Morgunblaðið - 31.03.1983, Blaðsíða 30

110
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 31. MARZ 1983
Við höldum
okkar striki
Sagan að baki velgengni Mezzoforte lítillega rakin
Sívaxandi vinsældir hljómsveitarinnar Mezzoforte á breskri grundu á
undanförnum vikum og mánuðum hafa tæpast farið framhjá nokkrum
þeim, sem lætur sig framgang íslenskrar dægurtónlistar einhverju skipta.
Varla er of djúpt í árinni tekið þótt sagt sé, að fjöldinn allur af poppþyrst-
um íslendingum hafi beðið með öndina í hálsinum hverja vikuna á fætur
annarri í von um nýrri og þá um leið jákvæðari fregnir af gengi Mezzo-
forte á bresku vinsældalistunum.
Sigurður Sverrisson
Þegar þessi grein er saman sett
er aðeins taepur hálfur sólar-
hringur þar til ljóst verður hvort
Mezzoforte nær að komast inn á
„topp-30“ í Bretlandi með tveggja
laga plötu sína með lögunum
Garden Party og Funk Suite No. 1.
Auðvitað er spenningur í öllum
þeim er með þessum málum fylgj-
ast að staðaldri, ekki síst í strák-
unum í Mezzoforte.
Takist litlu plötunni þeirra með
tveimur áðurnefndum lögum að
lyfta sér upp um 10 sæti á vin-
sældalistanum, sem birtur verður
í fyrramálið, verður hljómsveitin
að takast stutta ferð á hendur til
Englands til þess að koma fram f
hinum feikivinsæla þætti Top of
The Pops, sem milljónir á milljón-
ir ofan berja augum hverju sinni.
Takist ekki að komast á „topp-30“
þessa vikuna er enginn kominn til
með að segja, að það verði þá ekki
bara í næstu viku.
Ferð Mezzoforte upp bresku
vinsældalistana á sér nokkra for-
sögu. Tónlist sveitarinnar vakti
fyrst athygli á hinum svonefndu
sérhæfðu listum í Bretaveldi, en
þar kom, að hún barst í auknum
mæii til eyrna almennings og þá
var ekki að sökum að spyrja.
Upphaf ævintýris
Ævintýrið hófst með því að
tveggja laga plata renndi sér upp f
86. sætið. Hún stóð ekki lengi við á
þeim slóðum. Viku síðar var hún
komin í 61. sætið og enn viku síðar
í 40. sætið. Spurningin er því nú
hvort hún nær inn á „topp-30“ í
næsta stökki. Breiðskífan Sur-
prise, Surprise komst inn á við-
komandi lista þá er litla platan
var í 61. sætinu. Surprise, Sur-
prise hoppaði þá upp um 76 sæti
og staðnæmdist í 78. sæti listans.
Viku síðar hafði hún lyft sér upp í
72. sætið og spurningin er nú að-
eins hversu miklu hærra sú plata
á eftir að komast.
Hver svo sem þróunin verður á
næstu vikum er fyllsta ástæða til
þess að staldra ögn við þennan
merka áfanga Mezzoforte. Mörg-
um kann e.t.v. að koma sagan „úlf-
ur, úlfur“ í hug þegar talað er um
að íslenskar hljómsveitir hafi náð
að „meika ’ða“ því svo oft hefur
verið greint frá væntanlegum
frama íslenskra popptónlistar-
manna á erlendri grund á undan-
förnum árum.
Hér er ekki ætlunin að kasta
neinni rýrð á það, sem hljómsveit-
ir hafa verið að gera á þessum
vettvangi til þessa. Flestir minn-
ast vafalítið enn ævintýraljómans,
sem umlék Change á þeim tíma er
hljómsveitin hélt til Lundúna
fyrir einum 7—8 árum og ætlaði
að höndla frægð og frama á einu
bretti. Þeir sömu minnast þess
vafalítið jafn vel hver niðurstaðan
varð. Strákarnir sneru heim á leið,
reynslunni ríkari en án nokkurs
frægðarljóma.
Þannig hefur það lengstum ver-
ið. Menn hafa anað af stað, hugs-
unarlaust eða -lítið. Það er helst
að hljómsveitin Þeyr hafi náð að
vekja á sér athygli erlendis fyrir
góða tónlist sina á undanförnum
misserum, en árangur Mezzoforte
nú er allur annar og meiri um-
fangs.
