Skírnir - 01.01.1856, Blaðsíða 81

Spann.
FEÉTTIR.
83
Bllum dómum til páfa úrskurBar. — Nú eru ab nýju kviknabar deilur
um klerkajar&irnar. Spánverjar eru enn næstum gjaldþrota og líta
Bfundaraugum til biskupa sinna og klerka; Espartero er aptur kom-
inn til valda, og hann er allmikill prestahatari, síBan hann var settur
til læríngar í múnkaklaustri nokkru í úngdæmi sínu. A þínginu
stakk þíngmabur nokkur, Olozaga aö nafni, upp á svo látandi grein:
uAllt opinbert vald er í höndum þjóbarinnar, því hún hefir eiginlega
öll yfirrábin; þjó&in tekur því aÖ sér, aö halda uppi hinni rómversku
katólsku trú; en engan spánskan mann né útlendínga má skylda
til ab gjöra grein fyrir sannfæríngu sinni í trúarefnum, ef hann aö-
hefst ekkert þaö sem gagnstætt er kristnisiöunum”. Uppástúnga
þessi var samþykkt meö 100 atkvæöum gegn 52. Gjaldkeri ríkisins
kom sfóan meÖ þaö ráö, aö selja skyldi allar prestjaröir; þær voru
virtar á 625 miljónir rjála; andviröiö skyldi hverfa í fjárhirzlu ríkis-
ins, en aptur skyldi prestum og kirkjum goldiö , til uppheldis og
uppihalds, 3 af hundraÖi í leigur af matsveröinu. þíngiö féllst á
frumvarpiö meÖ miklum aflsmun. Nú var fariÖ aÖ selja í ágúst-
mánuöi; en þá risu erkibiskupar og biskupar upp og vörbu mönnum
páfalýritti lönd þau ab selja, er hinn helgi faöir haföi ánafnaö
þeim, og sem um haföi veriö áÖur samiö; en er þaÖ tjáöi ekki,
stefndu hiskupar stjórninni í guÖsdóm, lýstu banni yfir öllum þeim,
er viöriönir voru þessi mál, og kölluöu drottníngu og ráögjafa
hennar „ræníngja og afbrotamenn móti öllum Guös og mannalögum”.
Voru þá nokkrir erkibiskupar og biskupar teknir höndum, en
BÖrum gefnar drjúgar áminníngar, en salan fór fram. Klerkar gjörÖu
allt sem í þeirra valdi stóö til aö hindra söluna, daginn sem byrjaö
var aö selja jaröirnar á uppboösþíngi í Mabríö, þá æstu klerkar
upp borgarmúginn, svo aö lág viö upphlaupi. A uppstigníngardaginn
varÖ sá atburÖur, aö róöa ein í MaöríÖ ranghvolfÖi í sér augunum;
klerkarnir sögöu aö þetta væri reiöimark Drottins, því honum
gremdist aö vita til þess, aÖ nú ætti aÖ selja jaröir kristilegrar
kirkju, borgarmúgurinn dreif aÖ, og öllum sýndist eins ogprestunum;
sumir sögÖu, aÖ auöséö væri, aÖ róöan þyldi einhverja mikla ofraun,
því hún væri öll lööursveitt, og hver sýndi öÖrum svitann á vasa-
klút sínum, er þeir struku á líkneskiÖ. Varö af þessu mikill ys
og þys, og múgurinn æpti, aö hengja skyldi alla villumenn, er