Vísir - 19.07.1968, Blaðsíða 6

6
VlSIR . Föstudagur 19. júlí 1968,
TONABIO
íslenzkur texti.
Hættuleg sendiför
Listir -Bækur -Menningarmál-
Bókmenntagagnrýnendur og iþrótfafréttaritarar:
(„Ambush Bay“)
Hörkuspennandi og mjög vel
gerð ný, amerísk mynd f lit-
um er fjallar um óvenju djarfa
og hættulega sendiför banda
rískra landgönguliða gegnum
víglínu Japana í heimsstyrj-
öldinni síðari. Sagan hefur ver
ið framhaldssága I Vísi.
Hugh O'Brian
Mickey Rooney.
Sýnd kl. 5 og 9
Bönnuð innan 16 ára.
KÓPAVOGSBÍÓ
BÆJARBÍÓ
Fórnarlamb safnarans
Spennandi ensk-amerísk kvik-
mynd.
Terence Stamp
Samatha Eggar.
íslenzkur texti.
Bönnuö bömum,
Sýnd kl 9.
HÁSKÓLABÍÓ
Fréttasnatinn
(Press for time)
Sprenghlægileg gamanmynd i
litum fra Tank Vinsælasti gam
anleikari Breta Norman Wis-
dom leikur aðalhiutverkið og
hann samdi einnig kvikmynda-
handritið ásamt Eddie jJeslie.
íslenzkur texti.
Sýnd kl. 5, 7 og 9._
AUSTURBÆJARBÍÓ
Orrustan mikla
Stórfengleg og mjög spenn-
andi ný amerísk stórmynd 1 litum
csi Cinem .'scooe.
tSSenzKur tc-xti.
um«u6 bömum innan 14 ára.
Sýnd kl. 5 og 9.
GAMLA BÍÓ
Hugsanalesarinn
(The Misadventures of
Merlin Jones)
Disney-gamanmynd með
íslenzkum texta.
Tommy fíirk
Annette
Stfnd kl. 5 og 9.
STJÖRNUBÍÓ
Porgý og Bess
Hin heimsfræga stórmynd.
Sýnd kl. 5 og 9.
Elsku Jón
Islenzkur texti.
Stórbrotin og djörf sænsk ást
arlíf -nvnd.'
Jarl Kulle
Ci.ristina Scollin.
Bönnuð yngri en 16 ára.
Endursýnd kl 5 og 9.
Síðustu sýningar.
Nýjcs bílaþiénustan
Lækkið viðgerðarkostnaðinn —
með þvi að vinna siálfir að
' I
viðgerð bifreiðarinnar. — Fag-
menn veita aðstnð ef óskað er
Rúmgóö húsakynni, aðstaða ti)
þvotta.
Nýjc bíbþjénustnn
Hafnarbraut 17 — Simi 42580
Opið frð kl. 9—23.
serstæö og ógnvekjandi, ný,
amerísk mynd f litum og Pana
vision
Peter Fonda
Vancy Sinatra
Sýnd kl 5.15 og 9.
Bönnuð börnun fnnan 16 ára.
Síðasta sinn.
I
1
t
LAUGARÁSBÍÓ
Æ vintýramaðurinn
Eddie Chapman
(Triple Cross)
islenzkur tezti.
Endursýnd kl. 5 og 9.
Bönnuö bömum innan 12 ára.
Nokkur orð um magn og gæði
Tslenzkir gagnrýnendur hafa
löngum sætt jafnvel enn
harðari gagnrýni heldur en þeir
aðilar, sem þeir gagnrýna. Vart
birtist svo viðtal við listamann
í einhverju blaðanna, að sá hinn
sami beri sig ekki aumlega
vegna ósanngjarnrar gagnrýni
eða aulaháttar og blindu þeirra,
sem um listir skrifa.
Auðvitað er miklu rúmi varið
til þess í blööum að skrifa um
nýútkomnar bækur, þvi að þjóö
in virðist leggja metnað sinn í
aö sem mest magn bóka komi á
markaö' árlega, og fyrir hver
jól hljóta bókmenntagagnrýn-
endurnir að taka fram vöku-
staurana og setjast viö lestur
til þess að reyna aö átta sig
eitthvað á þessu óstjórnlega
bókaflóöi. Pað má segja, að hlut
verk þeirra sé margþætt. 1
fyrsta lagi að hjálpa hinum al-
menna lesanda að greina sauð-
ina frá höfrunum og benda hon-
um á hvað er þess virði, að þaö
sé lesið. í öðru lagi draga þeir
af skarpskyggni sinni fram sér-
einkenni hvers verks, og stöðu
þess innan bókmenntanna. Og
í þriðja lagi veita þeir rithöf-
undum aðhald, finna að því sem
miður fer, og hafa orð á því
sem vel er gert.
