Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1886, Side 153

153
lesa framhaldandi, óvægar ákærur gegn heilum ílokk-
um manna, og synja þeim færis til að réttlæta
sig?
Nýr flokkur blaða hefur risið upp hér á landi,
sem stundum kallast skildingsblöð og ætluð eru handa
fátæklingum, sem ekki geta keypt hin dýrari. Um-
hyggja min fyrir verkmannastéttinni fékk mig eitt sinn
til að kaupa eitt af þeim, og sá eg mér til ánægju að
þar skorti ekki nytsöm umtalsefni. En tvennt vakti
mér samt óánægju. Innan um auglýsingarnar var mjög
títt að sjá þau læknismeðöl boðin til sölu, sem seljend-
ur kalla allra meina bót; og þegar eg minntist þess,
að aleiga verkmannsins er heilsa hans, gat það ekki
annað en hryggt mig, að svo fastlega er leitað við að
ginna hann til að nota þær vörur, sem eg hygg hent-
ari til að eyðileggja en endurbæta heilsufar manns.
Mér varð einnig illa við, er eg las um sakaprófin við
lögregludómana. Um þau var ritað með því orðfæri,
sóm lagað var eptir hinum lægstu sálum, og í því
skyni að henda gaman að hinni sárustu og dýpstu
niðurlægingu mannlifsins. Færu fréttablöð auðmann-
anna að henda gys og gaman að afbrotum og óláni
fátæklinganna, mundi óðara hafið hróp mikið í móti
þeim, og þó að maklegleikum. En er þó ekki hitt
enn verra, að fátæku stéttirnar sjálfar skuli nota til at-
hláturs og leikfangs sína eigin niðurlæging, glæpi,
kvalir, refsingar sinna eigin bræðra, þeirra, sem dæmd-
ir eru til að bera með sjálfum þeim lífsins þyngstu
byrðar, en hafa fallið flatir fyrir freistingum fátæktar-
innar? Förum þá heldur til spítalanna og hlæjum
þar að sárum og sinateygjum sjúklinganna eða órum
vitfirringanna, en að skemta oss við dýrsæði manna
og djöfullegar ástriður, sem draga hinn seka ekki að
eins í hegningar prísund mannlegra laga, heldur og
vekja misþóknun Drottins, og leiða yfir sakamanninn