Morgunblaðið - 13.02.1999, Qupperneq 47

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 13. FEBRÚAR 1999 47
SIGURÐUR
ÓLAFSSON
+ Sigurður Ólafs-
son fæddist í
Götu, Holtahreppi,
11. ágúst 1917.
Hann lést á Hrafn-
istu í Hafnarfirði 6.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Sigríður Ar-
mannsdóttir frá
Borgarfirði eystri,
fædd 29.5. 1876, dá-
in 29.5. 1948 og
Ólafur Sigurðsson
frá Götu, Holta-
hreppi, f. 27.5.
1888, d. 14.4. 1980.
Sigurður átti tvær systur, Þór-
höllu Guðrúnu^ f. 12.9. 1914, d.
11.2. 1994 og Arbjörgu, f. 5.10.
1915.
Sigurður kvæntist 6.6. 1946
Gerðu Kristínu Sigmundsdóttur
Hammer, ættaðri frá ísafirði, f.
24.3. 1925 og eiga þau sjö börn,
Elín f. 11.3. 1947, maki Bjarni
Jónsson, Sigurður Óli, f. 21.6.
1948, fyrri kona hans var Ragn-
heiður Árný Magn-
úsdóttir, seinni
kona er Kristín
Guðmundsdóttir,
Elsý, f. 16.8. 1949,
maki Guðlaugur
Jóakimsson, Sigríð-
ur, f. 15.9. 1952,
maki Jón Baldurs-
son, Dagbjört Sig-
rún, f. 15.5. 1955,
maki Guðmundur
Ingi Magnússon,
Kristín Arnfríður, f.
9.5. 1958, maki Ell-
ert Aðalgeir Hauks-
son, Sigvard Anton,
f. 30.4. 1963, maki Eygló Alda
Sigurðardóttir. Sigurður átti 26
barnabörn og 18 langafabörn.
Sigurður bjó í Götu, Holta-
hreppi, til 1. júní 1961 að hann
flytur til Grindavíkur. Þar vann
hann á ýmsum stöðum, bæði til
sjós og lands.
Útför Sigurðar fer fram frá
Grindavíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Elsku pabbi minn og tengdapabbi,
nú er þrautum þínum lokið. Þið
mamma fluttuð fyrir þremur mánuð-
um á Hrafnistu í Hafnarfírði. Þar
leið þér vel, hrósaðir starfsfólkinu og
allir voru svo góðir við ykkur.
Fyrir hálfum mánuði komst þú til
okkar í fjölskylduþorrablót, það voru
yndislegar stundir. Þú hafðir gaman
af söng, og varst hrókur alls fagnað-
ar í afmælum eða á ættarmótum, þá
söngst þú uppáhaldslagið þitt: „Þú
komst í hlaðið á hvítum hesti“, en þú
hafðir mikinn áhuga á hestum.
Eg gleymi því ekki hvað þú ljóm-
aðir þegar við systkinin og mamma
gáfum þér hest í afmælisgjöf. Það er
margs að minnast og margt er þér
að þakka.
Mætu stundanna minnist Mökk
mikið til saknaðar finn.
Á kvöldi þíns lífs, með kærri þökk
kveð ég þig pabbi minn.
(Sigvaldi Jónsson.)
Takk fyrir allar yndislegu stundirn-
ar sem við áttum saman. Þín mun
verða sárt saknað, heimsins besti
afí.
Nú finn ég angan laungu bleikra blóma,
borgimar hrundu sé við himin ljóma,
og heyri aftur fagra foma hljóma,
fmn um mig yl úr brjósti þínu streyma.
Eg man þig og mun þér aldrei gleyma
minning þín opnar gamla töfraheima.
Blessað sé nafn þitt bæði á himni
ogjörðu.
Brosin þín mig að betri manni gjörðu.
Brjóst þitt mér ennþá hvíld og
gleði veldur.
Þú varst mitt blóm, mín borg, mín
harpa og eldur.
(D. Stefánsson)
Ég votta aðstandendum þínum
mína dýpstu samúð.
Svana.
