Vísir - 15.03.1967, Blaðsíða 12

12
V í SIR . Miðvikudagur 15. marz iwr/,
WP YOU HOT TELL HER I
HAD BEEN HERE ANP
r WOULP RETURN? I
YOUR WIFE IS GONE,
TAP2AN-SHE MUST
HAVE SLIPPEP AWAV
PURING THE NIGHT/
JaU '
CiMttt
HOf BLAME IT ON THE
MALICE OF A WOMAN
SCORNEP...X'M SORRV/
,Konan þín er farin Tarzan. Hún stakk af
að nóftu til“. „Sagðirðu henni ekki, aö ég
hefði verið hér og myncK koma hingað aft-
wrT'
„Nei. Þú getur kennt þar um afbrýðisemi
minni. Ég sé eftir því nú.“
„Jane er í hættu, einhvers
í frúmskóginum og svo heldur þú, að gagni
eitthvað að sjá eftir því núna.“
Fljót hreinsun
Nýjar vélar
Nýr hreinsilögur.
sem reynist frábærlega vel
fyrir allan
fatnað, svo
kápur, kjóla,
bamafatnað.
Efnaiaugin LINDIN,
Skúlagötu 51.
SPARIfl TÍMA
Kvikmyndasaga
eftir Eric Ambler
Geven var í sólskinsskapi. Fisch-
er hafði sagt honum að flytja sig
inn í svefnherbergi nálægt mínu,
og ættum við að hafa sama bað-
herbergið. Hvort sú ráðstöfun var
gerð vegna þess að Fischer hefði
ekki yfir nógu mörgum baðherbergj
um að ráða, eða það átti aö vera
eins konar hefndarrástöfun gagn-
vart mér, gat ég ekki vitað. Geven
virtist álíta, að hann ætti þetta allt
mér að þakka. Kannski var það
líka, óbeinlínis. Ég þáði staup af
brennivíni og brosti eins og ég
hefði vel til þess unnið. Hann
hafði framreitt. spaghetti handa
okkur — njðsnararnir áttu
að fá nautakjöt, sem hann
fullyrti að væri af aflóga belju og
seigara en nokkur skósóli. Spag-
hettiö var sérlega gott, og ég fékk
mér ábót á diskinn. Þegar Ham-
ulhjónin komu inn í eldhúsið, reis
ég úr sæti og kvaðst þurfa að fara
út og athuga bílinn fyrir morgun-
daginn. Þéss í stað fór ég út í garð
inn.
Ég beið um hríð þangaö til aug-
un fóru að venjast myrkrinu. Njósn
aramir, eins og brytinn kallaöi þau
sátu úti á verömdinni og ég heyröi
daufan óm af samtali þeirra. Ég
geri ráð fyrir, að Tufan majór hefði
ætlazt til þess aö ég laumaðist
nær, en ég vissi, að braka mundi
í mölinni, svo mér kom ekki til hug
ar að hætta á neitt. Hins vegar á-
kvað ég að nota tækifæriö og laum
ast nær, þegar þau færu inn aö
snæða beljukjötið, hvað mundi taka
þau nokkurn tíma, ef marka mátti
orð brytans.
Eftir svo sem stundarfjórðung
var kvöldverðurinn á borð borinn,
og þau hurfu inn af veröndinni. Ég
sá þegar, að ógerlegt mundi fyrir
mig að komast svo nálægt húsinu,
að ég heyrði tal þeirra út um glugg
ann á borðstofunni, sökum ljós-
bjarmans, sem lagði út í garðinn,
var allt of bjart til þess, aS þorandi
væri að hætta á það. En ekki all-
langt frá var líkneskja á háum
palli, en þó ekki hærri en það, að
mér mundi veitast auðvelt að kom
ast þar upp og skýla mér á bak við
líkneskjuna, sem var talsvert meiri
en í líkamsstærð. Þetta tókst mér
og þegar ég var kominn upp gat
ég séð inn gegnum gluggann á dag-
stofunni, þó ekki nema yfir nokk-
urn hluta hennar. En allt var betra
ÞÝZKAR ELDHÚSINNRÉTTfNGAR
úr harSplasti: Formot innréttingar bjóSa upp
á annaS hundraS tegundir skópa og litaúr-
val. Allir skópar með baki og borSplata aér-
smíSuð. EldhúsiS fæat meS hljóSeínangruS-
um stúhraski og raftaekjum af vönduSustu
gerS. - SendiS eSa komiS meS múl af eldhúe-
inu og viS skipuleggjum eldhúsiS samstundis
og gqrum ySur fast verStilboS. Ótrúlega hag»
staett vorS. MuntS aS söluskottur er innifalinn
í tilboSum frá Hús & Skip hf. NjótiS hog-
staeSra greiSsluskilmólo og _ _
IselckiS byggingakostnaSinn. SSíSfmki
HÚS & SKIP Jbf .• lAsaAvset ti • tltti iimi
en ekki neitt og kæmu þau út á ver
öndina, var ekki fyrir það að synja
að mér mætti takast að heyra eitt
hvað af samtali þeirra.
