Dagblaðið Vísir - DV - 09.09.1998, Page 10

I
lenmng
MIÐVIKUDAGUR 9. SEPTEMBER 1998
Bæjarleikhús
• • •
Stórtíðindi úr
menningarlífl Hafn-
arfjarðar á þessu
hausti eru þau að
Hafnarfjarðarleik-
húsið Hermóður og
Háðvör hefur eflst að
tækjakosti svo að nú
verður hægt að hafa
fleiri en eina sýningu
á fjölunum á sama
tíma. Fram að þessu
hafa aðstandendur
þess orðið að hætta
sýningum á einu
verki þegar farið var
að æfa annað á svið-
inu, nú í vetur ætla
þeir að vera með allt
upp í þijár sýningar í
gangi í einu. „Má
segja að þetta sé lítið
skref fyrir mannkyn-
ið en risavEixið fyrir
leikhúsið,“ segir í
frétt frá leikhúsinu.
Hinir hugumstóru aðstandendur Hafnarfjarðarleikhússins.
Feðgar og
virusar
Hermóður og Háðvör hafa allt frá upphafi
vakið athygli fyrir óvenjulegar og frumleg-
ar uppfærslur - og nægir að minna á
Himnaríki eftir Árna Ibsen því til staðfest-
ingar. í janúar sl. var frumsýnd leikgerð
Gunnars Helgasonar og Hilmars Jónssonar
á alþekktri islenskri bamamynd, Síðasta
bænum í dalnum, eftir Loft Guðmundsson
(sagan) og Óskar Gíslason (kvikmyndin).
Fáum datt í hug að hugmyndin væri góð -
að flytja kvikmynd sem varð frægust fyrir
frumstæðar en vel heppnaðar kvikmynda-
brellur - upp á svið. En það tókst svo prýði-
lega að á sunnudaginn siglir Síðasti bærinn
í dalnum inn í sitt annað leikár.
í frétt frá leikhúsinu segir að í vetur
stefni í „alíslenskustu verkefnaskrá leik-
húsheimsins í dag“. Það er ekki orðum auk-
ið því þrjú ný íslensk leikrit verða heims-
frumsýnd hjá Hermóði og Háðvöru í vetur.
Hið fyrsta þeirra er Við feðgamir eftir Þor-
vald Þorsteinsson sem verður fmmsýnt upp
úr miðjum september. Þorvaldur hefur áður
samið m.a. leikritin Skilaboðaskjóðuna fyr-
ir Þjóðleikhúsið, Maríusögur fyrir Nem-
endaleikhúsið og Beina útsendingu fyrir
Loftkastalann, afar ólík verk innbyrðis eins
og leikhúsrottur vita. í þetta sinn hefur
hann samið stofudrama með hafnfirskum
brag - „sem sagt óvenjulegt stofudrama",
eins og aðstandendur segja. Leikstjóri Okk-
ar feðganna er Hilmar Jónsson sem verið
hefur einkasnillingur þeirra Hafnfirðinga
um hríð, en nú hafa erlendir aðilar fengið
augastað á honum svo ekki er að vita hvern-
ig gengur að halda honum á landinu.
I nóvember verður nútímaverkið Virus
fmmsýnt í samvinnu við Stoppleikhópinn.
Þar verður tekið á tölvuvandanum sem
DV-mynd E.ÓI.
blasir við um árþúsundamótin. „Óvenjulegt
gamanleikrit um íslendinga á barmi heims-
frægðar og hvemig þeir takast á við
frægðina,“ segir i fréttinni. „Em
sölusamningar í höfn? Er forritið til-
búið? Ert þú konan mín? Þessum og
fleiri áleitnum spumingum verður
svarað í verkinu." Höfundar Vimss
eru Ármann Guðmundsson, Þor-
geir Tryggvason og Sævar Sigur-
geirsson, sem þekktir em fyrir
bráðsnjöll leikrit sín fyrir Hugleik,
en leikstjóri verður Gmrnar Helga-
son.
Eftir áramót verður svo frum-
sýnt nýtt leikrit eftir Árna Ibsen,
Ibsen þeirra Hafnfirðinga. Efni þess og heiti
liggur milli hluta enn sem komið er en að-
dáendur Áma, Hermóðs og Háðvarar geta
farið að hlakka til.
þar
Sannfærandi svartar rósir
Ung söngkona, Kristín R. Sigurðar-
dóttir sópran, hélt tónleika í Listasafni
Kópavogs á mánudagskvöldið. Á efnis-
skránni vora lög og aríur eftir Pergo-
lesi, Paisello, Merikanto, Björgvin Þ.