Elsku afi, nú er kallið komið og þú
hefur fengið hvíldina. Okkur syst-
urnar langar að kveðja þig með örfá-
um orðum og þakka kærlega fyrir
allar stundii-nar sem við áttum með
þér og ömmu.
Alltaf var jafngaman að koma tO
ykkar á Suðurvörina og það er skrít-
ið að hugsa til þess að við eigum
aldi-ei eftir að hitta þig aftur. Það
kemur upp í hugann, þegar við hugs-
um um þig, hvað þú varst alltaf mik-
ið fyrir hesta. Þú áttir nokkra hesta í
gegnum tíðina en minnisstæðastur
hjá okkur er nú samt hann Gjafar
sem þér þótti svo vænt um. Það er
gott til þess að hugsa að nú hafið þið
vinirnir hist á ný.
Veikindi voru búin að taka sinn
toll nú í seinni tíð en alltaf varst þú
rólegur yfír þessu öllu og aldrei
heyrðum við þig kveinka þér neitt
þótt þú værir mikið veikm’. Við vit-
um að þú ferð aldrei frá okkur því þú
ert orðinn hluti af okkur sem aldrei
hverfur og við gleymum þér aldrei,
elsku afi.
Elsku amma og við öll, missirinn
er mikill en við verðum að vera sterk
og hjálpa hvert öðru í gegnum sorg-
ina.
Björg, Sigríður og Kristín.
„Vildirðu aftur leggja leið um
lífs þíns æviferilinn
með þess gleði og þungu þrautir?"
þannig spyrð þú, vinur minn,
„með þess kapphlaup, strit og stríð og
stuttan, glaðan æskuleik,
með þess Ijóssins litadýrðir
logandi á himinkveik,
með þann tíma, er æskuástin
átti hjartans fagra draum,
áður en þinn móður mæddist
mótlætis í þungum straum
með þær sýnir villuvega, er
viðrast eins og þoka á braut,
með hinn bjarta morgundraum, er
milda rósailmsins naut,
þegar vængir flugs þíns fengu
fiðrildanna skrautið sitt,
er þú áttir ennþá vorsins
unga sveig um höfuð þitt?“
(Carsten Hauch.)
Elsku afí, það er ótrúlegt að ég
eigi aldrei eftir að sjá þig eða heyra í
þér aftur. Nú ertu þú kominn upp til
Guðs, og þar hefur verið tekið vel á
móti þér.
Elsku mamma, þú ert búin að
standa þig eins og hetja, annast
hann í veikindunum hans. Við biðjum
Guð um að styrkja þig á erfíðri
stimd.
Elsku pabbi minn, þakka þér fyrir
allai- sögurnar sem þú last fyrir okk-
ur systkinin á kvöldin þegar við vor-
um börn.
Þakka þér fyrir allt. Minning þín
lifir í hjörtum okkar.
Elín og Bjami.
Nú er Siggi afi dáinn eftir 61110
veikindi, hann sem alltaf var bros-
andi og góður við mig. Afí hlakkaði
mikið til að flytja á Hrafnistu í Hafn-
arfirði með ömmu minni en ekki var
hann þar lengi blessaður. Hestar,
söngur og rauði Skódinn hans afa
voru hans helstu áhugamál.
Ég vil þakka fyrir allar stundii-nar
sem ég fékk með afa mínum þótt
þær hefðu mátt vera miklu fleiri.
Megi Guð styi-kja elsku ömmu
mína og hans nánustu ættingja í
þessari miklu sorg.
Svo er því farið:
Sá er eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna sem hans sakna.
Þeir eru himnarnir honum yfir.
(Hannes Pétursson.)
Sólborg Osp.
Elsku, yndislegi afi minn.
I þessum fáu orðum vil ég minn-
ast þín. Ég gleymi aldrei hvað það
var gaman að koma til þín og ömmu.
A heimili ykkar ríkti alltaf gleði og
hlátur. Það var alltaf stutt í hlátuiy
inn og hlýja fallega brosið þitt. í
minningu minni lifir þessi fallega
mynd. Eftir að þið fluttuð í Hafnar-
fjörð varð ég þess aðnjótandi að eiga
fleiri stundir með þér og ömmu. Það
var ljúft að verða þess aðnjótandi að
geta faðmað þig, kysst og kvatt.
