Morgunblaðið - 03.04.1993, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 3. APRÍL 1993
39
Minning
Hjalti SnærJökuls-
son og Egill Krist-
inn Theodórsson
Hjalti Snær:
Fæddur 14. nóvember 1988
Dáinn 27. mars 1993
Egill Kristinn:
Fæddur 24. apríl 1989
Dáinn 27. mars 1993
Hví var þessi beður búinn
barnið kæra, þér svo skjótt?
Svar af himni heyrir trúin
hljóma gegnum dauðans nótt.
Það er kveðjan: „Kom til min!“
Kristur tók þig heim til sín.
Þú ert blessuð hans í höndum,
hólpin sál með ljóssins öndum.
(B. Halid.)
Um leið og við kveðjum þessa
litlu vini, viljum við biðja góðan
guð að gefa Svölu, Jökli og öðrum
aðstandendum styrk til að takast
á við sorgina.
Beklqarfélagar frá Ólafsvík.
Guð hvers vepa? Hví tendraðir þú þetta
líf til þess eins að deyja? Hvers vepa fékk
það ekki að lifa? Hvers vepa ... ? Engin
svör mepa að sefa sorgina. Komdu nú
með hugpn þína og frið, og þá trú og von
sem veit að bamið litla lifir í ljósi þínu og
“eilífri gleði, því ljósi og gleði sem þú ætlar
hverri sál. Gef mér að horfa til þess ljóss
og vænta þeirrar gleði, í Jesú nafni amen.
(Karl Siprbjömsson)
Hvers vegna? er einnig sú
spurning sem kemur upp í huga
okkar þegar við minnumst látinna
vina, Hjalta Snæs og Egils Krist-
ins. En þessari spurningu verður
seint svarað og því munum við
varðveita í hugum okkar allar þær
stundir sem við áttum saman.
„Við bestu vinirnir“ voru orð sem
oft hljómuðu af vörum þeirra og
það voru sannarlega sannmæli því
að ávallt voru þeir saman í leik.
„Viltu hafa þessa skóflu? Hér er
bíll handa þér.“ Svona voru sam-
skipti þessara tryggu vina, sem
hin börnin töluðu ávallt um í sömu
andrá. Ólýsanlega stórt skarð er
nú höggvið í okkar litla leikskóla
sem í voru 18 börn. Kæru foreldr-
ar, afar og ömmur og aðrir að-
standendur, við sendum ykkur
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur. Guð gefi ykkur styrk í ykkar
ólýsanlegu sorg.
Megi blessun fylgja ykkur.
Kristur minn ég kalla á þig,
komdu að rúmi mínu,
gerðu svo vel og geymdu mig,
Guð, í skjóli þínu.
(Höf. ókunnupr.)
Fyrir hönd leikskólans í Brautar-
holti,
Guðbjörg, Elín, Harpa og
Berg^ót.
Með örfáum orðum langar okk-
ur að minnast bróðursonar okkar,
Egils Kristins, sem lést af slysför-
um síðastliðinn laugardag, aðeins
4 ára gamall. Sú hugsun að við
munum ekki aftur hitta þennan
litla frænda hér á jörðu, er óskap-
lega 'sár, en fallegar minningar
ylja okkur um hjartarætur. Minn-
ingar um yndislegan dreng, skýr-
an og skemmtilegan, sem þrátt
fyrir sína stuttu ævi náði að gleðja
mörg hjörtun með sinni geislandi
gleði og sínu fallega brosi.
Sú minning, sem gagntekur
hugi okkar hvað mest á þessari
stundu, er frá síðastliðnu sumri
en þá dvöldumst við systkinin
ásamt fjölskyldum okkar í sumar-
bústað í Borgarfirði. Þar áttum
við góðar samverustundir og átti
Egill Kristinn einna stærsta þátt-
inn í að gera þær stundir ógleym-
anlegar, svo mikið gaf hann af sér.
Það er okkar von og trú að all-
ar góðu minningarnar um elsku
litla frænda muni styrkja aðstand-
endur í sorginni og biðjum við al-
eftirminnilegastur. Gáfumar voru
ótrúlegar, minnið gott og átti hann
auðvelt að koma frá sér hugsunum
sínum, hvort sem það var með tal-
anda eða í verki.
