Morgunblaðið - 26.09.1993, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐÍé SunWÚDAG'ÚR ’áö. SÉpfálMBÉR
HUSAMEISTARINN
• •
HOGNA
notaði saman steinsteypu og torf,
gróf form, fáa liti og teiknaði jafn-
vel húsgögn sem síðan voru stein-
steypt. Hún hefur sagt að sér þyki
steinsteypan falleg eins og hún
kemur úr mótunum.
„En til mótanna þarf að vanda
og til vinnu þarf að vanda, hlutirn-
ir verða ekki til af sjálfsdáðum."
- Þú talar um þarfir mannsins,
heldurðu að fólki líði vel í húsum
úr steinsteypu þar sem formin eru
gróf og litir fáir?
„Aðaláhugamál mitt er fólk. Öll
mín hugsun gengur því út á það
að gera það sem ég held að sé
gott fyrir fólk. Þegar ég teiknaði
þessi einbýlishús sem þú ert með
í huga, leitaði fólkið til mín því það
vissi hvernig ég teiknaði. Ég hef
reynt að koma til móts við þær
lífsvenjur sem fólkið átti.“
- Þú ferð þá ekki á „egotripp"
þegar þú hefur fijálsar hendur?
„Ég geri það nú ekki,“ segir hún
og hlær. „Ég þarf að hafa góða
forsögn, það er gott að hafa tak-
mörk, það beinir verkinu inn á
ákveðna braut, og maður fer þá
síður villur vegar.“
- Mér skilst að þú sért ekki
hrifín af bogum eða súlum í ný-
byggingum.
„Ég er ekki mikið fyrir skraut,
öll ofhleðsla finnst mér þreytandi."
- Hvað segirðu þá um þetta
afturhvarf til sveitastíls og lita-
dýrðar sem nú virðist áberandi í
húsbúnaði?
„Fólk er að leita að einhveiju,
öryggi eða lífsgleði. Það er lífsgleð-
in sem fólk vantar almennt. Auð-
vitað hafa allir þörf fyrir liti, en
formin eru ekki síður mikilvæg.
Með þeim er hægt að ná fram birtu,
í raun birtudýrð sem gerir alla
venjulega liti truflandi.“
- Þegar þú teiknar hús á ís-
landi segistu stundum hafa
gluggana minni og lokaðri en ella,
útilokar það ekki birtuna frægu?
„Þegar ég tala um minni glugga
er ég að tala um að ramma útsýni
af. Alvar Aalto sýnir okkur mjög
skýr dæmi unj slíkt.“
Umhverfið hafið upp
Konur hafa öldum saman verið
meira innanhúss en karlar og því
spyr ég Högnu hvort konur teikni
öðruvísi hús en karlar, hvort þær
séu sér meðvitaðri um notagildi
þess.
„Það held ég ekki. Ég hef held-
ur aldrei talið mig vera í sérflokki
af því ég er kona. Hins vegar eru
það ekki allir karlmenn í þessari
stétt sem líta á konur sem jafn-
ingja sína.“
- Þú stjómar þeim nú þama á
teiknistofunni ykkar.
„Ég stjórna engum, ég er í sam-
félagi við aðra* Ég stofnaði teikni-
stofuna og byggði hana upp, en
þegar verkefnum fjölgaði þurfti ég
að bæta við starfskröftum og sam-
vinna mín við karlmenn er mjög
eðlileg."
Högna sem ólst upp í stórsjó og
stormum í Vestmannaeyjum hefur
sagt að máttug, íslensk náttúran
og köld og hrífandi birtan hafi allt-
af haft áhrif á hana.
- Mér er sagt að þú sért mikið
náttúrubam.
„Er það?“ segir hún undrandi
en ánægð. „Ég hlýt að vera náttúr-
barn af því ég er íslendingur. Ég
vil ekki losna við þann arf heldur
reyni að rækta hann eins og mér
er unnt.“
- Mótar hann ef til vill arkitekt-
úr þinn?
„Ég reyni að halda honum fram,
hús mín em vissulega mótuð af
íslenskri náttúm. Ef ég teikna hús
hér em þau merkt af landinu. Nú
er það ekki svo að hús þurfí að
falla inn í landið, þau geta einnig
verið í andstöðu við það. Þó verður
alltaf að taka tillit til staðhátta,
sögu og þess félagslega. Við verð-
um að muna hvar við emm, reyna
að skynja það.
Þegar hinn næmi portúgalski
Skjalageymsla fyrir franska fjármálaráðuneytið í nýja bænum Savigny le Temple. Byggingin verður
inngangur inn I bæinn.
