Dagblaðið Vísir - DV - 12.12.1981, Blaðsíða 9

DV — HELGARBLAÐIÐ — LAUGARDAGUR 12. DESEMBER 1981.
9
hef ég gaman af þjóðlögum og held
mikið upp á írska tónlist. Textar
Jónasar Árnasonar við írsk þjóðlög
finnst mér mjög skemmtilegir.”
— Hefurðu gaman af tónlist?
„Já, mér finnst mjög gaman að
tónlist og söng og hlusta mikið á út-
varp. Ég hlusta helst á klassíska tón-
list en einna minnst þykir mér varið í
diskómúsík og popp, — enda
kannski ætluð fyrir annan aldurshóp
en minn!”
— Ertu að yrkja eitthvað þessa
dagana? „Undanfarið hef ég gert
töluvert af textum við lög Jónatans
Ólafssonar. Hann á mikið af falleg-
um lögum og mér finnst mjög gaman
að gera texta við lögin hans. Þetta er
eins konar verkaskipting hjá okkur;
hann gerir lög við texta eftir mig og
ég geri texta við lög eftir hann.”
Kennari,
húsmóðir
og textahöfundur
En Iðunn gerir meira en að semja
texta, hún vinnur úti sem kennari i
hálfu starfi við Laugarnesskólann,
,,og i fullu starfi sem húsmóðir”,
segir hún. Við höfum reynt að beina
talinu inn á aðrar brautir en ekki
tekist, en nú er tímabært að hverfa
frá textunum og ræða um skóla-
málin;
,,Ég kenni 7 ára börnum, aðallega
lestur, skrift og reikning, og svo
kristinfræði og samfélagsfræði í
bland. Svo fer það eftir ýmsu hvað
við gerum frá degi til dags. Ég hef
kennt frá 1968, fyrst á Húsavík, þar
sem ég kenndi i forföllum öðru
hverju, og svo var ég í þrjú ár við
kennslu í Mývatnssveit. Eftir að við
fiuttum suður, 1976, hef ég kennt við
Laugarnesskólann. Fyrst var ég þar
sem forfallakennari og kenndi þá
börnum upp í tólf ára aldur. Það er
mjög ólíkt að kenna hér, eða að
kenna úti á landi, þar sem þrír
árgangar voru saman í bekk, og ekki
nema 10—12 krakkar i bekknum.
Þar var hægt að kenna hverjum
einstaklingi eftir því sem þarfir hans
kröfðust.”
— Nú er sagt að kennarar séu
alveg jafnkvíðnir og nemendurnir,
sem eru að byrja skólagöngu sína, er
það rétt?
„Nei, ég álít nú ekki að kennar-
arnir séu neitt kvíðnir en hins vegar er
alltaf spennandi að vita hvernig
einstaklinga maður fær því bekkirnir
eru mismunandi. Ég vil halda blönd-
un í bekkjum en að mínu mati eru of
margir nemendur í hverjum bekk.
Mér finnst að hámarksfjöldi
nemenda ætti að vera 20. Það þyrfti
líka að vera miklu meiri hjálp fyrir
bö'rnin, jafnt fyrir þau sem eiga erfitt
með að læra og þau sem hafa aga-
vandamál. Það þarf að auka sér-
kennslu og minnka nemendafjölda,
þá gengi þetta eflaust betur. Það fer
„Eiginmaöurínn sagði
einu sinni aö óg væri af-
kastamesta leirskáld á
íslandi."
„Ég yrki aldrei neitt há-
tíöiegt ef óg kemst hjá
því."
Texti: Anna Kristine Magnusdottir Ljósm.: Einar Olason
ekki hjá því, að margir verða
útundan, þeir sem eru seinir til detta
út úr, og þetta er líka erfitt fyrir
duglegu krakkana, sem skilja allt og
þurfa að bíða eftir hinum. Þau fá
heldur ekki kennslu við sitt hæfi.”
