Skírnir - 01.01.1907, Blaðsíða 74

74
Kormakur og Steingerður.
oft hefi eg hingað mínar komur lagðar«. Nú biður Steingerður
Kormak stunda til föður hennar og fyrir sakir Steingerðar gaf
Kormakur Þorkeli góðar gjafir. Eftir þetta eiga margir menn hlut
í, og þar kom um síðir, að Kormakur bað Steingerðar og var hún
honum föstnuð og ákveðin brullaupsstefna og stendur nú kyrt um
hríö. Nú fara orð í milli þeirra og verða í nokkrar greinir um
fjárfar, og svo veik við breytilega, að síöan þessum ráðum var
ráðið fanst Kormaki fátt um. — Sagan segir, að það var fyrir þá
sök, að Þórveig seiddi til að þau skyldi eigi njótast mega. — Kor-
makur sækir eigi brullaupið eftir því sem ákveðið var og leið fram
stundin. Þetta þykir frændum Steingerðar óvirðing, er haun bregð-
ur þessum ráðahag, og leita sér ráðs.
Verður það úr að Þorkell giftir dóttur sína í skyndi manni sem
Bersi hét. Hann bjó vestur í Saurbæ i Dalas/slu. Bersi var auðugur
maður og góður drengur, mikill fyrir sór, vígamaSur og hólmgöngu-
maður. Hann var þá ekkjumaSur. Þetta var mjög gert í móti
vilja Steingerðar. Engar fregnir fóru af brúðkaupinu fyr en það
var gengið um garð. Steingerður sendi mann á fund Kormaks, en
sendimanni var tvívegis snúið aftur. Kíður nú Bersi með Stein-
gerði, en sendimaðnr fer og segir Kormalti tíðindin. Kormakur
hlóð vegg og barði með hnyðju. Hann brást við skjótt, tekur hest
sinn og vopn og söðulreíði. Þorgils bróðir hans spyr: »Hvað
skaltu nú bróðir ?« Kormakur kvað vísu :
Brátt hefir Bersi sótta —
beiSir hana á reiSa
Valkjósanda at vísu
víus*) — heitkonu mína
þás unni mér manna
— mist hefik fljóðs ens tvista —
þá kystak mey mjóva —
mest — dag Iengi flestan. —
Þorgils mælti: »Óvarleg för er þetta, því að Bersi mun kominn
til heimilis áður þór finnist, en fara mun eg með þér«. Kormakur
kvaSst fara skyldu og bi'ða eugis manns; stígur þegar á hest sinn
pg hleypti alt það er haun fekk. Þorgils fær sór brátt manna,
’) Valkjósandi = Oðinn; Oðins vín = skáldskapur; Valkjósanda
víns heiðir = skáld. Skáldið á sannarlega að láta hana riða með sér,
nema hana á hrott. (Bugge).