Morgunblaðið - 27.08.1976, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 27. ÁGUST 1976
33
VELA/AK/\I\IDI
Velvakandi svarar í síma 10-100
kl 1 4— 1 5, frá mánudegi til föstu-
dags
% Vandatnál
heyrnarskertra
Kona nokkur sem hefur
enga heyrn ritaði bréf nýlega og
rekur þar raunir sínar þegar hún
var að ieggja upp í ferð út á land.
Sýnir bréfið glöggt hversu erfitt
það getur verið fyrir þá sem eru
heyrnalausir að bjarga sér, ekki
sízt þegar fólk sem það þarf að
hafa samskipti við gerir sér ekki
grein fyrir því:
„Föstudaginn 16. júlí lagði einn
lítill islenzkur kvenmaður upp i
flugferð út í hinn stóra heim,
nefnilega til Egilsstaða, með
áfanga á Seyðisfirði. Hún mætti á
Reykjavikurflugvelli f.h. en kl.
10:20 skyldi flogið. Konan var
heyrnarskert og óskaði þess við
afgreiðslustúlkuna að fá að skrifa
niður orðaskipti og fékkst það.
Konan spyr hvort það sé ódýrara
að kaupa farseðil fram og til baka,
en er tjáð að svo sé ekki, kaupir
hún þá farseðil aðeins austur og
borgar fyrir hann kr. 5.570.-. Lið-
ur nú til kl. 9:30. Kemur þá stúlka
frá gjaldkera og segir að ekki
verðí flogið, væri lágskýjað, en
væri í athugun kl. 13:00.
Þar sem konunni fannst sér-
staklega óvistlegt þarna hélt hún
heim. Loksins kl. 3 kom svar, flog-
ið kl. 15 mín. fyrir kl. 4 og kostaði
þetta konuna kr. 950 í tvo leigu-
bíla.
Þá byrjaði ævintýrið. Þar sem
konan hafði ekki farið þarna um í
7—15 ár áttaði hún sig ekki á
afhendingu farseðla. Var henni
þá snarlega bent á náunga við
næsta borð. Segir hún Egilsstaðir
og gerir konan um leið grein fyrir
heyrnarskerðingu sinni. Náung-
inn spyr (ekki krafizt nafnskír-
teinis) hvort hún hafi farseðil,
réttir hún honum seðilinn og fær
kvittun og spjald nr. 5. Maðurinn
spyr enn, hvort hún sé ein, þá
brosti konan þar sem hún hafði
ferðazt ein síns liðs um landið vítt
og breitt, auk siglinga til
Ameríku.
En þá spyr maðurinn: Ætlar þú
aðeins til Egilsstaða? Nei, Seyðis-
fjarðar. Er hún þá spurð hvort
væri sími þar og gaf konun upp
nafn og heimilisfang húsráðand-
ans þar.
Övænt var maður að fara með
sem hún þekkti og segir við ná-
ungann að allt sé í lagi með kon-
una, og varð náunginn hvumsa
við, ýtir síðan öðru spjaldi að kon-
unni nr. 5. Var hún þá komin með
2 spjöld á sama númeri en að
réttu átti konan að hafa aðeins
eitt spjald. Fólkið hélt út í vélina.
Við stigann stóð flugfreyjan og
tók spjöldin. Þegar að konunni
kom stöðvaðist lestin, því hún var
Stundum fer ég og verzla 1 Dallas.
I fyrra var ég um tíma í New
York. En auðvitað held ég mig
langmest hérna.
— Má ég spyrja yður um vin
bróður yðar, Walter Carrington?
Hún leit á mig, en svo sneri hún
sér snögglega undan. Ég sá ekki
betur en hún væri með fýlusvip.
— Æ, já, Walter...
Svo reis hún mjög snögglega úr
sæti og sagði:
— Hafið mig afsakaða... og
með það yfirgaf hún bæði mig og
diskinn sinn með krásunum nær
ósnertum.
Hvernig stóð á þvf að hún hafðl
allt f einu þotið af stað? Ég fékk
ekki séð neina ástæðu til þess.
