Dagblaðið Vísir - DV - 04.09.1995, Blaðsíða 12

12
MANUDAGUR 4. SEPTEMBER 1995
Spurninqin
Hvert langar þig
mest að fara?
Fjölnir Bjömsson ellilífeyrisþegi:
Mig langar helst til Ítalíu.
Steinunn Ásmundsdóttir, land-
vöröur og rithöfundur: Argentínu,
þaö stendur líka til.
Haukur Erlingsson, atyinnulaus
síðan á fimmtudag: Til Ítalíu.
Hjalti Jóhannesson húsasmiöur:
Kaupmannahafnar, það er góö borg
fyrir ferðamenn.
Guðmundur Haraldsson nemi: Til
tunglsins.
Hörður Traustason öryrki: Mig
langar ekki að fara neitt.
Lesendur
Þeir freku flytja
af landi brott
Hetjusaga Ragnars Bjarnasonar
Kjartan Guðmundsson skrifar:
Þeir hópast til útlanda í leit að
vinnu, hærri launum og betri kjör-
um, segja fréttirnar. Það eru birt
viðtöl við þá kjarkmiklu sem hverfa
á brott með konu, börn og bíl eða
búslóðina 1 heilu lagi í gámunum.
Danmörk býður huggun og hæli öll-
um landflótta frá íslandi. Ekki síst
handverksmönnum eða þeim sem
eru handfljótir við færiböndin í fisk-
vinnsluhúsum þeirra í Hanstholm
eða hvar það nú er sem landar okk-
ar gerast farandverkafólk.
í viðtölunum við þá brottfluttu
eða þá sem eru að leggja í’ann kem-
ur fram að miklu meira af fríðind-
um er i boði ytra en hér. Þar er t.d.
frí tannlæknaþjónusta, dagvistun
barna er á hálfvirði og barnabætur
hærri, svo og tryggingabætur og
vaxtabætur, og bætur líka á þeim.
Líkt og segir í vísunni frá Útvegs-
bankanum sáiuga. Það er sem sé allt
á uppleið hjá þeim sem flytja út.
Sem betur fer.
Ég er samt þeirrar skoðunar að
þeir sem flytja af landi brott séu
einmitt þeir frekustu til fjárins hér
á landi. Þeir sem mest og stífast
sækja í ríkisbæturnar og vilja halda
Frá Hanstholm í Danmörku. Þar snýst lífið um fisk eins og víða hér á landi.
þeim óskertum. Nú er að syrta í ál-
inn hér að þessu leytj. Nú á að fara
aö taka fyrir að menn sem geta feng-
ið vinnu skrái sig atvinnulausa og
þar fram eftir götunum. Þá er ekki
um annað að ræða en að leita landa
þar sem sósíaUinn er enn í háveg-
um. Það má merkilegt heita ef mest
af þessu fólki kemur ekki heim aft-
ur þegar Danir kippa að sér hend-
inni í ríkisforsjánni, líkt og Svíar
hafa þegar gert.
G.R.A. skrifar:
Heimildarmyndin um hinn unga
Ragnar Bjarnason, sem sýnd var í
Sjónvarpinu sl. miðvikudagskvöld,
líður seint úr minni. Saga Ragnars
kennir manni margt, eða ætti að
gera það. Auðvitað er þetta mikil
lífsreynslusaga og hryggileg. En
þetta er líka hetjusaga drengs for-
eldra hans og vinar. Hún fær fólk til
að trúa þvi að lífið sé mikils virði,
þótt mestur tíminn fari í það að
bera eigin byrði annars vegar og
hins vegar að hjálpa þeim sem eru
hjálpar þurfi.
Auðvitað er Ragnar, þessi ungi
maður, einbeitnin uppmáluð og
kjarkinn vantar ekki né bjartsýn-
ina. Og foreldrarnir í hlutverki
hinna þrautseigu og ástríku sem
taka hlutskipti sínu sem sannar
manneskjur og bregðast ekki skyld-
um sínum sem foreldrar. Einhverjir
hefðu gefist upp, látið slag standa og
þegið aðstoð utanaðkomandi. Það
kom aldrei til greina, sagði móðir
Ragnars.
