Alþýðublaðið - 12.08.1976, Blaðsíða 2

Fimmtudagur 12. ágúst 1976 SSSSr
2 STJÖRNMÁL
alþýöu-
“Ctgefandi: AlþýOullokkurinn.
Rekstur: Reykjaprent hf. Ritstjóri
og ábyrgðarmaður: Arni Gunnars-
son. Fréttastjóri: Bjarni Sigtryggs-
son. Otbr.stj.: Kristján Einarsson,
simi 14900. Aðsetur ritstjórnar er i
Siöumúla 11, simi 81866. Auglýsinga-
deild, Alþýðuhúsinu Hverfisgbtu 10 — simi 14906. Askriftar -
simi 14900. Prentun: Blaðaprenti h.f. Askriftarverð: 1000
krónur á mánuði og 50 krónur I lausasölu.
Olía og hungur
l nýlegri skýrslu frá Alþjóða vinnumálastofnuninni,
sem gef in var úttil undirbúnings alþjóðaráðstef nu um
atvinnuleysi, eru rifjaðar upp nokkrar staðreyndir,
sem varla koma neinum á óvart. Þær eru þessar:
Nú er talíð að um 700 milljónir manna á jörðinni búi
við sára fáfækt.
Um 500 milljónir manna búa stöðugt við hungur.
Milljónatugir þjást af ýmiss konar sjúkdómum,
sem ekki aðeins veikja mótstöðuaf I fólksins, heldur
halda því, að meðalaldur í fátækustu löndunum er
miklu lægri en annars staðar. Flest af þessu fólki á
engan kost á læknishjálp.
Á áratugnum 1960 til 1970 fjölgaði ólæsu, fullorðnu
fólki á jörðinni úr 700 milljónum í 760 milljónir.
Slíkar upplýsingar hafa verið kynntar um allan
efnaðri hluta heims, og f jölmargar þjóðir og alþjóða-
stof nanir vinna mikið starf til að reyna að stytta bilið
milli fátæku þjóðanna og hinna efnuðu. En það miðar
ótrúlega hægt, og stundum stefnir enn í ógæfuátt,
samanber f jölgunólæsra f ullorðinna um 60 milljónir á
einum áratug.
Hingaðtil hefurathyglín beinztmestað þvíað safna
fétilaðkaupa eða koma upp atvinnutækjum og kenna
fólki í fátæku löndunum að bjarga sér sjálft. Það þarf
að vísu mikið að beinni aðstoð, svo sem til að seðja
hungur eða til aðkallandi læknishjálpar. En því miður
hef ur mikið af slíkri aðstoð lent í höndum spilltrar yf-
irstéftar en ekki fátæka fólksins.
Það verður að endurskoða viðhorf til þróunar-
landanna. Þeim er slík aðstoð ekki nægileg. Flest
þessara ríkja framleiða ýmis konar hráefni, sum í
stórum stíl, oq önnur framleiða orkjugjafa eins og
olíu. — Ein af undirstöðum velmegunar hinna iðn-
væddu rikja hef ur verið að fá hráef ni og olíu.
Það verður að endurskoða viðhorf til þróunar-
landanna. Þeim er slik aðstoð ekki nægileg. Flest
þessara ríkja framíeiða ýmis konar hráefni, sum í
stórum stíl, og önnur f ramleiða orkugjafa eins og olíu.
Ein af undirstöðum velmegunar hinna iðnvæddu ríkja
hefur verið að fá hráefni og olíu á lágu verði. Þetta
getur ekki haldiðáfram, og verður til frambúðar að
koma til breytinga á verðhlutföllum til þess að skapa
þróunarlöndunum tækifæri til að koma undir sig
fótunum. Fyrstu umbrot í þessa átt, hinar miklu
hækkanir á verði olíu og ýmissa hráefna síðustu ár,
hafa valdið kreppu og vandræðum í iðnríkjum og leitt
til verðbólgu, sem síðan hef ur komið hart niður á þró-
unarríkjunum og eytt mestöllum ávinningi þeirra
Þarna bíða hagspekinga og stjórnskörunga mikil
verkefni að finna réttlátara jafnvægi en verið hefur
og leiðirtil aðdraga úr hinum miklu hagsveiflum.
Slæm samvizka
A meðan unnið er að grundvallarbreytingum á hag-
kerfi heimsins, sem leiða munu til meira jafnréttis
þjóða, verða hinar efnaðri að halda áfram beinni að-
stoð við þróunarríkin. Þetta gera þær í stórum stíl.
Á þessu sviði geta islendingar þvt miður ekki horft
blygðunarlaust framan í aðra. Við erum hjartagóð
þjóð, sem oft hefur verið rausnarleg f hjálp til
annarra, sérstaklega einstaklingarnir. En íslenzk
yfirvöld hafa sýnt skammarlega framkomu með því
að sníkja sjálf þróunarhjálp, taka meiri lán á íbúa úr
alþjóða sjóðum en aðrar þjóðir og sýna svo í þokkabót
ótrúlegan smásálarskap í f járveitingum til aðstoðar
við þróunarlönd.