Kannski hafði hún viljað komast
hjá þvf að tala um Walter Carr-
ington. Ég varð argur út í hana.
En kannski var ég ósanngjarn.
Hvernig gat hún vitað að bróðir
hennar hafði með mikilli leynd
beðið mig um hjálp? Ef þau tvö
voru f svo voðalegri aðstöðu að
þau urðu að leita hjálpar hjá blá-
ókunnugum hlutu bæði vinirnir
og þjónustufólkið að liggja undir
grun. Og þvf meira sem ég velti
þessu fyrir mér, þvf kyndugra
fannst mér það.
með aðeins annað spjaldið í hend-
inni, en hitt í töskunni ásamt
kvittuninni fyrir farseðlinum.
Krafði flugfreyjan konuna um
það spjald líka, þannig átti að
fletta ofan af svikakvendinu i
allra augsýn. Þetta skildi konan
ekki en svona fær hún og hennar
líkar borið sig.
Heyrnarskert."
Frá þeim heyrnarskertu snúum
við okkur enn að auglýsingamál-
um. Björn L. Jónsson skrifar hér
um þau:
% Reykingar og
kaffiauglýs-
ingar í
sjónvarpi
„A undanförnum árum hef-
ir sjónvarpið fylgt þeirri lofs-
verðu reglu að leyfa ekki reyking-
ar i innlendum sjónvarpsumræð-
um eða viðtölum. hvorki
sígarettu-, pípu- eða vindlareyk-
ingar. Þá mun einnig hafa verið
sneitt hjá þvi að sýna neyzlu
áfengis i samkva’mum eða á
mannamótum.
Nú bregður svo við, að i viðtali
Eiðs Guðnasonar við Halldór Lax-
ness sunnudaginn 22. ágúst sveip-
ar skáldið sig reykskýi úr digrum
vindli með stuttu millibili, að ég
held þær 45 mínútur sem víðtalið
tók. Þetta vakti furðu mína og
hneykslun og margra sem ég hefi
átt tal við.
Hefir sjónvarpið horfið frá
fyrrnefndri reglu, eða er hér um
einstaka undantekningu að ræða?
Það getur orðið óvandur eftirleik-
urinn. Ég skora á stjórn sjón-
varpsins að taka þetta til athug-
unar.
£ Er sjónvarpið
að stuðla að
því að gera
kaffi að
barnadrykk?
Að undaníörnu hefir sjón-
varpið birt auglýsingu, þar sem
verið er að gæða börnum á kaffi.
Flestir munu Iita svo á, að kaffið
sé ekki barnadrykkur. Því miður
eru kóladrykkir orðnir aðaldrykk-
ur barna og unglinga á öllum
aldri. Ein flaska venjuleg inni-
heldur álíka mikið koffein og
einn bolli kaffi, eða heldur
minna. Og samt er framleiðend-
um þessara drykkja fyrirskipað
að láta þess getið á umbúðunum,
að i drykknum sé koffein, auðvit-
að til að vara við ha'ttunni af
þessu eiturefni. Þetta er að vísu
gert með áletrun á tappana með
mjög smáu letri, sem fa'stir munu
veita eftirtekt. Og nú á að fara að
ginna fullorðna til að hella þess-
um drykk ofan í börnin, sem vafa-
laust taka því feginshendi og þyk-
ir það fullorðinslegt. Sjálfsagt eru
engar reglur sem banna að taka
slíkar auglýsingar, en sjónvarpið
ætti að sjá sóma sinn í að taka
hana tafarlaust út.
Reykjavík 24. ágúst 1976
Björn L. Jónsson."
HÖGNI HREKKVISI
,Ég legg hér fram dómskjal merkt A.‘
& S\G€A V/öGA £ ý/LVEgAk/

NÝ SENDING AF
ÚDÝRU DÖNSKU
PLASTLÖMPUNUM
NÝJAR GERÐIR - NÝIR LITIR
SENDUMí PÓSTKRÖFU
OPIÐ TIL KL. 7
UÖS & ORKA
Suóurlandsbraut 1Z
sími 8 44 88
% %1ÍA VR
6/t-T/
\<4N,VSK/
A
vrwóv? A9
KfwTA Á