Skírnir - 01.12.1915, Qupperneq 63

Talað á milli hjóna.
399'
»Prestlega talað? Prestlega? Við prestarnir eigum
að setja ofan í við þá, sem skeyta hvorki um guðs né
manna lög, og það skaltu vita, að þarna verður þú að
sitja eins og seppi á haug, þangað til eg er búinn að
hreinsa verstu dordinglana úr hausnum á þér«.
»Hvað — hérna — «.
»Haltu þér saman! Þú lætur þér detta það í hug,
þrjóturinn þinn, að þú eigir að tala hér, en það er mis-
skilningur. Þú heldur að þór sé leyfilegt að fara með
konuna þína eins og ambátt, þrælka hana, skamma og
græta; það er líka misskilningur. Og svo ertu sú gunga,
sú bölvuð heybrók, að þú felur þig heila kvöldvöku í
þeirri von að komast hjá réttlátum áminningum mínum.
En þú ferð ekki i kringum mig; eg veit við hvern eg á,
þar sem þú ert; mér er fullkunnugt urn allan þinn æfi-
feril og þú skalt komast að raun um að það er eg, sem
set þér boðorðin hér eftir«, og síra Jósef hvesti á hann
augun og ræskti sig.
»En, — síra Jósef, eg — — «.
»Ekkert ,enM Þú átt að þegja. Þú skalt vita það,
að mér dylst ekkert, eg veit það eins vel og þú, að þú
hefir vélað stúlku-aumingja og mútað henni með pening-
um til að klessa þínum eigin krökkum á dauðan mann,
og svo lætur þú hreppinn sjá um meðgjöfina. Fallegt
athæfi!«.
Ólafur tók kipp og náfölnaði. Síra Jósef sá að nú
hafði hann yfirtökin og að það var um að gera að fylgja
fast eftir bragðinu.
»Þetta er svívirðilegur glæpur og ekki þolandi i
kristnum söfnuði, enda skaltu nú verða að bera ábyrgð
athafna þinna. Eiginkonu þinni og barni þínu ertu vond-
ur, þú vanrækir allar skyldur við þau, rétt eins og við
er að búast af öðrum eins kurf og þér, og þegar þú veizt
að eg á að koma hingað til þess að laga þig til, þá kórón-
ar þú alt með því að tala í minn garð ósæmileg orð, sem
varða við lög«.
Síra Jósef þagnaði og horfði beint framan i Ólaf, sem