Efnahagsvandræði okkar eru engin afsökun. Þrátt
fyrir þau getum við friðað samvizku okkar með því að
bæta úr vanrækslu margra ára á þessu sviði. Okkur
ber siðferðileg skylda til þess.
LAUNAMUNURINN
HEFUR BREYTZT
VERULEGA S(&
USTU 10 ÁRIN!
- milli iðnaðarmanna, verkamanna og veikakvenna
Það vakti athygli að i
gær birti ,,blað hinna
vinnandi stétta” Þjóð-
viljinn smáklausu á
baksiðu þar sem sagði
að launamunur milli
iðnaðarmanna, verka-
manna og verkakvenna
hefði ekki breytzt sið-
astliðin 10 ár. Þessi
fullyrðing er hinsvegar
með öllu rakalaus og
fær i engu staðizt. Stað-
reyndin er einfaldlega
sú að launamunurinn
hefur farið hraðvax-
andi ár frá ári, og
stærstu stökkin hafa
gerzt á siðustu árum.
Arið 1965 munaði 13,60 krón-
um á timakaupi verkamanns og
iðnaöarmanns, og fram til árs-
ins 1969 er munurinn innan við
20 krónur. Upp úr þvl tekur að
draga sundur með þessum hóp-
um launþega. Munurinn fer
stöðugt vaxandi eins og sézt á
myndinni sem fylgir hér meö.
Munurinn tekur siðan stökk
milli áranna 1973 og 1974. Fyrr-
nefnda áriðmunaði um 54 krón-
um á timakaupinu, en áriðeftir
er munurinn kominn 96 krónur
fyrir hverja dagvinnustund Ariö
1975 munaöi 114 kr og á fyrsta
ársf jórðungi ársins sem nú er að
liða munaöi 135 krónum.
Það sama verður sagt um
launamuninn miili verkakvenna
og iðnaöarmanna. Þar hafa
stökkin gerzt á svipubum tima
og er raunin á milli iðnaðar- og
verkamanna, en þar skilur þó á
milli að konur eru mun lægri
hvað snertir krónutölu.
Ekki skal farið út I prósentu-
reikning hér, en þeim sem vilja
kynna sér þessi mál að
nákvæmni er bent á að kynna
sér Fréttabréf Kjararann-
sóknarnefndar semkom út I sið-
asta mánuði.
Þeim Þjóðviljamönnum skal
bent á það að lógaritmiskur
skalli plataði þá og ef þeir settu
tölurnar upp f venjulegan skala
Þetta línurit sýnir hvernig laun iðnaöarmanna hafa
hækkað umfram laun verkamanna og verkakvenna.
Eins og sézt á myndinni munar 202 krónum á tíma-
kaupi iðnaðarmanna og verkakvenna og 135 krónum
á tímakaupi iðnaðarmanna og verkamanna.
þá er meðalhallatala linanna
sem hér segir: Iönaðarmenn
30,7 verkamenn 23,5 og verka-
konur 10. Þeim ætti að skiljast
að munurinn felur I sér aö iðn-
aðarmenn hækka mun meira en
hinir hóparnir. Sú hækkun er
trúlega afleiðing þeirra stefnu
sem einkennt hefur alla kjara-
samninga að þeir sem mest
hafa bera mest úr býtum, en
hinir sem minna hafa að bita og
brenna fá sem þvi samsvarar I
kjarasamningum.
Þess má geta að miöaö viö
sömu stefnu I þessum málum
verða laun verkakvenna komin i
það sem iönaðarmenn hafa nú,
á öðrum ársfjórðungi ársins
1979.
Landsráðstefna herstöðvaand-
stæöinga, sem miðnefnd Samtaka
herstöðvaandstæfingagengstfyrir
veröur haldin i haust.
LANDSFUNDUR
H ERSTÖÐVA-
ANDSTÆÐINGA
Það er ætlun þeirra sem halda
ráðstefnuna að hún veröi eins
konar stofnfundur Landssamtaka
herstöðvaandstæöinga sem sam-
eini innan sinna vébanda alla þá
sem vinna að þvi markmiði, aö
erlendur herhverfi héöan af landi
brottog Island leggi fram úrsögn
sina úr NATO.
Ráöstefnan fer fram helgina
16-17. okLnk. og fer hún fram i
Njarðvikum og i Reykjavik.
Fyrri daginn verður fundur og
kvöldvaka I félagsheimilinum
Stapa og seinni daginn verður
þingað i veitingahúsinu Sigtún I
Reykjavik.
Þátttökugjald fyrir ráðstefnuna
verður um 2 þúsund krónur og
veröur þvi að mestu leyti varið til
þess að greiða niður flugfargjöld
þeirra ráðstefnugesta sem lengra
koma að.
Það sem eftir kann aö veröa
verður varið til þess að greiða
kostnað af þvi að leigja hús o.fl.
Þeir sem hyggja á þátttöku
skulu láta skrá sig til ráöstefiiu
haldsins, en þaö er unnt að gera á
skrifstofu miönefndar herstööva-
andstæðinga aö Tryggvagötu 10 i
Reykjavik eða f sima 17966. Skrif-
stofan er opin dag hvern frá 13 —
18.