Morgunblaðið - 12.03.1982, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 12. MARZ 1982
29
fyrir jól, að Fylkir var með jóla-
tréssölu hér í hverfinu en söluað-
staðan var ekki glæsileg, óupp-
hitaður skúrgarmur og ljós af
skornum skammti, en úti nepju-
kaldi og frost. Synir okkar Bald-
urs, þá báðir innan við fermingu,
önnuðust söluna, og að sjálfsögðu
voru þeir ekki sáttir við þessa
vinnuaðstöðu og settu fram kvört-
un við formann félagsins. Ég varð
að sjálfsögðu að bregðast við þess-
um sanngjörnu kröfum á jákvæð-
an hátt, en hver var lausnin? Mitt
í þessum raunum birtist maður og
býður aðstoð sína, sem var vel
þegin, og innan stundar var jóla-
trésskógurinn orðinn uppljómaður
og nú dreif kaupendur að úr öllum
áttum.
Þetta atvik hefur oft komið upp
í hugann þegar við Baldur höfum
orðið að vinna saman á félagssvið-
inu, og raunar finnst mér það
dæmigert um viðbrögð og starfs-
hætti Baldurs. Hann gekk að
hverju verki með þeim ásetningi
að ljúka því, hafandi að leiðarljósi,
að erfiðleikar og mótlæti væru
eðlilegur fylgifiskur, sem þyrfti að
sigrast á, en ekki mikla fyrir sér.
Það stafar jafnan birta frá vel
unnu verki sem lýsir þeim sem á
eftir fara.
I viðtali við Baldur sem birtist í
síðustu leikskrá handknattleiks-
deildar, segir hann, að fyrstu
kynni sín af Fylki hafi verið gegn-
um krakkana sína við æfingar og
keppni. En Baldur var ekki lengi
aðeins áhorfandi, hann gerðist
fljótt liðtækur starfsmaður og
leiðbeinandi sem tók frumkvæðið í
sínar hendur.
Handknattleiksdeild Fylkis,
sem átti 10 ára afmæli nýlega, var
ekki nema tveggja ára þegar Bald-
ur gerðist form. hennar og síðan
hefur hann lagt sig allan fram til
að stuðla að framgangi hennar og
öll starfsemi Fylkis hefur átt hug
hans. Ég mun ekki hér tíunda
frekar störf Baldurs fyrir Fylki,
um þau vita allir sem áhuga hafa
á félaginu og með honum hafa
unnið og nafn hans mun tengjast
Fylki um langa framtíð.
En hvernig maðurinn var svo
fyrir utan þann félagslega ramma
sem hér hefur verið afmarkaður,
um það tel ég mig einnig geta
dæmt. Hann var traustur vinur í
raun, tillitssamur og tilbúinn að
leysa hvers manns vanda, ef svo
bar undir. Hann hafði fastmótað-
ar skoðanir á þeim málum, sem
hann hafði afskipti af og lét ekki
af sannfæringu sinni, ef í odda
skarst, en þó jafnframt fús til
málamiðlunar, ef það gat leitt til
lausnar. Hann var glaðsinna og
hrókur alls fagnaðar í vinahópi og
þrátt fyrir, að hann eyddi miklu af
sínum frítíma til félagsstarfa, þá
bar hann mikla virðingu fyrir fjöl-
skyldulífi og lagði jafnan áherslu
á að tengja fjölskyldu og félagslíf
saman.
Það er mikill missir að slíkum
athafnamanni sem Baldur var, en
að sjálfsögðu er það þó fjölskyldan
sem missir mest, þegar eiginmað-
ur og faðir hverfur af sjónarsvið-
inu á miðjum aldri. Baldur átti því
láni að fagna að eiga mikilhæfa
konu og mannvænleg börn og þá
má ekki undanskilja barnabörnin,
sem hann hafði mikið dálæti á,
enda veittu þau honum margar
ánægjustundir síðastliðið ár.
