Skírnir - 01.01.1871, Blaðsíða 32

32
INNGANGUB.
skyldu og sóma, er vjer nú heitum á þessa krapta fólksins til a8
verja frelsi vort og forræbi". Hann minnist síSan á málavöxtu
og segir, aS stjórn Frakkakeisara hafi auSsælega leitaS hjer
færis, en haft þá aSferS viS, sem lengi hafi eigi fundizt dæmi til
í viðskiptum rikjanna, þó til líks mætti rekja í sögu sumra frakk-
neskra höfSingja, er sízt hafi hirt um aS þyrma griSum og vel-
farnan þjóSanna; hún hafi strax fundiS nýja átyllu, er aSalefni
misklíSanua var horfiS, og látiS varSa stríS, ef eigi yrSi vel viS
hrugSizt. „Hafi þýzkaland", segir hann, „þolaS fyrr slíkt ofbeldi
gegn rjetti sínum og virSingu, þá bar þaS til, aS þaS var á
sundrungu og kenndi eigi krapta sína. En nú — eptir þaS aS
einingarböndin, sem þjóSverjar undu þáttu til í frelsisstríSunum,
eru orSin traust fyrir samneyti allsberjar laga og fyrir þjóSlega
samvitund í andlegum efnum; nú, er þau halda kj'nflokkum
þýzkalands æ betur og betur saman til bróSernis — nú, er land-
vörnum þýzkalands er svo komiS, aS hvergi er hliS á fyrir þá,
er á leita — nú hefir þaS bæSi vilja og þrek til aS reka af
höndum sjer ný ofbeldistilræSi af hálfu Frakklands. þaS er ekki
af neinu drambi, aS jeg læt mjer slík orS um munn fara. Stýr-
endur bandaríkjanna eru sams hugar og eg sjálfur, og haga ráSum
sínum meS fullu trausti til þess drottins, er sigrinum ræSur.
Yjer höfum til fulls og Ijóslega sjeS, hvern ábyrgSarhluta sá ber
fyrir guSi og mönnum, er leiSir tvær stórþjóSir, sem byggja miS-
bik NorSurálfunnar, saman í eySileggjandi styrjöld, og þó er
báSum friSurinn kærstur. Hin þýzka og hin frakkneska þjóS
eru báSar til jafns aSnjótandi þeirrar blessunar, er leiSir af
kristnum siSum og vaxandi velmegan, og því eru þær og kall-
aSar til aS þreyta annaS heillavænlegra raeS sjer, en hinar blóS-
ungu íþróttir bardaganna. Allt fyrir þaS hafa stýrendur Frakk-
lands kunnaS lag til aS villa sjónir fyrir grönnum vorum, $em
bæSi eru vandir aS virSingu sinni og hvatfærir, ef þeim þykir
sjer misboSiS, og til aS víkja skapi þeirra í þá stefnu,
sem þessum mönnum þykir samfelldust eigin hagsmunum og
óskum. því sannfærSari sem stjórnendur bandaríkjanna eru um
þaS, aS þeir hafa leitaS alls í, er heiSur og virSing þeirra leyfSi,
til aS halda friSinum óröskuSum, og því ljósara sem þaS hlýtur