Meiriháttar afrek
Svo aftur sé vikið að árangri
Mezzoforte á bresku vinsælda-
listanum verður ekki framhjá
þeirri staðreynd horft, að 40. sætið
er meiriháttar afrek og í kjölfarið
af framansögðu er ekki úr vegi að
fjalla ögn nánar um þennan
„topp-40“-lista hjá Bretum.
Segja má, að breski poppheim-
urinn snúist að meira eða minna
leyti um þennan lista. Hann bygg-
ir á plötusölu frá mánudegi til
föstudags í hverri viku og er
opinberaður í BBC á þriðjudögum.
Talið er að niðurtalning lista
þessa sé eitthvert allra vinsælasta
útvarpsefnið hjá BBC því áætlað
er að eigi færri en hálf níunda
milljón manna hlusti á hana
hverju sinni.
Afrek Mezzoforte er einnig at-
hyglisvert fyrir þá sök, að geysi-
legur fjöldi smáskífa kemur út í
viku hverri og samkeppnin er
geysilega hörð. Ekki er fjarri lagi
að ætla, að vel á annað hundrað
smáskífur komi út í Bretlandi í
viku hverri! Af öllum þeim fjölda
eru iðulega ekki nema 5—6, sem
komast inn á „topp-40“. Sjaldgæft
er að aðrir en Bretar eða Banda-
ríkjamenn taki sér bólfestu þar og
enn sjaldgæfara er að „instru-
mental“-lög komist þar á blað.
Sem dæmi um slíkt má nefna, að
aðeins 5 lög af þeim stofni náðu
þessum áfanga allt síðasta ár.
Það sakar ekki að kanna hvaða
fimm lög þetta voru, sem náðu
þessum sjaldgæfa áfanga. Fyrstan
ber að telja Mike Post með lagið
Theme From Hill Street Blues, en
það lag komst hæst i 25. sæti.
Hljómsveitin Pig Bag komst alla
leið upp í 3. sæti með lag sitt
Papa’s Got Brand New Pig Bag og
sami flokkur komst með lagið The
Big Bean í 40. sæti. Incantation
komst í 12. sæti með lag sitt Cach-
arpaya og loks náði John Williams
17. sætinu með titillagið úr kvik-
myndinni E.T.
Tvö síðasttöldu lögin náðu
toppsætum sínum núna í janúar á
þessu ári, en teljast með lögum
síðasta árs þar sem þau náðu fyrst
inn á listann í desember. Garden
Party með Mezzoforte er því í
raun fyrsta „instrumental“-lagið,
sem kemur inn á listann á þessu
ári.
Útundan í fjölmidlum
Einhverra hluta vegna hefur
það verið svo, að Mezzoforte hefur
iðulega orðið útundan í umfjöllun
blaða og annarra fjölmiðla.
Poppskríbentar dagblaðanna hafa
haft flokkinn útundan í umfjöllun
sinni um innlenda dægurtónlist og
þeir sem fjalla um aðra tónlist
hafa ekki tekið hljómsveitina upp
á sína arma. Hefur engu skipt þótt
Mezzoforte hafi síst átt minna
fylgi að fagna en aðrar hljóm-
sveitir, umfjöllunin hefur lengst-
um ekki verið í neinu samræmi við
vinsældir. Endrum og sinnum
hafa þó verið tekin við hljómsveit-
ina, eða einstaka meðlimi hennar,
viðtöl og við skulum aðeins kíkja í
þau til fróðleiks.
„Þessi hljómsveit stofnaði sig
eiginlega sjálf. Við erum allir góð-
ir vinir og höfum umgengist og
spilað saman í heilt ár. Þetta þró-
aðist allt af sjálfu sér. Það er rétt
að taka það fram, að við erum eng-
ir hljómsveitarstjórar (Eyþór og
Friðrik). Hljómsveitin stjórnar
sér sjáif.“
Þannig fórust Eyþóri Gunnars-
syni orð í viðtali við þáttinn
Fingrarím í Þjóðviljanum þann 4.
mars 1979. Þetta er ekki brot úr
viðtali við Mezzoforte heldur eins-
konar hliðarhljómsveit á ferli
Mezzoforte á tónleikum í Mennta-
skólanum við Sund. Frá vinstri: Jó-
hann Ásmundsson, bassaleikari,
Friðriok Karlsson, gítarleikari,
Gunnlaugur Briem, trommuleikari,
Kristinn Svavarsson, saxófónleikari,
Eyþór Gunnarsson, hljómborðs-
leikari og lengst til hægri grillir í
Hjört Howser, sem lék með sveit-
inni um tíma.
