Morgunblaðið - 23.10.1983, Page 35
MORGUNRLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 23. OKTÓBER 1983
35
Minning:
Ingunn Sigríður
Tómasdóttir
Fædd 13. desember 1899
Dáin 15. nóvember 1983
Þegar barst sú sorgarfregn að
Inga amma væri látin, komu
margar minningar upp í huga
okkar.
Ingunn var reyndar ömmusystir
okkar, en við kölluðum ætíð ömmu
og það var hún í augum okkar al-
veg frá bemsku aldrei annað en
besta amma.
Heimsóknum okkar systkin-
anna sem börn til ömmu gleymum
við aldrei, alltaf rikti yfir henni
þessi fjörlegi og káti andi sem
náði svo vel til okkar barnanna.
Henni var einkum svo ljúft að
gera gott úr öllu, það var nánast
eins og hún lifði á björtu hliðun-
um í lífinu. Að kvarta og kveina
var ekki að hennar skapi. Þannig
að í návist ömmu leið öllum
fjarska vel, og hún vakti okkur oft
til umhugsunar um ýmislegt í líf-
inu og tilverunni sem við sjálf
höfðum varla komið auga á áður.
Amma var mjög félagslynd og
naut þess að vera innan um annað
fólk og var ætíð „hrókur alls fagn-
aðar", enda átti hún mjög auðvelt
með að ná til flestra og hjá henni
var ekkert kynslóðabil til. Hún
gætti þess yfirleitt að hafa meira
en nóg að starfa, það var henni svo
mikils virði, og var oft með
„stranga áætlun" langt fram í
tímann.
Það var með eindæmum hve
gott samband amma hafði við ætt-
ingja sína, hún vildi fylgjast með
hvernig öllum liði og sjá til þess
að allir hefðu það eins gott og
unnt væri. Hvort sem það voru
hennar eigin börn, barnabörn,
barnabarnabörn, ættingjar, vinir
eða annað fólk, alltaf var amma
tilbúin til aðstoðar og hjálpar.
Með heimsóknum sínum og velvild
má segja að hún hafi styrkt mjög
fjölskyldu-, ættar- og vinatengsl
okkar allra sem kynntumst henni.
Amma var mjög trúhneigð og
kirkjurækin og við trúum því að
hún sé nú komin á þann stað sem
hún talaði oft um við okkur.
Við þökkum ömmu að lokum
innilega fyrir það dýrmæta vega-
Sigurborg Bjarna-
dóttir — Minning
Fædd 31. desember 1905
Dáin 14. október 1983
Á morgun, 24. október, verður
jarðsungin frá Fríkirkjunni í
Hafnarfirði Sigurborg Bjarna-
dóttir frá Stykkishólmi er bjó að
Hverfisgötu 35b í Hafnarfirði.
Með fáum orðum vil ég þakka
henni öll þau ár, sem ég hef þekkt
hana. Sigurborg eða Borga, eins og
hún var alltaf kölluð, var fædd 31.
desember 1905 að Ormsstöðum í
Dalasýslu.
Foreldrar hennar voru Kristín
Guðmundsdóttir og Bjarni Magn-
ússon, járnsmiður og fangavörður
í Stykkishólmi. Borga var ein af
átta börnum þeirra hjóna. Af
þeim eru þrjú enn á lífi, Margrét,
Magnús og María. Heimili Borgu
var annað heimili Mariu alla tíð
og reyndist hún henni vel. Borga
ólst upp í foreldrahúsum, ásamt
systkinum sínum, til tvítugsald-
urs, en þá flutti hún til Reykjavík-
ur.
Þegar móðir hennar lézt stuttu
síðar, fór hún aftur til Stykkis-
hólms og hélt þar heimili með föð-
ur sínum og nokkrum systkinum,
sem voru þá sum á unga aldri.
Einnig ól hún upp systurson sinn,
er lézt 9 ára gamall og varð henni
mikill harmdauði og minntist hún
hans oft með miklum söknuði.
Borga kynntist í Reykjavík
manni sínum, Jóni Ásgeirssyni,
vélstjóra frá Eiði við Isafjarðar-
djúp. Þau giftust árið 1949 og
stofnuðu heimili að Hverfisgötu
35b í Hafnarfirði. Þrem árum síð-
ar tók hún að sér dóttur Jóns,
Kolbrúnu, og ól hana upp, sem
dóttir væri alla tið og er hún enn á
heimili Borgu í Hafnarfirði. Jón,
maður Borgu, lézt árið 1960.
