Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1896, Blaðsíða 155

156
þó nokkuð ljósbrend, þá möluð og mjölið geimt i
leirkrukku með loki ifir. Þikir þetta vera góður og
nærandi kaffidrígir, eflaust bæði hollari og miklu
ódírari enn hið svonefnda »exportkaffi«. Oss er það
innan handar að búa sjáifir til með litlum kostnaði
allan þann kaffidrígi, sem vjer þurfum að brúka,
og spara með því first og fremst þriðjung af hinum
tilfinnanlega kaffitolli og þar næst allan þann ágóða,
sem hin þiska verksmiðja hefur af því að sel]a oss
»exportkaffi«. Nú sem stendur eiðum vjer hjer um
t>il 100 þúsundum króna á hverju ári f exportkaffi,
eða rjett að kalla l1/* krónu á hvert manns barn,
og er það ljóti skatturinn, einkum þegar þess er
gætt, að oss er f sjálfs vald sett, að komast hjá
honum að mestu leiti. Ásgeir hjeraðslæknir Blöndal
hefur skrifað um þetta góða grein í ísafold XIX,
47. blað.
Óbrent (»grænt«) kaffi er ekki haft til annars
«nn lækninga. Hefur það áður þótt gott giktarmeðal.
Skal þá taka 25 grömm (= 5 kvint) af kaffibaunum,
leggja þær í bleiti í einu glasi eða bolla af köldu
vatni að kvöldi dags og drekka vatnið að morgni,
þegar maður vaknar. Annars er kaffi ekki brúkað
öðru vísi enn brent og malað.
Hjer á landi er kaffið víðast hvar brent í potti.
Sumstaðar mun þó vera brent f kaffibrennirum, eins
og tíðkast erlendis. Eru þeir f lögun eins og sí-
valningur eða kúla, sem má snúa um möndul, og
á möndlinum eru spaðar til að hræra f kaffinu. Er
þessu síðan snúið ifir eldi. Bestir þikja þeir kaffi-
brennirar, sem eru svo gerðir, að innan í sívaln-
ingnum er annar sívalningur, fljettaður úr járnvfr
einsó’og smáriðið net, með svo litlum möskvum, að
kaffibaunirnar komast ekki f gegnum þá. Verður