Mezzoforte, Sturlunga. Aðeins sið-
ar í spjallinu kemur einmitt vel
fram afstaða manna á þessum
tima til frægðar og frama i út-
löndum.
„Bandaríkjaför er hins vegar
ekki fyrirhuguð strax. Við ætlum
að leggja íslenska markaðinn und-
ir okkur fyrst (Friðrik hlær
hressilega og hinir taka undir).“
Auðvitað er þetta sagt i gríni,
eins og reyndar er gefið í skyn
innan sviga, en öllu gamni fylgir
nokkur alvara. Grípum niður i
annað viðtal.
— Eruð þið farnir að hugsa til
næstu plötu?
„Nei, ekki er nú beint hægt að
segja það. En ef þessi plata selst
eitthvað og stendur undir sér þá
reynum við náttúrulega að gefa út
aðra. Og það bendir allt til þess að
markaðurinn sé að stækka fyrir
þessa tónlist. Það má segja, að við
stefnum á sama markað og Jakob
Magnússon. Hann hefur sýnt
okkur mikinn áhuga og vill reyna
að koma okkur á framfæri úti. Og
það er auðvitað draumurinn að
komast til Bandaríkjanna þar sem
bræðslan (fusion — innsk. —
SSv.) stendur í mestum blóma.“
— Þið stefnið þá að því að kom-
ast til útlanda?
„Já, enda enginn grundvöllur
hér á landi til að lifa af þessu.
Platan verður send út til kynn-
ingar og við erum að pæla I þvi að
fara eitthvað út fyrir landstein-
ana næsta sumar, t.d. til Norður-
landanna, með þetta og kannski
söngband. Svona til að vikka sjón-
deildarhringinn og selja kannski
nokkur eintök í Ieiðinni. Það er
ekki nóg að senda bara plötuna út,
það þarf að fylgja henni eftir.“
Þessi viðtalsbútur er úr viðtali
Páls Pálssonar á Helgarpóstinum
við þá Eyþór Gunnarsson og Frið-
rik Karlsson viku áður en fyrsta
plata Mezzoforte, sem einfaldlega
bar nafnið Messoforte, leit dagsins
ljós. Draumurinn um útlöndin er
farinn að taka á sig aðeins skýrari
mynd og e.t.v. hafa strákamir
alltaf vitað það innst inni og verið
sannfærðir um að einhvern dag-
inn kæmi að því, að þeir vektu at-
hygli.
Við skulum grípa niður í enn
eitt viðtalið áður en við segjum
skilið við þau í þessari samantekt.
Kukkad með glæsibrag
„Stúdíóið var mjög gott. Það
heitir Nova Suite og það var upp-
tökumaðurinn okkar, sem mælti
með því. Það var mikils virði að
komast í nýtt umhverfi. Tæknin
var líka fullkomnari en völ er á
hér og gert er við allar bilanir á
stundinni. Allir samstarfsmenn
voru mjög viðkunnanlegir, en þeir
rukkuðu líka fyrir það með glæsi-
brag. Þetta var nokkuð dýrt fyrir-
tæki og lengi vel var ekki ljóst
hvort við færum eða ekki. Það á
líka enginn von á að nýja platan
beri sig með sölu hér á landi.
Henni er stefnt á stærri markað
og hann virðist bara nokkuð góð-
ur.
Við erum ákaflega ánægðir með
það, að markaðurinn hefur komið
til okkar en við ekki til hans. Við
höfum aldrei breytt neinu í okkar
tónlist til þess að gera hana selj-
anlegri. Ef fólk hefur gaman af að
dansa eftir henni er ekki nema
gott um það að segja, enda þótt
það sé kannski skemmtilegra fyrir
tónlistarmenn að spila fyrir fólk,
sem hlustar. Okkar tónlist virðist
geta gengið á diskótekum þarna
úti eins og hún er og það er bara í
himnalagi. Við höldum okkar
striki.“
Þetta eru slitrur úr viðtali
Sveinbjörns I. Baldvinssonar við
Mezzoforte í Morgunblaðinu í
október 1981. Hljómsveitin var þá
tiltölulega nýlega komin frá Eng-
landi eftir að hafa tekið upp þriðju
plötu sina, þvílikt og annað eins.