Morgunblaðið - 31.05.1998, Blaðsíða 28

28 SUNNUDAGUR 31. MAÍ 1998
MORGUNBLAÐIÐ
KRISTJANA Arnarsdóttir leggur síðustu hönd á andlitssnyrtingu á
snyrtistofunni Mary Cohr.
„Sumir af kunn-
ingjum mínum
hafa haft við
orð að ég hljóti
að vera „alveg
að fara yfirum“,
að vera kominn
á kaf í alls kon-
ar nýja atvinnu-
starfsemi, mað-
ur á mínum
aldri.“
og sá nýi. Um svipað leyti og ég var
að hætta hjá ISI var skipuð nefnd
vegna þessara sameiningarmála og
ég var fenginn til að vera formaður
hennar. Það nefndarstarf stóð yfir,
hvað mig snerti, töluvert á annað ár.
Ég þurfti að ferðast víða um land og
halda fundi með hestamönnum tii að
kynna lagafrumvörp. Að því loknu
var þetta starf okkar lagt fyrir á
þingum þessara samtaka, þar sem
þetta var samþykkt nánast að öllu
leyti nema ekki náðist samkomulag
um hvað hið nýja sameiningarfélag
ætti að heita. Þetta sýnir hve við-
kvæmt þetta var. I fyira var þetta
mál lagt fyi'ir á ný og þá voru menn
orðnir ásáttir um að láta félagið
halda nafninu Landssamband hesta-
manna en það starfar eftir hinum
nýju lögum, og hefur stöðu, skyldur
og réttindi eins og önnur sérsam-
bönd innan ISI, og er í hópi þeirra
alfjölmennustu innan sambandsins.
Það er mikilvægt í öllu félagsstarfi
að kunna að slá af og gera rétta hluti
á réttum tíma, það er lykilatriði í
slíku starfi. Að félagsstörfum hef ég
unnið í fímmtíu ár.
Nýtt innflutningsfyrirtæki
Sigurður Magnússon fæddist og
ólst upp á Reyðarfirði, yngstur níu
barna Rósu Sigurðardóttur og
Magnúsar Guðmundssonar verslun-
armanns frá Breiðdal. Hann missti
móður sína tíu ára gamall. „Hún
fékk bólu á hökuna og í hana blóð-
eitrun og dó eftir skamma legu -
þetta var rétt fyrir tíma pensilíns-
ins,“ segir Sigurður. Móðurmissirinn
hafði mikil áhrif á örlög Sigurðar og
systkina hans. Heimilið flosnaði upp
og Sigurður var fljótlega sendur til
Aagot systur sinnar sem bjó í
Reykjavík og var þar í tvö ár. Hann
dvaldi á uppvaxtarárunum hjá
mörgu góðu fólki en kom aftur til
systur sinnar síðar og hóf kvöldnám í
Verslunarskólanum og vann sem
sendill á daginn. Nítján ára gamall
fékk hann lokaða berkla í fót og taka
varð úr honum annan mjaðmarlið-
inn. Eftir það var hann ekki hlut-
gengur í íþróttum. Þótt hann yrði
sjálfur að hætta íþróttaiðkun, átti
hann sem kunnugt er mikið starf
óunnið í þágu íþróttamála á Islandi,
m.a. varð hann ungur framkvæmda-
stjóri Iþróttabandalags Reykjavíkur.
Vegna fötlunar sinnar varð Sigurður
að hætta námi á öðrum vetri í Versl-
unarskólanum. „Ég hefði viljað læra
meira og í dag dygði þessi menntun
sennilega skammt, en hún dugði mér
vel, ég lærði m.a. bókhald og fleira
og hélt sjálfur áfram að mennta mig
í tungumálum, samskipti við herinn
á stríðsárunum komu mér m.a. til
góða í enskunáminu.
Sigurður stundaði verslunarstörf
árum saman, rak m.a. Melabúðina og
kjörbúðina Austurver og var á kaup-
mennskuárunum mjög virkur í sam-
tökum kaupmanna. Nú þegar honum
hefur gefist ráðrúm hefur hann aftur
tekið upp þráðinn á þeim vettvangi.
