Skírnir - 01.04.1907, Side 88

184
Frá skóginum.
Oft í skógnum er mér því
Eíns og ég á græðibletti
Afa mínum aðra hönd,
Aðra barns míns barni rétti.
Og þá planta í fold eg fer,
Finn eg hjartað berjast tíðar
Og af hrærðri önd þá bið,
Er eg hugsa um tímann síðar:
’Ungu smátré! annist guð
Yðar vöxt og þróun tryggi;
Rísið hátt, svo græna, grund
Greinarjáfrið yfirskyggi!
Og um þessa vengis vé
Verði af yður skjól, sem hlúi,.
Og und krónum yðar rótt
Ottinn guðs og frelsið búi!
Og þér bura burir þá
Rið eg megið hugboð finna
Arnaðs þess, er þyl eg með
Þökk í dag til feðra minnalV
Halur fyrir hærum grár
Helgu lauk svo bænar-orði,
Sjáandinn, í einu er
Aftur og fram í tímann horfði
Blessandi’ yfir barnung tré
Breiddi hendur fóstrinn vitur,
En um laufskóg liðnum frá
Leið, sem kveðja, hægur þytur.
Stge. Th-