Morgunblaðið - 04.02.1979, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 4. FEBRÚAR 1979
t Móöir mín og amma, JÓHANNA SIGURBJÖRG PÁLSDÓTTIR, Stigahlíð 30, lézt í Borgarspítalanum föstudaginn 2. febrúar. Hanna D. Jónadóttir, börn og barnabðrn.

t Sonur minn, ÓLAFUR BJÖRN JÓNASSON, frá Grundarfiröi, sem andaöist þann 29. janúar sl. veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju, þriöjudaginn 6. febrúar kl. 13.30. Fyrir mína hönd og annarra vandamanna, Þórkatla Bjarnadóttir.

t Maöurinn minn, GUNNAR GUDMUNDSSON, frá Otradal, Granaakjóli 23, veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju, mánudaginn 5. febrúar kl. 3 e.h. Þeim, sem vildu minnast hans er vinsamlega bent á Styrktarfélag vangefinna. Fyrir mína hönd, og barna okkar, tengdasonar og barnabarna. Sigriður Magnúadóttir.

t Útför systur okkar og fööursystur, GUNNFRÍÐAR AGÖTHU EBENEZERDÓTTUR, Lindargötu 10, veröur gerö frá Dómkirkjunni mánudaginn 5. febrúar 1979, kl. 1.30 e.h. Sigurlína Ebenezerdóttir, Sigríður Ebenezerdóttir, Ingunn Helgadóttir.

t Systir okkar, GUÐRÚN PÁLSDÓTTIR, Nóatúni 26, veröur jarösungin frá Dómkirkjunni þriöjudaginn 6. febrúar kl. 13.30. Hróðný Páladóttir, Jón Pálsson, Sigrlður Pálsdóttir,

t Eiginmaöur minn, INDRIDI HALLGRÍMSSON, bókasafnstraaðingur, er lést þann 27. janúar veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni mánudaginn 5. febrúar kl. 10.30 f.h. Fyrir hönd vandamanna. Sigrún Klara Hanneadóttir.

t Minningarathöfn fööur okkar, sonar og bróöur, SIGURDAR BRYNJÓLFSSONAR, Hrlngbraut 11, Hafnarfirði, sem lést af slysförum 3. janúar fer fram frá Þjóökirkjunni í Hafnarfiröi þriöjudaginn 6. febrúar kl. 2. Ingi Torfi Sigurösson, Brynjólfur Sigurðsson, Valgerður Þórarinadóttir, og systkini hins látna.

t Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför eiglnmanns míns, fööur, tengdafööur og afa, FREYMÓÐS HEIÐARS ÓLAFSSONAR, Karen Alda Gunnaradóttir, Gunnar Þór Heiðarsson, Hildur Þorvaldsdóttir, Heiöar Þór Gunnarsson.
t
Innilegar þakkir fyrir samúö og hlýhug ættingja og vina vegna andláts og
útfarar litla drengsins okkar,
PÁLMARS ÁRNA.
Alúöarþakkir færum viö hjúkrunarfólki og læknum vökudeildar Landspítalans
og sr. Karli Sigurbjörnssyni.
Auöur Pétursdóttir,
Pálmar Árni Sigurbergason.
Minning:
Gunnfríöur Agatha
Ebenezerdóttir
Fædd 23 íebrúar 1896.
Dáin 25. janúar 1979.
.l'ar sem góðir menn fara.
þar eru GuÖs vegir"
(Bj. Björnsxon)
Mig langar að setja á blað
nokkur orð í minningu þessarar
nýlátnu vinkonu minnar.
Gunnfríður var fædd í Reykja-
vík, þar sem hún átti heima alla
ævi, lengst af í húsinu á Lindar-
götu 10, sem faðir hennar byggði.
Faðir hennar, Ebenezer Helgason,
var af kunnum breiðfirskum
ættum. Var hann sjómaður lengst
af, í hvívetna traustur dugnaðar-
maður. Hann var fæddur 13.3 1854
í Ólafsvík, fluttist til Reykjavíkur
1882, dáinn 15.7 1938. Kona hans,
móðir Gunnfríðar, var Ingibjörg
Gunnarsdóttir, fædd á Gullbera-
seli í Lundarreykjadal 12.7 1857,
dáin 2.6. 1938. Að henni stóðu
góðar borgfirzkar ættir. Foreldrar
Gunnfríðar giftust 1.10. 1892 og
eignuðust þau í hjónabandinu 4
dætur og 1 son, en ein systirin,
Sveindís að nafni, dó ung. Hinar
eru Sigurlína, ekkja Magnúsar
Jónssonar prentara á Lambhól í
Reykjavík, sem var kunnur maður,
og Sigríður húsfreyja á Akranesi,
en seinni maður hennar er Magnús
Ásmundsson, Akranesi. Eftir-
minnilegt var að koma- á hið
gestrisna myndarheimili þeirra á
Ákranesi. — Bróðirinn var Helgi
Ebenezerson sjómaður á Akranesi,
afburða dugnaðarmaður, en bæði
hann og kona hans dóu á bezta
aldri og létu eftir sig eina dóttur,
Ingunni Helgadóttur, þá um 2 ára.
Gunnfríður sótti þá telpuna og tók
hana til sín, og ólst hún siðan upp
hjá henni og foreldrum hennar
meðan þeirra naut við. Hún er nú
gift kona hér í Reykjavík, en
maður hennar er Einar Halldórs-
son starfsmaður í lögreglu Reykja-
vikur, og eiga þau 2 uppkomin
börn, Helgu Agöthu og Halldór.
Einnig hafði Gunnfríður á
heimilinu systurson sinn á
menntaskólaárum hans, Harald
Jóhannsson hagfræðing, þar sem
móðir hans ver búsett á Akranesi,
og veit ég að hann hefur margar
góðar minningar um Gunnfríði
móðursystur sína, fórnfýsi hennar
og vinarþel.
Gunnfríður menntaðist vel eftir
því sem þá gerðist. Lífsbaráttan
var þá allströng fyrir flesta hér á
landi og útheimti atorku og þraut-
seigju, sem báðir foreldrar hennar
hörfðu til að bera og raunar
fjölskyldan öll og ættirnar sem að
henni stóðu, eins og Gunnfríður
sjálf. Hún lauk burtfararprófi frá
Kvennaskólanum í Reykjavík. Að
loknu því námi var hún nokkur ár
við verzlunarstörf hér, en dvaldi
síðan eitt ár í Kaupmannahöfn til
frekara náms, þar sem hún lærði
matreiðslu og ýmis konar handa-
vinnu og saumaskap. En hún var
sérstaklega vel verki farin og
handlagin, og mátti segja að allt
léki í höndum hennar. Einnig náði
hún góðu valdi á danskri tungu, en
auk þess var hún v.el að sér í ensku.
Eftir að hún kom heim frá
Danmörku, vann hún fyrst eitt ár
hjá danska sendiráðinu í Reykja-
vík, en síðan réðst hún til starfa í
Verzluninni Edinborg, þar sem
leiðir okkar lágu saman.
Tókst strax með okkur góð
vinátta, sem hélst æ síðan. Hún
var eldri og þroskaðri en ég, og
fann ég fljótt að hún var bæði
vinföst og trygglynd. Það gaf
manni öryggistilfinningu og traust
að vera með henni og eiga þess
kost að læra margt af henni. Yfir
minningu Öggu, eins og við kölluð-
um hana, svífur alltaf einhver
birta og hlýja, ævintýrablær æsk-
unnar þótt árin hafi liðið. Öll