Okkar kynni hófust um 1965, en
þá réð ég Sigurð til að standa fyrir
húsi sem ég lét reisa við Lyngás í
Garðabæ, alls 750 fermetra hús.
Sigurður skilaði í því mannvirki
meira en annarri hverri vinnustund,
sem í húsið var lögð, og kom því
upp á 13 mánuðum. Vegna útsjón-
arsemi Sigurðar tókst að koma því
húsi, sem síðar varð skóli, upp fyr-
ir fimmtung þess verðs, sem þá var
á skólahúsum í Reykjavík.
Við hentum stundum saman að
því, að á svipuðum tíma var Hótel
Loftleiðir í smíðum með yfir 100
manns í vinnu, en þar var að vísu
enginn Sigurður S. Kristjánsson,
auk þess sem það hús var nú nokkru
stærra.
Mér er það sérstaklega minnis-
stætt, að um þijúleytið eina nóttina
kom kona hans, Hildur, á leigubíl
til að gá að Sigurði sínum, þar eð
henni fannst nokkuð dragast úr
hömlu, að hann kæmi heim úr vinn-
unni. Þann daginn hafði hann nefni-
lega steypt í 375 fermetra plötu
með lítilli aðstoð annarra, en honum
fannst nauðsynlegt fyrir háttinn að
pússa plötuna alla og það með hand-
krafti. Taka má fram, að Sigurður
hafði áður slegið upp fyrir þeirri
sömu plötu, auk þess að leggja í
hana járnin og rafmagnspípur að
nokkru.
Húsið einangraði Sigurður og
pússaði það að utan og innan al-
einn, og hefur ekki komið til við-
gerða á því verki hans frekar en
neinu öðru, sem frá hans hendi
komi.
Hitalögn hússins var lögð að
hans ráði af bróður hans, sem var
vélsmiður norður í Þingeyjarsýslu,
en Sigurður kom einnig að því verki.
Mér þykir vænt um að hafa
kynnzt Sigurði. Hann var einn af
þessum fluggáfuðu mönnum, sem
allt lék í höndunum á, og fyrir hvert
einasta handtak gerði hann sér
grein fyrir heildarmynd þess verks,
sem handtakið átti að vera þáttur í.
Skólamenntun hafði hann litla,
en samt lield ég að mér sé óhætt
að segja, að sjaldan hef ég kynnzt
máttugan guð að vera méð þeim
öllum.
Jóhanna og Alda.
Með þessum orðum kveð ég vini
mína tvo og leikfélaga og þakka
þeim fyrir allar ánægjulegu sam-
verustundir sem við áttum saman
í sveitinni hjá ömmu og afa.
Nú legg ég aupm aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfír láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Foersom - S. Egilsson)
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfí Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfír mér.
(H.P.)
Fjölskyldunum og öllum þeim
sem um sárt eiga að binda sendi
ég og fjölskylda mín okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Guð gefi ykkur styrk á þessari
erfiðu stund.
Kveðja frá Andreu frænku.
Það var síðastliðinn laugardag
að við vorum á ferðinni uppi í
Borgarfirði, undirritaður ásamt
unnustu sinni og dóttur. Þetta var
menntaðri manni en honum, og
virðist hann hafa nýtt sér sjálfsnám
á ótrúlega mörgum sviðum. Það var
einnig mikið lán, að hann var sérvit-
ur með afbrigðum og að mínu viti
mátti alltaf læra af handbrögðum
hans og ekki síður meitlaðri vizku
þeirri, sem hann kom frá sér, og
hafði lítið fyrir.
Búnaðarbankinn réð Sigurð til
sín sem starfsmann og sá hann um
flutninga gagna á milli útibúa og
aðalbankans. Mér þykir nú nokkuð
víst, að nokkurt skarð sé fyrir skildi
á þeim bæ, ekki sízt fyrir öll þau
handtök, sem hann lagði til starfs-
mannafélagsins vegna sumarhúsa
þess félags, enda var hann heiðurs-
félagi þess.
Missir Hildar er sár, sérstaklega
þar sem hún hefur verið heilsutæp
nokkur síðustu árin. Hún þekkti
Sigurð að sjálfsögðu bezt allra, og
missir hennar því mestur, en hafa
skaltu það, Hildur mín, að við hinir
söknum hans líka sem góðs fag-
manns, góðs kennara og jákvæðs
manns.
