Skírnir - 01.01.1907, Blaðsíða 90

■80
Ritdómar.
heiminum, meira en nokkur annar íslendingur fyr eða síðar. Hanu
hefir komið mönnum í kynui við heilan fjölda af útlendum smill-
ingum, sem menn annars hefðu lítið haft af að segja. Með sýnis-
hornum af ljóðum þeirra í leikandi lipurri þýðingu hefir hann
vakið löngun manna til að kynnast þeim nanar. A þennan hátt
hefir tungumálaþekkingu margra manna verið beint á rétta leið að
andlegum auðsöfnum. Enginn fær yfir það litið, hve mikil og ágæt-
áhrif það kann að hafa haft á bókmentir vorar og hafa framvegis.
Auk þess eru sumar þýðingarnar slík meistaraverk, að þær
eru tungu vorri til hins mesta sóma. Sem dæmi má nefna hina
ágætu þýðingu af »Manfred« Byrons, sern flestu tekur fram, sem
eg þekki af því tægi. Af því eg geri ráð fyrir, að mikill þorri af
lesendum Skírnis geti notið samanburðarins, set eg liér ofurlítið
sýnishorn af því, hvernig Matthías hefir tekist við einhvern örð-
ugasta kaflann í því ljóðaverki :
Byron lætur andana í höll Arimans syngja :
»Hail to olir Master! — Prince of Earth aud Air!
Who walks the clouds and waters — in his hand
The sceptre of the elements, which tear
Themselves to chaos at his high command!
He breatheth — and a tempest shakes the sea;
He speaketh — and he clouds reply in thunder;
He gazeth -— from his glance the sunbeams flee,
He moveth — earthquakes rend the world asunder«.
Þetta þýðir Matthías þannig:
»Heill drotni vorum, herra lofts og láðs,
sem leiftri fljótar stiklar höf og ský!
011 skepnan fyrir makt hans mikla ráðs
sem mo!d í stormi hverfist duftið í.
Hann andar — hafið truflar tryltur gnýr,
hann talar — pruman dunar reið í skýjum;
hann horfir hvast — og lieilög sólin flýr,
hann hreyfist — jörðin gýs upp logasíumn.
Bágt á eg með að skilja það, að slík þýðing sem þessi firnist
meðan íslenzk tunga er til.