Morgunblaðið - 24.09.1985, Síða 44

44
MORGUNBLADIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 24. SEPTEMBER1985
Jón Þ. Árnason: — Lífríki og lífshættir CVI.
Spurningin er: Hvar í veröldinni hefir
sigur steppuhugsjóna leitt til annars en
úrkynjunar og/eða þrælstjórnar?
Nánast gildir einu, hvaðan úr
heiminum fregnir berast af
umsvifum vinstrimennsku. Rán
og gripdeildir, íkveikjur og
sprengjukast, morð og mannrán,
gíslatökur og líkamsmeiðingar,
ofsóknir og pyntingar: Allt er
þetta fyrir löngu orðið daglegt
brauð milljónahundraða manna,
einkum síðan vizkuperlan, „allir
menn eru skapaðir jafnir", varð
sameign mannkyns.
Enda þótt þessi stríðsyfirlýs-
ing gegn skilningarvitunum og
lífríkinu, og háðung við náttúru-
lögmálin, hafi verið skjalfest og
gerð heyrinkunnug fyrir röskum
200 árum (árið 1776), var hún
lengstum talin vera einungis það,
sem hún í raun var: Heilaspuni,
eða greiði við einn mann (Jeffer-
son).
Allt fyrir GULAG
Við fásinnunni var yfirleitt
hvergi litið fyrr en peninga-
hyggjan smaug inn í stjórnmálin,
þegar slóttugar mangarasálir
uppgötvuðu að atkvæði voru
arðbær fjárfesting og hentug
skiptimynt í reiptogi um embætti
og bitlinga.
Það skipti og engum togum að
jafnskjótt og ósköpin fengu hag-
fót, var hafizt handa um að gera
þau að trúaratriði. „Hugsjónin"
skyldi verða veruleiki. En, eins
og oftast fer, þegar reynt er að
jarðfesta trúarofstæki, hlutu
afleiðingamar að verða skelfileg-
ar. Krafan, „One man, one vote!“,
gekk víðast fram á Vesturlöndum
og engin lýðræðismanneskja
efast um, að heimsbölið láti
undan síga, líklega verða úr
sögunni, ef blessunin fengi að
njóta sín hvarvetna.
Sovétvinir og GULAGforstjór-
ar sjá enga ástæðu til annars en
að taka undir. Máski ekki af því
að blessunarverk séu þeim óhóf-
lega hjartfólgin. Sennilegra má
telja, að þeim sé vel minnisstætt,
að ekkert hefir reynzt þeim
happadrýgra á vegferð sinni til
heimsyfirráða en flónska lýð-
ræðisins. Af henni hafa þeir
undursamlega reynslu, því að
henni eiga þeir tilveru sína að
þakka. Án stjórnmálablindu lýð-
ræðis og frjálslyndis, að
ógleymdum hinum gífurlega
framleiðslumætti kapltalismans,
væru kommúnismi og Sovétríki
hvergi ógnvaldar í heiminum nú
— og hefðu aldrei orðið.
Þótt öll rök og reynsla sanni,
að kommúnismi geti aldrei, eðli
sínu samkvæmt, haft annað í för
með sér en útrýmingarbúðir,
blóðelfur, líkfjöll og fjöldagryfj-
ur, verður ekki annars vart en
að frjálslyndingar Vesturlanda
séu ávallt reiðubúnir að styðja
hann og styrkja til ennþá víð-
tækari áhrifa og valda.
Um árabil héldu vestrænir
fjölmiðlaflokkar uppi linnulaus-
um óhróðurs- og hatursárásum á
hvíta íbúa Rhodesíu, sem nú
nefnist Zimbabwe. Á meðan Ian
Smith og fólk hans fór í friði
með stjórn landsins var enginn
hörgull á matvælum eða öðrum
lífsnauðsynjum. Það fannst at-
vinnufólki í mannúð að sjálf-
sögðu óþolandi, sér í lagi sökum
þess að þar giltu önnur lög um
kosningar og kjördæmi en í Sví-
þjóð, og stjórn ríkisins var reist
á reglu Einars Benediktssonar,
„það æðra því lægra skal ráða.“
Af sjálfu leiddi því, að jöfnunar-
fólk átti ekki nógu sterk orð til
að lýsa grimmd og kúgun þeirra,
er gert höfðu landið byggilegt.
Úr akri í auðn
- Um úrslit þárfekki að fjölyrða.
Samíylking Áæstrænna blaða-
-•Wmana- ogHbánkastjjára þyingaði
si4I£stíe$t ríki hwtrar og, sjálf-
bjarga þjóðar úr velmegun í
vesöld. Rhodesía varð Zimbabwe,
bræðralagið dafnaði í óstöðvandi
blóðsúthellingum og engin vest-
ræn ríkisstjórn telur eftir sér að
láta þegna sína greiða rausnar-
lega af tekjum sínum í „þróunar-
hjálp". Allt jafnréttisleysi er
sagt vera úr sögunni eins og
heitið hafði verið, enda fer „hinn
mikli, afríski stjórnskörungur",
hálofaður fyrir „frjálslyndi, víð-
sýni og stjórnkænsku", valmenn-
ið Mugabe, með einræðisvöld.