Þetta minnir mann ósjálfrátt á
alla þá sem leita hjálpar hins opin-
bera í félagslega kerfinu, t.d. frá
tryggingarstofnunum og sjóðum,
þegar færi gefst. Ég er ekki að tala
um sannanlega veika einstaklinga
eða örkumia. Ég á við þá sem eyða
ómældum tíma í að feta sig eftir
krókaleiðum félagslega kerfisins i
leit að bótum við minnsta óhapp.
Allt „hálskraga“fólkiö, allt „vott-
orða“fólkið sem krefst ásjár hins op-
inbera til að framvísa vottorði
vegna nokkurra daga fjarveru frá
störfum. - Ef það þá hefur þurft á
veikindafríi yfirleitt.
Ég hef oft nefnt þetta í viðræðum
manna í milli og hef fengið hörð við-
brögð. Eiga ekki allir rétt á bótum?
er þá spurt. Jú, því miður, segi ég.
En auðvitað eigum við að hugsa
fyrst og fremst um þá sem búa við
varanleg veikindi eða örorku.
Sleppa hinum sem hafa fulla heilsu
en notfæra sér illa hannaðar reglur
og göt í kerfinu til fébóta. Saga
Ragnars Bjamasonar er sönn lýsing
á því sem því miður hendir marga
og getur hent hvern sem er. Þetta
eru hetjur í hörðum heimi sinna
kringinnstæðna. Þeir eiga alla okk-
ar samúð og aðstoð, félagslega og
fjárhagslega.
Óaðgengilegir viðskiptahættir ÁTVR
Jón Jóhannsson skrifar:
Ég er einn þeirra mörgu sem hafa
margt og mikið að athuga við fyrir-
komulag á sölu áfengis hér á landi.
Auðvitað er það enn eitt axarskaft
hins opinbera hvernig að þessum
málum er staðið, og vísvitandi er
veriö að hrinda ungu fólki og öðrum
sem áfengi nota (hvort sem okkur
svo líkar það betur eða verr) i fang
smyglara, landabruggara og jafnvel
eiturefnasala. Væri sala á áfengi í
öðrum og frjálsari farvegi þá myndi
minna um þann ófögnuð sem hér
skapast á víðavangi t.d. um helgar
og er orðið frægt af endemum hjá
erlendum gestum er hingað koma.
Eitt er það sem ÁTVR-verslanir
bjóða neytendum án þess að blikna,
að loka fyrir áfengissölu tvo heila
daga í viku og hafa aldrei opiö leng-
ur en til kl. 18 aðra daga. Áfleiðing-
in: bruggið og landinn blómstrar
um helgar og ríkið verður af tekj-
um. ÁTVR tekur hiklaust úr umferð
þekktar og vinsælar tegundir vín-
fanga, og lætur gott heita. Bendir
viðskiptavinum gjaman á aðra vín-
tegund sem „geti vel gengið í stað-
inn“! Dæmi: Sætt Cinzano, sem ekki
hefur fengist hér um árabil, og held-
ur ekki búlgarska rauðvínið Trakia,
sem var ágætt borðvín á góðu verði.
Þá má minnast á hvemig ÁTVR
merkir vínflöskur og innihald
þeirra í hillum verslana sinna. Heil-
ar flöskur svokallaðar eru merktar:
Lokaðar ATVR-búðir en bruggið blómstrar, segir m.a. í bréfinu.
0,701. en þær minni: 1/2 fl. Þetta eru
náttúrlega misvísandi upplýsingar
þar sem minni flaskan inniheldur
aðeins 0,35 1 og þannig ætti að
merkja þær til samræmis við hinar
sem merktar em 0,70 1. - Þetta er
allt á sömu bókina lært hjá ÁTVR.
Nú er lag fyrir ríkið að afnema ein-
okun sína á áfengi og raunar tóbaki
líka. Það eitt getur losað ríkið við
ósmekklegar viðskiptaaðferðir og
vanþróaðar.