Háskólinn París-Dauphine. Högna og samstarfsmenn hennar vinna nú að stækkun háskólans.
arkitekt Alvaro Siza teiknar í er-
lendum borgum, dvelst hann lang-
dvölum á staðnum áður en hann
byrjar að vinna verkið.
Þegar Sverre Fehn teiknar
jöklasafnið í Sognefirði skynjar
hann eilífð jökulsins og setur bygg-
inguna niður svo að hún rís upp
móti jöklinum. Hún fellur ekki inn
í landslagið heldur setur sig í „sam-
band“ við jökulinn. Byggingin
verður sá staður sem við skynjum
jökulinn frá.
Þegar ég og félagar mínir byggj-
um menntaskólann í Bondoufle í
nýja bænum Evry, þar sem skólinn
er settur niður í óaðlaðandi iðn-
aðarhverfi, skynjum við að skólinn
sjálfur verður að „skapa“ nýjan
stað, hefja upp umhverfið og bjóða
upp á aukið félagslíf og frelsi.“
- Finnst þér hafa tekist vel til
með að fella nýjar byggingar hér
í miðbænum inn í umhverfi sitt?
„Mér finnst það hafa tekist mis-
vel. Þegar hús eru teiknuð inn í
bæjarlegt umhverfí er margt sem
hafa þarf í huga. Við komumst
ekki hjá því að hafa nýjar bygging-
ar nýtískulegar. Gömlu húsin eru
samtíð sinni samkvæm, nýju húsin
tilheyra okkar tíma. Aðalatriðið er
mælikvarðinn. Að nýjar byggingar
séu í sama mælikvarða og þær
gömlu, en ekki eftirhermur. Það er
sjálfsagt að nota öll nýtískuleg efni,
en taka tillit til þess sem fyrir er.“

lJ »
5< . - -=3L| | ||
Fyrsta húsið sem Högna byggði stendur í Brekkugerði i Reykjavík.
„Landið var lítið og þröngt, garður var nær enginn í kringum húsið
og því setti ég garðinn á þakið. í kjallaranum er sundlaug og með
hringstiga tengdi ég hana við garðinn á þakinu.“
Draumahús
Menn hafa haft orð á því að
íslenskur arkitektúr sé dapurlegur.
Hann sé samsull erlendra hug-
mynda sem íslenskir arkitektar
hafa með sér heim í töskunni þeg-
ar þeir koma heim úr námi. Eða
er kannski eitthvað til sem heitir
íslenskur arkitektúr?
„Við förum öll utan til náms og
komum úr ýmsum áttum, og þótt
eitthvað sé til sem heitir alþjóðleg-
ur arkitektúr eru ýmsir þjóðlegir
hlutir sem spretta hér upp,“ segir
Högna. „Það hafa komið fram þær
hugmyndir að vera með kennslu í
arkitektúr að hluta til hér heima.
Hafa hér skóla sem legði áherslu
á að efla íslenskan karakter og
sérstöðu.“
Högna og samstarfsmenn henn-
ar, Crespel, Humbaire og Ropa,
eru nú að hefja byggingu á tveim-
ur merkum opinberum stofnunum.
Önnur þeirra er stækkun háskól-
ans París-Dauphine, sem fyrr get-
ur. Hin er skjalageymsla fyrir
franska fjármálaráðuneytið og
verður hún byggð í nýja bænum
Savigny le Temple. Hún verður um
leið inngangur inn í þann bæ.
Högna segir að því miður vinni
fátt fólk í þeirri byggingu og því
kannski ekki eins gaman að teikna
hana. En þetta sé sterk bygging.
Högna hefur ekki teiknað ein-
býlishús í Frakklandi þó að íbúðar-
hús fyrir starfsmenn hafi reyndar
fylgt sumum byggingum hennar.
„Það er gaman að teikna einbýl-
ishús,“ segir hún. „þau eru svo
nálægt okkur. Opinberar bygging-
ar eru unnar með svo miklum
hraða, maður fær ekki tíma til að
ígrunda hlutina nógu vel. Það tek-
ur tíma að koma endanlegri sann-
færingu fram. Það er aðalvandinn,
að fá þennan tíma til að hugmynd-
in fái að þróast, að hægt sé að
vinna hana upp aftur og aftur þar
til að endanleg laust virðist fund-
in.“
- En hvernig hús mundir þú
hyggja handa sjálfri þér. Hvemig
lítur draumahús Högnu Sigurðar-
dóttur út?
Hún gefur sér góðan tíma áður
en hún svarar, en virðist þó aldrei
hafa verið í nokkrum vafa með
svarið.
„Draumahúsið byggi ég ekki
fyrir mig, heldur aðra.“