ARNAR ÞOR
ÓLAFÍUSON
+ Arnar Þór Ólaf-
íuson fæddist í
Reykjavík 27. októ-
ber 1992. Hann lést
á Barnaspítala
Hringsins 2. febr-
úar síðastiiðinn og
fór útför hans fram
frá Breiðholtskirkju
10. febrúar.
Arnar vinur minn, þú
ert farinn til guðs. Ég
veit ekki af hverju guð
vildi taka þig svona
fljótt frá okkur. En nú
getur þú leikið þér við englana.
Það var svo gaman á Eggertsgöt-
unni þar sem við áttum heima, þú á
neðri hæðinni og ég á efri. Ég man
hvað það var gaman að leika í litla
salnum, á ganginum og heima hjá
þér. Þú vai’st alltaf svo kátur og
glaður. í gegnum veikindi þín varst
þú alltaf svo duglegur og hélst góða
skapinu og lést ekkert hindra þig í
að gera allt eins og hinir krakkai-nir.
Ég var alltaf velkominn til þín og
voru mömmur okkar í mestu vand-
ræðum með að ná okkur í rúmið á
kvöldin því við vorum svo niður-
sokknir við leikina sem við vorum í.
Það var sko aldrei nein lognmolla í
kringum okkur. Við gerðum margt
skemmtilegt saman, t.d. fórum við í
húsdýragarðinn, fórum í sund og í
bíó. Það var líka mjög gaman þegar
við fórum að sjá Latabæ. Við horfð-
um oft á myndbandið og hlógum
mikið. Okkur fannst Halla hrekkju-
svín langskemmtilegust. Mömmur
okkar sáu til þess að við fengjum
ekki að taka upp ósiðina efth- henni.
Ég man eftir því þegar við ætluðum
að fara að smíða kofa
eina nóttina. Ég sofnaði
en þú komst um mið-
nætti upp til okkar og
sagðir við mömmu mína
að þú værir svo syfjað-
ur að þú vildir frekar
smíða kofann daginn
efth’.
Ég veit að mamma
þín á eftir að sakna þín
mikið. Ég á líka eftir að
sakna þín og ég mun
alltaf geyma minning-
una um þig í hjarta
mínu.
Þinn vinur
Benedikt.
Elsku fallegi engillinn okkar.
Þú litla hetja, sem gerðir lífíð lit-
skrúðugt, hvetjandi, fagurt og þakk-
lætisvert. Þú kenndir svo mörgum
mai’gt, ungum sem öldnum um
hreinleika, lífsgildi, baráttu og
hetjulund.
Élsku Arnar, nú falla mörg sorg-
artárin þó svo að við vitum að þú ert
kominn heim til himna, elsku vinur.
Þú hefur þau forréttindi að vera í
faðmi Drottins í hvíldinni og friðn-
um sem margir þrá, þar sem þú ert
umluktur kærleika og óendanlegri
elsku.
Þú komst í heiminn og kenndir
fólki að lífíð gengur ekki út á pen-
inga, græðgi, hroka og sjálfsvor-
kunn. Þú lýstir upp hvai’ sem þú
fórst og fólk fylltist þakklætí, sekt-
ai’kennd og skömm í senn yfir því
hvað því fínnst allt sjálfsagt.
Elsku vinur, við söknum þín sárt
en þú ert á besta stað sem hægt er
að hugsa sér. Það eru ekki til jarð-
Ég þakka þér fyrir okkar sam-
verustundir.
Elsku amma, Guð styrki þig.
Jóna Björk.
í dag kveð ég þig elsku afi. Þótt
það hafí verið sárt að horfa á þig
kveðja, þá fannst mér það vera falleg
stund. Amma hélt utan um þig og
börnin þín héldu í hendur þínar. Er
hægt að óska sér fallegri kveðju-
stundar? Þessa mynd varðveiti ég
vel. Þú varst yndislegur maður, svo
góður og hlýr. Missir ömmu og okk-
ai’ allra er mikill. Ég veit að þú dáð-
ist að ömmu eins og við öll. Styrkur-
inn, sem hún hefur, veit ég ekki
hvaðan kemur. Ég á margar fallegai’
minningar um þig, hvort sem var á
Suður-Vör 6, Þrastarskógi, Laugar-
landi eða Hrafnistu í Hafnarfirði,
þær geymi ég vel. Þú valdir góðan
stað fyrir kveðjustund þína, Hrafn-
istu. Starfsfólkið er alveg yndislegt
og ég veit að það hjálpaði ömmu
mikið.