Þessi fjölskylda hefur öll lagt sitt
af mörkum fyrir starfsemi Fylkis
og haldið merki félagsins á lofti
með sæmd. Ef einhverjum bæri
sæmdarheitið Fylkisfjölskyldan,
þá ætti hún heima á Glæsibæ 3.
Ég votta eiginkonu, börnum og
öðrum nánum ættingjum samúð
mina og minnar fjölskyldu og óska
þeim alls góðs í framtíðinni.
Hjálmar Jónsson
Hinn 4. mars síðastliðinn lést
Baldur Kristinsson, fyrrv. form.
handknattleiksdeildar Fylkis, að-
eins 49 ára að aldri. Baldur kom til
starfa hjá Fylki upp úr 1970 og
vann mest að málefnum hand-
knattleiksdeildar félagsins, sem
formaður og síðar liðsstjóri meist-
araflokks. Baldur var þó fyrst og
fremst Fylkismaður og viidi hag
félagsins í heild sem bestan á öll-
um sviðum.
En ég leyfi mér að fullyrða, að
eina ósk átti Baldur ofar öllum
öðrum félagi sínu til handa, en það
var nýtt íþróttahús í fullri stærð
og vænti ég þess, að okkur takist á
næstu árum að láta þennan draum
hans og okkar allra rætast.
Ég veit, að sá róður verður
þungur, en við munum ná settu
marki, ef við berum gæfu til að
tileinka okkur þá atorku og
ósérhlífni og þann sanna félags-
anda sem einkenndu öll störf
okkar látna félaga, sem við nú
kveðjum hinstu kveðju í dag.
Um leið og ég þakka honum
frábært starf fyrir Fylki, flyt ég
öllum aðstandendum hans samúð-
arkveðjur félagsins, megi minn-
ingin um góðan dreng verða ykkur
léttir í sorg ykkar.
Með íþróttakveðju,
f.h. íþrótta-
félagsins Kylkis,
Jóhannes Oli Garðarsson
formaður
Það var haustið 1974 að Baldur
Kristinsson kom til mín og spurði
mig hvort ég væri tilleiðanlegur
að taka að mér þjálfun 3. fl. karla
í handbolta hjá Fylki, ég hváði við
og sagði eins og satt var, að ég
hefði enga þekkingu á handbolta
til að miðla öðrum. Hann sagði, að
það skipti ekki öllu máli, við
myndum leysa það mál í samein-
ingu. Þannig hófst okkar samstarf
að handboltamálum í Arbæjar-
hverfi, sem staðið hefur nær óslit-
ið fram á síðasta dag. Á þessum
stutta tíma sem okkar kynni voru,
er margs að minnast frá sameig-
inlegu áhugamáli sem handbolt-
inn var. Mörg mál komu upp sem
þurfti að leysa og var það oft hlut-
verk Baldurs að leysa þau, jafnvel
með stuttum fyrirvara, og má
segja, að hæfileikar hans hafi
komið skýrast í ljós þá. Hann var
oft í forustuhlutverki á þessum
tíma, en það skipti ekki öllu máli,
því hann var alltaf boðinn og bú-
inn að leysa þau mál sem til hans
var leitað með og var það ómældur
styrkur fyrir handboltann í Fylki,
að hafa mann sem Baldur var inn-
an sinna raða. Auk þess að starfa
nær linnulaust frá árinu 1974 að
handboltamálum Fylkis, átti hann
sex börn sem samtímis æfðu og
kepptu með meistaraflokkum fé-
lagsins. Sem dæmi um áhuga hans
á félaginu, og þá sérstaklega
meistaraflokki, er, að hann kom
til okkar á æfingu á mánudaginn
1. mars sl. og hvatti okkur alla
til dáða, en engan okkar óraði
fyrir því að þetta yrðu hans síð-
ustu hvatningarorð til okkar.
