Alþýðublaðið - 11.06.1964, Qupperneq 15

mest fangelsishliði, og við geng-
um út á götuna.
Við svipuðumst um eftir leigu-
bifreið.. Skyndilega sáum við
hvar maður nokkur kom þjót-
andi. Honum tókst með naum-
indum að víkja sér undan bif-
reið, sem ók með miklum hraða
eftir götunni, og liann hafnaði
við fætur okkar á gangstéttinni.
Þetta var Eddie Troth, og hann
var mjög áhyggjufullur á svip.
— Hafið þið séð Gerald, spurði
liann.
Við svöruðum því bæði neit-
andi.
Leiksviðsstjórinn minn sagði
okkur, að hann hefði setið ásamt
Gerald á Sardot og snætt brauð-
samloku. En skvndilega hafði
Gerald stokkið á fætur og þotið
burtu.
— Alveg éins og hann hefði
séð draug, sagði Eddie og brosti.
— Mér þætti gaman að vita . . .
Hann þacnaði og leit frá mér á
Iris. — Úr því að við minnumst
á draug. Hvað í fjandanum er
að yltkur? Þið virðist bæði vera
í uppnámi.
Eddie hafði verið leiksviðs-
stjóri hjá mér, alveg frá því að
liann hætti að nudda á Thespis
sjúkrahúsinu. Hann var mín
hægri hönd. Þess vegna sagði ég
honum frá því, er skeð hafði. '
Hann staðfesti að bæði spegill-
inn inni í ldefa Wesslers og rúð-
an í ganginum hefðu verið óbrot-
in, þegar hann yfirgaf leikhúsið.
Hann starði undrandi á mig, en
blístraði síðan.
— Þetta er nú það versta . . .
sagði hann.
— Já, það er orð að sönnu,
svaraði ég beizkleea. Ég veifaði
í leigubifreið, ýtti íris inn í hana
og stökk sjálfur inn á eftir lienni.
Eddie- stóð eftir á gangstéttinni
i þungum þönkum.
' — Peter, það er dálítið, sem
ég er að velta fyrir mér, sagði
Iris. — Ef Lillian var kona hús-
varð.arins, og Cromstock ábyrg-
ur fyrir dauða hennar, þá er
kannske ekki ólíklegt, að hús-
vörðurinn . . .
— Hlustaðu nú á mig, sagði
ég. — Viltu gera mér greiða?
— Já, svaraði íris.
— Mig langar til að biðja þig
að leyfa Lillian að hvíla í friði
í gröf sinni fyrst um sinn. Við
skulum ekki eyðileggja þetta
kvöld meira en orðið er.
Ég beygði mig niður að henni
og þrýsti kossi á lieitar varir
hennar. — Ég elska þig, sagði ég.
Ég tók þetta ef til vili alvar-
legar en ástæða var til. Ennþá
var engin ástæða til að ætla, að
vinna mín yrði eyðilögð. En ég
var jú ekki annað en fyrrverandi
drykkjumaður í afvötnun. Og
engir í heiminum eiga jafn auð-
velt með að sökkva niður í svart-
asta þunglyndi og drykkjumenn
í afvötnun.
Eg hafði neytt áfengis stanz-
laust allan sólarhringinn í tvö
ár, eftir hina hræðilegu nótt í
1 ‘Ashbrookleikhúsinu, þegar kon-
an mín lokaðist inni í eldsvoða
log beið bana. Ég var mjög langt
leiddur, þegar ég 'loksins hafn-
aði á hressingarhæli dr. Lenz.
Dr. Lenz hafði gert á mér krafta
[ verk. Og enn meira kraftaverk
vann íris, sem örlögin voru svo
elskuíeg að senda á liressingar-
hæiið um sama leyti og ég kom
þangað.
Þegar dr. Lenz veitti okkur
leyfi til að snúa aftur til um-
heimsins var ég læknaður af of-
drykkjunni, en gripinn tveimur
ástríðum: ég ætlaði að giftast
íris og gera úr henni leikkonu.
Ég var þegar byrjaður á því
síðárnefnda, og það gekk von-
um betur. En dr. Lenz hafði ein-
dregið mótmælt því, að við gift-
umst. Hann áleit, að enn þá væri
13
væri ágjósani. eiginmaður fyr-
æri ákjósanlegur eiginmaður fyr-
ir nokkra konu. Hann heimtaði
að ég stæðist fyrst sex mánaða
reynslutíma, áður en hann legði
blessun sína á hjónaband okkar
Það virtist kannske heimsku-
legt af mér að láta lækni minn
ákveða brúðkaupsdaginn. En ég
vissi bezt sjálfur hversu djúpt ég
var sokkinn, þegar dr. Lenz birt-
ist, og dró undir sig fæturna
var þvi afar auðmjúkur og tilbú-
inn til að hlýða honum í einu og
öllu.