Elsku afi, ég þakka þér allt og bið
Guð að geyma þig. Falleg minning
um þig er Ijós í lífi okkar. Þér gleymi
ég aldrei. Élsku amma mín, ég votta
þér mína dýpstu samúð og bið Guð
að hjálpa þér í þinni miklu sorg.
Margt er þaá, margt er það,
sem minningarnar vekur,
og þær eru það eina,
sem enginn frá mér tekur.
(Davíð Stefánsson)
Gerða Kr. Hammer.
Þegar ég sest niður til að skrifa
minningargrein um Sigurð bróður
minn koma mér í hug ljóðlínur úr
ljóði eftir Guðmund Daníelsson frá
Guttormshaga; „Það hópuðust fram í
huga mínum helgar minningar",
þegar hann ungur maður horfði til
baka, til bernsku- og æskuáranna.
Það var gaman að vera barn og
unglingur í Marteinstunguhverfmu á
fyrri hluta 20 aldarinnar. Það var
ýmislegt þar sem þeir éinir njóta
sem eru í mestu umferðinni. Hann
varð fljótt stór í sínum augum þótt
hann væri ekki hár í lofti eftir aldri.
Hestar urðu fljótt áhugaefni hjá
honum og var hann ekki gamall
þegar hann fór að fara á hestbak.
Hann var fljótur að komast að því að
nesk orð yfír þig bara himnesk, já,
það mega margir fara að hugsa um
að lífið og heilsan eru ekki sjálfsögð.
Það sem þú barðist í sakleysi þínu
við þennan banvæna sjúkdóm og
vannst hverja glímuna á fætur
annarri öllum til undrunar. Þú varst
sérstaklega skemmtilegur lítill mað-
ur. Þú varst forvitinn, fyndinn og vel
gefinn, við söknum allra spurning-
anna og hvað þú hafðir skemmtileg-
an orðaforða.
Elsku Arnar, við munum sakna
þín sái’t og aldrei gleyma þér. Þú lif-
ir í minningu okkar, elsku vinurinn.
Blessuð sé minning þín.
Elsku Óla, við vottum þér okkar
dýpstu samúð eftfr allai’ þessar
raunir og dáumst að öllum styrkn-
um sem þú sýndfr og hvað þú
elskaðir Arnar í öllum hans erfið-
leikum.
Við vottum öllum aðstandendum
Arnars litla okkai’ dýpstu samúð.
Hvíl í friði í faðmi drottins.
Birgitta og Ellen.
Vertu sæl, vor litla, hvíta lilja
lögð í jörðu með himnafóður vilja,
leyst frá lífi nauða
ljúf og björt í dauða
lést þú eftir litla rúmið auða.
Vertu sæl, vor litla ljúfan blíða,
lof sé guði, búin ertu’ að stríða.
Upp til sælu sala
saklaust bam án dvala.
Lærðu ung við engla Guðs að tala.
(M. Joch.)
Elsku Arnar, okkur langar með
nokkrum orðum að minnast þín. Þú
varst alveg einstakur drengur. Allar
skemmtilegu spurningarnar þínar
væru nógar í heilt ritsafn og svo
hafðirðu alltaf svör á reiðum hönd-
um á móti. Það er ekki hægt að tala
um þig án þess að minnast á áhuga
þinn á dýrum, dráttarvélum og öllu
sem tengdist sveitinni. En sveitin
var þitt líf og yndi. Og að fylgjast
það var gaman að komast á hestbak
og duglegur að handsama hross þótt
stygg væni. Hann var varla búinn að
slíta bamsskónum þegar hann fór að
temja og með aldrinum varð hann
mjög góður tamningamaður. Dreng-
imir í hverfinu brölluðu margt
saman. Eitt sem vakti áhuga þeirra
var sundlaugin, þeir notuðu hana vel
og það má segja að þefr væru sínir
eigin sundkennarar. Þau vora mörg
áhugamálin, skautamir voru notaðir
en nægur var ísinn það er að segja
skautasvellin. Þau voru mikið notuð í
rökkrinu þegar gott var veður, það
var svo komið saman á hól einum
milli bæjanna og lagið tekið í enda
skautaferðanna. Siggi var söng-
maður góður, enda mikið söngfólk í
báðum ættum. Siggi lagði gjörva
hönd á margt, hann vann bæði til v
sjós og lands. Þegai’ vélaöldin rann
upp vann hann á jarðýtu í nokkur ár.