Það var dæmigert fyrir Baldur
hvernig honum tókst að drífa fólk
með sér að áhugamájum sínum og
gera þau að þeirra. Á tímamótum
sem þessum er okkur sem störfuð-
um með Baldri mikill söknuður í
huga er við stöndum og horfum á
eftir góðum dreng yfir móðuna
miklu.
Baldur var aðeins rúmlega
fjörutíu og níu ára gamall er hann
lést.
Ég vil að lokum færa eiginkonu
hans, Viktoríu Hólm Gunnars-
dóttur, börnum, tengdabörnum og
barnabörnum mínar dýpstu sam-
úðarkveðjur og megi Guð vera
með ykkur öllum.
Jón H. Guðmundsson
í dag verður Baldur Kristins-
son, móðurbróðir minn, til moldar
borinn. Má með sanni segja, að
hann hafi fallið fyrir aldur fram,
en hann náði ekki að fylla fimm
tugi ára. Það er ekki ætlun mín að
tíunda æviferil þessa nána frænda
míns, fremur að minnast hans
með nokkrum orðum. Hann var
mér eins og eldri bróðir og þáði ég
meira en ég gaf í okkar samskipt-
um.
Baldur fæddist í Haukadal í
Dýrafirði 22. desember 1932. Hann
var næstyngstur fimm systkina,
sonur hjónanna Daðínu Guðjóns-
dóttur og Jóns Kristins Elíasson-
ar. Ólst Baldur upp þar vestra til
þrettán ára aldurs. Ékki varð elli
afa mínum að aldurtila fremur en
syni hans nú. Lézt afi 1945 og
fluttist þá amma suður til Reykja-
víkur ásamt börnum sinum.
Bjuggu þær saman fyrstu árin í
Reykjavík, amma með börnum
sínum og systir ömmu ásamt fjöl-
skyldu sinni. Víst er, að þröng
voru húsakynnin, tvö herbergi og
eldhús í litlu húsi við Barónsstíg.
Leiðir okkar Baldurs lágu sam-
an þegar við fæðingu mína, sem
átti sér stað í húsinu við Baróns-
stíg, en saga er sögð af því, þegar
hann nýorðinn 15 ára hljóp á allt-
of stórum skóm að sækja ljós-
móðurina og hælaskellirnir berg-
máluðu í húsum á Barónsstígnum.
Baldur lauk námi í vélvirkjun
frá Iðnskólanum í Reykjavík og ef
undan eru skilin nokkur ár starf-
aði hann alla tíð á eigin bifreiða-
verkstæði. Fóru fáir bónleiðir frá
honum og víst er, að ekki fitnaði
hann á öllum viðskiptum sínum;
greiðvikni var honum of mikil í
blóð borin svo að hann verðlegði
öll sín handtök.
Baldur kvæntist eftirlifandi
konu sinni, Viktoríu Hólm Gunn-
arsdóttur, 1957. Unnu þau hjónin
hörðum höndum og þar kom, að
þau fluttu í eigið íbúðarhús í Ár-
bæjarhverfi, sem þá var að byggj-
ast. Þar bjuggu þau vel um sig og
börnin sex.
Baldur hafði alla tíð áhuga á
íþróttum og stundaði glímu á
unglingsárum. Eftir að íþróttafé-
lagið Fylkir var stofnað í Árbæj-
arhverfi gerðist hann félagsmaður
og vann því félagi vel æ siðan sem
og reyndar öll fjölskyldan, en son-
urinn og dæturnar fimm léku með
keppnisliðum Fylkis.