Þetta varð að nægja, því áður en
varði var ég aftur farin að tala um
kvæðin hennar og sagði hún mér
skemmtilega sögu sem tengist einu
ljóða hennar, og sú saga er loka-
punkturinn í þessu viðtali:
Eyrarrósir
„Á Húsavík var maður sem bað
mig að gera ljóð við lag fyrir kirkju-
kórinn. Ég mátti sjálf ráða um hvað
Ijóðið fjallaði og þá var ég nýbúin að
vera í fjallaferð, þar sem ég upplifði
yndislegan atburð, og varð Ijóðið til
út frá honum. Við höfðum farið inn
að Kverkfjöllum með Ferðafélagi
Húsavíkur, þar sem við vorum að
byggja skála. Þetta var um verslunar-
mannahelgi, og við höfðum dvalið
þarna frá föstudegi fram á mánudag.
Allan þann tima höfðum við ekki séð
stingandi strá, þarna var grjót, möl,
sandur og jöklar, en hvergi neinn
gróður. Á heimleiðinni, þegar við
nálguðumst Hvannalindir, keyrðum
við fram á breiðu af eyrarrósum. Ég
varð svo hrifin; þetta var eins og
opinberun eftir alla auðnina. Ég
hafði því ljóðið við þetta umrædda
lag um eyrarrós:
„Ég ferðaöist um fírnindi og haiöar,
ó fjallaslóð.
Viðmórblöstu urðarskriður breiðar,
og auðnin hljóð.
Bn innst íþessu ördeyðunnar landi,
ógundursá.
Þvi eyrarrós þar óx ígrýttum sandi,
svo ungogsmó.
Á öðrum stöðum aðrar rósir skarta,
við ómœ/t hrós.
En engin gerir auðnina svo bjarta,
sem eyrarrós."
-AKM.
Biírei
Bifreiðar & Landbúnaðarvélar hf.
Sudiirlundshraul 14 - llrvhjiuih - Sími .'ItlttlNl
Verð ca. kr.
77.500.-
LADA KOO GMUUM
Muniö að varahlutaþjónusta okkar er í sérflokki. Þaö var staðfest i könnun Verð-
lagsstofnunar.
Borgfirzk .
blonda ■
Leiftur frá
liðnum árum
Frá&agnir af mannraunum, *ly*fftrum.
dulrtcnum alburðum og akyggnu íólki
SAFNAÐ HEFUR JÓN KR. (SFELD
cö
f
!
i
Þetta er fimmta og síðasta bókin I safn-
ritinu Borgfirzk blanda. Af efni bókarinn-
ar má nefna endurminningar Benedikts
í Skuld, sem nú líta dagsins Ijós í fyrsta
sinn. Þar er brugðið upp fróðlegri og
forvitnilegri mynd af húsakynnum og
mannlífi á Akranesi um aldamótin sið-
ustu og sagt frá einstökum dugnaði og
fómarlund. Einnig er stór syrpa af gam-
anmálum, þar á meðal hinar frægu
Pungavísur Ólafs í Brautarholti og Þor-
láks Kristjánssonar. Þá eru í Blöndunni
auk gamanmála og þjóðlífsþátta, frá-
sagnir af slysförum, endumiinningar og
fróðleikur af ýmsu tagi.
Safn sannra frásagna af mannraunum,
slysförum, dulrænum atburðum og
skyggnu fólki. Einnig frásagnir úr há-
karlalegum og bjargsigi.
Séra Jón Kr. ísfeld hefur safnað þessu
efni á löngu árabili. Nöfn eftirtalinna
þátta gefa hugmynd um hið fjölbreytta
efni bókarinnar: Öriagastund á Eski-
fjarðarheiði, Páskabylurinn 1917,
Manntjónið mikla i Amarfirði, Sagnir af
Eyjólfi skyggna, Haustnótt í kirkju, Stúlk-
an við ána, Hákarlaveiðar, Úr verinu,
Fyrsta bjargferðin, Töfrasýnir tveggja
öldunga, Torráðin gáta frá 18. öld.
hörpuútgAfan