Morgunblaðið - 02.02.1988, Blaðsíða 43

43
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 2. FEBRÚAR 1988
„Bjórinn mun ekki bæta
drykkjusiðina, heldur
mun hann auka
drykkjuskapinn og
hafa í för með sér ný
drykkjumunstur hér á
landi sem annars stað-
ar, svo sem vaxandi
unglingadrykkju og
drykkjuskap á vinnu-
stöðum, sem við höfum
verið tiltölulega laus
við fram að þessu.“
vel þótt við verðum að reikna með,
að talsverðu magni bjórs sé smygl-
að ólöglega inn í landið, þá verður
aldrei um að ræða nema brot af
því magni, sem annars kæmi í
umferð, verði bjórinn gefinn frjáls.
í öðru íagi, eigum við að taka mið
af litlum hóp manna, sem jafnvel
kemst upp með að brjóta landslög
í skjóli ófullnægjandi eftirlits og
gera það að kröfugerð allrar þjóðar-
innar.
Væri ekki rökréttara að þrengja
fremur eða jafnvel taka fyrr heim-
ildir þeirra, sem nú mega kaupa
áfengan bjór og draga þar með úr
bjórstreymi inn í landið, heldur en
opna allar flóðgáttir upp á gátt.
Hefur þingmönnum aldrei dottið
það í hug?
Sá grunur læðist að menni, að
bjórmenn vilji gjarnan notfæra sér
heimildimar, sem fyrir hendi eru,
til rökstuðnings fyrir frjálsri sölu
sterks bjórs, til þess síðan að geta
vitnað til vilja „yfirgnæfandi meiri-
hluta þjóðarinnar," eins og það er
kallað, fyrir því að sala áfengs öls
verði leyfð hér á landi.
Vissulega get ég verið sammála
bjórmönnum í því, að áfengislöggjöf
þjóðarinnar sé gölluð, en við bætum
hana ekki með því að auka við
áfengismagn í umferð, því það er
fyrst og fremst heildarmagnið í
umferð, sem skiptir máli í sam-
bandi við drykkjuskapinn en síður
einstakar víntegundir, hvort þær
eru veikar eða sterkar. Því meira
áfengi í umferð og því auðveldara
sem er að nálgast það, þeim mun
meiri drykkjuskapur.
Það er staðreynd, sem eigi verður
hrakin.
Hið versta við áfengislöggjöf
okkar er líklega tvískinnungurinn.
Hið opinbera bannar í öðru orðinu,
en leyfir með hinu. Á aðra hlið er
áfengisvamastarf á vegum hins
opinbera, en á hinn bóginn reynir
ríkið að selja þegnunum sem mest
af áfengum drykkjum og með sem
mestum hagnaði. Við þurfum að
bæta áfengislöggjöfina, en fyrst og
fremst þurfum við að bæta okkur
sjálf. Það er mikið talað um
drykkjuskap unglinga, en við hveiju
er að búast. Þurfum við ekki að
tala um vímuefnalausa foreldra al-
Orgel í Hall-
grímskírkju
eftir Jakob Jónsson
Kirkjuritið er að mörgu leyti eft-
irtektarvert. Meðal efnis í síðasta
hefti er grein um notkun stórra
kirkna, þar sem gert er ráð fyrir
hvom tveggja innan sömu veggja,
fámennum guðsþjónustum og §öl-
mennum athöfnum. Greinin er eftir
þann ágæta mann séra Magnús
Guðmundsson fyrrv. sóknarprest í
Grundarfirði. Hann drepur hér á
merkilegt vandamál, sem krefst
úrlausnar. En ég hnaut um eina
setningu. Höfundur segir um
Hallgrímskirkju í Reykjavík: „Orgel
þarf að vera nálægt — og ber enga
nauðsyn til að fá eitthvert geysi-
stórt orgel i kirkjuna." (Bls. 74.
Leturbr. mín).
Það er alveg laukrétt, að lftið
orgel nægir við fjölmargar athafn-
ir. En til þess að fullnýta þessa stóru
kirkju, þarf margfalt stærra hljóð-
færi, sem framleiðir öll þau blæ-
brigði tónlistarinnar, sem felast í
hinum veglegustu tónsmíðum. Það
er full nauðsyn á „geysistóru org-
eli“ til kirkjulegra hljómleika af þvf
tagi, sem ekki hefir verið mögulegt
að framkvæma fyrr en Hallgríms-
kirkja varð til. En þá er lfka um
leið orðið mögulegt að halda tónlist-
arhátíðir, sem ættu að draga að
áheyrendur og þátttakendur frá
mörgum löndum. Mig minnir það
vera Helgi heitinn Hjörvar, sem
komst svo hnittilega að orði, að
ísland væri „minnsta stórveldi
heimsins". Og það er sannað mál,
að þessi litla þjóð getur látið til sín
taka á mörgum sviðum. Ég get
hugsað mér hljómleika í Hallgríms-
kirkju sótta af fólki bæði að austan
og vestan, — frá Ameríku, Bret-
landseyjum, Þýzkalandi og Norður-
löndum. Við erum smám saman að
eignast nógu stóran hóp af tónlist-
arfólki, til þess að bera uppi slíka
starfsemi. ísland er í þjóðbraut
milli heimsálfa og auðugt fólk setur
ekki fyrir sig að sækja góða tónlist
um langa vegu, hvað þá ef ekki
þarf annað en að stanza tvo daga
á miðri leið yfir Atlantshafið.