Valdimarsson, Rossini og fleiri. Um
meðleikinn sá Jónas Ingimundarson pí-
anóleikari.
Að hefja tónleika er alltaf erfitt og
betra að flytja eitthvað í upphafi þeirra
sem maður kann aftur á bak og áfram
og Kristín söng fyrst Se tu m’ami eftir
Pergolesi, og Nel cor piu non mi sento
eftir PaiseOo. Þessi lög em sungin af
nánast öllum söngnemendum og flestir
píanóleikarar sem eitthvaö vinna með
söngvurum eru fyrir löngu komnir með
ógeð á þeim. Sömu sögu má trúlega
segja um She never Told Her Love og
Das Leben ist ein Traum eftir Haydn.
Jónas Ingimundarson sýndi þó engin
svipbrigði, þvert á móti lék hann dún-
mjúkt og fallega á slaghörpuna og
einnig söng Kristín prýðilega eins og
við var að búast af söngkonu sem hefur
verið mörg ár í námi.
Tónlist
Jónas Sen
Næst á dagskrá vom Jeg rejste en
deilig sommerkvæld og Hytten eftir
Grieg. Hið fyrmefnda er samið við sér-
lega væmið ljóð eftir John Paulsen og
til gamans era hér nokkur gullkorn:
„Um hvað hugsar spengilega stúlkan á
dreymandi sumarkvöldi? Alein í þröng-
um dal; mun þráin ei svifa yfir fjöllin?
Þá svarar lúðurinn!" Kristín söng þessi lög ágætlega; hún hefúr fal-
lega rödd en kannski ekki sérlega hljómmikla enn sem komið er.
Það er ennþá dálítill nemendabragur á söng hennar; til dæmis vant-
ar stundum fókus í röddina, tónarnir einstöku sinnum ómótaðir,
sérstaklega á neðra sviðinu.
Önnur lög fyrir hlé voru Min alskade og Rukous - Maríubæn eft-
Kristín R. Sigurðardóttir - efnileg óperusöngkona.
ir Merikanto, einnig Spánet pá
vattnet og Svarta rosor eftir Si-
belius. Kristín söng þar viða
fallega, sérstaklega var Svarta
rosor kraftmikið og sannfær-
andi. Maríubæn Merikantos
var einnig nokkuð vel flutt,
kannski dálítið órólega.
Eftir hlé var komið að tveim-
ur stórundarlegum lögum eftir
Björgvin Þ. Valimarsson,
Mamma og Bikarinn. Hið fyrra
var óskaplega hugljúft, svo
mjög að maður fékk sting í
hjartað. Hið síðara samanstóð
af síendurteknum rólegheita-
hendingmn, sem skyndilega
umbreyttust í svo yfirgengi-
lega tilfínningasemi að manni
féll allur ketill í-eld. Þetta er
ekki góð tónlist, en þess ber þó
að geta að Björgvin hefur
samið mörg prýðileg lög, að
ónefndum frábærum byrjenda-
bókum fyrir píanónemendur.
En Kristín söng Mömmu og
Bikarinn ágætlega, sem og hin
íslensku lögin, Sáuð þið hana
systur mína eftir Pál ísólfsson,
Vorvind og Svanurinn minn
syngur eftir Sigvalda Kalda-
lóns. Lag Páls var þó dálítið
óskýrt og mátti kenna þar um
ómarkvissri raddbeitingu.
Að lokum fluttu þau Kristín
og Jónas þrjár aríur, Donde
lieta úr La bohéme eftir
Puccini, Ecco: respiro appena
úr Adriana Lecouvreur eftir
Ciléa, og Una voce poco fa úr
Rakaranmn frá Sevilla eftir.
Rossini.
Óperusviðið virðist eiga betur við Kristínu en ljóðasöngur því
aríumar voru yfirleitt glæsilega fluttar. Arían eftir Rossini er tölu-
vert krefjandi og sýndi Kristin þar að hún er efnileg óperusöngkona
sem getur náð langt í tónlistarheiminum ef henni bara tekst að
sleppa fram af sér beislinu í túlkun og aga sig tæknilega um leið.