Aðskilnaður er
sjálfstæði
Kjarninn í stefnu suður-afr-
ískra stjórnvalda í málefnum
hinna mörgu og mislitu minni-
hluta hefir ætíð verið í fullu
samræmi við sjálfstæðisbaráttu
þjóða og þjóðarbrota, sem búið
hafa við svipuð skilyrði svo að
segja alls staðar um heim. Meg-
inkrafa þeirra hefir ávallt verið
um aðskilda og sjálfráða tilveru
í sjálfstæðum eða fullvalda ríkj-
um, þar sem sérhver þjóð hefir
haft tækifæri til að leggja rækt
við arfteknar venjur, siði, trúar-
brögð o.s.frv., og rétt til að móta
eigin lífshætti, lög og reglur, boð
og bönn á grunni sameiginlegra
blóðbanda og blóðvitundar.
í skyn, þá er sókn sovétvina gegn
Suður-Áfríku ekki eingöngu
sprottin af því að þeir ráði ekki
við sig vegna ofþroskaðs siðgæð-
isþróttar eða óviðráðanlegrar
mannúðarþembu.
Vesturlönd eiga gífurlega
hagsmuni undir þvf komna, að
Suður-Afríka lendi ekki í hópi
ölmusu- og blóðbaðsríkja. Suð-
ur-Afríka ræður ekki einungis
yfir lífsnauðsynlegum siglinga-
leiðum sökum hernaðar/land-
fræðilegrar legu sinnar. Suður—
Afríka framleiðir hráefni, sem
vandséð er, hvernig frjálsi heim-
urinn getur án verið: 20% heims-
framlciðslunnar af vanadimi,
23% af úrani, 50% af gulli, 75%
af krómi, 80% af platínu, auk
verulegs hluta demanta-, mang-
Hér erbannað
að vera
skapaður ójafn.
Mandela þessi er formaður
„The African National Congress"
(ANC), en svo nefnist kommún-
istaflokkur landsins um þessar
mundir. Mandela komst í dýrl-
ingatölu sovétvina, þegar hann
hafnaði náðunarboði forsetans
gegn því skilyrði, að hann afneit-
aði hryðjuverkum. Þar með varð
Mandela á svipstundu píslarvott-
ur og fortíð hans sópað undir
teppið.
Ekki orð um, að í upphafi 7.
áratugarins lagði Mandela og
launmorðingjasveitir ANC,
„Spjót þjóðarinnar", ofurkapp á
að koma af stað borgarastyrjöld
í landinu. Ekki orð um, að rétt-
indi blökkumanna voru aðeins
aukaatriði, efst á blaði ANC var
að koma kommúniskri harð-
stjórn til valda. Af réttarskjöl-
um, sem leiddu til dóms yfir
Mandela, fengust sannanir þessa
í tugatali.
Undir fyrirsögninni „Hvernig
góAur kommúnisti hagar baráttu
sinni“ var m.a. 62ja síðna hand-
skrifaður kafli, er nefndist „Leið-
beiningar um byltingarstríð", þar
sem Mandela lýsir sig afdráttar-
laust undirgefinn „hinni sögu-
legu forystuleiðsögn" kommún-
ismans, sem „baráttu- og drif-
kraftur samtíðarinnar í síbreyti-
legum heimi“. Rökrétta afleið-
ingu þess telur Mandela vera, að
andstæðingum kommúnismans
„verður að gjöreyða og þurrka út
af yfirborði jarðar“ áður en ný
Suður-Afríka rísi af grunni.
Einnig það, hvernig framtíð
þjóðarinnar og hinna „frelsuðu"
borgara ríkisins undir forsetan-
um Mandela muni verða, lætur
hann ekki á vald ímyndunarafls-
ins. „Góður kommúnisti — þ.e.
sérhver b orgari hins nýja ríkis
— er félagi í kommúnistaflokkn-
um og verður flokki sínum ófrá-
víkjanlega undirgefinn og trúr,
hlýðir öllum reglum og fyrirmæl-
um flokksins undanbragðalaust."
Fyrir þessu bera nú allir
frjálslyndir dýpstu lotningu.
„Mér fannst ég standa frammi
HERÓP VESTURLANDA
NIÐUR MEÐ OKKUR!
Broslegur
fordómur
Öfgar leiða
ofstopa
Frjálslyndur
„þjóðhöfðingi“
Sjaldnast líður á löngu frá því
að Sovétríkin bóka sigur í til-
teknu landi, þangað til þau siga
handbendum sinum til atlögu
gegn næsta fórnarlambi. Hinn
svarti kommúnísmi hafði naum-
ast gleypt Rhodesíu með venju-
legum afleiðingum, þegar loka-
sókn hófst gegn Suður-Afríku.
