Morgunblaðið - 20.08.1986, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 20. ÁGÚST 1986
,, þab er oSöiéx Ksegt ob gera, pér tiL
gz&>, er pöb ?\>u £>&&& ov~g um pab (x
hvefjum degi ! heila Vtku ab ftircti k.lippÍD9U-
Xi*
grænu . . .

áster..
.. .cins ojrpressuð rós
TM Reg. U.S. Pat. Oft.—all riflhts reserved
O 1986 Los Angetes Times Syndicate
HÖGNIHREKKVÍSI

í
Gangið betur frá sorpinu
Guðmundur Guðmundsson
skrifar.
„Eg ætla að leyfa mér sem sorp-
hreinsunarmaður í Kópavogi að
Qalla lítið eitt um sorphreinsunina
og _þá sem að henni standa.
Eg á bágt með að skilja hvemig
sumt fólk getur ætlast til þess að
sorphreinsunarmenn séu að tína
upp óþverra og þurfi sjálfír að
ganga frá sorpinu í þær umbúðir
sem fólkið ætti sjálft að nota.
Ætlast er til að þeir tíni upp
mjólkurílát og óinnpakkaðar ung-
bamableyjur og bindi jafnvel
rembihnút á innkaupapokana sem
svo gjaman eru notaðir undir mat-
arúrgang og annan óþverra. Mér
er spurn, hvers konar sljóleiki hijá-
ir það fólk sem byggir þessi glæsi-
legu hús í okkar hreinlega og
fallega bæ?
Alltof mörg dæmi eru um það
að ruslagrindur vanti alveg eða séu
illa útleiknar vegna illviðra eða
hreinlega ónýtar.
Hugsið ykkur bara svartan rusla-
poka sem hallast hálfsigin upp að
húsvegg og stendur á útidyrapalli,
svo úttroðinn að ruslið flaeðir upp
að honum. Slíkur poki er algerlega
óvarinn fyrir heimilisdýmm og villi-
köttum sem geta aflað sér fæðis á
auðveldan hátt með því að rífa gat
á ruslapokana.
Einnig hef ég heyrt að á sorp-
haugunum í Gufunesi haldist heilt
hrossastóð við og sé komið upp á
lagið með að opna plastpokana með
hófum og tönnum.
Guðmundur segir mikið um það
að ekki sé nægilega vel gengið
frá sorpi.
Siæmur frágangur á sorpi bendir
til þess að hreinlæti hjá fólki sé
ábótavant.
Ef litið er á hve mannaskipti eru
tíð í þessari vinnu getur hver og
einn séð að tekjur þessara manna
geta engan veginn verið samboðnar
fjölskyldumönnum.
Auðvelt ætti að vera fyrir fólk
að ganga vel og tryggilega frá
rusli, annars er hætta á að fjölga
þurfi sorphreinsunarmönnum og
það þýðir bara aukinn kostnað.
Ég vil líka biðja fólk að gefa
ekki heimilisdýrum upp við rusla-
grindumar og að læsa ekki reið-
hjólum upp við þær. Einnig væri
mjög æskilegt að þar sem msla-
rennur em í ijölbýlishúsum gættu
allir þess vel að hafa mslapoka lok-
aða. Það er yfirleitt venjan en það
er mjög leiðilegt þegar einn af íbú-
unum trassar að binda fyrir pokana.
Þá sóðast rennan út og ógeðsleg
lykt loðir við hana.
Út af þessu hafa oft orðið deilur
á milli íbúa og kann ég eitt dæmi
um mann sem henti öllu msli beint
niður rennuna.
Enginn í húsinu vissi hver það
var fyrr en húsvörðurinn setti miða
á allar lúgumar á meðan hann
hreinsaði undan rennunni og bað
fólk um að henda engu niður. Sá
eini sem skeytti því engu var þá
að sjálfsögðu maðurinn sem aldrei
gekk almennilega frá sínu rusli.
Dembdi hann jrfir húsvörðinn rabar-
baragraut beint úr skálinni.
Einnig vil ég hvetja bændur til
að ganga tryggilega frá aflífuðum
skepnum því að komið hefur fyrir
að illa dauðrotuð hænsni hafa tekið
á rás upp úr pokum og valdið miklu
ijaðrafoki.
Á Norðurlöndunum em menn
skyldaðir til að ganga þrifalega frá
öllu msli. Ef það er ekki gert er
ruslið hreinlega skilið eftir. Fólk
getur ekki ætlast til þess af sorp-
hreinsunarmönnum að þeir þrífi
sóðaskap annarra.
Islendingar, gefumst aldrei upp
á hreinlætinu, núverandi ástand er
landi og þjóð til skammar.“
Víkverji skrifar
Afmælishátíð Reykjavíkur mun
vafalaust endast fólki sem
umræðuefni fram eftir vikunni. Al-
menn ánægja virðist ríkjandi með
það hvemig til tókst um hátíðar-
höldin. En þótt margir hafi þar lagt
hönd á plóginn og stuðlað á sinn
hátt að því að allir dagskrárliðir
smullu saman og gengu upp eins
og í smurðri vél, þá er það þó eitt
yfirvald sem átti hér stærri hlut að
máli en nokkurt annað — þ.e. veður-
guðirnir.
Davíð Oddsson nýtur greinilega
sjaldgæfrar velþóknunar þeirra
dyntóttu afla sem ráða veðri og
vindum í þessu vom ágæta landi.
Borgarstjóri hafði lagt umtalsverða
fjármuni undir til að skapa hátíðar-
brag í höfuðborginni. Allar deildir
borgarverkfræðings höfðu verið í
bullandi vir.nu og næturvinnu
síðustu dagana fyrir hátíðina til að
færa borgina í hátíðarbúning og
kallað var saman landslið íslenskra
skemmtikrafta til að stytta fólkinu
stundir á kvöldskemmtuninni á
Arnarhóli.
