Morgunblaðið - 08.03.1988, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 8. MARZ 1988
RITVINNSLUKERFIÐ WORD 143.
SÉ RITVINNSLA EITTHVAÐ FYRIR ÞIG,
ÁTT ÞÚ ERINDI VIÐ WORD KERFIÐ,
eitt hið öflugasta og mest notaða hérlendis.
Word kerfið inniheldur m.a. sjálfvirkt efnisyfirlit
og atriðaskrá. I því má vinna samtímis
á 7 mismunandi skrár.
EFNI:
• Skipanir kerfisins • Uppsetning skjala og bréfa.
• Islenskir staðlar. • Æfingar.
LEIÐBEINANDI:
fíagna Sigurðardóttir Guðjohnsen, ritvinnslukennari.
TÍMI OG STAÐUfí:
14.-17. mars kl. 8.30-12.30 að Ánanaustum 15.
VR OG STARFSMENNTUNARSJÓÐUR BSRB STYRKJA FÉLAGSMENN SÍNA
TIL ÞÁTTTÖKU í ÞESSU NÁMSKEIÐI.
Stjórnunarfélag Í5[ands A
TÖLVUSKÓU Æk
.1 Ánanaustum 15 • Sími: 6210 66 -
GOODYEAR
WRANGLER JEPPADEKK
Þér eru allar leiðir færar á Wrangler jeppadekkjum.
Dekk sem eru byggð til að endast.
LEIÐANDI I VEROLD TÆKNIÞROUNAR HJOLBARÐA
GOODpÝEAR
h-k HEKLA HF
Laugavegi 170-172 Simi 695500
Afrækt umferð-
aröryggismál
eftirBaldvin Þ.
Kristjánsson
Enn er, góðu heilli, blásið í lúðra
til vakningar í umferðarmálum, nú
sérstaklega í tilefni af nýjum um-
ferðarlögum, auk þeirra óskapa,
sem á dynja dag hvem í slysum
og tjónum. Öllum hugsandi og
ábyrgum mönnum rennur til rifja
sú mikla blóðtaka, er þjóðin má
þola af völdum umferðarslysanna.
„Hver skýra kann frá prísund og
plágum öilum þeim?“
Margt er óneitanlega reynt að
segja og gera til að hamla á móti
ógæfunni, en illa gengur að ná
jákvæðum árangri. Undirstrika ber
öll viturleg vamaðarorð úr munni
og penna forystumanna þjóðarinn-
ar í umferðarmálum, svo sem að
læra og halda umferðarreglur og
auðsýna dómgreind og tillitssemi;
allt þetta, sem verið er að gnauða
á seint og snemma, og öllum viti-
bomum mönnum ætti raunar að
liggja í augum uppi, en sýnist þó
liggja svo fjarri sem raun ber vitni.
En eitthvað virðist vanta í allan
þennan þarfa umferðarboðskap;
eitthvað sem mikilvægt er og
margir hafa þó tilfinningu fyrir,
þrátt fyrir allt, en veigra sér við
að tala um, rétt, eins og um feimn-
ismál sé að ræða.
Alkunna er, að „feður lands á
sætijám svámu sína lengstu tíð“,
eins og Steingrímur Thorsteinsson
orðar það í sínum hresssilega sjó-
mannasöng. Þeir gerðu sér ljóst,
að skelin var þunn, sem skildi á
milli lífs og dauða. Því báðu þeir
sína sjóferðabæn í hvert sinn, er
þeir ýttu úr vör, allt fram á þessa
öld og kannski enn; tóku ofan höf-
uðföt sín og lyftu auðmjúkir huga
í hæðir.
Trú þeirra var: „Guð í hjarta,
guð í stafni, gefur fararheill."
Á síðari tímum og í æ vaxandi
mæli, er engu farartæki jafnoft
ýtt úr vör og bílunum. En hver og
hvar er okkar „sjóferðabæn"
frammi fyrir augljósri hættu „sigl-
ingarinnar" gegnum brim og boða
umferðarinnar?