Hann hefur stofnað innflutningsfyr-
irtækið íshöfn og hefur það starf-
semi sína á fyrstu hæð á Klapparstíg
1, þar sem heimili Sigurðar er á
fjórðu hæð. „Það fyrirtæki flytur inn
virtar snyrtivörur, franskar og
breskar. Ég keypti húsnæði á fyrstu
hæðinni hér og eru skrifstofur inn-
flutningsverslunarinnar þar í helm-
ingi húsnæðisins, í hinum helmingn-
um lét ég útbúa snyrtistofuna Mary
SIGURÐUR Magnússon ásamt Jóhanni syni sínum í gróðurhúsinu í Hveragerði.
Morgunblaðið/Þorkell
A v
/V s'
L\ b
VORDÖGUM er allt
sem nýtt í náttúrunni og
blómin taka að gróa, við
Islendingar erum þó
kki öllum heillum
Vinnan er besta
horfnir í blómaræktinni yfir vetrar-
tímann, þá rækta framtakssamir at-
orkumenn rósir og og önnur skraut-
blóm í gróðurhúsum til þess að
gleðja augu og ilmskyn samland-
anna. Einn þessara manna er Sig-
urður Magnússon. I haust sem leið
keypti hann garðyi-kjustöð í Hvera-
gerði og rekur það ásamt syni sín-
um, sem er garðyrkjumaður. „Ég sé
um reksturinn, er skrifstofan, ef svo
má segja,“ sagði Sigurður er blaða-
maður hitti hann að máli á heimili
hans á Klapparstíg 1 í Reykjavík.
Sigurður er ekki mönnum með öllu
ókunnugur. Hann var um áratuga-
skeið framkvæmdastjóri Iþrótta-
sambands íslands, auk þess að
gegna ýmsum öðrum trúnaðarstörf-
um á sviði félagsmála og viðskipta.
Hann hætti störfum fyrir aldurssak-
ir fyrir nær þremur árum, en sneri
sér þá að annarri starfsemi. Auk
rósaræktarinnar hefur hann stofnað
innflutningsfyrirtæki, er að gefa út
bók í tilefni af 25 ára afmæli Iþrótta
fatlaðra á íslandi og loks hefur hann
unnið heilshugar að því undanfarin
ár að sameina hestamenn á Islandi í
ein samtök.
Rósaræktin
Það er af nógu að taka þegar rætt
er við Sigurð Magnússon um þau
viðfangsefni sem hann sinnir nú, en
rósaræktin er það nýjasta og á hug
hans að miklu leyti, „Það er svo mik-
il fegurð í kringum rósirnar og þær
opna dyr að ýmsu öðru,“ segir Sig-
urður. „Ég keypti tæknilega vel þró-
aða og virta garðyrkjustöð í haust
sem leið. Þar er allt tölvustýrt sem
lýtur að tæknibúnaði, svo sem lýs-
ing, vökvun, áburðargjöf og hitastíll-
ing. Framleiðsluvörur þessarar
stöðvar eru og hafa verið mjög hátt
skrifaðar hjá endursöluaðilum,“ bæt-
ir hann við. Spurningunni hvort
hann hafi vitað eitthvað um rósarækt
þegar hann réðst í þessi kaup svarar
hann neitandi - og þó. „Annar sona
minna, Jóhann, er garðyrkjufræð-
ingur. Hann sér alveg um hinn dag-
lega rekstur og öll fagleg störf, ég er
eins og hver annar útgerðarmaður
sem geri út skip en hefur aldrei
dregið fisk úr sjó. Ég sé um fjármál,
bókhald, framkvæmdamál, viðhald
og breytingar.“ Gai-ðyrkjustöðina
keypti Sigurður af svila sínum. „Milli
okkar og fjölskyldna okkar hefur
alltaf verið náinn og mikill samgang-
ur og þess vegna voru hér gjaman
íslands með meiru segir Guðrúnu Guð-
laugsdóttur hér frá ýmsu því sem hann
er skipulagsvinna á sviði hesta-
mennsku. „Þessari vinnu er nú lokið
en hún fólst í því að sameina tvenn
landssamtök hestamanna í eitt.