Fyrir um tíu árum má segja, að
Baldur fengi fyrstu aðvörun al-
mættisins um að takmörk væru
fyrir því, hvað leggja mætti á
hraustan skrokk. Sinnti hann
þeirri aðvörun og hélt starfsþreki
sínu þar til fyrir tæpu ári, að sýnu
alvarlegri aðvörun sendi hann aft-
ur á sjúkrahús. Sýndi Baldur
mikla þrautseigju þar og leit út
fyrir að sláttumaðurinn mikli yrði
af hlut sínum, því að Baldur óx við
hverja raun. Hann komst á fætur
aftur og heim. Þar mátti hann
horfast í augu við ótrygga framtíð
sína svo og fullkomna óvissu um
hvort hann sneri aftur til atvinnu-
lífs. Víst var það stór biti að
kyngja, manni sem var hamhleypa
til verka og aldrei hafði hlíft sjálf-
um sér við vinnu. Hann hafði allt
að lifa fyrir, góða konu, sem ég
veit að hann dáði, stóran og
mannvænlegan barnahóp, barna-
börnin þrjú, sem voru sannkallað-
ir sólargeislar í lífi hans, svo og
móður sína, en henni reyndist
hann betri en enginn. Æðruleysi
hans og bjartsýni þessa síðustu
mánuði og sem náði til hinztu
stundar er hins vegar tilefni til
umhugsunar og eftirbreytni okkur
hinum, sem eftir lifum.
Fari vel bróðir og vinur.
Kristinn
í dag verður jarðsunginn frá
Dómkirkjunni Baldur Kristinsson
vélvirki. Baldur var formaður
handknattleiksdeildar Fylkis í
mörg ár og má segja að hann hafi
verið ein mesta driffjöður í starfi
Fylkis um árabil.
Við sem höfum starfað með
Baldri í Fylki söknum nú manns-
ins, sem alltaf var reiðubúinn til
að gera veg Fylkis sem mestan,
• mannsins, sem allir vildu starfa
með vegna alúðar hans og sam-
vinnuþýðu.
Fjölskyldu Baldurs færum við
samúðarkveðjur og munum ávallt
minnast hans í blíðu og stríðu.
Knattspyrnudeild Fylkis
Það hljómar víst ekki oftar inn-
an úr eldhúsi í Bogahlíðinni, þegar
ég hringi dyrabjöllunni um leið og
ég geng inn: „Hana nú, ert þú nú
komin til að klára allt kaffið frá
mér,“ eða eitthvað álíka, í þessum
stríðnistón sem aðeins einn
frændi átti til.
Baddi frændi er farinn, langt
fyrir aldur fram. Honum hefði ef-
laust fallið best, að ég hefði titlað
hann „Badda fjanda" því það til-
heyrði okkar bestu samverustund-
um. Og þó ég hafi stækkað tals-
vert síðan, þá minnti hann mig
sífellt á þessa brenglun orðsins
„frændi", og hafði gaman af. Mig
langar að flytja Badda mínar
bestu þakkir fyrir þær stundir
sem ég fékk notið með honum um
ævina, því segin saga var, að þar
sem Baddi frændi var, þar var
gleði.
Megi elsku besti frændi minn
hvíla í friði. Viktoríu og börnun-
um votta ég mína dýpstu samúð.
Guð blessi hann.
Lóló
í dag er útfarardagur Baldurs
Kristinssonar. Það er mikið áfall
fyrir alla sem þekktu hann að sjá
á eftir honum á besta aldri. Eng-
um átti þó að koma lát Baldurs á
óvart vegna þeirrar vanheilsu sem
hann átti við að stríða að undan-
förnu.
Okkar leiðir lágu saman þegar
Iþróttafélagið Fylkir var í mótun í
Árbæjarhverfinu. Baldur vann
ómctanleg störf í þágu félagsins,
bæði sem formaður handknatt-
leiksdeildar og liðsstjóri meistara-
flokks karla í mörg ár. Það var
ekki að ástæðulausu að leikmenn
kölluðu hann „pabba“ og sýndi það
vel hvern hug þeir báru til hans.
Baldur átti fimm dætur sem all-
ar kepptu með meistaraflokki
kvenna og einn son sem keppir
með meistaraflokki karla í hand-
knattleik. Baldur hafði óbilandi
áhuga á handknattleik og mætti
ávallt á leiki fram á síðasta dag.