Sveinn Torfi Sveinsson.
afslöppunar- og skemmtiferð og
við héldum til í Munaðarnesi. Til
að eyða deginum fór ég niður á
Hvanneyri þangað sem margar af
mínum bestu æviminningum urðu
til. í langflestum tilvikum átti Jök-
ull Helgason, faðir Hjalta Snæs,
stærstan þátt í því hversu góðar
minningarnar urðu.
Þegar ég svo kem aftur í bú-
staðinn eru þar skilaboð um að
hringja heim. Við gerum það og
orð fá varla lýst þeim óhug og
tómleika sem greip okkur þegar
við fréttum að hann Hjalti litli
Snær hafi drukknað í dag ásamt
honum Agli litla í ískaldri vök.
Hvers vegna? Hvernig gat það
gerst? Ótal spurningar sem ekki
eru til nein veraldleg svör við reika
um hugann og á milli þeirra minn-
ingin um fallegan og prúðan efni-
legan dreng sem átti allt lífíð fram-
undan. Við stöndum eftir vanmátt-
ug og getum ekkert gert a^inað
en reyna að styrkja og styðja hina
syrgjandi foreldra, afa og ömmur
og yfirleitt alla aðstandendur.
Þeir Hjalli og Egill voru „bestu
vinirnir“ eins og þeir kölluðu sig.
Þeir vöktu hvor annan á morgn-
ana, léku sér saman á daginn og
oft frameftir á kvöldin. Fóstrurnar
á leikskólanum sögðu að er annar
kæmi að ná í dót tæki hann yfir-
leitt fyrir hinn líka. Svo vel hugs-
uðu þeir hvor um annan. Og sam-
an fóru þeir yfir móðuna miklu.
Getur þetta verið raunverulegt?
Ég trúi því varla enn. Á sinni
stuttu ævi komu þeir ýmsu til leið-
ar óafvitandi. Vinátta þeirra var
einlæg og sönn og smitaði út frá
sér til allra þeirra sem þeir um-
gengust og til þeirra þekktu. Þeim
hlýtur að hafa verið ætlað stórt
hlutverk á einhveijum öðrum og
æðri stað fyrst þeir voru teknir frá
okkur svo fljótt. Að lokum læt ég
fylgja hér texta sem okkur fannst
endurspegla mininguna um dreng-
ina. Megi algóður Guð styrkja
ykkur Jökull og Svala og ísak litli,
svo og alla aðra aðstandendur
drengjanna beggja í þessari miklu
sorg.
Minning þeirra lifir.
Þig sem í fjarlægð pllin bak við dvelur
og fapar vonir tengdir líf mitt við.
Minn hupr þráir, hjartað ákaft saknar
er horfnum stundum ljúfum dvel ég hjá.
Heyrirðu ei hvern hjartað kallar á?
Heyrirðu ei storminn kveðju mína ber?
Þú fagra minning eftir skildir eina
sem aldrei gleymi meðan lífs ég ér.
Pálmi Hilmarsson
og fjölskylda.
GÆDAFLÍSAR Á GOÐU VERÐI
r rm iirn □ UJJ
□ sa HIHPIKI namirtni 1UJL3
&: H ■■■
f- ii ii u jjj
Stórhöfða 17, við Gullinbrú,
sími 67 48 44
Höfum reist sýningarhús frá VUOKATTI
í Finnlandi á flötinni
gegnt skrifstofu okkar ab Skúlagötu 26.
SÝNINC í DAC LAUCARDAC
__________FRÁ KL, 10:00 TIL 17:00___________
ÝMIS VORTILBOÐ:
Dœmi: 47 m2 hús meö yfirbyggöri verönd,
eldhúsinnréttingu og rafmagni í veggjum, uppsett á þinni
landareign, fyrir sumariö á aöeins 2.295. þús.
íi’MOLI
Vuokatti á Islandi
_______________Skúlagötu26 s.13999____________
Markaðstorg JL húsinu
VERÐHRUN
JÍföSk

Opið laugardag og sunnudag 12-18 " * *1"s •1 ■v e r *
Stðrkostlegtúrval vide" '»rir il»rnin
Sælgæti - Skartgripir - Tískufatnaður - öll vefnaðarvara
Skómarkaður - Antikmunir - og ótalmargt fleira 300 kr. meterinn
Básasala
Markaðstorg JL húsinu,
Hringbraut 121, sími 623736