Verkafólkið
væntir úrbóta
Björn skrifar:
Það er hálflúalegt að bera það
upp á íslenskt verkafólk aö það
vilji ekki vinna í fiski. Þetta er
hluti þess fólks sem flýr burt
með fjölskyldu sína til útlanda til
að vinna í fiski! Málið er að fólk-
ið vill fá greitt fyrir vinnu sína.
Og það fær þaö erlendis. Æth fé-
lagsmálaráðherra fyndist sann-
gjarnt að fólk sem fer út á landi
í fiskvinnu njóti sömu kjara og
fríðinda og hann sjálfur nýtur
sem vinnandi í Reykjavík, fjarri
heimili sínu? Væri ekki ráð að
félagsmálaráðherra og Fram-
sóknarflokkurinn stæðu við lof-
orðin frá því í vor og útveguðu
þótt ekki væri nema hluta af
þeim þúsundum starfa sem þá
var lofað, fremur en að kenna út-
lendingum um að illa sé komið í
landi voru, líkt og tíðkaðist í
Þriðja ríkinu á sínum tíma?
Kína - Taívan
- Kína
Ásbjöm skrifar:
Sneypuför íslenskra ráða-
manna og kvenna til Kína á eftir
að draga dUk á eftir sér. Nú mun
Taívan bjóða forseta íslands í op-
inbera heimsókn. Þá veröa Kín-
verjar æfir og krefjast endur-
komu forseta tU Kína tU að bæta
fyrir Taívan-heimsóknina. Sama
mun Taívan gera og svo koU af
koUi. Getur því forseti átt von á
að verða á þeytingi miUi Kína og
Taívan. Það verður sendinefnd og
fylgdarliði forseta tU ómældrar
gleði. SannkaUaðrar ferðagleði.
Hlægilegar
fréttir um ávís-
anafalsanir
Magnús skrifar:
Enn er veriö að flokka ávís-
anafölsun undir stórfréttir. Sið-
ast heyrði ég í morgunfréttum
um tvær konur sem stunduðu
falsanir í verslunum í Þorláks-
höfn og síðar á Selfossi. En með-
al annarra orða: Er kaupmönn-
um ekki sjálfum að kenna? Þeir
geta vel komist hjá þessu með
því að krefja viðskiptavini um
bankakort með mynd eins og tU-
skUið er í ávísanaviðskiptum.
Enginn vorkennir því kaup-
mönnum þótt þeir sitji uppi með
innstæðulausar ávísanir.
Þjóðsönginn
sunginn, takk
Guðmundur hríngdi:
Ég er einn þeirra mörgu sem
sækja knattspymuveUina. Á þess-
um mannamótum er venja að
leika þjóðsönginn í upphafi leiks.
AUt er gott um þann sið. Hins veg-
ar finnst mér þar skorta á. Ég á
við að ekki er nærri því sama
stemning, hvað þá reisn, yfir þjóð-
söng okkar þegar hann er leikinn
og þegar hann er sunginn. Ég
skora á forráðamenn knatt-
spymusambandsins og fleiri aðUa
í svipuðum kringumstæðum að
láta þjóðsönginn okkar hljóma
sunginn af margradda kór. Við
áheyrendur gætum þá frekar tek-
iö undir.
Össur, Hátún og
Hraunbúðir
Hildar Pálsson hringdi:
Mig langar tU að koma á fram-
færi innUegu þakklæti til fyrir-
tækisins Össurar hf. fyrir gervi-
limssmíði þess fyrir mig, og það i
annað sinn. Ekki síst Guðmundi
Jakobssyni sem sá um mín mál.
Einnig vU ég þakka fyrir dvöl
mína hér í húsakynnum Sjálfs-
bjargar við Hátún þar sem fólk
utan af landi getur dvalið á með-
an verið er aö sinna þörfum þess
hér. Umönnun og þjónusta Sjálfs-
bjargar er mjög til fyrirmyndar og
met ég hana mikils. Ekki má ég
svo gleyma mínu aðsetri í Vesta-
mannaeyjum, Hraunbúðum, þar
sem ég hef notiö frábærrar þjón-
ustu og velvildar. Með kærri
kveðju til þessara aðUa aUra.