Morgunblaðið - 17.05.1988, Blaðsíða 50

50
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 17 MAÍ 1988
Hestadagar í Reiðhöllinni:
Eldur, glæfrar
og gæðingar
Heldur miklu eldsneyti var hellt á Siguijón Úlfar hinn fifldjarfa
meðlim stjömuklúbbsins og logaði full glatt að því er mönnum
fannst og var gripið til þess ráðs að slökkva hið snarasta í mann-
inum.
Kristinn Hákonarson veltir hér Snata sínum yfir á hægri hliðina
eftir að klárinn hafði lagst á þá vinstri.
Að endingu geystist Sigurbjöra Bárðarson inn á völlinn á hesti
skreyttum stjörnuljósum á fótum við mikla undran áhorfenda.
Morgunblaðið/Valdimar Kristinsson
Hrímnir frá Hrafnagili var óneitanlega stjarna sýningarinnar
ásamt Otri, knapi Hrímnis er Sólveig Einarsdóttir.
Þótt meiri viðátta henti Otri betur sýndi hann snilldartakta und-
ir þeim feðgum Sveini Guðmundssyni og Guðmundi syni hans sem
hér situr þennan kunna gæðing.
Börain slógu unglingunum heldur betur við í hópsýningu sinni
undir stjóra Kolbrúnar Kristjánsdóttur.
Hestar
Valdimar Kristinsson
HESTADAGAR í ReiðhöUinni
voru nú hajdnir öðru sinni á
þessu ári. Öfugt við það sem
margir höfðu reiknað með var
boðið upp mörg ný sýningar-
atriði og greinUegt að þeir sem
skipulögðu atriðin hafa gefið
hugmyndafluginu lausan taum-
inn.
Eftir mjög vel heppnaða „Hesta-
daga“ í byrjun mars voru margir
þeirrar skoðunar að erfítt væri að
halda aðra sýningu eftir aðeins tvo
mánuði án þess að um hreina end-
urtekningu yrði að ræða og þessi
sýning myndi missa marks. En
raunin hefur orðið önnur og ekki
þarf að óttast slíkt meðan hug-
myndaríkir og kjarkaðir menn ráða
ferðinni. Meðal nýjunga sem nú var
boðið upp á var Pólo-keppni sem
er knattleikur ríðandi manna sem
slá knöttinn með kylfum og mark-
miðið er að koma knettinum í mark
andstæðinganna. Var óneitanlega
skemmtilegt að sjá íslenska hestinn
í nýju hlutverki sem hann leysti
vel af hendi eins og annað sem
lagt hefur verið fyrir hann. í leikn-
um á sunnudagskvöldið voru skor-
uð samtals þijú mörk og þótt það
sé hlutverk knapanna að skora
mörkin með kylfunni var ekki ann-
að að sjá en það væri hestsfótur,
sem átti hlut að máli þegar tvö
markanna voru skoruð. Já, gáfur
íslenska hestsins eru með eindæm-
um.
Nokkur glæfra- og áhættuatriði
voru framkvæmd og má þar nefna
þegar félagar í Stjömuklúbbnum
létu hesta sína stökkva yfír tvær
glænýjar Skóda bifreiðar frá Jöfri.
Þá lét Sigurbjöm Bárðarson
íslandsmethafann í hæðarstökki,
Hæring, stökkva yfír uppábúið
borð en sjálfur stóð Sigurbjöm til
hliðar með langan taum sem hann
stjómaði Hæringi með. í lokin buð-
ust tveir djarfir félagar úr Stjömu-
klúbbnum til að liggja á borðunum
meðan Hæringur vippaði sér yfír.
Ekki gekk það alveg eftir til að
byija með því Hæringur tortryggði
eitthvað þessa glæfragosa en eftir
að hafa hnusað af þeim lét hann
sig hafa það. Þá lét annar meðlim-
ur Stjömuklúbbsins draga sig liggj-
andi og bundinn á báðum höndum
eftir endilangri höllinni og ekki nóg
með það heldur var kveikt mikið
bál í baki piltsins. Á einni sýning-
unni munaði þó mjóu því heldur
miklu eldsneyti hafði verið úðað á
hann og varð að gera hlé á atriðinu
meðan eldurinn var kæfður.