Hún var og er í engu frábrugðin
því, sem áður hafði gefið drýgst-
an árangur, nema að því leyti,
að nú eru öfgarnar og ofstopinn
úr öllum böndum. Það skýrist
aðallega af því, (1) að nú hafa
kristnir prestar bætzt í forystu
með blaðamönnum og banka-
stjórum, (2) hráefnagnægtir og
hernaðaraðstaða Suður-Afríku
er Vesturlöndum miklu þýðing-
armeiri en nokkurs staðar ann-
ars staðar á suðurhveli jarðar,
eiginlega ómissandi, og (3)
stjórnvöld Suður-Afríku hafa
náð framúrskarandi góðum
árangri með viðleitni simri ti) að
leysa kynþáttavandamál lands-
ins, betrí cn dæmr eru-til um.
miðað við aðstaeðurf'' -
m.ö.o. að fá að leitast við að ráða
eigin örlögum eftir beztu getu.
Aðeins örfá dæmi úr nútíðinni
skulu hér nefnd:
Palestínumenn í (oðurlandi sínu,
Palestínu, Baskar og Katalóníu-
menn á Spáni og í Frakklandi;
Kúrdar í Tyrklandi og íran; Iboar
í Nígeríu; Vallónar og Flæmingjar
í Belgíu; Grikkir og Tyrkir á Kýpur;
Indverjar í Austur-Afríku; Kasmír-
ar og Sikkar á Indlandi og í Pakist-
an; Tamirar á Sri Lanka.
f Suður-Afrfku hefir nokkrum
hinna 16 svertingjaþjóða, sem
streymdu þangað eftir að Evr-
ópumenn námu óbyggt landið og
byggðu fyrir rúmum 300 árum,
verið gefinn réttur til að njóta
hæfileika sinna í skýrt afmörk-
uðum heimalöndum undir hand-
leiðslu Pretoríustjórnar. Og ekki
fer neinum sögum af að frelsi
þeirra og sjálfstæði og lífsaf-
koma sé í neinu lakari en tuga
vanþroskaþjóða Þriðja heimsins,
sem.miklu grjóti kastæ úr gler-
húsinuá Manfaattan. v
Eins ogíhéar að framan.er gefið
an- og kóbaltsframleiðslunnar.
Fyrir Breta alveg sérstaklega
myndi sigur „mannúðar" í Suð-
ur-Afríku þýða, að þeir yrðu að
taka við 1.000.000 manna, sem
eiga rétt til að setjast að á
Englandi, og 250.000 manns
myndu missa atvinnuna, ef við-
skipti legðust af.
Fínn „þjóðhöfðingi“
f vor og sumar hefir sókn
sovétvina tekið að bera blóðugan
ávöxt. Venjuleg vinstriverk hafa
færzt svo mjög í aukana, að
hvítir menn í stærstu borgum
Suður-Afríku hafa neyðzt til að
vopnast til varnar heimilum
sínum líkt oggerzt hefir í Banda-
ríkjunum síðan hinir jöfnustu
urðu jafnari. Samtímis hafa
kröfurnar um að láta kommún-
istann og hryðjoverkaforsprakk-
ann Nelson Mandela lausan úr
fangelsi, þar sem hann afplánar
lfístíðardóm síðan 12. júní 1964
fyrix’iðju sína, sífellf" orðið há-
værari. ... * »,
fyrir þjóðhöfðingja en ekki
skæruliðaforingja," segir Samuel
Dash, bandarískur prófessor í
lögum, er átti blaðaviðtal við
herrann í janúar sl. og birt var
í „The New York Magazine" í
júlíbyrjun.
Til sönnunar fyrir „þjóðhöfð-
ingjahæfileikunum" hefir pró-
fessorinn eftir Mandela: „Þetta
eru átthagar hvítra manna í
Suður-Afríku — hér eiga þeir
heima." Sem í rauninni sannar
það eitt, að „þjóðhöfðinginn" er
læs og getur lært. Á rúmum 20
árum hefir hann krækt sér I
hinar 3 meginreglur, sem sér-
hverjum hryðjuverkameistara
eru nauðsynlegar, þ.e. (1); Vinstri-
verkamaður verður að lýsa yfir
andúð sinni á glæpum, (2); Vinstri-
verkamaður verður að telja sig
berjast fyrir „hinum helgu hags-
munum alþýðunnar", og — síðast
en ekki pízt — (3); Vinstriverka-
maður verður, þegar hendur hafa
verið hafðar í hári hans, að stað-
hæfa fullum hálsi, að ástæða fang-
elsunarinnar séu „stjórnmálaskoð-
anir“ sínar, en hreint ekki glæpa-
ferillinn. *
Sennilega hefi^Mandeia feng-
t ið bréf frá Mugabe áður en hon-
un> þóknaðist að veita prófess-
.ornumráheyrn: c- ' *. -