í þau 17 ár, sem ég hafði nokk-
ur afskipti af þessum málum, leit-
aðist ég við að færa í tal þennan
þátt umferðarmálanna til um-
hugsunar, og m.a. með því að
kynna lítt þekkta umferðarbæn,
sem ungur Akureyringur hafði
gefið út á fallegum límmiðum og
sent út um land til sölu og gjafar,
þótt of lítið færi fýrir þeim. Ég
útbýtti þessum miðum óspart á
fundum mínum og trúði á virkilega
gagnsemi þeirra. Mér er kunnugt
um, að margir fundu þessum mið-
um hentugan stað í ökutækjum
sínum, til áminningar og uppörv-
unar, en bænin er svona:
„Drottinn Guð, veit mér vemd þína,
og lát mig minnast ábyrgðar minnar,
er ég ek þessari bifreið. I Jesú nafni
arnen."
En hver velur að sjálfsögðu sín
orð eða orðleysi. Á fundum kom
fyrir, að menn tóku undir við þenn-
an e.t.v. óvenjulega umferðarmál-
flutning. Eftirminnilegastur er mér
hinn hugljúfí söngvari, Jóhann
rBKNNÉLAR
TELEFAKT Æn
m
Baldvin Þ. Kristjánsson
Konráðsson á Akureyri. Hann
beinlínis vitnaði ófeiminn um að
hann héldi aldrei að heiman á bif-
reið sinni án þess að biðja sér og
sínum fararheilla. Og hann gerði
meira: gaf mér leyfi til þess að
vitna til orða sinna í útvarpser-
indi. Þar var ekkert feimnis- eða
tæpitungumál á ferð, heldur ein-
læg og opinská játning, sem ég
vona að orðið hafi til blessunar.
Þessu lífsviðhorfí Jóhanns gleymi
ég aldrei.
Á sjöunda fulltrúafundi lands-
samtaka klúbbanna Öruggur akst-
ur árið 1979, flutti biskupinn herra
Sigurbjöm Einarsson — sá rómaði
mælskumaður — eftirminnilega
ræðu. Þar sagði hann meðal ann-
ars:^
„í framhaldi af því sem ég sagði
áðan, vil ég að síðustu minna á
það, sem þið vitið allir, að hugarró
er dýrmæt eign í öllum aðstæðum
og eitt hið nauðsynlegasta í sam-
bandi við öruggan akstur. Og það
veit ég með vissu, að trú og bæn
býr yfir skapandi orku, sem m.a.
styrkir rósemi hugans, skerpir at-
hygli og aðgæzlu. Það sagði einn
sá sálfræðingur, sem ég veit hafa
verið gegnastan — hann tók bæn
og bænaráhrif til vísindalegrar
meðferðar — að huglæg áhrif bæn-
arinnar — áhrifín á biðjandann
sjálfan, væru svo ótvíræð, marg-
sönnuð og heilnæm, að jafnvel sá,
sem trúir því ekki, að bæn nái
eyrum nokkurs guðs, ætti samt
að temja sér að biðja, ef hann
gæti það, hafandi ekki trú á guð
að forsendu, hann ætti samt að
reyna vegna þess, hvernig bæn
verkar á biðjandann sjálfan."
Mun ekki hér um þarfa lexíu
að ræða, sem sízt má gleymast
þeim, er leitast við að veita öðrum
forsjá og boða réttilega aðkallandi
þörf fyrir „breyttan hugsunar-
hátt“ í umferðaröryggismálum.
Reynslan hefur sýnt, að við óstudd-
ir ráðum ekki við þau, þrátt fyrir
góðan vilja og viðleitni. Á hvorugu
má þó slaka. Við þörfnumst hjálp-
ar æðri máttar. Um það þarf ekki
að fara í neinar grafgötur. Það er
svo augljóst mál.
Sumum þótti Grímur gamli
Thomsen stundum óaðgengilegur,
þurr á manninn og jafnvel „kald-
ur“. En hann var samt auðmjúkur
og einlægur frammi fyrir skapara
sínum og spyr „andstreymisins í
ölduróti, þegar allt er upp á móti,
andinn bugaður“ o.s.frv: „Hvað
hjálpar nema herrans náð?
En hver er okkar spum og svar
í umferðarmálaöngþveiti nútí-
mans? Þiggjum við meðvitaðir her-
rans náð? Biðjum við um hana?
Leitum við hennar? Þráum við
hana? Sé svarið jákvætt, því þá
helzt aldrei að minnast á það við
nokkum mann? Hvers vegna þá
þessa eilífu þögn?
Minnumst jafnan sannleiksorða
séra Hallgríms:
„Án Guús náðar er allt vort traust
óstöðugt, veikt og hjálparlaust."
Höfundur er fyrrverandi for-
stöðumaður klúbbanna Öruggur
akstur.