Að lokum vil ég þakka henni all-
ar þær góðu móttökur, sem ég
fékk á heimili hennar og það góða
samband, sem var alla tíð okkar á
milli. Einnig vil ég minnast allra
þeirra góðu stunda, sem foreldrar
mínir og hún áttu. Móður minni
var hún ætíð sem bezta systir,
hjálpleg í öllum hennar veikindum
og ekki stóð á þvi að taka upp
saumavélina, ef við komum i
heimsókn. Og eftir að móðir mín,
Alda Valdimarsdóttir, lést, var
henni ávallt umhugað að Magnús
bróðir hennar hefði það sem bezt.
Guð blessi minningu hennar.
Kristín Magnúsdóttir
Lárus Sigurðsson,
Tindum — Minning
Lárus Sigurðsson bóndi á Tind-
um er allur. Með honum er geng-
inn mætur bændahöfðingi. Lárus
kom í sýslunefnd 1962 eftir harðar
og tvísýnar kosningar í sveit sinni.
Báðir frambjóðendur voru fram-
sóknarmenn og því kosningarnar
persónulegri og harðari fyrir
bragðið.Þá hófst samstarf okkar,
sem stóð liðlega áratug. Ég fann
fljótt að þar sem Lárus var fór
traustur og ráðhollur maður.
Hann var gætinn í fjármálum, en
samt framfarasinnaður. Sýslan
hafði mörg verkefni með að gera,
en úr litlu fé að spila. Gæta varð
því ítrustu sparsemi, en samt
dugði ekki bara að neita. Lárus
hafði skilning á þessu, sem og
fleiri sýslunefndarmenn, og tókst
að rata hinn gullna meðalveg að
halda uppi hóflegri starfsemi og
leggja ekki óhóflega á.
Lárus var mikill framsóknar-
maður. Þegar hann kom inn í
sýslunefnd fann einn flokksmaður
hans ástæðu til þess að vara mig
við honum. Hann væri kafbátur,
eins og hann orðaði það. Ef til vill
hefi ég fyrst til að byrja með verið
á varðbergi, en ég fann fljótt að
Lárus var hollráður og þar kom
aldrei fram pólitík. Samstarf
okkar var með ágætum, þótt hvor
hefði sínar ákveðnu skoðanir, þeg-
ar um þær var að ræða.
Lárus var einnig mikill og ein-
lægur samvinnumaður. Hér í
sýslu er sérstakt framleiðslu-
samvinnufélag, Sölufélag Austur-
Húnvetninga. Hann vildi sjálf-
stæði þess mest gagnvart neyt-
andafélaginu, kaupfélaginu. Var
hann því ekki ætíð sammál
flokksbræðrum sínum að þessu
leyti.En hann vildi hag bænda-
stéttarinnar sem mestan, ekki
bara efnalega, heldur vildi hann
auka virðingu fyrir bústörfum og
lífinu í sveitinni.
Vafalítið verða margir til þess
að minnast Lárusar, svo ég hefi
þetta ekki lengra. Hann lifði á
umrótartímum, þegar tæknin tók
við af aldagömlu búskaparlagi.
Honum tókst að aðlaga sig og
búskap sinn breyttum tímum og
skila af sér góðu og nýtískulegu
býli. Það er því I sjálfu sér ekki
sorgarefni að hann er farinn.
Heilsan var búin og aðeins biðin
eftir. Hún var sem betur fer stutt.
Hins vegar er ávallt skarð fyrir
skildi er mætir menn ganga á vit
feðra sinna.
Ég votta minningu Lárusar
virðingu mína og þakka samfylgd-
ina og góða viðkynningu á undan-
förnum árum. Ég og kona mín
sendum Kristínu og börnum
þeirra samúðarkveðju.
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og minn-
ingargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í mið-
vikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga. í minn-
ingargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Þess
skal einnig getið, af marggefnu tilefni, að frumort
ljóð um hinn látna eru ekki birt á minningarorðasíð-
um Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð
og með góðu línubili.
nesti sem hún hefur gefið okkur,
og sendum börnum hennar og öðr-
um aðstandendum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.“
Birgir, Rirna, Guðbjörg
og Ellert Róbertsbörn.
Mánudaginn 25. október nk.
verður amma mín til hinstu hvíld-
ar lögð, við hlið afa í Fossvogs-
kirkjugarði.