Ég er alveg nógu mikill efnis-
hyggjumaður til að gera mér grein
Dr. Jakob Jónsson
fyrir því, að stórt orgel kostar pen-
inga, — en ég ætlazt til að það
borgi sig fjárhagslega. Við seljum
ekki aðeins fisk, heldur hugvit úr
landinu. Því ekki að selja músík?
Það er hægt að túlka kristna
trúarhugð með einföldum sálma-
söng án nokkurs hljóðfæris — en
við megum samt ekki fara á mis
við fjölbreytt listaverk, sem þarfn-
ast stórra tækja.
Ég vil að lokum taka fram, að
ég hripa ekki þessar línur af því,
að ég haldi að séra Magnús sé á
móti stóru orgeli, heldur af því, að
orð hans gáfu mér tilefni til að
leggja margfalda áherzlu á nauðsyn
þess að kaupa stóra orgelið sem
allra fyrst. Grein séra Magnúsar
bar þess vitni, að höfundinum er
það hjartans mál, að kirkjan verði
nothæf sem helgidómur, hvort sem
margir eða fáir eru viðstaddir
hveiju sinni.
Það er mikið talað um hraða
nútímans. En mér finnst þvert á
mót, að flest gangi svo grátlega
seint og hægt. Láklega eiga gamal-
mennin oftast nær eitthvað af
'óþolinmæði bamsins. En víst er um
það, að orgelkaupin þola enga bið.
Stattu þig nú, músíkalska þjóð!
Höfundur er fyrrv. sóknarprest-
ur.
veg eins og vímuefnalausa æsku.
Áfengisneyzla er sjaldnast einka-
mál, hún er mál, sem snertir
næstum hvem einasta landsmann
með einum eða öðrum hætti, fjöl-
skyldur og heimili, fólkið í umferð-
inni, heilbrigðisþjónustuna,
löggæzlu og dómskerfí og þannig
mætti lengi telja. Hún er sjúk-
dómur, sem þeir líða oft á tíðum
hvað mest fyrir, sem ekki hafa sjúk-
dóminn.
Áfengisneyzla er samfélagslegt
böl og sem slíkt ber löggjafanum
að Ijalla um hana.
Við íslendingar þurfum ekki á
áfengum bjór að halda, hvorki
vegna okkar sjálfra eða erlendra
ferðamanna, eins og stundum er
haft á orði, þeim höfum við nóg
annað að bjóða svo sem bezta vatn
í heimi og vonandi óspillta náttúru.
Eftir henni eru þeir að leita, en af
bjór hafa þeir nóg í sínu heimalandi.
Flestar þjóðir reyna nú að draga
úr áfengisneyzlu með ýmsum að-
gerðum. Skyti það ekki skökku við
ef við á sama tíma færum að auka
hana. Þjóðin hefur kjörið ykkur
þingmenn til að leysa vandamál,
ekki til að skapa þau.
Ábyrgð ykkar er mikil, skoðið
því hug ykkar vel, áður en þið sam-
þykkið það framvarp, sem nú liggur
fyrir þinginu.
Minnumst hinna fomu sanninda,
að hveijum og einum ber að gæta
bróður síns.
Þjóðin mun fylgjast vel með
störfum ykkar og hvemig atkvæði
falla í þessu máli, eftir því verður
tekið og munað.
Megi störf ykkar verða til heilla
fyrir land og lýð, en í Guðs bænum
takið þennan kaleik frá okkur.
Höfundur er sóknarprestur að
Mælifelli í Skagafirði.
Dregið í happ-
drætti Aspar
DREGIÐ hefur verið í happ-
drætti íþróttafélagsins Aspar.
Vinningar komu á eftirtalin núm-
er: 2025, 992, 217, 5278, 1427,
1845, 2009, 4993, 5153, 3195,
3196, 3350, 5086, 5233, 5196,
5982.
Vinningsnúmer em birt án
ábyrgðar.
TÖLVUPRENTARAR
VERÐ-
LÆKKUN
ÁÐUR
NÚ

6.900
NÝTT VÍSINDA
AFREK
Frönsk/
Svissnesk
uppfinning
vekur
íimsathygli
NEÍSTARÍNN
RAFMAGNSMEÐFERÐ
„Sjálfsmeðferð við verkjum, þrautum,
harðsperrum, vöðvabólgu, krampa, sina-
drætti, tognun, sinabólgu, taugabólgu,
gigt, liðagigt, settaugabólgu (ískístaug),
sliti, taugaverk, höfuðverk o.fl.
Á sviði húðsjúkdóma dregur úr áhrifum
ýmissa kvilla, s.s. exem og kláða.”
(Dr. D. Dervieux, sérfræðingur í gigtarjúkdómum)
1 árs ábyrgð
20 daga
skilafrestur
n
Kreditkortaþjónusta
611659
Póstkröfur
615853 s
Útsölustaðir:
Kristín innflutningsverslun.
Skólabraut 1, Seltjarnarnesi.
GLÓEY HF.
Ármúla 19
Heilsuhúsið,
Kringlunni.
Heilsuhúsið,
Skólavörðustíg 3.
Heilsumarkaðurinn,
Hafnarstræti 11.
Heilsubúðin,
ÁHALD
FYRIR HVERT
HEIMILI
Reykjanesvegi 62, Hatnarf. 'i
Einkaumboð á íslandi:
KRISTIN, INNFLUTNINGSVERSLUN
SKÓLABRAUT 1, SÍMI 91-611659,
BOX 290, 172 SELTJARNARNES