En það voru einnig atriði sem
vom meira alvarlegs eðlis á boð-
stólum og má þar nefna sýningar
kynbótahrossa. Voru þar á ferðinni
bæði hryssur og stóðhestar. Þótt
reiðhöllin sé kannski ekki besti
vettvangurinn fyrir kynbótasýn-
ingar er óneitanlega fróðlegt að sjá
hross sem ekki hafa komið fram
áður og þetta er kjörinn staður til
að kynna ræktun stofna. Nú voru
t.d. sýndir saman fjórir stóðhestar
frá Kolkuósi og þótt ekki hafí sýn-
ing verið til álitsauka fyrir hin
margrómuðu Kolkuósshross þá er
því ekki að neita að hugmyndin á
bak við slíkar kynningar er góð að
því tilskildu að hrossin komi vel
fyrir og gleðji augu áhorfenda.
Áðeins einn þessara hesta, Sokki
frá Kolkuósi, kom vel fyrir og virt-
ist eiga erindi sem erfíði að þessu
sinni. Það er óneitanlega galli á
sýningum sem þessum að ekki skuli
vera skrá með upplýsingum um
kynbótahrossin sem fram koma.
Ekki er hægt að skilja við kyn-
bótasýninguna án þess að minnast
á Otur frá Sauðárkróki, sem þama
var sýndur, en hann kom fram í
tveimur atriðum. Guðmundur
Sveinsson sat hann í kynbótasýn-
ingunni en faðir hans var á honum
í sérstakri sýningu og kynningu á
þekktum ræktunar körlum. Þar
komu fram auk Sveins þeir Magni
í Árgerði, Jón á Ketilsstöðum, Gísli
á Hofsstöðum, Sigurður í Kirkjubæ
og Jón á Reykjum. Að sjálfsögðu
riðu þeir hrossum úr sinni ræktun.
Norðlendingar komu mjög við
sögu að þessu sinni. Norðlenskar
konur voru með atriði á norðlensk-
um gæðingum og karlamir sömu-
leiðis. Sölusýningin var í höndum
Norðlendinga og komu þar fram
betri hross en áður hafa sést á
þessum sýningum auk þess sem
fyrirkomulag kynningarinnar var
með öðrum og betri hætti en á
síðustu Hestadögum.
Sá hestur sem bar höfðuð og
herðar yfír önnur hross sem nú
komu fram var án efa hinn eini
og sanni Hrímnir frá Hrafnagili og
var ánægjulegt að sjá þennan mikla
höfðingja á nýjum vettvangi. í
síðasta atriðinu reið Sigurbjöm
Bárðarson alskreyttum gæðingi inn
á myrkvaðan völiinn með stjömu-
ljós á fótum hestsins við mikla
hrifningu og undmn sýningargesta
og töluðu menn um að engin tak-
mörk væru fyrir því hvað væri
hægt að fá hestinn til þátttöku í.
Hér hefur fátt eitt verið nefnt
af því sem fyrir augun bar á Hesta-
dögum og mætti sjálfsagt nefna
fleira. Eftir þær tvær sýningar-
helgar má telja að Hestadagar
hafí fest sig í sessi sem vinsæl
samkoma fyrir bæði hestamenn og
aðra. Ekki þarf að draga í efa að
betri kynningu á hestsmennskunni
er ekki boðið upp á og nú sem
áður mátti sjá margan hugfanginn
krakkann sem nú hefur eignast
nýjan draum. Þann draum að eign-
ast hest og fá tækifæri til þátttöku
í þessu mikla ævintýri sem hesta-
mennskan er orðin í dag og þar
virðist Reiðhöllin eiga stóran hlut
að máli.
i