Þegar ég hafði staðið þarna um
hrið á bak við líkneskjuna komu
þau fram í dagstofuna. Þar sem ég
sá bezt til, var stór legubekkur með
grænu áklæði, en á vegg gegnt hon
um, var stór spegill í mikilli brons
umgerð. Þar var einnig lágt, kringl
ótt borð og tveir stólar, gylltir.
Fyrst í stað sá ég ekkert þeirra
nema Milier, sem settist í legubekk
inn, en hann talaði í sífellu og
bandaði með höndunum, svo hann
var þar bersýnilega ekki einn, þótt
ekki kæmi ég auga á fleiri þaðan
sem ég stóö.
Þá kom kona Hamuls ráðsmanns
inn með kaffi, sem hún setti frá
sér á kringlótta borðið, og um leið
sá ég hinum bregöa fyrir á meöan
þau voru að fá sér í bollana. Ein-
hver rétti Miller glas, sem hann
tæmdi í botn, eins og honum væri
ekki vanþörf á hressingunni —
kannski var hann aö skola bragðið
af beljukjötinu úr munni sér. Eftir
stundarkorn virtist skipt um hlut-
verk, því hann þagnaði og kinkaöi
kolli við og við, eins og hann væri
að láta í Ijós samþykki sitt við þaö
sem eitthvert hinna sagði. Þá sá
ég ungfrú Lipp bregða fyrir í spegl-
| inum andartak. Einnig sá ég bregða
! þar fyrir einhverju hvítu áþekku
I stórri pappírsörk, en það hvarf
! einnig samstundis sjónum aftur.
i Ekki leið þó á löngu, að einhver
! lagöi þessa örk á kringlótta borðiö
i Ég sá, þó óglöggt væri, aö það var
einhvers konar uppdráttur — hefði
getað verið af eyju því sem næst
þríhyrningi að lögun. Mér hafði
ekki enn tekizt fyllilega að átta
mig á því, þegar Harper seildist eft
ir örkinni og braut hana saman.
Svo gerðist ekki neitt. En að
stundu liöinni komu þau ungfrú
| Lipp og Harper út á veröndina og
j ræddu saman í. hálfum hljóöum.
j Það leit út fyrir að þau ætluðu í
j gönguferö út í garðinn og mér
; fannst ekki vert að bíða ef þau
kynnu að leggja leið sína nálægt
líkneskjunni. Ég renndi mér því
hljóðlega niður af stallinum og leit
aði fylgsnis á bak við fíkjutré. Og
viti menn — þau gengu örskammt
frá líkneskjunni, en þegar þau
komu til baka, fóru þau svo nálægt
fíkjutrénu aö ég gat greint samtal
þeirra.
.....ef ég tæki það að mér?“
Það var ungfrú Lipp, sem talaði.
„Það var Leó, sem átti uppá-
stunguna," sagði Harper. „Við skul
um því láta Leó um það. Þegar
morgundagurinn er liðinn, veltur
hvort er eð ekki svo mikiðáhonum.
Þá getur hvaða asni sem er séð um
afganginn. Já, jafnvel Arthur ...“
Ungfrú Lipp rak upp hlátur.
„Sá sauðarhaus," sagði hún. „Þá
þyrfti ekki aö nota handsprengjur,
það er ég viss um. Hann er svo
andfúll, að ekki þyrfti nein vopn
til þess að allir gæfust upp!“
Og Harper hló. Þótti þetta víst
ákaflega fyndiö.
„Hvenær kemur þessi Giulio?"
spurði hún.
„Einhvem tíma á morgun. Giulio
veit...“
Svp heyrði ég ekki meira af sam
talinu.
Strax þegar þau voru horfjn inn
lagði ég leið mína til baka og upp
í herbergið mitt. Ég vissi aö Geven
mundi vera laus úr eldhúsinu þá
og þegar og kærði mig ekki um að
láta hann trufla mig.
Ég varð að rifja upp og leggja
mér nákvæmlega á minni það litla
sem ég hafði heyrt og séð. Það
var þó ekki auðvelt, því að hlátur
ungfrú Lipp hljómaði stöðugt í eyr-
um mér, og oröin, sem hún hafði
látið svo lítið að tileinka mér. Ég
varö gripinn undarlegri reiði eða
hatri. Það var í annað skiptið á æv
inni, sem ég minntist þess, að mér
liði þannig. I fyrra skiptið, þegar
ég var í skóla og við Jones í fjórða
bekk hö.fðum labbað okkur um
kvöld upp í skógarásana á stefnu
mót við stelpur, sem við þekktum.