Oft þyngdist brúnin á honum þeg-
ar illa gekk, en gleðin leyndi sér
ekki í andliti hans þegar Fylki
tókst vel upp. Mér verður alltaf
minnisstæður sá atburður þegar
við tókum á móti Baldri og meist-
araflokki karla á Reykjavíkur-
flugvelli sem sigurvegurum í II.
deild. Sá sigur ásamt mörgum öðr-
um var ekki hvað síst Baldri að
þakka.
Ég votta eiginkonu, börnum og
öðrum ættingjum dýpstu samúð
og þakka vini mínum, Baldri
Kristinssyni, ógleymanlegar sam-
verustundir við sameiginleg
áhugamál.
Theódór Oskarsson
Örfá kvedjuorð
frá tengdafólki
Sárt er til þess að hugsa að
maður í blóma lífsins skuli vera
horfinn sjónum okkar. Þó hann
hafi ekki gengið heill til skógar
síðastliðið ár, og þó við vissum öll
að hverju stefndi, vorum við ekki
tilbúin að taka því þegar kallið
kom svo snögglega, því hann var
sjálfur svo bjartsýnn á lífið. Öll
erum við þakklát fyrir kynni
okkar, og bjartar og góðar minn-
ingar sem enginn getur frá okkur
tekið. Okkar eina huggun er sú að
allri þjáningu er lokið. En það er
alltaf erfitt þegar höggvið er
svona nærri manni, og maður ekki
fimmtugur er kallaður burt.
Elsku systir og mágkona, Guð
gefi þér, börnum, tengdabörnum,
barnabörnum og ættingjum styrk
í sorg ykkar.
<>g þótt ég gangi um daudan.s dal,
han.s dimma mér ei ógna skal.
Kf geng ég trúr á (iuðs míns vegi,
mér grandar dauðinn sjálfur eigi.
Hn hrísla og stafur hugga mig,
minn hirðir, (iuð, ég vona á þig.
(Vald. Briem.)
Þórhildur Hólm,
Gardar Hólm,
Þorkell Hólm,
Aðalbjörn Hólm,
Margrét Hólm,
Skjöldur Þorgrímsson,
Kristín Þórarinsdóttir,
Guðlaug Hjaltadóttir.
+
Ástkær unnusti, faöir, sonur og bróðir,
PÉTUR HERMANNSSON,
Smératúni 46,
Keflavík,
sem lést þann 17. februar. verður jarðsunginn frá Keflavíkurkirkju
laugardaginn 13. mars kl. 2 e.h. Blóm eru vinsamlegast afþökkuö.
En þeim sem vildu minnast hans er bent á björgunarsveitirnar
Þorbjörn í Grindavík og Stakk í Keflavík.
Kristin Kristjénsdóttir,
Kristjén, Guðriöur Dögg,
Hermann Helgason, Áslaug Ólafsdóttir
og systkini hins létna.
t
Þökkum innilega auösýnda samúð og hlýhug viö andlát og útför
mannsins míns, föður, tengdafööur og afa,
ÓLAFS ÖGMUNDSSONAR,
Hraungeröishreppi, Árnessýslu.
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks á Vífilsstööum.
Guðmunda Guöjónsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Þökkum öllum þeim fjölmörgu sem auösýndu okkur samúö og
hlýhug viö andlát og útför móöur okkar, tengdamóöur ömmu og
lanqömmu,
HREFNU GUDJÓNSDÓTTUR,
Stillholti 16, Akranesi.
Skarphéöinn Kristmundsson, Aleth Kristmundsson,
Svanfríöur Valdimarsdóttir, Þorvaldur Loftsson,
Guðmundur Valdimarsson, Margrét Ólafsdóttir,
Emilia Valdimarsdóttir, Guömundur Sigurjónsson,
Jóna Muceus, Jerry Muceus,
börn og barnabörn.
+
ODDNY MAGNÚSDÓTTIR,
Stigprýöi, Eyrarbakka,
veröur jarösungin laugardaginn 13. mars kl. 4.
Rútuferö veröur frá Umferöarmiöst. kl. 14.30.
Börn og tengdabörn.