Vísir - 15.03.1967, Síða 4

London: „Margrét er aö faraj
frá Tony“ — „Tony er ótrúrj
Margréti“, „Elizabet drottning*
bannar skilnað“. J
Frönsk, þýzk og ítölsk blöö«
hafa undanfarið verið uppfull af *
fréttum um að Margrét prinsessaj
og maður hennar séu að skilia — •
reyndar hafa fréttirnar líka bor-J
izt hingað til lands. Auðvitaðj
komust Bretarnir sjálfir ekki hjá»
því að heyra fregnina og sáu ekki J
annað vænna en koma meö skýr-«
ingu á þessum „misskilningi“. *
Orðrómurinn sagöi að SnowdonJ
lávarður hefði veriö lagður inn á«
sjúkrahús, í.mjög alvarlegu á-J
standi og sum blöð sögðu að«
hann lægi fyrir dauðanum. OgJ
það var fuliyrt að Margrét prins-J
essa hefði eélci heimsótt eigin-#
manninn í é'ítt einasta skipti. Þá J
var sagt að Margrét hefði farið“
á sjúkrahús 1. marz og Snowdon.
-4ialdið til Japan án þess svo mik-J
ið sem spyrja frétta af líöan*
hennar. *
Nú segja brezk blöð að hiðj
rétta í málinu sé: _ •
Snowdon lávarður var lagðurj
inn á sjúkrahús til fjögurra daga*
meðferðar vegna æðaslita. a
Margrét prinsessa var lögð innj
á sjúkrahús í venjulega rannsókn*
og því var engin ástæða fyrirj
lávaröinn að fresta ferðinni til •
Japan, sem hafði verið ákveðin a
löngu áður — og fyrir nokkrumj
dögum fóru þau til Bahamaeyja*
til þess að eyða þar nokkrumj
dögum í hópi vina. Auðvitað eruj
þau sögð hamingjusamari en*
nokkru sinni fyrr.
■V.W.VV.V.V.V.V.W.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.VV.V.V.V.VW.V.V.V.V.'.V.V.VAV.V.V.WAV.V.ViV
' A A B * I I
An-An til Lonaon
■.V.VV.V.VV.'.V.V/.W.V.V.V.V.V.V.V.VV.V.V.V.’.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.’.V.V.V.V.V.’.V.V.V.V.W.V
ALLUR HEIMURINN stóð á önd-
inni þegar gleraugnabirnan Chi-
Chi lagði land undir fót og hélt
til Moskvu til fundar við gler-
augnabjöminn An-An, en tilefni
ferðarinnar var eins og menn
minnast að reyna átti að fá þau
tii að auka kyn sitt. En ferðin
bar ekki tllætlaðan árangur, því
að Chi-Chi vildi bara ekkert með
An-An hafa. Fundu dýrafræðing-
ar þá skýringu á hegðun hennar,
að hún kynni ekki við sig í þessu
nýja umhverfi og var hún send
aftur heim til London.
En stjórnendur dýragarðs Lund
únaborgar vilja ekki gefast upp,
því Chi-Chi og An-An eru einu
gleraugnabimirnir, sem eru í
dýragörðum á Vesturlöndum og
því talin mikil nauðsyn á aö þau
reyni að viðhalda kynstofninum.
Hefur dýragarðurinn í London
því boöið An-An að koma í heim-
sókn til Stóra-Bretlands og vona
þeir að Chi-Chi sýni honum þá
meiri vinarhót en hún gerði í
Moskvu.
Vilji umsjónarmenn An-An í
Moskvu ekki senda hann til Bret-
lands em forráðamenn dýragarðs
ins í London ákveðnir í að senda
Chi-Chi austur í Rússíá, þótt von-
in sé reyndar dauf um að nokk-
ur árangur verði af ferðinni, þar
sem ekki er vitað til þess að gler-
augnabima hafi nokkum tíma
fætt unga f búri.
V.V.V.V.V.V.V.VV.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.’.V.V
Komi hnnn ekki fer hún til Moskvu
VVVV.VVV/.V.V.V.V.VV.V.V.VV.V.VV.V.V.VV.W.V.W

í
Aðsent bréf um trúmál
„Þrándur minn góður.