smámunasemi var henni fjarri, en
hún átti nóg af hugsunarsemi og
skemmtilegum höfðingsskap.
Eftirlifandi vandamönnum
Gunnfríðar votta ég samúð mína.
Guðrún Jónsdóttir Bergmann.
BenediktHelgason
— Minningarorð
Fæddur 17. júlí 1923
Dáinn 26. janúar 1979
Benedikt Helgason var fæddur á
ísafirði 17/7 ’23, sonur hjónanna
Helga Benediktssonar skipstjóra
sem lést 12. des. 1975 og konu hans
Jónínu M. Pétursdóttur ættaðri úr
Álftafirði.
Benedikt eyddi æskuárum
sínum á Isafirði, en árið 1938
fluttist hann ásamt foreldrum
sínum og systkinum til Reykja-
víkur og hafði hann búið hér í
Reykjavík alla tíð síðan. Hann
byrjaði snemma að vinna, hans
fyrstu störf voru við fiskvinnu.
Snemma beygist krókurinn, því
eins og hjá föður hans hneigðist
allur hugur hans til vinnu við
sjóinn. Ungur að árum réðst hann
til Eimskips hf. sem háseti og
síðar bátsmaður, fyrst á Brúar-
fossi og síðan á Fjallfossi, við þessi
störf var hann um árabil eða
þangað til að hann réðst starfs-
maður hjá Reykjavíkurhöfn um
1962—1963, fyrst sem verkamaður
í landi, síðan sem háseti á hafn-
sögubátnum Magna og nú síðustu
árin sem vatnsmaður við Reykja-
víkurhöfn. Benedikt var alveg
sérstök manngerð, hann var frekar
dulur um sína hagi, en eitt hið
allra mesta prúðmenni sem ég hefi
kynnst um mína daga, reglusemi
og stundvísi var hans leiðarljós,
enda hafði hann ekki vantað
marga daga til vinnu um ævina.
Allir vinnufélagar hans hafa róm-
að hann sem drenglyndan og góð-
an vinnufélaga í öllum þeim
störfum sem hann gekk að.
Ég held að hans kjörorð hafi
verið: Því sem mér er trúað fyrir
t
Útför eiginmanns míns, fööur, tengdaföður og sonar,
BENEDIKTS HELGASONAR,
Holtsgötu 21,
verður gerð frá Dómkirkjunni mánudaginn 5. febrúar kl. 3.
María Páladóttir,
Bára Banadiktadóttir, Guóbjörn Hjartarson,
Halgi Bansdiktsson,
Unnur María Bonodiktsdóttir, Jóhann Bragason,
Brynja Bonodiktsdóttir,
Jónína M. Pátursdóttir.
t
Þakka öllur þeim, er auösýndu mér samúö viö andlát og jaröarför móöur
mlnnar,
GUÐRÚNAR S. GUÐMUNDSDÓTTUR,
frá Mol, Hraunhrsppi,
Sérstakar þakkir til forstööukonu og starfsfólks Dvalarheimllis aldraðra
Borgarnesi.
Aóalstoinn Pátursson.
skal af hendi leyst eins og tilætlað
er.
5. október 1956 gekk hann að
eiga eftirlifandi eiginkonu sína,
Maríu Pálsdóttur, fædda 20/5 ’24,
dóttur Láru Ágústsdóttur og Páls
Jónassonar Thorberg f.v. sím-
virkja, þau eignuðust 3 börn:
Helga, fæddan ’56, Unni Maríu,
fædda ’58 og Brynju, fædda ’61. Þá
átti hann áður dóttur, Báru, fædda
’46. Fjölskyldu sinni reyndist hann
mjög vel og er mikil eftirsjá að
eiginmanni og góðum föður. Móður
sinni reyndist hann sérstaklega
vel alla tíð, heimsótti hann hana
reglulega og var henni stoð og
stytta og hinn eftirminnilegi sonur
sem móðurhjartað gleymir aldrei.
Hann var elstur 7 systkina, 2
systra og 5 bræðra, og er hann nú
sá fyrsti sem fellur frá.
Ég kynntist Benedikt á árunum
1944—45 er ég tengdist fjölskyldu
hans með því að giftast eldri
systur hans. Alla tíð fór mjög vel á
með okkur, en ég held að samband-
ið milli hans og systur hans, konu
minnar, hafi verið með eindæmum
náið, alla tíð voru þau mjög hænd
hvort að öðru. Þá reyndist hann
öllum hinum systkinunum hinn
besti bróðir og var honum alltaf
mjög umhugað um hvernig þeim
reiddi af með sínum fjölskyldum,
það er gott hverjum og einum að
kynnast svona manni sem Bene-
dikt var, ég vil þakka honum okkar
kunningsskap og vináttu öll þau ár
er við þekktumst.
Það er sárt að sjá dugmikla
menn á besta aldri hverfa sjónum
okkar, en minningin um góðan
dreng varir með þeim sem eftir
lifa.
Ég votta eiginkonu, börnum,
móður og systkinum hins látna
mína dýpstu samúð.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Ólafur Jónsson,
málarameistari.