Alþýðublaðið - 28.11.1962, Blaðsíða 12

1
1
TRÚSPEKINGAR í Jahure Bahru, en sá stað
ur er sunnarlega í ríkinu Johore í Singapoore
hafa orðið að reka anda nokkra sem voru fam-
ir að láta heldur dólgslega — út úr tréi sem vex í
námunda við stúlknaskóla. Stúlkurnar sögðust
hafa orðið fyrir miklum ágangi af völdum and-
anna. M. a. sagði ein þeirra frá því að andarn-
ir hefðu neytt sig til að klifra upp í tréð. Tvær
skólasystur hennar voru vitni að þessum ógn-
vegjandi atburði. Annar enn hræðilegri atburð
ur átti sér stað er stúlkumar ætluðu að fara
að hátta eitt kvöldið. Sáu þær þá andana Ijós-
lifandi í trénu gónandi inn um gluggann. Mikill
ótti greip um sig meðal stúlknanna og varð að
loka skólanum. Síðan voru trúspekingar fengn-
ir til að hrekja andana úr trénu sem síðan var
fellt.
I
Þetta er sorglegt með svona fiktara. Einn aðeins notar augun.
að beita byssunni. Taktu band og bittu þá,
jnaður ræður við fimm þeirra . . . ef hann Annars ætlaði ég að losna við að þurfa Carmen!
i
'1 *
Rússstsskt ævintýri
eftir D. Namin-Sibiryak
Donni, Hvellur og Jónas
Þeir komu þessu öllu a£ stað. Þeir örguðu og görg-
uðu og vöktu allra athygli.
— Hvor þeirra hefur rétt fyrir sér? Hvorugur.
Þið eruð báðir sekir, þú Danni og þú, Hvellur. Þið
eruð báðir sekir. Ég ætla að refsa ykkur háðum að-
eins til að kenna ykkur. Takizt í hendur og sættist
strax, — heyrið þið það!
— Já, já, hrópuðu fuglarnir og fiskarnir. Láttu
þá sættast.
— Litli sendillinn, sem erfiðaði svo mikið til
að ná orminum fær nokkra brauðbita hjá mér, hélt
Jónas áfram. Það samþykkja allir, er ekki svo?
„Jú, jú,“ hrópuðu fuglarnir og fiskamir í kór.
Jónas ætlaði að grípa brauðhleifinn, — en hann
var þá horfinn. Hvellur hafði flogið burt með hann.
„Ræningi“, hrópuðu fuglarnir og fiskamir
reiðilega.
Og þeir flugu allir á eftir. þjófinum. Brauðhíeif-
urinn var stór og þungur og Hvellur gat ekki flog
ið langt með hann. Flokkurinn náði honum yfir
ánni og síórir og smáir fuglár þustu að honum.
Það varð ægilegur hávaði. Og svo fóru þeir að toga
í brauðið, molar duttu í áná og brátt datt sjálfur
hleifurinn einnig í vatnið. Fiskamir þustu að hon-
um og nú fóru fuglarnir og íiskarnir að rífast um
brauðið. Þeir toguðust á og.rifu í það þar til það
Unglingasagan:
BARN LANÐA-
MÆRANNA
eru allir mjösr góðir mér. Éff
fer brátt héðan. Ef til vill
var ekki nauðsynlegí að hafa
fyrstu setningar bréfsins
með en mér fannst rétt að
láta þær fylgja.
Með vinsemd og virðingu
Ricardo Mancos
Frú Ranger hélt bréfinu
á lofti. „Ég skil þetta ekki,“
sagði hún.
„Og ekki ég,“ sagði eigin
maður hennar.
Maud Ranger reis á fætur
„Ég skil það“, sagði Iiún
„Og hvað skilur þú, barn,“
spurði frænka hennar harð
neskjulega.
„Ég skil að Ricardo Man
cos er heiðursmaður."
„Vitleysa,“ sagði frænka
hennar. „Þú veizt ekkert um
hann.“
Maud Ranger stappaði nið
ur fætinum. „Allt verður
saurugt ef þú handleikur
það,“ sagði hún. „Fyrir-
gefðu Thedora frænka en
ég þoli þetta ekki lengur.
Hvernig getur nokkur maður
reynst betur? Ilann er hetja
Hann fer í gin óvættarhmir
fyrir beiðni stúlku sem
hann þekkir naumast. Mín
vegna og ævintýrsins vegna
til aö framfylgja réttlætinu,
og — ég hef aldrei vitað
noklturn mann haga sér
jafn drengmannlega, Aldrei.
Þið ekki heldur. Viðurkennið
þið það bara.“
„Vitleysa,“ sagði frú Rang
er.
En eiginmaður hennar
greip fram í fyrir henni:
„Ég er Maud sammála. Ef
allt er eins og það viröist
vera er drengurinn hctja og
jafn heiðarlegur og hægt er
að vera. Ég verð að játa að
ég er sem lamaður. Þetta
líkist mest ævintýri."
„Þakka þér fyrir,“ veinaði
stúlkan. „Það gleður mig
að einhver annar skilur
Ég — ég ætla að skrifa hon-
um núna.“
„Maud, Maud,“ sagði
frænka hennar. „Bíddu
þangað til að þú hefur jafn
að þig ögn. Segðu ekkert
sem þú getur ekki staðið
við.“
Tár geðshræringarinnar
voru í augum stúlkunnar.
„Ég bíð ekki. Ég vil að
hann viti nákvæmlega-hvern
ig mér líður.“
„Heldurðu að hann kærí
sig um það?“ spurði frænka
hennar. „Þetta bréf er kulda
legt.“
„Heldurðu að ég ætli að
lienda mér í faðm hans,“
öskraði Maud og þaut út úr
herberginu.
„Þetta er svei mér alvar-
legt," sagði frú Ranger.
„lleyrðu mig nú Theo-
dora“ sagði eiginmaður henn
ar alvarlcga. „Ég veit hvað
þér finnst. En sannleikurinn
-er sú að þú myndir aldrei
samþykkja annan mann en
n 28. nóv. 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