Allt hefði þetta umstang þó getað
orðið að engxi og fokið út í veður
og vind eða rignt niður, eins og svo
oft hefur orðið raunin á íslenskum
útihátíðum. Og þó að borgarstjóri
sjálfur verði áreiðanlega síðastur
manna til að ætla sér einum heiður-
inn að þessum eftirminnilega
afmælisdegi, þá mátti greinilega
heyra það á vegfarendum í rökk-
ui-stillunni í fyrrakvöld að borgar-
stjórinn var vinsæll maður þennan
dag — lukkunnar pamfíll með jafn-
vel veðurguðina á sínu bandi.
Einhver orðaði það svo að Davíð
hefði þó fyrir verið kominn í þá
óskastöðu að þegnar hans þökkuðu
honum veðurblíðuna en hefðu kennt
veðuifræðingunum um vonda veð-
rið.
XXX
g af því afmælið ber á góma,
þá var það í sjálfu sér ekki
illa til fundið hjá sjónvarpinu að
senda út afmælishátíð frelsisstytt-
unnar bandarísku svona daginn
fyrir afmælishátíð borgarinnar.
Hátíðarhöldin í kringum frelsis-
styttuna voni einhver mesta
skrautsýning sem efnt hefur verið
til þar vestan hafs. Á sama hátt
var Reykjavíkurafmæli einhver
viðamesta skrautsýning sem efnt
hefur verið til hér á landi.
Á margan hátt er auðvitað ólíku
saman að jafna. Frelsisstyttuhátíðin
var í sannkölluðum Hollywood-stíl
með tilheyrandi ljósagangi, glóandi
glimmeri, tilfinningasemi og tára-
flóði. í slíku Ijósi kann Reykjavíkur-
hátíðin að virka ósköp fáfengilega.
Það hefði heldur aldrei hvarflað að
skipuleggjendum Frelsisstyttuhá-
tíðarinnar að bera á borð fyrir
manngrúann hálftíma söguleik í
líkingu við þátt Kjartans Ragnars-
sonar um Skúla fógeta. En guði sé
lof þá eigum við íslendingar okkar
eigin hefð í hátíðarhöldum af þessu
tagi, þar sem enn eimir eftir af
ungmennafélagsanda sjálfstæðis-
baráttunnar. Þar er sem betur fer
ekkert rúm fyrir glimmer og vestur-
heimska væmni, þó að ljósagangur-
inn og dynjandi dægurflugur úr
milljóna hátalarakerfum slagi hátt
upp í hin amerísku tækniundur.
Þetta kunna að þykja gamaldags
viðhorf - en á sumum sviðum er
gott að vera svolítið sveitó.
XXX
að er stormasamt í flugmálum
heims um þessar mundir. Sú
ákvörðum Bandaríkjastjórnar fyrir
nokkrum árum að fella úr gildi all-
ar reglur um allar hömlur og
sérleyfi til handa flugfélögunum þar
í landi, er smám saman að gjör-
breyta allri skipan bandarísks
farþegaflugs. Ný flugfélög á borð
við People Express hafa sprottið
upp og verið í ævintýralegum vexti
með viðeigandi vaxtaverkjum með-
an gömlu risarnir hafa ekki átt sjö
dagana sæla í þessum ólgusjó sam-
keppninnar. Í reynd hefur þetta
ástand haft í för með sér að banda-
rískir farþegar njóta hagstæðari
fargjalda en flestir aðrir og hjá flug-
félögunum hefur ríkt eins konar
„úrval tegundanna" (The survival
of the fittest), þar sem best reknu
og framsæknustu fyrirtækin í þess-
ari grein komast af.
Það hefur tekið tímann sinn fyr-
ir þessa fijálsræðisvinda í flug-
málum að berast yfir til Evrópu,
en nú má þó sjá ýmis teikn þess
að nýir tímar séu líka í dögum í
þessari álfu. Innan Evrópubanda-
lagsins er greinilegur áhugi á því
að auka samkeppnisandann í far-
þegarfluginu, og ýmiss ríkisflug-
félög aðildarlandanna virðast ætla
að láta draga sig til slíks leiks nauð-
ug, viljug.
Enn virðast þessi nýju viðhorf
að miklu leyti fara hjá garði aðal
flugfélags okkar, Flugleiða. Ef
marka má ummæli talsmanns fé-
lagsins vegna hugsanlegs áætlun-
arflugs British Midland hingað til
lands, virðast menn þar á bæ við
sama heygarðshornið. Talsmaður-
inn lætur hafa það eftir sér í
blaðaviðtali að erlendis verndi flest
stjórnvöld flugfélög viðkomandi
lands og gefur í skyn að þeir Flug-
leiðamenn vilji einhveijar þær
aðgerðir af hálfu stjórnvalda sem
geri erlendum flugfélögum erfiðara
með að keppa við íslensku flug-
félögin.
Þetta er hins vegar hugsunar-
háttur sem er á hröðu undanhaldi,
eins og áður er rakið. Því fyrr sem
þeir Flugleiðamenn átta sig á því
að í hönd fara breyttir tímar og
aðlaga sig að nýjum viðhorfum,
þeim mun meiri líkur eru á því að
félagið geti staðið af sér utanað-
komandi samkeppni og dafnað við
nýjar aðstæður.
íslendingar munu áreiðanlega
ekki segja skilið við flugfélagið sitt
svo fremí að það bjóði þeim áþekk
fargjöld og áþekka þjónustu og hinn
erlendi samkeppnisaðili.