Það eru ekki bara vissir stjórn-
málaflokkar, sem virðast vera
stefnulausir í sumum málum. Ég
fæ ekki séð, að „lútherska kirkj
an“ á fslandi hafi neina fasta
stefnu, hvorki lútherska né
aðra. Á ég þar ekki við helgi-
siðina, heldur sjálfan grundvöll-
inn, kenninguna, það sem flutt
er í nafni kirkjunnar.
Glettinn náungi spuröi á dög-
unum: „Eru kristindómarnir
jafnmargir og prestarnir?“ Ég
er ekkert hissa á slíkum spurn-
ingum. Ég fæ ekki betur séð
en að þeir bendi sinn í hverja
áttlna, prestamir. Einn boöar
friðþægingarkenninguna (sem er
auðvitað ómótmælanlega horn-
steinn lútherskrar kenningar,
hvort sem við trúum henni eöa
ekki), en annar reynir aö út-
lista, hvað sú kenning sé grimm
úðleg og kallar guð til vitnls
um, að hann trúi henni ekkl.
Einn boðar, að um eilífa áhættu
Iífsins sé aö ræða, en annar
kennir, að meistarinn frá Nas-
aret hafi bara verið með líkinga-
mál tengt öskuhaugum Jerú-
salemborgar, þegar hann talaði
um glötun. Einn segir, að Jesús
komi aftur til að halda dóm á
efsta degi ,en svo lýsir annar
möguleikum mannsins til aö þró
ast og þroskast í einhverjum
heimum og geimum, unz hann
stenzt málið, og þá þarf auðvit-
að ekki neinn dómsdag. Og
einn segir, að biblían sé orð frá
guði, guðsorð, og að á henni eigi
að byggja trúna. En óðara kem-
ur annar og plokkar úr henni
það, sem „skynsemi“ hans eða
„trúartilfinning“ sættir sig ekki
við og heldur því fram að post-
ularnir hafi farið villir vegar í
mikilvægum atriðum. (Eiga þá
prestar uppi á íslandi í öllum
sínum lærdómi að vita betur —
19 öldum seinna — en mennirn-
ir, sem voru handgengnir meist-
aranum og þekktu bezt kenn-
ingu hans?)
Þannig má lengi telia. Mér
finnst betta vera mikið alvöru-
mál, og ég er ekki einn um þá
skoðun. Það eru nefnilega til leit
andi menn á meðal okkar. Og
þeir horfa vonaraugum á kirkj-
una, og þeir spyrja: Hvar er
grundvöllurinn? Hvar er friður-
inn? Er virkilega ekkert í húfi?
Hefur lífið virkilega enga á-
hættu? Er ekki um lífið og dauð
ann að tefla eins og Hallgrímur
kennir? Er það bara miðalda-
kenning? Erum við öll á þeirri
réttu leið, hvort sem hún ligg-
ur í austur, vestur, norður, suð-
ur, upp eða niður? Og þeir,
sem lesa biblíuna, spyrja: Er
Jesús ekki meiri persóna en
svo, að ekki skipti máli, hvort
við köllum hann frelsara eða
fræðara, son guðs eða göfug- 3
menni, endurlausnara eða bara I
fyrirmynd? Eru „iðrun og aftur- É
hvarf“ bara einhver hlægileg \
fyrirbrigði, kreddur, sértrúar- /
flokka? Hefur Jesús dáið fyrir \
mennina eða ekki? Já, er sann- /
leikurinn lygi og lygin sann-
Ieikur bara eftir smekk? Eða er
vonlaust að finna sannleikann,
fastan, óhagganlegan, þann sem
friðar og gefur festu?
Ég bið ábyrga menn kirkjunn- 1
ar: Hættið að láta nál áttavit-
ans snúast í hring. Stillið átta-
vitann, og segið okkur, hvert ,
Iiann bendir. V
Arnór í Láginni“. f
Trúmálaáhugi almennings er \
mikill, og viss báttur kirkjumála /
hefir verlð mikið til umræðu
meðal lærðra manna og leik-
manna. Ég birti bvj betta bréf
fólki til umhugsunar.
Þrándur í Götu.