Dagblaðið Vísir - DV - 12.12.1981, Side 26

26
DV — HELGARBLAÐIÐ — LAUGARDAGUR 12. DESEMBER 1981.
Sérstæð sakamál — Sérstæð sakamál — Sérstæð sakamál — Sérstæð sakamál —
Sérstæð
RannsóknaHögrBgkimenn teiða Amotd lannacone mðg hins myrta tíl dðmsabrins.
GÓD OG GILD ÁSTÆÐA
Október í New York. Hiti og svækja
sumarsins er liðin hjá, loftið er milt og
tært. Upplagt veður til útivistar og
gönguferða í heimsins mestu borg.
Athony Fiore og kona hans fóru ekki
varhluta af veðurblíðunni þar sem þau
gengu í átt til bifreiðar sinnar á Man-
hattan. Þau voru að koma úr brúð-
kaupsveislu og allt lagðist á eitt til þess
að gera daginn eftirminnilegan. I
góðum hópi ættingja og vina virtist
framtiðin brosa við hinum hamingju-
sömu Fiore hjónum.
Og þvi ekki? Anthony Fiore var
aðstoðarframkvæmdastjóri Citibank,
einnar af umsvifamestu stofnunum í
Bandaríkjunum. Framundan blasati
við glæstur ferill í viðskiptaheíminum.
Aðeins 34 ára gamall var Fiore í blóma
lífsins.
Lífið lék svo sannarlega við hann
þetta haustkvöld. Við hlið hans gekk
hin glæsilega eiginkona hans og ekkert
virtist skyggja á hamingju þeirra. Þau
höfðu að vísu bæði verið gift áður og
þau hjónabönd höfðu farið út um
þúfur, en þeirra eigið virtist ætla að
blessast. Þau höfðu nú veriö gift áfalla-
laust í tvöár.
„Hver djöfullinn,” hrópaði Fiore
skyndilega „sérðu helvítis dekkið.”
Þar sem h inn nálgaðist bilinn í
myrkrinu sá hann að einn hjólbarðinn
var vindlitill. Hvort hann var spurng-
inn gat hann ekki séö.
„Góði láttu þetta ekki fara t taugarn-
ar á þér,” sagði kona hans róandi, ,,þú
ert enga st'und aðskipta um dekk.”
Fiore andvarpaði og beygði sig niður
til þess að virða fyrir sér hjólbarðann
sem hafði komið honum úr jafnvægi.
Á sama augnabliki stigu tveir menn
hljóðlega fram úr húsasundi þar sem
þeir höfðu staðið óséðir. Annar þeirra
beindi skammbyssu að Fiore þar sem
hann kraup við bílinn. Skothvellirnir
rufu næturkyrrðina og leiftrin lýstu
upp myrkrið þegar kúlurnar rifu og
tættu líkama Fiores. Ein kúlan lenti í
andliti hans önnur í brjósti og sú þriðja
í hægri handlegg.
Frú Fiore æpti upp yfir sig í skelf-
ingu þar sem hún stóð yfir saman-
krepptum líkamsleifum eiginmanns
síns. Á meðan óp hennar bárust út í
tæra nóttina hurfu árásarmennirnir
jafn hratt og hljóðlega og þeir höfðu
komið.
Þrátt fyrir áfallið sem hún hafði
orðið fyrir tókst eiginkonunni að verða
sér úti um aðstoð og örskömmu eftir
atburðinn voru lögreglumenn komnir
á staðinn. Það tók þá ekki langa stund
að gera sér grein fyrir því að Anthony
Fiore væri allur. Svæðið var girt af í
von um að einhver vísbending fyndist
sem leitt gæti lögregluna á slóð ódæðis-
mannanna.
Frú Frú Fiore sagði lögreglumönn-
unum að þau hjónin hefðu ekki verið
rænd. En þar sem mikið hafði verið um
rán og gripdeildir á þessu svæði að
undanförnu vildu lögreglumennirnir
ekki útiloka þann möguleika að um
misheppnaða ránstilraun nefði verið að
ræða.
Samkvæmt .upplýsingum eiginkon-
unnar höfðu árásarmennirnir verið rétt
um tvítugt, báðir hvítir og grannvaxnir.
Þeir hefðu verið meðalmenn á hæð.
Mennirnir voru klæddir í skiðajakka,
gallabuxur og strigaskó en henni hafði
ekki tekist að greina neina liti á klæð-
unum. Aðeins annar mannanna var
vopnaður en það eina sem hún gat sagt
um félaga hans var að svo virtist em
hann hefði ekki rakað sig í nokkra
daga.
Lýsingin var þegar send til allra
lögreglumanna á svæðinu, en þeim sem
sendi út tilkynninguna urðu á þau.
mistök að segja árásarmennina svarta i
stað hvítra. Mistökin voru fljótlega
leiðrétt en hafa áreiðanlega átt sinn
þátt f því að enginn grunaður var hand-
tekinn þegar í stað.
Enn lá ekkert fyrir um ástæðuna til
morðsins þó svo að flestir þeirra
lögreglumanna sem komu á staðinn
hölluðust að því að um ránstilraun
hefði verið að ræða, en árásarmennina
brostið kjark til þess að Ijúka verkinu
eftir að þeir höfðu framið morðið og
flúið af hólmi.