnig teiknað mjög skemmtilegar myndir tii að skýra at-
burði sögunnar.
Lesbók barnanna þakkar H.H. fyrir söguna og hvetur hana ttt að halda
áfram að búa til ævintýri og segja frá ýmsu skemmtilegu í máli og
myndum.
ÞESSI saga hefst í svefn
skemmu keisaradóttur-
innar Isabellu. Tólf litlir
drengir sofa við rúm
hennar. Þeir eru þjónar
Isábellu. Allt_í einu heyr
ist voðalegur hávaði ut-
an úr skóginum. Puti
litli, sem er einn þjón-
anna, vaknar og hleypur
út að glugganum og kík-
ir út. Sér hann fyrst
ekkert nema hlaupandi
varðmenn en svo kemur
hann auga á risann sem
var ógnvaldur alls keis-
aradæmisins. Risinn bjó
í eldfjalli nokkru sem
gaus alltaf þegar hann
varð reiður. Og ástandið
var því ekki of gott, því
risinn var orðinn gam-
all og ekki of geðgóður.
Hann stikaði nú stórum í
áttina að litla húsinu.
félaga sína og sagði þeim
Puti flýtti sér að vekja
að fara út sem skjótast.
Þeir voru ekki seinir að
þvi þegar þeir heyrðu
um þessa óvæntu gesta-
komu. Puti var alveg
dauðhræddur um að ris
inn ætlaði að stela Isa-
bellu. Hann lyfti henni
upp úr rúminu og tróð
henni undir það. Það var
kannski ekki beinlínis
virðuleg meðferð á prins
essu, en hvað um það.
Það var betra en að láta
stela henni. Puti tróð sér
nú í náttkjól sem hann
fann inni í skáp. Hann
setti líka á sig hárkollu
sem hann fann í skápn-
um og einhver hirðmeyj
anna áttL Síðan fór hann
upp í rúmið. Hann hefði
ekki mátt seinni vera,
því að nú var risinn al-
veg kominn að húsinu.
Risinn lyfti upp þakinu
með litla fingri og kippti
Puta upp úr rúminu. Síð
an tróð hann Puta greyj-
inu í vasa sinn. En Isa-
bella var eftir í litla hús-
inu — undir rúminu sínu
og hafði ekki hugmynd
um það, sem skeð hafðL
Risinn stikaði n,ú stór-
um með Puta í vasanum
og brátt voru þeir komn-
ir inn í Pomkilus, en
hvernig, það vissi Puti
ekki. Risinn þreif Puta
greyið upp úr vasa sín-
um — og hvílík ósköp!
Pomkilus gaus meira en
nokkru sinni fyrr þegar
risinn sá, að hann hafði
tekið hirðmey — eftir
því sem hann hélt — í
staðinn fyrir prinsessuna.