Gísli kveður í Dansinum
23. þessa mánaðar verður nýja kvikmyndin
hans Ágústs Guðmundssonar, Dansinn, fmm-
sýnd í Háskólabíói. Það er heilmikið tilhlökkun-
arefni að sjá nýja kvikmynd eftir Ágúst, og ekki
aðeins vegna þess að hann er leikstjórinn. í
fyrsta lagi er hún gerð eftir sögu Williams
Heinesens og söguþráðurinn
með tryggður; í öðm lagi leik-
ur Gunnar Helgason sitt
fyrsta kvikmyndahlutverk í
henni og af því hann er svo
sólginn í frægð og frama - eins
og segir í frétt frá ísfilm - féllst
hann á að koma nakinn fram. Og
í þriðja lagi fáum við að sjá og
heyra hinn nýlátna snilling Gísla
Halldórsson leika sagnaþulinn Nikulás og
kveða færeysk danskvæði af list.
Dansinn er samvinnuverkefni kvikmyndafyr-
irtækja á Norðurlöndum, Þýskalandi og Bret-
landi, en sérstaka athygli vekur að British
Screen skuli styrkja myndina. Þeir em ekki
vanir að leggja fé í norrænar kvikmyndir.
Guðbergur með þrjár bækur
Athygli vekur í forlagsfréttum Forlagsins að
þrjár bækur koma út eftir Guðberg Bergsson í
ár. Fyrst ber þar að telja framhaldið af uppvaxt-
arsögu hans, Faðir og móðir og dulmagn
bemskunnar, sem kom út í fyrra og hlaut ís-
lensku bókmenntaverðlaunin. Nýja bókin heitir
Eins og steinn sem hafið fágar og verður spenn-
andi að vita hvort Guðbergur hlýtur bók-
menntaverðlaunin hið þriðja sinn fýrir hana.
Hann hlaut þau einnig fyrir Svaninn eins og
menn muna.
Svo skrifar Guðbergur bókina Ævi og
list Sæmundar Valdimarssonar, þess sér-
kennilega listamaims. Og hann tak-
markar sig ekki við íslenska lista-
menn. Þriðja bókin er óvæntust.
Hún heitir Kenjamar og geymir
túlkanir Guðbergs á 80 kop-
arstungna flokki eftir Goya sem
kallaður er „Los Caprichos". Þar
dregur Goya fram fjölmargar
mannlegar kenjar á margræðum myndum sem
Guðbergur skýrir og spinnur í kringum af inn-
sæi og fjöri.
Mælistika allra hluta
Út er komin í Bandaríkjunum ævisaga Al-
freds Kinsey sem setti Bandaríkin á annan end-
ann um miðja öldina með nýstárlegum rann-
sóknum sínum á kynlífi landa sinna. í ævisög-
unni, Sex: The Measure of All Things, kemur
fram að Kinsey var - eins og fleiri þekktir land-
ar hans - með kynlíf á heilanum. Ekki var hann
þó mikill framkvæmdamaður á þessu sviði, að
því er virðist, heldur var hann „voyeur” eða
gægir, sem neyddi jafnvel samstarfsmenn sína
til ástarleikja sem hann horfði á og tók á filmu,
og hann hafði svo ákafan áhuga á kynlifi við-
mælenda sinna að þeir urðu nánast fómarlömb
þessa áhuga hans. Þó vill höfundur ævisögunn-
ar, Jonathan Gathome-Hardy, meina að Kinsey
hafi ekkert haft sérstaklega mikinn áhuga á
kvenfólki. Vináttusamband hans við karla hafi
verið mun nánara. í þessu sjá gagnrýnendur
skýringu á undirlúrandi kvenfyrirlitningu í
skrifum Kinseys.
Eru Árni og Stella skyld?
Njósn hefur borist af því að væntanleg sé fyr-
ir jólin spennusaga eftir Áma Þórarinsson
blaðamann og sjónvarpsmann með meiru. Hún
hefur enn ekki fengiö nafh, en
þar segir frá einhleypum,
drykkfelldum og kvensömum
blaðamanni sem flækist inn
í hrottalegt morðmál á flug-
vallarhóteli á íslandi og
fylgir því eftir fyrir hönd
síns miðils. Leikurinn
berst víða, meðal annars til
Kanada, og óvæntustu at-
burðir gerast.
Tvær spumingar
vakna. Önnur er hvort
sagan sé aö einhverju leyti sjálfsævi-
söguleg (sbr. blaðamannsstarfið) og hin er sú
hvort Ámi Þórarinsson sé kannski eitthvað í
ætt við Stellu nokkra Blómkvist sem athygli
vakti fyrir Morðið í stjórnarráðinu í fyrra.
Gaman verður fyrir textafræðinga að bera bæk-
ur þeirra saman.
Umsjón
Silja Aðalsteinsdóttir