En stundum gat það samt ver-
ið erfitt. Þegar ég sá daufa bauga
undir augum írisar og hinn freist
andi munn hennar, var ekki svo
auðvelt að halda þetta. En ég
var orðinn mjög æfður í að hafa
stjórn. á sjálfum mér.
— Hvað ert þú að hugsa um?
spurði íris.
— Ekkert sérstakt.
Við stígum ut úr bifreiðinni
fyrir framan hótel Belmont, þar
sem við' bjuggum. íris hafði
þokkalegt - herbergi á fimmtu
hæð, en sem forstjóri varð ég að
koma fram sem heimsmaður, og
liafði þess vegna leigt heila íbúð
á 15. hæð.
Við fórunj með lyftunni upp
til íbúðar minnar. Mig dauðlang-
aði í einn drykk. En ég vildi ekki
játa það fyrir íris. Hún lagði
hattinn og kápuna sírn frá sér
á legubekk, gekk út að gluggan-
um og horfði út yfir East River,
sem liðaðist áfram í þokugrárri
nóttinni.
— Þú hefur miklu fallegra út-
sýni en ég, elskan. sagði hún
hugsandi. Svo sneri hvin sér að
mér. — Peter, sagði hún. —
Hvers. vegna kærum við okkur
bara ekki kollótt um dr. Lenz og
giftum okkur núna — núna
strax?
Ég starði á hana. íris hafði al-
drei áður gert tilræin tii upp-
reisnar. Og hún hafði heldur al-
drei verið eins töfrandi fögur og
nú, er hún stóð þarna og hrafn-
svart hárið bar við Ijós glugga-
tjöldin.
— Við vitum jú bezt sjálf,
hvernig tilfinningum okkar er
háttað, Peter. Við vitum betur
en dr. Lenz, hvað okkur er fyrir
beztu. Þeg-ar þet.ta með Crom-
stock skeði í kvöid . . . Peter,
ég yrði brjáluð, ef eitthvað kæmi
fyrir leikritið, og ég hefði þig
ekki alltaf hjá mér:
Nú skildi ég hvað hún átti við.
Hún var ekki að huctsa um sjálfa
sig. hún var að hugsa um mig.
Hún vissi, að ég var farinn að
finna jörðina brenna undir fót-
um mínum, hún vissi. að bað var
mikil liætta á að ég gerði ein-
hverja vitieysu, ef ég yrði fyrir
meira andstreymi í Dagonet. Ég
tók um handiegg henar og leiddi
.hana að legubekknum. Hún sett-
ist hafa æstst um he’ming. Hann
eins og lítil stúlka. Ég settist við
hlið hennar og lagði höndina á
hné hennar.
Hlustaðu nú á mig, elskan,
sagði ég. — Þetta er mjög fall-
ega hugsað hjá þér. En þetta er
ekki hægt enn- þá. Lenz sagði
sjálfur: Enga vitleysu fyrr en
þið eruð bæði orðin venjulegir
þjóðfélagsþegnar aftur.
— Já, en hjónabandið er.eng-
in vitleysa, og mér finnst ég vera
algjörlega eins og venjulegur
þjóðfélagsþegn.
— En það finnst mér ekki. Mér
finnst ég vera algjör utangarðs-
Hrein
frisk
heilbrigð
húð
SÆNGUR

Endurnýjum gömlu sængumar.
Seljum dún- og fiðurheld ver
VÝJA FEÐURHREINStnWN
Hverfisgötu 57A. Síml X6T88.
maður.
Ég kyssti hana tvisvar og leið
strax betur. Hún fitjaði upp á
nefið. — Þú veizt ekki, hvað ég
er dugleg við að búa til eggja-
hræru, elskan. Og ég hef heyrt
Nú skulum við gabba fuglana pabbi, ég er búin að skipta
um í pokunum.
ANP SAAá BOULCVARP
HEAES THE STOEV ON
HIS CAE EAPIO.. .«S
— Nn hefst leitin á nýjum grundvelli.
— Já, hann var í blánm gallabuxum og
hvítri skyrtu og þetta er bara eins manns
bátur.
— Sam Boulevard heyrir allt þetfca í
varpinu í bflnum sinum.
— Það var víst ég, sem átti upptökin
þessu öllu hugsar hann með sér. Copper
Calhoon reynir hvað hún getur að ná síma-
að sambaudi við hann, en án árangurs.
ALÞÝÐUBLAÐIB — 11. júní 1964 15