Hét önnur þeirra Muriel en hin
Madge. En nú kom Madge ekki og
Muriel sagöi að hún væri með kvef.
Magde var sú sem ætlaði aö koma
til móts við mig, en þau Jones og
Muriel voru saman og mér var því
ofaukið. Ég reyndi árangurslaust
að komast yfir aöra stelpu, en það
tókst ekki, gafst von bráðar upp
og hugðist halda heim. Þá var mér
gengið skammt frá þar sem Jones
og Muriel sátu í faðmlögum á bekk
og urðu mín ekki vör. Muriel
kvaðst verða að fara heim innan
stundar og Jones spurði hvemig
yrði með laugardagskvöldiö.
„Veröur Arthur með þér?“
spurði Muriel.
„Ætli ekki það.“
„Þá kemur Madge ekki.“
„Henni verður batnaö kvefið þá“.
„Hún er ekkert lasin ... hún vill
bara ekki koma. Hún segir að
Arthur sé svoddan gerpi, að hún
þoli ekki,. að hann káfi á mér ...“
Ég hraðaði mér á brott og' þau
vissu aldrei aö ég hafði heyrt þetta.
En þá varð ég gripinn þessari ann-
arlegu reiði og hatri, sem altók mig
nú.
Geven kom upp í þessu og ég
heyröi fótatak hans hverfa inn f
baðherbergið. Skömmu síðar drap
hann á dymar hjá mér. En ég hafði
slökkt ljósið í varúðarskyni, svo
ekki legöi út neina glætu milli stafs
og huröar og hann héldi að ég svæfi
Hann barði þó aftur. Svo heyrði ég
hann tauta eitthvað viö sjálfan sig
og hverfa frá huröinni.
Það lá við sjálft aö mér snerist
hugur og ég kallaði á hann. Ég
hefði svo sannarlega getað þegið
að fá mér í glas með einhverjum
og tala við hann. En þá minntist
ég þess hversu óhreinn hann var.
Þefurinn af honum mundi hafa
mettað andrúmsloftiö inni löngu
eftir að hann sjálfur var farinn.
Auk þess átti ég ekki vist að geta
losnað við hann í tæka tíö, þar eð
ég varð að hlusta klukkan ellefu.
Og loks varð klukkan ellefu.
„Takið eftir ... takið eftir ... Far
þegi kom um borð í lystisnekkjuna
klukkan fimm í dag. Kallaður En-
rikco, annað nafn ekki vitað enn.
Fremur lágvaxinn maður og gild-
ur, móeygður um þrítugt. Farangur
hans virtist fremur bera því vitni
að hann væri einhvers konar verka
maður heldur en gestur Carzo.
Getið þér borið kennsl á þennan
mann? Áríðandi að þér getið um
það í orðsendingum yðar, ef þér
heyrið eitthvað minnzt á stjórnmál.
Takið vel eftir öllu ...“
Það má þvo skrokkinn utan,
svo hann verði hreinn af svita og
grómi. En hvemig er unnt að þvo
hann innan, sálina, eða hvað þeir
kalla það? Það leggur óþverradaun
af sál sumra ...
Attundi KAFLI.
Tilkynningin að morgni var ekki
annað en endurtekning á þessari.
Ég fór fram í baöherbergið. Sem
betur fór hafði ég verið svo hygg-
inn að fara með handklæöið inn
til mín strax, þegar ég vissi að bryt
inn átti líka að hafa aðgang að bað-
herberginu. Þvílíkur umgangur ...
f7f--^a/iAuiejur
RAUDARARSTÍG 31 SlMI 22022
BiLAKAUR
[ Vel með famir bílar fil sðto
og sýnis í bílageymslu okkar.
I a5 Laogavegi 105. Tækifæri
til að gera góð bflakaup.. —
j Hagsfæð greiðsluk}ðr. —
Bílaskipfi koma fil greina.
Aaglía sendibííl árg. 1965
Austin Gipsy (benzín)
árg. 1966
Opel Caravan árg. 1959
Bronco klæddur árg. 1966
Taunus 17 M station árg.
1959 og ’62
Cornmer sendibílar árg.
1965
Volkswagen sendibíli
1963
Opel Capitan 1959 ’60 og
62
Mercedes Benz 220 S
1963
Farlain 500 ’64
Trabant station 1965
Ford Custom 1963
Bedford 7 tonna 1961
Willys 1965
Daf 1963.
Cortina 1966
Moskvitch 1963
Zephyr 4 1962
iTökum góða bíla í umboðssöluI
| Höfum rúmgott sýningarsvæði |
innanhoss. i
UMBOÐIO
SVEINN EGILSSON H.F
LAUGAVEG 105 SÍMI 22466