Þetta er ekkert smáræðis verk-
efni, sem lagt er á herðar gagn-
rýnendunum, enda viröast sum-
ir þeirra ekki alltaf valda byrð-
inni fyllilega Og fleira kemur
til: Margir þeirra, sem finna
sig kallaða til að skrifa um bók-
menntir, reynast varla útvaldir,
og það er jafnvel til í dæminu
að menn hvetji fólk til'að kaupa
einhverja bók, vegna þess að
þeir þekkja höfundinn að þvi að
vera ágætis maður
En þetta heyrir nú sennilega
undantekningum til Algengara
er, að bókmenntagagnrýnendur
uppfylli ekki allar þær kröfur,
sem starf þeirra gerir. Til dæm-
is er það fremur sjaldgæft, að
gagnrýnendur segi skýrt og
skorinort kost og löst á bók,
heldur teygja þeir lopann, svo
að erfitt er að sjá, hvað þeim
finnst um bókina, ef þeir hafa
þá myndað sér nokkra skoöun á
því. Ennfremur man ég varla til
þess, að hæfileikalausum rithöf-
undum hafi verið bent á að snúa
sér að öðrum störfum, heldur er
venjúlega sagt á mjög kurteis-
legan hátt, aö viðkomandi sé
efnilegur og gaman verði að sjá
fleiri bækur frá hans hendi.
Jjað vakti nokkra athygli
hérna um árið, þegar skrif-
að var um einn rithöfund, sem
hefur veriö tiltölulega afkasta-
mikill, að hann væri afskaplega
efnilegur. Þá ofbauð einhverj-
um, og sá hinn sami grófst fyrir
um aldur mannsins, sem reynd-
ist vera um fertugt, og varpaði
síðan fram þeirri spurningu,
sem enn er ósvarað: „Hversu
lengi leyfist rithöfundum að
vera efnilegir hér á landi?“
Islendingar eiga eflaust met,
hvað snertir fjölda rithöfunda
miðað við fólksfjölda, en hitt
er svo annaö mál, hvort nokkuð
er unnið við að eiga slíkt met,
þegar stór hluti rithöfundanna
væri miklu frekar í essinu sínu
við fiskveiðar á Halamiðum ell-
egar einhver borgaraleg störf.
Og nú spyr ég, hvort ekki.sé
sanngjamt að leggja álíka
strangt gæðamat á listamenn
eins og t.d. knattspyrnumenn.
Enginn maður, sem ekki hefur
náð talsverðri leikni i þeirri í-
þrótt fær að keppa opinberlega,
því að engum dettur í hug aö
kaupa sig inn á knattspyrnu-
leik til að sjá algera skussa
hamast. Ekki ætti sæmilegum
bókmenntagagnrýnendum að
veitast erfiðara, að þekkja góöa
rithöfunda, heldur en íþrótta-
fréttariturum að velja úr góða
knattspvrnumenn. ' y ■>. 'l'-- •
Væri nú ekki rétt, að gagn-
rýnendur og bókaútgefendur
reyndu að sporna viö því, aö
hver sem er geti tekið sér rit-
höfundarnafn hér á landi, og
selt almenningi andleysi sitt dýr
um dómum. Það væri sannarlega
þjónusta við lesendur, ef rithöf-
undaskógurinn væri grisjaður
ofurlitið, og stórkostlegur greiði
við þá menn sem einhverra hluta
vegna lenda á rangri hillu.
Þessi orö eru ekki skrifuð
vegna persónulegrar andúðar á
íslenzkum gagnrýnendum og rit-
höfundum — þvert á móti. Þau
em fremur meint á svipaðan
hátt og bréf til Neytendasam-
takanna, um aukið eftirlit með
vörugæöum í verzlunum.
Þráinn.
Þráinn Bertelsson skrifar kvikmyndagagnrýni:
Hættuleg sendiför
(Ambush Bay )
Stjórnandi: Ron Winston.
Framleiðandi: Aubrey
Schenck. Handrit: Marve
Fein- jrg og Ib Melchior.
Tónlist: Richard La Salle.
Aðalhlutverk: Hugh O’
Brian, Mickey Rooney,
James Mitchum.
Amerísk, íslenzkur texti,
Tónabíó.
Þetta er enn ein styrjaldar-
myndin um enn einn herflokk-
inn, sem eiginlega ræður úrslit-
um styrjaldarinnar. Að þessu
sinni er sögusviðið Filippseyjar
James, Mitchum og Hugh O’Brian í myndinni Hættuleg sendi-
för.
og þeir sem eigast við eru
Bandaríkjamenn og Japanir.
Tilgangurinn með hinni hættu
legu sendiför, er að senda upp-
lýsingar frá eyjunum til McArt-
hurs hershöföingja, sem er á
leið þangað.
Á leið sinni til áfangastaðar
mætir herflokkurinn miklum
hættum, og margir hermann-
anna falla í skærum við jap-
anska setuliðið. Og eins og fyrri
daginn reynast Japanimir maka
laus svínabest, líkari dýrum en
möpnum.
Þeir sem valdir eru til far-
arinnar eru allir geysilega harð-
snúnir menn. Foringjann leikur
Hugh O’Brian, sem fram til
þessa hefur aðallega sézt í
minniháttar hlutverkum (og á
raunar hvergi annars staðar
heima). Hann er fæddur 1925
og heitir upprunalega Hugh
Krampke, sem ekki er sérstak-
lega gott nafn fvrir leikara, ekki
einu sinni lélegan leikara.
Mickey Rooney er líka í þess-
ari mynd, cg það er blátt áfram
dapurlegt að sjá afturför þessa
ágæta leikara, sem eitt sinn
var einhver skærasta stjarnan á
kvikmyndahimninum.
James Mitchum (Róbertsson),
200 punda ungmenni, leikur
þriöja stærsta hlutverkið, en
hann er einhver klunnalegasti
og ólánlegasti maður, sem sést
í kvikmyndum.
Eins og lesa má út úr fram-
anskráðu er varla stætt á því að
mæla með myndinni.