Hestamennska sem íþrótt er mitt
„hugarfóstur“ frá upphafi," segir
hann. „Það er ekki síst mitt verk inn-
an íþróttahreyfingarinnar að hesta-
mennskan er þar viðurkennd sem
íþrótt. Það tók mörg ár. Viðhorf til
hestamennsku var framan af for-
dómafullt, þeir sem ekki vissu betur
héldu að hestamennska fælist í söng,
pelafylliríi, réttarmennsku og fleiru í
þeim dúr. A þessu hefur orðið stór-
kostleg breyting. Prúðmennska og
reglusemi gerist ekki meiri í öðrum
íþróttagreinum en hestamennsk-
unni, og hlutur unglinga í þeim efn-
um er mjög stór,“ segir Sigurður.
„Það telst til tíðinda að sjá fólk undir
áhrifum víns á hestbaki.
Sjálfur eignaðist Sigurður sína
fyrstu hesta fyrir 30 árum. „Ég er
mikið náttúrubarn í mér, íslenskrar
náttúru nýtur maður vel á hestbaki,"
segir hann. Hann kveðst hafa átt
marga hesta. „En svo kom að því að
ég ætlaði að temja besta hest lands-
ins, þá ætlaði ég mér um of og
skaddaði mig nokkuð, ofan á bæklun
sem ég varð fyrir á ungdómsárum.
Það varð til þess að ég hætti hesta-
mennsku sjálfur, en viljinn til að
lyfta hestamennskunni 1 þann sess
sem henni ber og gera hana að viður-
kenndri íþrótt, það sat eftir í mér.
Síðar þegar ég yar að hætta hjá
íþróttasambandi íslands voru byrj-
aðar umræður um sameiningu
Landssambands hestamanna og
hesta- og íþróttasambandsins og það
var mikið viðkvæmnismál. Milli
þessara samkeppnisaðila var kyn-
slóðabil - þar mættust gamli tíminn
hefur unnið að frá því hann hætti störfum
hjá ISÍ, svo sem rósarækt, innflutnings-
starfsemi sameiningu hestamanna í ein
samtök og bókaútgáfu.
blóm á borðum áður en við feðgar
hófum sjálfir rósarækt,“ segir hann.
I stöðinni eru ræktaðar 12 til 14 teg-
undir af rósum á 2600 fermetra
svæði. „Rósastilkarnir eru um 25
þúsund og á hverjum degi eru skom-
ar af þeim mismargar rósir og flutt-
ar á markað.“ Að sögn Sigurðar
gengur rósasalan mjög vel og telur
hann að þátttaka stórmarkaða í
blómasölu hafa aukið hana töluvert
og muni auka hana enn meira er
fram líða stundir. Hann kvað og sí
vaxandi tæknivæðingu í gróðurhús-
um hafa skilað lægra verði á blóm-
um.
Sameining hestamanna
Skyldi reksturinn á gróðrarstöð-
inni vera mjög fyrirferðarmikill á
lyfjagjofín
Ný atvinnustarfsemi vekur alltaf forvitni,
og ekki síður ef framkvæmdamaðurinn er
þegar kunnur fyrir margs konar aðra at-
vinnuþátttöku. Sigurður Magnússon, fyrr-
um framkvæmdastjóri Iþróttasambands
daglegri verkefnaskrá Sigurðar?
„Nei, hreinir smámunir miðað við
það sem ég var vanur að hafa um-
leikis,“ svarar hann. Um það bil
vikulega fer Sigurður þó austur í
Hveragerði til fylgjast með starfinu
þar. „Ef ég er hress þá hjálpa ég til,“
bætir hann við. Það sem að sögn Sig-
urðar hefur tekið mest af starfstíma
hans eftir að hann komst á eftirlaun