Amma mín fæddist í Reykjavík
13. desember 1899, dóttir Rann-
veigar Gissurardóttir og Tómasar
Klog Pálssonar.
Á þeim árum sem amma ólst
upp, var dugnaður og áræði þær
dyggðir sem mest á reyndi í lífs-
baráttu þeirra tíma, og voru þetta
ríkir þættir í hennar fari. Einnig
fóru þeir, sem um sárt þurftu að
binda, ekki varhluta af góðvild og
hjálpsemi sem hún átti í ríkum
mæli, og öllum vildi hún vel.
Amma var gift Guðmundi H.
Þorlákssyni húsateiknara, og lifðu
þau saman í góðu hjónabandi uns
hann lést 31. ágúst 1958. Þau eign-
uðust fjögur börn, þau Ragnar,
Margréti, Ingu Dóru og Guðlaugu.
Einnig áttu systursynir hennar,
þeir Róbert og Guðmundur Sig-
mundssynir, ætíð öruggt athvarf
hjá ömmu og afa á sínum upp-
vaxtarárum.
Ég minnist ömmu minnar sem
dugnaðar konu sem hvergi var á
því að gefast upp þó á móti blési.
Ég minnist ömmu með gleði og
hlýju og hugsa til þess hve hún
var alltaf lífleg og kát, og alltaf
tilbúin að hjálpa til þar sem hjálp-
ar var þörf.
Ég þakka ömmu minni allar
þær góðu minningar, og öll þau
góðu ár sem ég naut samvista við
hana, og ég kveð hana þakklát i
huga í þeirri vissu að hún, búin að
lifa heilt æviskeið gleði og sorga,
fékk hægt andlát og gengin er glöð
og sátt á vit hans sem hún trúði á
og treysti.
Blessuð sé minning hennar.
Margrét Björnsdóttir
t
Innilegustu þakkir (ærum viö öllum þeim er sýndu okkur samúö og
vinarhug viö andlát og útför
SIGRÍDAR R. JÓNSDÓTTUR
frá Svínafelli í Öræfum.
Sérstaklega viljum við þakka starfsfólki á delld A7 á Borgarspital-
anum fyrir frábæra hjúkrun og aöhlynningu.
' Ólöf Runólfsdóttir,
Jóhanna Þórhallsdóttir,
Ragnar Þórhallsson,
Jón Þórhallsson,
Jónina Runólfsdóttir.
t
Innilegar þakkir til þeirra er vottuöu okkur samúö og vinarhug viö
andlát og útför fööur okkar, tengdafööur og afa,
ÓLAFS ÞÓRARINSSONAR,
fyrrverandi stöóvarstjóra,
Gufuskálum.
Þórarinn Ólafsson, Björg Karlsdóttir,
Magnús Ólafsson,
Inga H. Ólafsdóttir, Christian Staub
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir færum viö öllum þeim sem sýndu okkur vináttu og
hlýhug bæöi í oröi og verkl vlö fráfall sona okkar og bræðra,
ÞÓRDAR MARKÚSSONAR
og
SIGFUSAR MARKÚSSONAR,
sem fórust meö Bakkavík ÁR 100, sérstaklega þökkum viö öllum
leitarmönnum þeirra miklu hjálp. Guö blessi ykkur öll.
Aöalheiöur Sigfúsdóttir, Ási Markús Þóröarson,
Vigfús Markússon.
t
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem sýndu okkur samúö
og vinarhug viö andlát og útför
JÓNÍNU S. ÁSBJÖRNSDÓTTUR,
Holtagerói 6, Kópavogi.
Sérstakar þakkir sendum viö starfsfólki Landspitalans, svo og
öörum sem hjúkruöu henni í veikindum hennar.
Magnús Loftsson,
---***' |
Kristinn Magnússon,
Guömar Magnússon,
Sigurbjörg Mgnúsdóttir,
Ragnar Snorri Magnússon,
Loftur Magnússon,
Ástráöur Magnússon,
Hjördis Árnadóttir,
Ragna Bjarnadóttir,
Vilhjálmur Einarsson,
Guöbjörg E. Guömundsdóttir,
Erla Siguröardóttir,
Jónína Hallgrímsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Legsteinar
Framleiðum allar stærdir og gerðir af legsteinum.
Veitum fúslega upplýsingar og ráðgjöf
_______um gerð og val legsteina._
ÍB S.HELGASON HF
| STEINSMHUA
I SKBvlMUÆGI 48 SÍMl 76877