Siggi var hagur í höndum og kom
það sér vel. að kunna að reka nagla,
hann var enginn klaufi. Enda einn af
þeim sem fengu æfinguna í
Bretavinnunni í þá tíð.
Hann smíðaði hluti til jólagjafa
handa börnum sínum sjö og handa
börnum mínum líka, hjólbörur,
traktora og bíla, eins dúkkurúm, og
Gerða saumaði rámfötin. Mín börn
voru aldrei sett hjá. Þeim gekk það
vel, þar var um góða samvinnu að
ræða. Siggi var öllum góður, ekki
síst þeim sem voru orkuhtlir og
minna máttu sín. Ég á Sigga margt
að þakka, við Sveinn minn vorum ein
af þeim orkulitlu. Siggi minn, ég
þakka þér fyrir margvíslega hjálp og
bið góðan Guð að blessa þér allan
þinn góða hug sem mín fjölskylda
naut frá þér og þínum. Ég bið
fjölskyldunni blessunar Guðs og bið
hann að styrkja þau öll og blessa.
Far þú í friði, friður guðs, þig blessi.
Nú kveð ég þig með tveim stuttum
bænaversum:
0, kristur send mér kærleiks ljós
sem kveikir friðar eld,
er búið fær í brjósti mér
bjartframáævikveld.
0, drottinn þú sem þekkir allt
um þrautir sérhvers manns,
ó, búðu vel um brotin mín
með birtu kærleikans.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Árbjörg.
með þér heima á Lækjarbakka hjá
afa og ömmu var hrein unun. Kyrr-
staða var ekki til hjá þér. Það var
alltaf nóg að gera. Þú fórst að vitja
um netin með afa út í Ós, upp á
Heiðarvatn að veiða á stöng, hlaupa
um með hundinum þínum, upp í
dráttarvél með afa að skreppa út á
Mýri. Það mátti ekki stoppa. Kraft-
urinn þinn virstist vera óþrjótandi
og það var með ólíkindum hvað þú
varst duglegur þótt þú værir orðinn
veikur.
Elsku Ólafía, það er ekki hægt
annað en dást að dugnaði þínum á
þessum tæpu tveimur árum sem
hann Arnar er búinn að vera veikur.
Allir aðstandendur, megi Guð
styrkja ykkur í sorginni, en eftir sit-
ur minningin um yndislegan lítinn
dreng sem við eigum aldrei eftfr að
gleyma.
Fjóla , Birgir, Anna Stína, Ingi,
Bóel Hörn og litli Birgir.
Vertu yfir og allt um kring,
með eilífri blessun þinni.
Sitji pðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Vertu sæll kæri vinur, ég mun
sakna þín mjög mikið og ég mun
aldrei gleyma þér.
Við töluðum oft saman um eitt-
hvað skemmtilegt og það var margt
sem við ætluðum að gera. Eins og
ferðin sem við ætluðum á kassabíln-
um sem við ætluðum að smíða með
Sveini vini okkar. Á honum ætluðum
við út að Hvammsá og gista þar eina
nótt í tjaldi, við ætluðum að veiða sil- “U-
ung og borða hann, við ætluðum að
vaka fram eftir, kveikja varðeld og
syngja. Við fórum aldrei í ferðina, en
ég fer í hana í huganum þegar ég
minnist þín.
Ég votta foreldrum þínum og öðr-
um vandamönnum samúð mína.
Þín vinkona
Diljá Ösp Njarðardóttir. S